We konden het toch niet laten om vandaag op bezoek te gaan naar Gent. We moesten toch zien hoe Fiona haar Amerikaans avontuur overleefd had. Heel goed me dunkt. Ze was eerst wat verlegen maar na haar fruitpap kwam ze goed op dreef. Spelen met de bal met opa, mama en nonkel Bart. Aan haar eigen dikke buik en dan aan oma's dikke buik voelen...Daarna wandelden we samen naar de Bourgoyen. En stappen dat ze deed. Daarna was het keitjes rapen. In de cafetaria amuseerde Fiona zich goed samen met oma. Ja, Fiona is al geen baby meer. Het is al een echte peuter met deugnietoogjes.,Zo vlug gaat dat.
Ik schrijf daarjuist een heel stukje over "de smaak te pakken" en ik ben het weer kwijt... Dus waarvan had ik de smaak te pakken? Wel van het schilderen. Na twee dagen schilderen in Bavikhove ben ik vandaag aan de slag gegaan in onze kelder. De muren kunnen na 30 jaar dat we hier wonen wel eens een likje verf gebruiken. En rekjes die 33 jaar oud zijn (gisteren waren wij 33 jaar getrouwd) zijn vandaag verhuisd naar het containerpark. Met de kelder ben ik natuurlijk nog niet helemaal klaar. Volgende week wordt dus een schilderweek en een opruimweek want ondertussen wordt ook eens grondig bekeken wat we nog gebruiken en wat weg mag...Dit was een van de werkjes die reeds enkele jaren op mijn programma stond. het werd tenslotte : "Als ik gestopt ben met werken zal ik me eens moeten bezighouden in de kelder". Zo beloofd, zo gedaan.... Later volgt ook nog de garage, het tuinhuis... Dus vervelen doe ik me nog niet en tevens is er momenteel ook veel oogstwerk in de tuin.
JA ja ik kan weer foto's toevoegen... Eigenlijk kon ik er steeds toevoegen en iedereen kon ze zien behalve ik. Dat komt er van als je bij een computer ergens een toets indrukt maar je hebt het niet beseft... Je moet dan leven met het resultaat. maar nu eerst en vooral de beloofde foto van de lachende Pepijn.
Van Fiona kan ik geen recente foto opzetten want ik heb haar nog niet in levende lijve gezien sedert haar terugkomst uit Amerika. Misschien trekken we morgen naar Gent. "Durven jullie wel," zei Annelies " met die Mexicaanse griep...". Ze zijn pas terug van donderdag laatst. Ik weet het niet ... mijn hart kittelt nochtans om hen terug te zien.
Gisterenavond ging er in Boezinge een fata-morgana door ter gelegenheid van de kermis. Alle verenigingen die wilden konden meedoen. Ook wij van KVLV schreven in samen met de LG. De opdrachten werden eind juni uitgeloot. Alle opdrachten stonden in teken van de kermis. Wij hadden het Luna-park. We moesten minstens 20 verschillende speelgoedkraantjes verzamelen wat ons goed gelukt is. De mannen moesten met een echte kraan een GSM, een uurwerk, een snoepje en een knuffel kunnen opnemen, wat hun ook lukte. Alle verenigingen hebben hun beste beentje voorgezet. Sfeerbeelden kunt u zien op Boezinge blogt.
Deze namiddag fietsten we naar Beselare. De heksenstoet ging er uit en het was heel lang geleden dat we die nog zagen.Ik denk van de tijd dat onze kinderen nog klein waren. Bravo voor alle mensen die zich inzetten om dergelijke folklore te behouden. Het was mooi en de zon was van de partij.
Vandaag, 21 juli, onze nationale feestdag besloten we een uitstapje te doen in eigen land. Bart stippelde een weg uit in het Meetjesland. Het werd een prachtige dag. We startten in het bos van Maldegem. Maar kwamen zeer gevarieerde streken tegen: bossen, veldwegen, langs het water van het Schipdonkkanaal. Het is de streek waar ik 5 jaar van mijn jonge leven doormaakte. Ik studeerde voor onderwijzeres aan de normaalschool van Eeklo: de hoofdstad van het Meetjesland. Maar dat is ook ver het enige wat ik er toen echt leerde kennen. We maakten wel eens een studiedag door in het Leen (waar we vandaag ook door fietsten). En ook in het het krekengebied deden we wel eens wetenschappelijk onderzoek. Daar kwamen we vandaag niet maar dat staat zeker ook nog eens op mijn verlanglijstje voor een daguitstap want ik vond dat toen ook een mooie streek. Vandaag kwamen we wel langs de tuinen van Adegem. Ik bezocht die vroeger reeds met een dagreis van KVLV, doch ik kon het niet nalaten om nog eens naar de sappige verhalen en rijmpjes van de Heer Van Landschoot te luisteren. Als besluit kan ik zeggen : het was een gevarieerde, sportieve dag. Het werd in de laatste kilometers van de 44 km lange fietstocht zelfs spurten om het onweer voor te zijn. Ik moet zeggen dat het ons gelukt is om de auto droog te bereiken. Dezelfde auto kreeg wel een ferme spoeling op de A19 tussen Menen en Wervik.
