Zondag 28 januari stond al sinds begin september 2017 met een dikke rode stift aangekruisd.

Die dag moest de kers op de taart gezet worden van een topseizoen, het wereldkampioenschap lrc stond op het programma in mijn eigen woonplaats Maldegem

Dat net die dag in de voormiddag de finale van de vlaamse cyclocrosscup plaatsvond in Assenede nam ik er maar bij

Ik heb dit seizoen al meermaals bewezen dat ik twee wedstrijden op enkele uren perfect aankan.

Assenede was een makkie, ik hoefde nooit volluit te gaan om een 159 ste manche van de VCC te winnen, méér zelfs, door een sterk seizoen bij wbv  behaalde ik

vandaag een 13de eindzege in dit regelmatigheidscriterium, sommigen noemen me zelfs mister VCC 

2 uur later moest ik echter al netjes gepakt en gezakt klaar staan aan de start van het WK lrc.

De fietsen moesten gepoetst worden, de podiumceremonie afgewerkt worden, de auto terug laden met al het materiaal en de verplaatsing maken

Toen ik in Maldegem aankwam kon ik terug beginnen uitpakken, materiaal klaarzetten met andere banden, andere kledij aantrekken ed

15' voor de start was ik klaar, ik voelde me vermoeid en vreesde dat ik teveel hooi op mijn vork nam vandaag.

Ik startte echter goed en tot mijn verbazing was ik toch redelijk goed hersteld. Ik had niets meer gegeten sinds 8u s'morgens dus was het afwachtern....

Na enkele hindernissen nam ik de koppositie over van Patrick Raes en Francis Appelthans, Logier volgde iets verder maar ik reed mijn eigen wedstrijd

Raes moest bij de eerste hindernissen een kloofje laten en kreeg het nooit meer dicht. Hij bleef wel een tijdje aandringen maar ik had alles onder controle

Gesteund door een massa supporters, jong en oud genoot ik 40' lang van mijn zegetocht. Enkel pech kon mij van een 9de WK titel houden. Uiteraard zijn de 3

UCI titels bij de masters het mooist maar het is en blijft toch altijd de hoogst haalbare onderscheiding die een renner kan behalen in onze sport

Met 20" voorsprong won ik voor Raes, Logier behaalde de derde podiumplaats

Dit was goed voor een 31ste seizoensoverwinning

29-01-2018 om 00:00 geschreven door Mario

Niettegenstaande ik van overwinning naar overwinning rij heb ook ik wel eens een dipje. Ik zit momenteel aan 70 wedstrijden aan één stuk sinds begin mei

dus moet ik mij niet schamen dat ik eens oververmoeid ben. Gelukkig was ik na 4 dagen rust terug 'den ouwen' en stond ik met een goed gevoel aan de

start rond de voetbalterreinen van Oedelem. Ik had alle voorgaande edities gewonnen dus zal het parcours mij wel liggen

Appelthans die er een sport van maakt om als eerste te starten en Logier die daarna overneemt dat zijn dingen die ik graag zie gebeuren. Ik hou me meestal altijd

lekker op de tweede rij en geniet van hun geploeter. Raes was de eerste die zich niet kon inhouden en na een halve ronde nam hij het commando over van het kopduo.

Ik volgde gezwind, bij de eerste passage over de technische grachtjes maakte Patrick ( Raes) een stuurfoutje en kreeg ik dus een kloofje cadeau. Ik nam me voor

om niet te versnellen want ik wist niet hoe mijn benen zouden reageren na die rustperiode en bleef rustig rijden. Tot mijn verbazing vergrote de kloof.

Raes viel snel terug  en het was Logier die terug zeer sterk voor de dag kwam en als eerste achtervolger reed.  Ik had zowat mijn aanknopingspunten om mijn

voorsprong te aanschouwen, ik probeerde die gewoon te consolideren op 30" en moest daarvoor nooit in de rode zone rijden.

Tevreden met een 3de zege in de openingsmaand van 2018

Volgende week is er het WK in het park van Maldegem ( mijn woonplaats). Zonder pech maak ik een grote kans om mijn titel te verlengen

maar deze kwelduivel speelt uiteraard ook mee.

