Michiel zijn superdroom: een progeriareüni in België. Na lang overleg besluiten Goedele en Wim om Michiel zijn droom te realiseren. Ze krijgen veel hulp van mensen die een bijdrage leveren, Op maandag 19 mei is het zo ver, alle progeriavriendjes komen naar België. Alles verloopt zoals verwacht, iedereen is aanwezig zelf nieuwe gezinnen die eerst niet wouden komen.Tussen alle plannen door van de reünie vertrekken Wim en Michiel naar Engeland. Daar hebben ze een pil uitgevonden die mogelijk de symptomen van progeria kan doen vertragen, ook botten worden sterker van deze pil en haren kunnen terug beginnen groeien. De pillen blijken te werken en zijn gezondheid ziet er zeer positief uit! Ook Amber mag nu de pillen nemen en gaat er ook op vooruit! Na een lange periode van angst en onzekerheid krijgt de familie positief nieuws en dit is een mooi einde om het boek mee af te sluiten.
Na het slechte nieuws dat Amber ook progeria heeft stormen alle kranten meteen naar het gezin. Zij willen natuurlijk de eerste zijn die het verhaal naar buiten kunnen brengen. Zonder een beetje respect vliegen ze er meteen op. Nogmaals een zeer drukke en heftige periode. Zonder het te beseffen zitten de ouders heel de tijd bezig met Amber en met het wegsturen van ongeduldige journalisten en hebben ze weinig tijd voor Michiel. Hij is het zo gewoon om in de belangstelling te staan en veel aandacht te krijgen dat het voor hem nu ook een zware periode wordt. Ikzelf vond dit stuk het zwaarste en emotioneelste, ik vind het respectloos tegenover de familie zelf. Nog voor ze het nieuws konden verwerken en aan de familie uitleggen kwam de pers er meteen op.
Ongeveer 2 weken na de geboorte van Amber moet Michiel weer een paar testen gaan doen om te kijken hoe het met zijn toestand is. Wim vraagt dan ook aan om Amber te testen op progeria. Hij wil het zekere voor het onzekere nemen en hoopt natuurlijk dat deze test voor niks is geweest. Tot de grootste spijt van de ouders blijkt het dat Amber ook lijdt aan de verouderingsziekte. Heel de familie is verdrietig om het nieuws. Michiel begrijpt niet wat er erg is aan progeria want voor hem heeft dit alleen maar voordelen. (de uitstapjes, de bvs ontmoeten,...). Ik was zeer emotioneel na het lezen van dit fragment want het verhaal leek een positieve wending te maken maar dan toch komt er weer slecht nieuws....
