Zo, en met dit bericht verklaar ik deze blog officieel geopend. HOERA!
Dat het hier stilaan tijd voor wordt, betekent ineens ook dat het stilaan tijd wordt om te vertrekken. Maandagochtend (26 juli) vertrek ik in Gent met de trein richting Parijs, waar ik overstap op een trein naar Bayonnen om daar nog een laatste boemmeltrein naar Saint Jean Pied de Port te nemen. Ik hoop rond 18u in "L'esprit du chemin" aan te komen.
Mijn rugzak is al goed vol geladen en de bedoeling is om de komende paar dagen nog een paar dingen thuis te kunnen laten, zodat ik alsnog onder die 10kg kan blijven.
Dadelijk ook even proberen al wat foto's te uploaden. Foto's van voorbereidende wandelingen en eerste kennismaking met het rijk der koeien en stieren (wist je trouwens dat niet alleen stieren, maar ook koeien hoorns hebben...?!).
Enfin. Het is spannend in mijn hoofd, ik hoop dat ik niets vergeet, dat ik niet plots ziek word of dat er wat dan ook in mijn leven gebeurt dat de plannen weer overhoop haalt. Maar wat ook, ik ga alle kracht in de strijd leggen om op zijn minst in Saint Jean Pied de Port te geraken.
Dat is stap 1. Vanaf daar zien we wel en zal ik op mijn eigen tempo beginnen te stappen.
Welkom aan de vrienden, zo kunnen degenen die willen, me volgen op reis. Laat gerust een berichtje achter, dat zal me hoogst waarschijnlijk deugd doen als ik daar ergens in mijn eentje achter een computer zit... Je kan me ook een email sturen, dat probeer ik regelmatig te lezen.
Mijn gsm zal overdag meestal uitstaan, zodat ik écht alleen op reis ben, en niet halve dagen met belgië aan het sms'n of bellen ben. Als er iets dringend is, kan je me natuurlijk wel bereiken. Ik kijk het elke avond wel even na.
Verder hoop ik dat jullie allemaal nog eens leuke zomer(vakantie) hebben de komende weken, en hoop ik, veilig en wel, jullie allemaal terug te zien vanaf 30 augustus.
Gisteren ben ik aangekomen!! Bedankt voor alle lieve berichtjes. De aankomst zelf was overweldigend en eerlijk gezegd was het eerste dat ik dacht toen ik voor de kathedraal stond: Ik wil hier zo snel mogelijk weer weg! Zo supertoeristisch, zo veel volk, zo'n commerciele boel; helemaal niets voor mij. Ik heb dan ook het eerste en het beste (letterlijk) hotel genomen dat ik vond en ben lekker tot rust gekomen op mijn hotelkamertje. Badje, bed zonder beestjes... Enerzijds helemaal in de war door de cultuurshock, anderzijds blij om af te sluiten en blij om het doel te hebben bereikt... Vandaag besloten dat ik niet meer naar Finisterra ga, dat zal voor een volgende keer zijn. Vanavond slap ik de laatste keer in een albergue en morgen vertrekt er een bus naar België. Anders moest ik te lang wachten, en het is goed geweest. Ik heb van alles genoeg gehad en genoeg genoten, dus het is tijd om weer naar huis te gaan. Mijn bus komt normaal gezien zaterdagmiddag aan in Gent. Dan heb ik nog een hele week om te bekomen en alles rustig te laten bezinken, om mijn appartementje een beetje beter in te richten, om mijn familie en vrienden te zien en om me voor te bereiden op het nieuwe schooljaar, waar ik ook heel erg naar uit kijk. Nieuwe leerlingen, nieuwe karakters, nieuwe verhalen... Heerlijk!!! Dat was het dan. Voor sommigen tot zaterdag, voor anderen hopelijk tot in de loop van volgende week!! Lieve groeten -x-
