We konden het toch niet laten om vandaag op bezoek te gaan naar Gent. We moesten toch zien hoe Fiona haar Amerikaans avontuur overleefd had. Heel goed me dunkt. Ze was eerst wat verlegen maar na haar fruitpap kwam ze goed op dreef. Spelen met de bal met opa, mama en nonkel Bart. Aan haar eigen dikke buik en dan aan oma's dikke buik voelen...Daarna wandelden we samen naar de Bourgoyen. En stappen dat ze deed. Daarna was het keitjes rapen. In de cafetaria amuseerde Fiona zich goed samen met oma. Ja, Fiona is al geen baby meer. Het is al een echte peuter met deugnietoogjes.,Zo vlug gaat dat.
Ik schrijf daarjuist een heel stukje over "de smaak te pakken" en ik ben het weer kwijt... Dus waarvan had ik de smaak te pakken? Wel van het schilderen. Na twee dagen schilderen in Bavikhove ben ik vandaag aan de slag gegaan in onze kelder. De muren kunnen na 30 jaar dat we hier wonen wel eens een likje verf gebruiken. En rekjes die 33 jaar oud zijn (gisteren waren wij 33 jaar getrouwd) zijn vandaag verhuisd naar het containerpark. Met de kelder ben ik natuurlijk nog niet helemaal klaar. Volgende week wordt dus een schilderweek en een opruimweek want ondertussen wordt ook eens grondig bekeken wat we nog gebruiken en wat weg mag...Dit was een van de werkjes die reeds enkele jaren op mijn programma stond. het werd tenslotte : "Als ik gestopt ben met werken zal ik me eens moeten bezighouden in de kelder". Zo beloofd, zo gedaan.... Later volgt ook nog de garage, het tuinhuis... Dus vervelen doe ik me nog niet en tevens is er momenteel ook veel oogstwerk in de tuin.
JA ja ik kan weer foto's toevoegen... Eigenlijk kon ik er steeds toevoegen en iedereen kon ze zien behalve ik. Dat komt er van als je bij een computer ergens een toets indrukt maar je hebt het niet beseft... Je moet dan leven met het resultaat. maar nu eerst en vooral de beloofde foto van de lachende Pepijn.
Van Fiona kan ik geen recente foto opzetten want ik heb haar nog niet in levende lijve gezien sedert haar terugkomst uit Amerika. Misschien trekken we morgen naar Gent. "Durven jullie wel," zei Annelies " met die Mexicaanse griep...". Ze zijn pas terug van donderdag laatst. Ik weet het niet ... mijn hart kittelt nochtans om hen terug te zien.