Mijn topseizoen valt niet met deze zege maar het zou zeer zuur zijn om hem af te moeten geven, en ja......het zou de kers op de taart zijn

Allen naar het park van Maldegem zondag as om 14u start, Laudelino rijdt om 14u45

21-01-2018 om 12:33 geschreven door Mario

De Aldariekskes....ja een naam die klinkt in lrc rangen, en dan weet je meteen dat de organisatie top zal zijn

De omloop van 'Danny en vrienden' was om duimen en vingers van af te likken, zalig gewoon.

Door wat materiaalproblemen net voor de start was ik te laat voor de opstelling en stond ik pas op de derde

startrij. Toen ik mijn fiets nog snel controleerde aan die start merkte ik op dat mijn luchtventiel van mijn achtertube

nog openstond, ik probeerde dit te sluiten met mn handschoenen aan maar ik liet ongewild kostabare lucht uit mijn tube...

Ik stond daar mooi met amper 1 Barr druk, nu ja ik kon niet anders dan starten. Uiteraard wachten de toppers niet op

Lammens wat hun goed recht is. Ik moest heel dikwijls in de remmen om de tube er niet af te rijden of een doorstamp te geven

op de vele gevaarlijke punten. Na een volle ronde extra voorzichtigheid in te lassen kwam ik vooraan aansluiten bij Logier en Raes.

Door het hoge technische gehalte van de omloop voelde ik meteen dat ik sneller kon dus nam ik het heft in handen.

Logier haakte als eerste af, Raes deed dit later maar bleef sterk van zich afbijten

Mede doordat ik niet voluit kon gaan was de kloof nooit groter dan 25". Ik maakte me echter geen zorgen en moest enkel maken dat ik

foutloos bleef

Ik won mijn tweede wedstrijd in het prille jaar, één uur later deed Laudelino mij na en zegevierde ook

Na zijn dipje werkten we specifiek om snel terug op topniveau te komen, en of hij top is !!!

Laat het WK in Maldegem maar komen............(28 januari)


                                                              

                                                                     

                                                                     

15-01-2018 om 19:22 geschreven door Mario

Ingooigem, organisatie van familie Baelen, Pedro en  wijlen Carmelino waar ik vroeger nog mee gereden heb. Pedro heb ik zelfs nog in mijn team Pizza Italia

ondergebracht. Een kenner die instaat voor het parcours aldaar en dat was er aan te zien. Zeer mooi, heel veel weg, loopstroken, technische- en recuperatiestroken

Kortom iets om duimen en vingers van af te likken. De dag voordien reed ik in Gullegem met de handrem op om vandaag fris aan de start te komen, maar.......

Na 2 ronden viel ik en bezeerde mijn schouderblad mijn onderbeen en bovenbeen...Ik reed de wedstrijd wel uit maar de pijn was s'avonds niet te harden.

Met een grote knobbel op mijn sleutelbeen en benen die niet om aan te zien waren nam ik de start van dit BK. Uiteraard met hele grote vraagtekens in mn achterhoofd

Appelthans opende zeer sterk maar al snel nam Logier over, ik liet dit rustig gebeuren want had me voorgenomen om op zo'n zware omloop de eerste 2 ronden de kat

uit de boom te kijken. Mijn planneke klopte, Logier verzwakte en ik kwam aansluiten vooraan, terwijl Appelthans moest afhaken. Ik had echter niet het super-gevoel

en voelde me niet hersteld van mijn zware val dag voordien. Na één rondje in het wiel gezeten te hebben van de koploper nam ik over net voor de aanvang van de

lange loopstrook. De kloof maken was niet moeilijk maar het een nog een halve cross uithouden tegen een verbazend sterke Logier was niet zo evident. Mijn maximum

voorsprong was 25", méér kon ik niet bijeen rijden maar dit bleek voldoende voor een 12de tricolore trui. Ik was er uitermate blij mee....

Dit seizoen nog 2 doelen, de vlaamse cyclocrosscup winnen is een makkie ( moet enkel nog starten in laatste manche) en het WK winnen in eigen Maldegem.