En dan kom ik aan in Santiago de Compostela!!!! De laatste dagen was het niet makkelijk om internet te vinden, daarbij is het ondertussen zo druk geworden en heb ik wat problemen met mijn been/voet gehad, waardoor ik alle rust hard nodig had. Ondanks de toeristische, soldenachtige drukte, waarbij de nieuwkomers niet verlegen zijn om een beetje ellenbogenwerk, eindig ik in pure schoonheid. Zit in Ribadison de baixa, net voor Arzua, in een albergue aan een riviertje, waar ik zonet van een heerlijk ijsje heb genoten met de voetjes in het water. De kindjes vangen de prachtigste libellen en ik ben helemaal klaar om morgen de laatste 40km te lopen. Vandaag had ik zoveel energie dat ik in een keer naar SdC had kunnen lopen, maar dan zou ik 's nachts aankomen, en dat is natuurlijk niet ideaal om nog een slaapplaats te vinden. En dit is gewoon zalig om af te sluiten. Het mooiste plekje van de hele reis. Ik geniet met volle teugen. Gisteren heb ik met de Italianen gegeten en een van hen is zo lief geweest om een tape op mijn knie te leggen. (ook al zit het probleem eerder aan een spier/aanhechting, alle extra steun is welkom) en of die nu geholpen heeft of nietm ik ben geraakt waar ik wilde, welliswaar met pijn, maar met het doel zo dicht in de buurt, kan ik eender welke pijn doorstaan. Het is zo lang geleden dat ik nog eens vollenbak voor een bepaald doel ben gegaan en het doet me deugd om te ervaren dat dat nog steeds in mij zit. Alles is goed geweest, ik heb alles kunnen ervaren wat ik wilde, heb lekker alleen kunnen zijn, heb mijn fysieke capaciteiten leren kennen, heb geleerd dat ik best goed "mijn plam kan trekken" op alle vlak, heb geleerd mijn plan te trekken in het Spaans, heb mijn hoofd kunnen leegmaken en kunnen vullen met de dingen die ik belangrijk vind, heb me gewoon HEEL ERG GELUKKIG en volledig in mijn element gevoeld. Thuis in de bossen, de laatste dagen een constante koeiengeur, de boer met zijn koeien over de weg, supermooie dieren gezien, supermooie planten gezien, de zon zien opkomen, zien ondergaan. Ik ben helemaal opgeladen en ben dan ook klaaer om aan te komen. Waarschijnlijk zal ik nog naar Finisterra wandelen na morgen, omdat ik 10 dagen eerder aankom dan voorzien, en omdat ik al zover heb gewandeld, dat het einde van de wereld ook geen probleem meer mag zijn...
Aan jullie allemaal; Keihard bedankt om me te volgen, het was fijn te weten dat jullie allemaal een beetje met me meereizen. Maar het is nog fijner te weten dat ik dit echt helemaal voor mezelf heb gedaan, dat ik niemand iets moest bewijzen en gewoon lekker mijn ding kon doen... En vader, moeder en pa hielden constant een oogje in het zeil en hebben goed over me gewaakt, ik ben geen moment bang of eenzaam geweest en als het nodig was gaf moeder me van boven uit een duwtje in de rug en dan ging het weer vanzelf...
Zo, nu rest me alleen nog genieten van de avond en morgen een laatste inspanning, maar wat zullen deze laatste loodjes deugd doen!!! Dan even het overdrukke Santiago trotseren en daarna lekker uitrusten in Finisterra.
Als ik thuis ben, zal ik de blog dag per dag eens helemaal aanvullen, zodat jullie het later allemaal dag per dag kunnen meebeleven. Of we kunnen natuurlijk ook gewoon "ene gaan drinken"...
Dat was het dan, Lieve groeten, waarschijnlijk tot binnenkort en hopelijk genieten jullie even hard van deze dag als ik, dat gun ik IEDEREEN!!!
