Gisteren ben ik aangekomen!! Bedankt voor alle lieve berichtjes. De aankomst zelf was overweldigend en eerlijk gezegd was het eerste dat ik dacht toen ik voor de kathedraal stond: Ik wil hier zo snel mogelijk weer weg! Zo supertoeristisch, zo veel volk, zo'n commerciele boel; helemaal niets voor mij. Ik heb dan ook het eerste en het beste (letterlijk) hotel genomen dat ik vond en ben lekker tot rust gekomen op mijn hotelkamertje. Badje, bed zonder beestjes... Enerzijds helemaal in de war door de cultuurshock, anderzijds blij om af te sluiten en blij om het doel te hebben bereikt... Vandaag besloten dat ik niet meer naar Finisterra ga, dat zal voor een volgende keer zijn. Vanavond slap ik de laatste keer in een albergue en morgen vertrekt er een bus naar België. Anders moest ik te lang wachten, en het is goed geweest. Ik heb van alles genoeg gehad en genoeg genoten, dus het is tijd om weer naar huis te gaan. Mijn bus komt normaal gezien zaterdagmiddag aan in Gent. Dan heb ik nog een hele week om te bekomen en alles rustig te laten bezinken, om mijn appartementje een beetje beter in te richten, om mijn familie en vrienden te zien en om me voor te bereiden op het nieuwe schooljaar, waar ik ook heel erg naar uit kijk. Nieuwe leerlingen, nieuwe karakters, nieuwe verhalen... Heerlijk!!! Dat was het dan. Voor sommigen tot zaterdag, voor anderen hopelijk tot in de loop van volgende week!! Lieve groeten -x-
En dan kom ik aan in Santiago de Compostela!!!! De laatste dagen was het niet makkelijk om internet te vinden, daarbij is het ondertussen zo druk geworden en heb ik wat problemen met mijn been/voet gehad, waardoor ik alle rust hard nodig had. Ondanks de toeristische, soldenachtige drukte, waarbij de nieuwkomers niet verlegen zijn om een beetje ellenbogenwerk, eindig ik in pure schoonheid. Zit in Ribadison de baixa, net voor Arzua, in een albergue aan een riviertje, waar ik zonet van een heerlijk ijsje heb genoten met de voetjes in het water. De kindjes vangen de prachtigste libellen en ik ben helemaal klaar om morgen de laatste 40km te lopen. Vandaag had ik zoveel energie dat ik in een keer naar SdC had kunnen lopen, maar dan zou ik 's nachts aankomen, en dat is natuurlijk niet ideaal om nog een slaapplaats te vinden. En dit is gewoon zalig om af te sluiten. Het mooiste plekje van de hele reis. Ik geniet met volle teugen. Gisteren heb ik met de Italianen gegeten en een van hen is zo lief geweest om een tape op mijn knie te leggen. (ook al zit het probleem eerder aan een spier/aanhechting, alle extra steun is welkom) en of die nu geholpen heeft of nietm ik ben geraakt waar ik wilde, welliswaar met pijn, maar met het doel zo dicht in de buurt, kan ik eender welke pijn doorstaan. Het is zo lang geleden dat ik nog eens vollenbak voor een bepaald doel ben gegaan en het doet me deugd om te ervaren dat dat nog steeds in mij zit. Alles is goed geweest, ik heb alles kunnen ervaren wat ik wilde, heb lekker alleen kunnen zijn, heb mijn fysieke capaciteiten leren kennen, heb geleerd dat ik best goed "mijn plam kan trekken" op alle vlak, heb geleerd mijn plan te trekken in het Spaans, heb mijn hoofd kunnen leegmaken en kunnen vullen met de dingen die ik belangrijk vind, heb me gewoon HEEL ERG GELUKKIG en volledig in mijn element gevoeld. Thuis in de bossen, de laatste dagen een constante koeiengeur, de boer met zijn koeien over de weg, supermooie dieren gezien, supermooie planten gezien, de zon zien opkomen, zien ondergaan. Ik ben helemaal opgeladen en ben dan ook klaaer om aan te komen. Waarschijnlijk zal ik nog naar Finisterra wandelen na morgen, omdat ik 10 dagen eerder aankom dan voorzien, en omdat ik al zover heb gewandeld, dat het einde van de wereld ook geen probleem meer mag zijn...
Aan jullie allemaal; Keihard bedankt om me te volgen, het was fijn te weten dat jullie allemaal een beetje met me meereizen. Maar het is nog fijner te weten dat ik dit echt helemaal voor mezelf heb gedaan, dat ik niemand iets moest bewijzen en gewoon lekker mijn ding kon doen... En vader, moeder en pa hielden constant een oogje in het zeil en hebben goed over me gewaakt, ik ben geen moment bang of eenzaam geweest en als het nodig was gaf moeder me van boven uit een duwtje in de rug en dan ging het weer vanzelf...
Zo, nu rest me alleen nog genieten van de avond en morgen een laatste inspanning, maar wat zullen deze laatste loodjes deugd doen!!! Dan even het overdrukke Santiago trotseren en daarna lekker uitrusten in Finisterra.
Als ik thuis ben, zal ik de blog dag per dag eens helemaal aanvullen, zodat jullie het later allemaal dag per dag kunnen meebeleven. Of we kunnen natuurlijk ook gewoon "ene gaan drinken"...
Dat was het dan, Lieve groeten, waarschijnlijk tot binnenkort en hopelijk genieten jullie even hard van deze dag als ik, dat gun ik IEDEREEN!!!