Ja, ik ging me geen doelen meer opleggen maar blijkbaar is dit sterker dan mezelf

Na  één weekend in 2018 is jaar nu al geslaagd, terug een jaarke in de Belgische driekleur rondrijden.........ZALIG !!!
                             

08-01-2018 om 20:45 geschreven door Mario

Het was al jaren geleden dat wij nog eens in Moerbeke aan veldrijden gedaan hadden. In een ver verleden legde ik er mannen als Paul Herygers, Wim De Vos

en andere  Peter Willemsens het vuur aan de schenen in de plaatselijke A-cross, tot de laatste ronde streed ik er voor de overwinning maar moest finaal met

een 5de plaats tevreden zijn

Vandaag was het grondgebied Koewacht waar de plaatselijke organistor alles in het werk stelde om er iets moois van te maken

De start was amper 200m lang, ik draaide in het zog van Christophe Logier het maisveld in en merkte al snel dat draaien en keren niet echt de hebbeding zijn

van Logier. Op een parcours die grotendeels bestond uit single-track besliste ik maar om hem zo snel als mogelijk voorbij te steken. Topper Raes zat niet meteen

in het spoor en dus was het gas open.....

Ik was sterk en liep gestaag uit tot 30", dan temporiseerde ik.

Toen de zege voor het grijpen lag reed ik achteraan lek. De tube raakte mn remblokken en ik moest  een halve ronde met een geblokkeerd achterwiel rijden vooralleer

ik kozn wisselen. Tweede renner in koers Eddy Gyselinck volgde plots op 15". Ik moest echter bekomen van de zware inspanning, in de slotronde naderde Eddy nog

tot op 25 meter maar ik hield nog net stand voor een historische overwinning

Historisch ? Inderdaad....door deze 535ste overwinning ben ik nu Belgisch recordhouder aantal zege's allertijden

Roger De Vlaeminck, Eddy Merckx, Ludo Giesberts, Guy Smet, Patrick Cocquyt, Mario Willems om er maar enkele te noemen moeten het onderspit delven

En of ik daar fier op ben.........

Tot slot wil ik al mijn supporters bedanken om me iedere veldrit weer massaal aan te moedigen, jullie zijn kenners !!!!

Ook mijn gezin, mijn ouders die er dagdagelijks voor me zijn mag ik niet vergeten

Ook de vele duizenden volgers van mijn blog.......DANK 

Aan ieder een gezond 2018 toegewenst

31-12-2017 om 00:00 geschreven door Mario

De Nico ( Boghaert) -vrienden richten nu al voor de 5de keer een veldrit in op en rond de weiden van Meetjeslands beroemste cafe ' Het spoor'

Ik verloor er nog geen enkele editie alhoewel het parcours niet mijn ding is.

Vandaag was het net als andere jaren strijden tot de eindmeet om een overwinning te kunnen boeken

Dat Logier de openingsfase voor zijn rekening nam vonden Raes en ikzelf leuk meegenomen want er stond een strakke wind in de polders

die vroeger nog zee-gebied waren. Toen Logier zijn pijlen had verschoten nam een beresterke Patrick Raes het heft in handen. De toeschouwers

kregen voor de zoveelste keer een duel op het scherpst van de snee te zien. Raes was vandaag beter dan mezelf maar ik kon aanklampen en

herstellen in zijn zog waar mogelijk. De laatste ronde nam ik de leiding voor een technische passage aan een trappenheuvel gevolgd door een

zandstrook in dalende lijn. Mijn concurrent maakte een fout en er was een kloof van 25 meter. Doorgaan was het enige wat ik toen nog kon doen

Ik hield  stand en kon mijn 34ste van het jaar boeken.

Daardoor kom ik met 534 overwinningen op gelijke hoogte met topper Ludo Giesberts die tot voor vandaag Belgisch recordhouder qua aantal

overwinningen was. Uiteraard wil ik die titel voor mezelf kunnen vastleggen, nog één te gaan !

