Lieverdjes, wat bracht donderdag 13 augustus toch een pech...deze keer bij onze kleine Leander Toen ik jou die morgen probeerde aan te leggen, merkte ik al dat je écht niet goed in je vel zat: je was absoluut niet geïntresseerd in drinken, en kwam heel slapjes over, zeker toen je ook nog het ene 'alarm' (ademstops en hartritmevertragingen) na het andere deed. Ook de verpleegsters en de dokters waren er niet gerust in, dus werd je goed onderzocht en die middag op antibiotica gezet. Ook stelden de artsen voor dat ik begon met het strikte 'koemelkvrije' dieet, en kregen je broer en jij voorlopig speciale kunstvoeding. Spijtig genoeg kon dat alles niet verhinderen dat je tegen de avond een heel opgeblazen buik had en zieker en zieker werd. Ik reed die avond zelfs terug naar Leuven omdat ik erg ongerust was na het avondtelefoontje naar jullie box...gelukkig maar, want je opende toen nog je schattige oogjes, zodanig dat ik nog eventjes tegen jou kon spreken. Iets na mijn vertrek die nacht, lukte het echter steeds moeilijker voor jou om te ademen, zodanig dat je naar een intensieve box verhuisde (box 6, waar Jarno zijn eerste weken doorbracht)...en tegen de morgen zelfs een buis in je luchtpijpje kreeg en beademd werd. Een 'NEC', een échte NEC oftewel Necrotiserende EnteroColitis, luidde het verdict op vrijdagmorgen, en dat was lieverdje, alles behalve goed nieuws. Daar lag je met een erg opgeblazen en pijnlijk buikje, bloed in je pamper, aan het beademingstoestel, met een blaassonde...je volledige dunne en dikke darm ontstoken...dit was een zware klap voor ons allemaal, en natuurlijk vooral voor jou. Dapper als je bent vocht je de voorbije dagen tegen al die vieze bacteriën, en gelukkig, vandaag kan ik zeggen dat het al veel beter met je gaat. Maar wat was het vreselijk om je in die toestand te zien, je opende je oogjes niet meer, was zo zwak, zo ziek, zo moe dat je ook met ons geen contact meer kon maken. We bleven de volgende nacht in het ziekenhuis slapen om dicht bij jou te zijn, wat hadden we schrik om jou te verliezen! We zijn nu ook weer zo dankbaar dat je ondertussen je oogjes opendoet als we bij je komen, je mocht vandaag zelfs een halfuurtje bij mij op schoot. Het moeilijkste te aanvaarden op dit moment, is dat je nog tot zondag (10 dagen in totaal) volledig nuchter gehouden zal worden, en zelfs dan zal de voeding herstarten heel erg voorzichtig gebeuren (en niet met moedermelk in eerste instantie). Het is namelijk mogelijk dat je darmpjes met littekenweefsel genezen, of dat je hervalt, en dan zou een buikoperatie vooralsnog nodig zijn. En jij, Jarno, jij mocht vandaag voor de eerste keer sinds een kleine week nog eens moedermelk aan de borst drinken in plaats van die vieze 'Neocate' kunstvoeding, en ik kan je verzekeren, je hebt ervan genoten!! Het maakt het volgen van het strenge dieet voor mij toch een heel stuk gemakkelijker...maar laten we vooral hopen dat jullie darmproblemen binnenkort definitief verleden tijd zijn...en jawel, dat jullie dan mee naar huis mogen?! Wat kijken we daar verlangend naar uit...droom zacht sterke dappere schatjes x
Lieverdjes, wat bracht donderdag 13 augustus toch een pech...deze keer bij onze kleine Leander
