Dagboek van een bipo

Inhoud blog

	sterker worden
	de emotionele roetsjbaan
	het doel
	emoties
	ademen

Zoeken in blog

Beoordeel dit blog

Over mijzelf

Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lavameisje.
Ik ben een vrouw en woon in Gent (België) en mijn beroep is in zorgsector.
Ik ben geboren op 07/02/1961 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen , sudoku , puzzelen.

Dagboek van een bipo

Een reis door het onbekende

27-01-2013

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

27.01.2013

Alsof het zo moest gebeuren. Depressie heeft iets met rouwen, verlies, dood. Terwijl ik thuis zit in ziekteverlof, gaat het helemaal bergaf met onze oudste poes. Ze is nu 15 jaar en begint enorm te sukkelen. Ze kan zich nog met moeite staande houden, wankelt op haar pootjes, kan niet meer springen zoals vroeger, valt soms omver. Ik denk dat er iets serieus mis is. Ze heeft ook een bol in haar nek en ik weet niet of dit er gekomen is door te vechten met onze andere poes (die veel jonger en sterker is) of dat het hier gaat om een gezwel. Ze wil steeds bij me zijn. Telkens ik ga neerzitten dan komt ze op mijn schoot liggen en gaat hier niet meer af. Als ik recht sta, dan wacht ze op de grond tot ik weer ga zitten om dan zachtjesaan weer op mijn schoot te kruipen. Maandag ga ik de dierenarts laten komen. Ik kan het beestje niet helpen, enkel wat troost geven in haar laatste oude dagen. Maar ik heb hoegenaamd geen zicht op het feit of ze pijn heeft of niet. Een poes die omver valt als ze zich wast, kan zich niet goed voelen denk ik. Om dat ik het beestje een laatste lijdensweg wil besparen, zal ik vragen aan de dierenarts om haar een spuitje te laten geven. Het zal veel verdriet doen, maar kan ik het beestje nog langer laten afzien? Straks valt ze nog van iets en breekt al haar botjes, als ze nog niets gebroken heeft. Soms reageert ze afwijzend als ik haar rugje streel. Toch pijn?

Geef hier uw reactie door