27-12-2017 om 00:00 geschreven door Mario

Als je op het trainingsparcours van collega renner Bjorn Rondelez een wedstrijd mag betwisten weet je dat je alle troeven op tafel

mag gooien qua veelvuldigheid. In tegenstelling tot de vorige edities, die ik allen won, was het deze keer een droge ondergrond

We moesten geen enkele keer van onze fiets. Ik had echter last van een mindere dag en zeer veel rugpijn.

Toch kon ik tot mijn grote verbazing reeds na één ronde afscheid nemen van mijn concurrenten. Het leek makkelijk te gaan maar dit

was het allesbehalve. De concurrentie gaf deze keer niet thuis al verraste Erik Myngheer wel vriend en tegenstander met een knappe

3de plaats, zijn eerste podium van het seizoen.

Door deze overwinning kom ik in het spoor van Ludo Giesberts,  de absolute nr 1 in Belgie qua aantal overwinningen ( 534)

Een allerlaatste doel die ik me nog in mijn carriere kan stellen....

Dat ik op de drempel sta om zelf de absolute nr 1 te worden in een wielerland als Belgié doet me toch wel iets...

25-12-2017 om 18:55 geschreven door Mario

Ronse, de veldrit van de plaatselijke wielerschool waar de omloop uitgetekend is door oud renner Ronny Couliez en dat is eraan te zien

Die weet tenminste wat ' veldrijden' betekend......de wedstrijd stond dan ook met een dikke rode stift in mijn agenda aangeduid

In zoverre zelfs dat ik er met plezier de dag voordien in Lichtervelde een gezondheidsuitstap van gemaakt heb. Een 13de eindzege

in de vlaamse cyclocrosscup kan me normalitair  niet meer ontglippen.

De omloop in Ronse was s'morgens nog totaal onbereden, velen dachten dat het voor gewone grifo's zou zijn maar een kenner weet

dat het uur na uur zou veranderen. Ik deed een uitgebreide verkenning  want het moest een topdag worden want daar

had ik mijn redenen toe.

Logier opende als eerste, Raes volgde maar maakte een schuiver in de eerste hindernis, ik zag het

gebeuren en gaf volle gas. Logier moest snel passen.  Raes,  de sterkste renner van de concurrentie kwam nog effe opzetten maar ik had

het goeie gevoel op mijn vehicle. Ik haspelde mijn wedstrijdje af en kon halverwege  40" voorsprong laten noteren. Het sein om te

consolideren want er komt een drukke periode aan waar ik mijn krachten nog genoeg zal kunnen gebruiken.

Ik won tenslotte met 1'08" voorsprong op Raes, De Keerle stond net als vorig jaar terug op het podium voor Canadees Marc Bodreau

Ik droeg de zege op aan mijn overleden schoonpapa uit Zomergem die iedere week vanuit het zorgcentrum Zomerheem met onze

prestaties meeleefde

Laudelino die een dipje kende is op de goede weg en reed naar een knappe derde plaats op een loodzwaar geworden omloop

19-12-2017 om 10:15 geschreven door Mario

In apocalyptische winterse omstandigheden stonden enkel de dappersten aan de start vandaag

Zingem was dan ook een combinatie van ploeteren en techniek, kortom de ideale veldritmix

De organisatoren zorgden ook voor warme kleedkamers en bijhorende douche's zodat we vandaag

geen excuses hadden om niet voluit te gaan.

Patrick Raes (wie anders) nam de kopstart gevolgd door Logier en Appeltans. Toen Appeltans in

de openingsfase ten val kwam en me ophield kreeg de koploper plots een mooie voorsprong cadeau

Ik moest toch twee ronden achtervolgen om hem terug bij te lurven te grijpen. Ik aarzelde niet en nam

de koppositie over. Raes maakte in mijn spoor een uitschuiver en kwam voluit in de natte modder terecht

Voor mij het sein om om dat tandje die ik nog overhad te gebruiken. Ik genoot vooral van de prachtomloop

en maakte mijn wedstrijd makkelijk af als winnaar

Marnik De Waele kwam als tweede over de eindstreep voor een kletsnatte Patrick Raes

Door de zoveelste dubbelslag rond ik de kaap van 31 overwinningen, daarmee kom ik in mijn persoonlijke

top 8 qua topjaren. Mijn record is 46 zege's op een jaar

11-12-2017 om 10:43 geschreven door Mario

Een paar uur voor de wedstrijd voelde ik me plots ziek worden, jammer net nu Varsenare op het programma stond.

