Vrijdag 17/7/09...sinds een weekje wisten we dat dit dé datum was...tenminste als jullie het nog zolang veilig uit zouden houden! En nu is het zover...eindelijk...maar ook heel snel? Gisteren waren we 32 weken ver in de zwangerschap, een goeie 7 maanden, want normaal gezien ging de bevallingsdatum 10 september zijn! Gisterenavond had ik nog dubbele gevoelens, vanmorgen weet ik dat we nu niet terug kunnen, en hoop ik gewoon dat we samen met heel het verloskundige team van UZ Leuven een juiste beslissing genomen hebben. 7u: ze doen me al steunkousen aan, prikken een infuus, Serge komt toe, een half uurtje later rijden we kamer 3012 uit (na 1 maand!!), richting verloskwartier. 8u20: net als ik me lekker oncomfortabel (zo'n buik zit soms wreed in de weg) op de operatietafel heb gezet, komt de vroedvrouw met de mededeling dat de kinderartsen maar tegen 9u daar kunnen zijn...mmm 8u45: na een eindeloze en ongezellige 25 minuten schiet alles terug in gang; tijd voor de epidurale! Die prik, dat ging nog, maar de spanning vooraf, en het ambetante gevoel achteraf, toen mijn bloeddruk erg zakte...erg leuk vond ik 't even niet meer! Daarenboven was ik- in tegenstelling met de vorige spoedprocedure bij Simon- mij erg bewust van alle aanrakingen, en kon ik mijn tenen nog bewegen...heel normaal volgens de anesthesist, en nee hoor, pijn zou ik niet meer voelen bij het snijden! Je moet de mensen soms vertrouwen hé 9u25: na enkele 'de grote komt eraan hoor's' is het zover: Jarno is geboren!! Ik zie niets, maar hoor je wel, geweldig, je schreeuwt al een beetje! 9u27: nog even wroeten 'oei, het kleintje is in stuit gedraaid' later: Leander, je bent er ook!! Ook jou hoor ik, maar nog zachter... 9u45?: Serge is al eventjes mee naar de babykamer gemogen, en de gewichtjes vallen reuze mee: 1700g en 1300g...ik kan mijn oren niet geloven, en dat ze beiden al wat geweend hebben, is ook een goed teken. Al snel volgt een nieuwe verrassing: jullie worden in de transportcouveuse langs mij gereden, en door een kinderarts (Dr Naulaerts en Rayyan) eventjes naast mijn hoofd gelegd!! Dit had ik zelfs niet durven dromen, al zie ik jullie maar half, en vind ik nauwelijks een plekje om een kusje op te geven, zo hangen jullie al onder de kabeltjes en buisjes! Ik zie Leander ook heel erg met zijn borstkastje trekken, en Jarno kreunt een beetje, ocharme, hopelijk moeten ze niet 'echt' beademd worden, dit worden nog spannende uren. 13u?: ik ben ondertussen op kamer 4 van de materniteit beland, en kan mijn benen al een beetje optrekken...goed nieuws, want dan mag ik in zo'n raar bed-zetelgeval even naar beneden, naar de neonatologie, om naar mijn zoontjes te gaan kijken!! Leandertje ligt in het hoekje van box 3 en ademt nog altijd snel en met veel moeite. De zuurstof van de couveuse en de CPAP (beademingsondersteuning via de neusjes) staan hoog, t is af te wachten of hij het lang volhoudt zo, of ze toch een stap verder moeten gaan. We duimen voor jou, je ziet er verder goed en schattig uit!! Je 'grote' broer heeft iets minder moeite met ademen lijkt het, spijtig genoeg ligt hij in box 6, en kunnen jullie elkaar dus absoluut niet horen of zien...dat komt schatjes, even geduld! 18u: nog een laatste bezoekje aan neonato, deze keer met de oma's en opa's en jullie grote broer Simon! 10 minuten mag het bezoek binnen, maar Simon is zo overweldigd dat hij al sneller weg wil...al die tuutjes, buisjes en toestellen, zó had hij het allicht niet voorgesteld! 21u: Serge blijft bij mij slapen, oef, fijn, kan hij me wat helpen met dat moeizame kolven...en ook, alleen wil ik op dit moment eigenlijk niet zijn...het zou toch veeeeel leuker zijn met jullie naast me...slik...ook dat komt nog, dat weten we wel. Slaapwel, schatjes van ons x
Vrijdag 17/7/09...sinds een weekje wisten we dat dit dé datum was...tenminste als jullie het nog zolang veilig uit zouden houden! En nu is het zover...eindelijk...maar ook heel snel? Gisteren waren we 32 weken ver in de zwangerschap, een goeie 7 maanden, want normaal gezien ging de bevallingsdatum 10 september zijn! Gisterenavond had ik nog dubbele gevoelens, vanmorgen weet ik dat we nu niet terug kunnen, en hoop ik gewoon dat we samen met heel het verloskundige team van UZ Leuven een juiste beslissing genomen hebben.