Verslagjes per dag volgen later. Ben nu in Trabadelo. Nog 171km te gaan... Vandaag is naar mijn gevoel de camno pas echt begonnen zoals ze hoort te zijn... Afzien en op de tanden bijten. Pijnlijke achillespees, blaren op mijn hiel, zware voeten en zware gedachten... Maar daar kwam ik tenslotte (toch een beetje) ook voor, dus ik aanvaard het met enige trots. Vandaag niet zover gegaan als gepland, maar nog steeds een goede wandeling van een 34-tal km. Maar ik heb me door elke km moeten slepen. Misschien was het geen goed idee om "gezonder" te proberen eten, want mijn energiepeil was zeer laag vandaag. Ik heb dan maar ter compensatie me goed laten gaan in alles wat lekker is en het ging geleidelijk aan beter. Ik hoop alleen dat mijn broek blijft passen, want voorlopig wordt ze steeds kleiner (al is dat natuurlijkdoor de extra spiermassa in combinatie met de zeer hoge temperaturen waarop ik hier mijn was kan doen...) Enfin. Vanavond pasta en morgen helemaal er terug invliegen. Vreemd dat dit nu pas gebeurt, maar op zich ook goed om mee te maken. Ben blij dat ik de hele weg doe en dus ook ALLE ervaringen kan meepikken, niet alleen het leuke gedeelte. Geen zorgen hoor, ik vind het helemaal niet erg dat het wat moeilijker gaat, dat is een goede test voor mijn doorzettingsvermogen en ik zou er niets aan hebben gehad, moest alles constant van een leien dakje lopen. Gisteren Cruz de Ferro gepasseerd, veel minder indrukwekkend moment dan gedacht, maar toch mijn maaskei, die anderhalf jaar met me mee heeft gereisd in de auto, een plekje in de eeuwigheid gegeven. Morgen de laatste klim van de camino. Geen probleem meer hoor, dat doe ik veel liever dan gewoon plat, ook omdat de natuur dan meestal veel mooier is. Gelukkig is het de omgeving sinds leon terug veel mooier. Wel al meer mensen, maar nog geen mensenmassa... Moet door, internet bijna gedaan. Groetjes -x-
... Later de verslagjes, helaas. Het internet werkt hier niet voldoende en ik had een tekst getypt, maar plots hing de comupter Alles oke. Ben terug helemaal in orde en bijgeslapen.. Nog steeds heel fijn dat jullie me volgen en in gedachten meelopen!!!! BEDANKT Tot later!! -x-
OVER DE HELFT!!!!!! Ik zit in de albergue met enkel Spanjaarden op de kamer, heel dicht op elkaar, tussen 2 dikke mannen. Hopelijk snurken ze niet te erg. Vanacht was er, recht onder het raam van onze albergue een fuif bezig. Openlucht met DJ (die trouwens heel erg slecht was). Begonnen om 12u en het was nog volop bezig toen we vanochtend vertrokken. Zoals je kan raden dus geen oog dicht gedaan en vandaag aan die zware etappe als een zombie begonnen. Vandaag heb ik voor het eerst een moment gehad dat ik compleet leeg was... Totdat ik 20 meter verder iets zag wat leek op een kerktoren. Toen ben ik beginnen racen naar daar. Het was nog meer dan een half uur lopen, maar de hoop op eten en een toilet was voldoende drijfveer om er te geraken. Daar een bocadillo (stokbrood met chorizzo) gegeten en ik was terug min of meer oke. Wel nog steeds moe en ook mijn lichaam leek daar last van te hebben. Na de middag kwam ik maar traag en met veel spierpijn op gang. Gelukkig moest ik nog maar 10km. In totaal iets van 36 gedaan vandaag. Was al hier om 12u en heb deze middag goed proberen te rusten. Ellen is nog een dorpje verder gewnadeld. Misschien kom ik haar nog eens tegen, misschien niet. We zullen zien. Vanmiddag een grote meloen gedeeld met een Italiaans/spaanse jongen die in Berlijn werkt. Er waren echt enorm veel pelgrims vandaag. Raar dat dat van dag tot dag zo kan verschillen... Ik ben blij dat ik 2 dagen met Ellen heb kunnen lopen, vooral omdat het zware dagen waren, maar nu is het ook goed om terug alleen op pad te gaan. Net een stukje brood en een komkommer uit het vuistje gegeten, dadelijk slapen en er morgen weer tegenaan. Hopelijk wordt het niet zo warm als vandaag, want het was de warmste dag tot nu toe. De Spanjaarden op de kamer zijn heel vriendelijk en spreken langzaam, zodat ik hen kan verstaan. Voor de rest weer enkel Italianen en Duitsers, maar ik heb niet echt zin om heel sociaal te zijn en mijn