Gelukkig krijgen we rond de plaatselijke voetbalterreinen ieder jaar een snelle technische omloop voorgeschoteld waar

je een mindere dag makkelijker kan verdoezelen. Dirk De Keerle, Tom Dhooge en Peter Ballet gingen me in de openings-

fase vooraf. Ik moest op mijn adem komen maar dit lukte maar moeilijk. Ballet haakte vlug af, De Keerle blies zijn motor

snel op zodat ik plots nog enkel Dhooge voor mij uit zag rijden. Gaandeweg de wedstrijd vorderde kwam ik iets beter in

mijn ritme al was het belange niet wat het zou moeten zijn. Tom reed een beresterke wedstrijd en deed me meermaals pijn,

even moest ik hem zelf laten rijden maar meer dan 5" fietste hij nooit bijeen. In de finale probeerde ik hem los te rijden maar

het lukte me niet, Tom kwam telkens terug. De laatste ronde prikte ik nog één keer keihard en het kloofje van 50 meter bleef

deze keer wel.

Het was reeds geleden van 2012 dat ik er nog eens won, het zorgde er wel voor dat Varsenare nu voor de 10de keer op mijn

erelijst staat (één keer bij de B's) 

Tom Dhooge eindigde knap tweede op 10", Marnic De Waele was knap derde op 14"

Foto's: Marc Coghe

10-12-2017 om 09:18 geschreven door Mario

Vorig jaar werd ik wereldkampioen in Langemark, dus de omloop ligt me wel, al was het bang afwachten hoe mijn lichaam vandaag zou

reageren op de laaghangende mistbanken. Eén uur voor de start kwam de lucht een beetje open dit kwam als een geschenk uit de hemel voor mij

Mijn start was goed al nam beresterke Raes snel het commando over, hij dacht waarschijnlijk dat ik het erbarmelijke niveau  van de vorige dag

zou benaderen. Ik vreesde er ook voor maar voelde al na enkele pedaaltrappen dat het de goeie richting uit zou gaan. Raes hield drie ronden gelijke

tred maar haakte plots af na een zware baggerstrook. Toen ik het zag kon ik nog tandje bijsteken en de kloof stelselmatig vergroten.

De voorlaatste ronde had ik 40" voorsprong, althans dat dacht ik.....niets was minder waar want Engelsman Peter Middleton die de dag voordien het

WK reed in Mol kwam als een bezetene aanzetten. Gelukkig verwittigden mijn ouders me tijdig of ik had de aalvlugge Middleton nooit zien komen

Nu moest ik nog twee ronden het uiterste uit mijn lichaam persen om aan de streep nog net enkele tientallen meters over te houden

Missie geslaagde en terug een topweekend met een zoveelste dubbelslag.

03-12-2017 om 22:08 geschreven door Mario

Ik voelde de bui al hangen s'morgens, een dichte mist hing over oost vlaanderen en het verleden heeft me geleerd dat mijn

lichaam dan niet in staat is om een sportprestatie te leveren, ik krijg gewoon onvoldoende zuivere zuurstof binnen waardoor

ik direct in de rode zone moet gaan, iets wat bij veldrijden gewoon onhoudbaar is.

De nieuwe organisatoren van Nazareth tekenden iets heel moois uit, niettegenstaande de overvloedige regenval die er was gevallen

de afgelopen dagen lag het traject er goed bereidbaar bij.

Zoals gebruikelijk openden Logier en Raes zeer sterk, Logier viel vooraan weg na één ronde, Patrick Raes die de kloof dichte met mij in zijn

zog deed me toen al pijn. Tot iets na halfwedstrijd moest ik niets anders doen dan gaten dichtrijden en met de ogen dicht aanklampen

Ik kon niets anders dan hopen dat hij verzwakte, net toen ik hem bijna moest laten rijden verzwakte Patrick, toen waren het nog twee rondjes

te rijden. Ik had toen al lang gemerkt waar mijn kompaan minder sterk was, net daar moest ik in de allerlaatste halve ronde toeslaan, alhoewel

dat ik nooit dacht dat ik zover zou geraakt zijn. En ja, het geplande gebeurde, ik nam de kop net voor een gracht die we al lopend moesten nemen

vanaf daar was het nog 2 minuten knallen, ik slaagde in mijn opzet en won de wedstrijd totaal onverdiend want ik had geen meter aan de leiding

gereden. Nu, dit zijn in mijn ogen ook zeer mooie overwinningen om van te genieten, het is mijn verdienste dat ik mijn wagonnetje kon blijven

aanhaken.

02-12-2017 om 00:00 geschreven door Mario

Vorig jaar organiseerde Julien Pélagie  voor het eerst een veldrit op de site van het wondermooie Arc-Wattripont, wat we daar voor de wielen geschoven kregen

was het toppunt van  cyclo-cross. Techniek, stuurvaardigheid, lopen, powerstukken, snelle stukken en ploeteren op wattage........kortom met een dikke

rode stift was die veldrit al voor het seizoensbegin aangeduid. De hevige regenval maakten het dit jaar nog een tikkeltje zwaarder en dus leuker om rijden.

Sommigen gefrustreerde ego's gaven kritiek op de omloop maar deze mensen kennen niets van cross en blijven beter thuis bij moeder de vrouw.

Ik heb een enorm respect voor alle inrichters die kosten nog moeite sparen om ons onze hobby te laten uitoefenen, een verwarmde kleedruimte en douches ( mijn stokpaardje)

zijn anno 2017 een must, ook de lrc aankomstrechters die een ganse dag in de kou staan verdienen een standbeeld

Enig nadeel waren de vele stenen in de ondergrond, het was onmogelijk om ze allemaal te weten liggen al deed ik mijn uiterste best tijdens mijn verkenning.

De tuben mochten niet veel druk bevatten waardoor het op goed geluk hopen was op geen lek

Ik nam de kopstart en kon na de eerste technische lussen een kloofje slaan van 10" op Patrick Raes, ik dacht dat ik op het andere drassige gedeelte zou verder uitlopen

maar Patrick bleef anderhalve ronde lang druk zetten maar daarna moest hij mij laten rijden. Eenmaal ik dit had opgemerkt kon ik ook wat gas terugnemen want

indelen was wel aan de orde vandaag. Twee ronden voor het einde reed ik lek maar mijn voorsprong bedroeg toen zo'n 49", ik verloor wat tijd voor ik mijn fiets

kon nemen maar ik ben nooit in verlegenheid gebracht. De laatste ronde reed ik op de kleine plateau om de benen al te laten herstellen.

Een 27ste overwinning maar vooral de vooropgestelde 40 overwinningen ten huize Lammens zijn behaald door mezelf en zoon Laudelino, dit met nog één maand te gaan

19u later stond het BK der masters op het programma in Lille waar ik na 5 Belgische titels, 3 tweede plaatsen, vandaag een 9de medaille ( brons) in ontvangst mocht

nemen.

Laudelino verdedigde zijn titel maar werd onderuit gereden in de start en kon nooit nog vooraan aansluiten. Toch vocht hij verder voor zijn vele supporters en werd

nog knap 6de.

Een fiere familie Lammens verliet de Lilse bergen.....

27-11-2017 om 00:00 geschreven door Mario

Vrienden, vriendinnen...........vooreerst wil ik iedereen bedanken om mij al die jaren te volgen, de ene al iets dichterbij dan de andere, via de kranten of mijn blog

Mijn gezin en vooral mijn ouders die nog maar weinig van mijn 1500 wedstrijden gemist hebben

Jullie zullen het verhaal van de recordjacht zeker met argusogen gevolgd hebben. Een verhaal die twee seizoenen geleden de kop op stak toen ik plots

de kaap van de 500 overwinningen leek te benaderen. Tussen pot en pint zei ik dat ik misschien wel Eddy Merckx zou kunnen bijbenen

Anderhalf jaar later is die utopie toch wel werkelijkheid geworden zekers.....