beste gebrabbel in deze talen naar boven te halen... Ik heb vandaag zelfs geen was gedaan. De komende paar dagen zal het iets rustiger zijn, geen 40km meer, want eht komt niet uit met de dorpjes. Ik denk zelf ook dat het goed voor me is om nu even niet te veel te doen, want vandaag kon ik echt niet genieten van het wandelen, door de vermoeidheid. Binnen 2 dagen al Leon. Ik heb een beetje schrik van die plaats, omdat de meeste mensen op die plek beginnen te stappen en er vanaf dan dus een mensenmassa te verwachten is. We zullen zien. Zo, slaap wel. Ik ga mijn batterijen opladen om morgen weer helemaal vol energie aan de dag te beginnen... Lieve groetjes -x-
Weer 40km. Was te veel voor vandaag. Gelukkig waren we op tijd in de albergue, zodat we de hele middag konden rusten. Vooral het laatste stuk was heel zwaar. Wel bedwantsen in de albergue,dus Ellen heeft alles ondergespoten met haar magische middel... Hopelijk geen beten morgen... Heel de dag met Ellen gestapt. Gezellig en vooral het laatste stuk was ik heel blij dat ik niet alleen moest wandelen. Morgen komt, zeggen ze, het ergste stuk. 17km NIETS... enkel weg die nergens naartoe lijkt te lopen. Ik ben benieuwd... -x-
Vandaag heel de dag lopen denken over wat het woord "missen" precies inhoudt. Ik hen niet echt het gevoel dat ik iets of iemand mis hier, wel denk ik vaak op een fijne manier aan mijn omgeving thuis. Enfin.. Geen verdere filosofische theoriën, maar daar ben ik dus mee bezig geweest. En met wandelen natuurlijk, weer 40,5km. Het landschap is veranderd: Heel open, mooi. Allemaal mooie dorpjes tegengekomen, het was een mooie etappe. Bijna heel de dag in de buurt van Ellen gelopen, maar nooit echt naast haar. Het laatste stuk met een Spaanse leraar wiskunde gelopen en gebabbeld. Hij sprak net voldoende engels om een deftig gesprek te hebben, heel fijn!! Onze albergue is allesbehalve luxe. Echt heel vies en vuil. Er is ook een Italiaanse vrouw, die natuurlijk weer enkel Italiaans spreekt. HEEL bazig type en ook al begrijpt niemand haar, ze krijgt hier alles van iedereen gedaan. Ze heeft voor ons spaghetti napolitana gemaakt, in de vuile vuikle vieze keuken.... Maar wel heel lekker... Op het einde van de avond konden Ellen en ik haar gecommandeer wel niet meer verdragen en wilden we gewoon gaan slapen. Het weer was opnieuw goed. Heel koud in de ochtend, maar daarna prachtige zon en enorm veel wind: HEERLIJK!!! Wind van achter, alsof we vleugeltjes cadeau kregen... Ik hoop echt op een mooie, propere, gezellige albergue voor een van de komende dagen, daar heb ik nog eens behoefte aan... Gisterenavond nog pizza gaan eten met de dokteres; heel gezellig, maar vergeten dat ik daar spastisch colon van krijg, dus wel 's nachts wakker gelegen met krampen.
In Burgos. Het was (in het begin) een heel leuke en afwisselende wandeling. Eerst nog een stuk met de gekke Spanjaard gelopen ( die deze nacht een dekentje bij mijn bes was komen leggen, moest ik het koud krijgen). Door het bos, leek heel veel op de Mechelse Heide. Fijn. Rook lekker naar het bos thuis... Daarna allemaal mini-dorpjes. Vaan boven op een soort plateau kon je Burgos al gauw zien liggen. Heel grappig hier echt zo'n mega stad en daarrond enkel velden en natuur. De dreiging van de grote stad bekroop me. Nog een 20tal km. Die eerste 10 nog mooi, maar dan... HELP. vreselijk!!! Daar wilde ik zo snel mogelijk uitzijn. Een heel lang stuk lang een grote weg en dan in het drukste van de stad. BAH!!! Toen ik dat zag besloot ik om nog maar 11km extra te lopen, om toch weg te zijn uit die vieze stinkstad. Gelukkig kwam na het vieze stuk, het oude deel van de stad, en dat was - moet ik eerlijk toegeven - heel mooi. Toen ik dan ook nog eens mijn oude vrienden, ellen en Javi op een terrasje zag zitten, heb ik besloten te blijven. Toch wel een beetje een cultuurshock. Negen dagen bijna niets anders dan mini-dorpjes met enkel de albergue en een heel klein winkeltje en nu dit... Ik slaap in een grote albergue van 120 mensen, maar het is nieue en goed ingericht zodat het veel kleiner lijkt. Het weer vandaag was heel goed stapweer. Niet