Toen ik gisteren de laatste ronde aanvatte voelde ik terug dezelfde tintelingen in mn lichaam als toen ik de herdenkingsprijs Geert De Vlaeminck won in 1997

tegen de internationale elite veldrittop

Ook nu kwamen de tranen de kop op steken maar ik kon ze bedwingen en wegmoffelen met een brede glimlach

Die allerlaatste ronde in Aalter voelde aan als een soort ereronde.....een soort afscheidsronde voor het publiek. 

Ik won koersen in ALLE REEKSEN, nieuwelingen, junioren, liefhebbers en elite-renners

Ik klopte de allerbeste internationale elite veldrijders in Eeklo ( 1997) en won ook oa de koppenbergcross bij deze categorie

Ik behaalde 40 kampioenentruien,  3 UCI wereld- en 5 Belgische titels in het veldrijden ( masters) zijn de spraakmaakendste. De 15 provinciale titels spreken ook tot

de verbeelding.  De 12 eindzege's in de vlaamse cyclocrosscup zijn iets om superfier op te zijn, alsook de 157 manche's die ik er won

Als crosserke won ik méér dan 70 elite z/c wegwedstrijden met als apotheose de Belgische driekleur van ploegmaat Gert Vanderaerden in Temse waar ik na 170 km koers de laatste ronde nog het peleton controleerde voor een massasprint. 

Het hoofdstuk dat ik een profteam uit het niets opbouwde heeft me ook veel bijgebracht naar mensenkennis toe. Met een klein budget kreeg ik het voor elkaar om Christian Heule ( Swiss champ) in mijn team ondee te brengen. Met heel veel trots kijk ik nu op deze periode terug en besef ik dat de cirkel helemaal rond is

EN NU ??????

Vooral mijn zoon die Belgisch beste veldritamateur is blijven begeleiden en genieten van zijn kunsten op zijn fiets....er is niets mooiers

Verder zal ik zal als de gezondheid het toelaat zolang mogelijk sportief bezig blijven maar op een andere basis.

Ik zal volgende zomer zelfs geen wegwedstrijden meer rijden omdat ik wil genieten met vrienden-toeristen-gepensioneerden

Het lichaam sparteld meer en meer tegen, ik kan me nog amper opladen om te trainen, langer dan 30' doe ik nooit in de winter en max 3x/week

Crossen is vanaf nu niet meer van moeten......verliezen mag en kan nu wel. Ik zal van een nederlaag niet meer een week wakker liggen integendeel

ik ga der zelfs enen op drinken !!! Ik ben niet te beroerd om toe te geven dat ik zelfs met plezier eens de andere kant van de medaille

wil meemaken

Toch is er nog iets ..........LUDO GIESBERTS is de enige renner die nog méér koersen gewonnen heeft dan ik (534)

Moest ik hem ooit nog kunnen voorbijsteken ben ik de allergrootste in Belgie qua overwinningsaantal, niet met de losse vinger zoals er velen zijn die zeggen dat ze nog meer koersen hebben gewonnen maar alles mooi opgesteld in een data-bestand vanaf 1978 tot nu....

En wat voor mij belangrijk is, ONBESPROKEN de gehele carrière lang

Ja....dan vallen er al veel door de mand van die zogenaamde andere veelwinnaars

Voor wat het allemaal waard is, als we maar gezond mogen blijven........

22-11-2017 om 00:00 geschreven door Mario

Op woensdag en donderdag nog in de lappenmand met geblokkeerde onderste ruggewervels en stekende pijnen, op zaterdag winnen in Uitbergen en op zondag

één van de beste seizoenswedstrijden rijden op het Europese veldritkampioenschap ( lrc), ja ik besef dat ik nen 'wree specialen' ben.....