te warm en afwisselend zon met wolkjes. Het wandelen ging super vandaag, had een goed ritme en heb mooi om de 2u pauze genomen. Had megaveel energie. De rustdag heeft me goed gedaan. Heb daarstraks een tourke door de stad gedaan en de kathedraal eens bekeken. Best mooi. Nu is er een tour met gidsm, maar ik ben te moe en heb genoeg cultuur gehad voor vandaag ;-). Wat 8ik heb gemist, bekijk ik later wel eens op internet... Vandaag mijn was kunnen doen in een echt wasmachien. Hmm, alles ruikt keigoed!!! Ik had daarstraks echt even genoeg van het Spaans en de mensen die enkel spaans spreken, het was me even te vermoeiend om met keihard te concentreren op wat ze zeggen, om er dan uiteindelijk maar de helft van te verstaan. Goed dat er in deze albergue veel mensen zijn die Frans of Engels spreken. Aangenaam!!! En ondertussen... Stap ik rustig verder en leer ik veel bij. Over mezelf, over mijn grenzen, over pauzes durven nemen en dat dat echt helpt om verder te geraken dan zonder pauzes. Ik heb geleerd dat voordat je echt kan nadenken over dingen en belangrijke beslissingen kan nemen, dat je eerst je hoofd helemaal moet leegmaken. En in die fase blijf ik voorlopig even (heerlijk trouwens) steken. Veel van wat ik hier ervaar en ontdek is niet in woorden te vatten. Dat moet je beleven en niet beschrijven... Zo, aan iedereen een fijne avond. Geniet ervan. Nogmaals bedankt aan iedereen voor de lieve berichtjes. er staan ook nieuwe fotos op facebook, als je wil... Lieve groetjes -x-
Toch 1 dorp verder gegaan dan gedacht, 28km. Ik was er al om 12.30u, dus heb ik de hele middag kunnen rusten, rustig douchen, was doen... Slechts 6 pelgrims in deze albergue. De albergue hangt vast aan een hotel en is nieuw van vorig jaar. Een goede afwisseling met de dag ervoor, maar daarom helemaal niet gezelliger. Goed om uit te rusten. Onderweg enkel een Italiaanse (rare) osteopaat tegen gekomen, die er op stond om me te helpen om mijn knieën te genezen. Ik heb hem even laten doen en dan gezegd dat het beter was om van hem af te zijn. Gelukkig liep ik veel sneller en was ik dus vlug weg... de rest van de tijd rustig alleen gelopen, was best aangenaam. Heel op het einde, ongeveer een km voor de albergue kwam ik een "typische" (hij zag er heel grappig uit) Spanjaard tegen, die geen woord frans of engels of wat dan ook sprak. Ik heb dan maar mijn beste Spaans boven gehaald en met hem gebabbeld tot we aan de albergue waren. Verder was er later die middag ook een Italiaans dokteres( valt het opm vooral Italianen en spanjaarden dus op de camino) tegengekomen die WEL haar talen beheerste - ze had een half jaar tropische geneeskunde gestudeerd in Antwerpen. Zij had de camino afgelopen winter ook gedaan en we hebben fijn gebabbeld, onder andere over het feit dat het opvalt dat de vrouwen die de camino doen over het algemeen veel onafhankelijker zijn dan de mannen. Die zoeken vaak vanaf de eerste dag een maatje om heel de weg mee samen te lopen... Dat had ik eigenlijk niet echt verwacht. Ik vertrek meestal heel vroeg, als het echt nog pikkedonker is. Vind het heerlijk om de maan te zien en de wereld te zien wakker worden. En ik hou ook wel een beetje van het eng gevoel dat je bekruipt als je beseft dat je helemaal alleen in het donker loopt. In ieder geval, dat deed ik dus gisteren ook, maar doordat het zo donker was, moet ik een pijl hebben gemist en heb ik een heel stuk tot in het volgende dorp op de autoweg moeten lopen... Maar uiteindelijk dus gelukkig terug op de juiste weg geraakt... Gisterenavond, na het eten, toen ik wilde gaan slapen, merkte ik dat heel de vloer ( en natuurlijk al mijn spullen) kletsnat was. Ik had perongeluk mijn rugzak op het tuitje van de camelbag gezet en die was dus helemaal leeggelopen. Dus nog voor het slapen gaan eerst alles uitwringen. Mider leuk, maar geen ramp... Morgen naar Burgos. 40 km ik kijk ertegenop om te moeten slapen in zo'n gigantische stad, maar ach, ook dat blijkt deel te zijn van de camino... -x-
Veel van wat ik hier ervaar en ontdek is niet in woorden te vatten. Dat moet je beleven en niet beschrijven...