Na de wedstrijd zondag terug als een wrak met de auto naar huis rijden, dat is ook Lammens

Het was uiteraard met de brede glimlach want ook mijn zoon speelde het klaar om die mooie trui mee naar Maldegem te brengen

Een grote schare supporters waren naar de Aalterse sportvelden afgezakt om ons aan te moedigen, het zonnetje was van de partij en vooral

het parcours was blijkbaar speciaal voor de lammie's uitgetekend ( waarvoor dank). Een technische omloop waar we geen enkele keer van de fiets moesten

Ik was de enige die met 2 Barr druk durfde te rijden en dit voelde zalig aan....na 1' wedstrijd nam ik het commando over van kopstarter Raes. 15" later na de eerste

balkjes was er een kloofje en dit groeide ronde na ronde met een 10-tal seconden uit. Raes eindigde tweede op 1'02", Logier knap derde op 1' 18"

De laatste ronde was iets speciaals want door deze overwinning bereikte ik mijn sportief levensdoel als zijnde méér koersen winnen dan kannibaal Eddy Merckx ( 525)

Met tranen in mn ogen reed ik als waren het mijn laatste veldritmeters ooit.....het overwinningsgebaar op de looppiste van Aalter deed bijna evenveel  deugd als

mijn overwinningen in profwedstrijden tegen de internationale elite veldrijders eind de jaren '90 

Er klonk een luid applaus van het kennerspubliek als blijk van waardering, ik genoot.........

Na de wedstrijd was het de beurt aan mijn zoon Laudelino, een jaar lang Belgisch beste amateur veldrijder , ook hij maakte er een one-man show van

Jullie zullen begrijpen dat we best wel trots zijn op onszelf, mag ook wel vind ik. Voor mij was het mijn 5de Europese veldrittitel, voor Laudelino de eerste

Onderstaand een kleine impressie van onze dag


                                  

                                  

                                                                               
                                                                                
                                                                                

                                       

20-11-2017 om 20:53 geschreven door Mario

Hevige rugpijn was de afgelopen week mijn metgezel, enkel met een warmtepleister en een bijhorende zalf kon ik de pijn onderdrukken

Antwerpenaar Ludwig Gladines, Tom Dhooge, Dirk De Keerle en andere De Waele's trekken zich daar geen bal van aan, de gas open van in

de openingsfase. Ik kruipte bijna onder mijn fiets van de pijn maar ik wou vooral die eerste ronde goed doorkomen op niet te grote achterstand. Na die openingsronde

reden we met vier aan de leiding, ik volgde als laatste van de kopgroep maar had me dan al geforceerd. In tegenstelling tot de anderen die één voor één verzwakten,  verbeterde ik

zodat we op halfwedstrijd plots met twee waren, Gladines en ikzelf. Ludwig ging keihard, ik kon net mijn wagonnetje aanhaken. Bij het ingaan van de voorlaatste ronde voelde

ik hem echter ook verzwakken terwijl ik nog een 'cartouchke' over had. Mijn ketting viel al net toen ik de kop nam bij het al lopend nemen van de balkjes, gelukkig kon ik ze al

rijdend terug op manoeuvreren of de vogel was gaan vliegen. Op mijn deel van het parcours versnelde ik en zoals meestal is de kloof dan wel gemaakt. Probleemloos reed ik ander-

halve ronde op dit elan door.

Plots kwam het besef dat ik met deze onverhoopte overwinning op gelijke tred kwam van Eddy Merckx qua aantal zege's ( 525)

Ik kreeg kippevel en de pijn verdween heel even.

Gladines werd tweede, De Keerle knap derde

Nog één te gaan en dan is mijn carrière-cirkel volledig rond 


                                  

                                  

                                  

                                    

19-11-2017 om 09:06 geschreven door Mario

Na de hevige regenval de afgelopen dagen is het voor het eerst ploeteren geblazen dit veldritseizoen

Fietsen op pure wattage is mijn favoriete ding, zo was het parcours in Meigem op mijn lijf geschreven

Dat anderen er telkens terug de pees op leggen van in de openingsfase speelt gewoon in mijn kaart

Op sommige omlopen moet je gewoon indelen, ik laat me daar dus nooit door vangen

Marnik De Waele was één van hen....hij beukte en beukte om het trio Raes, Vanhonsebroeck en lammens

eraf te rijden. De hevige wind blies hem echter snel tot de orde. Toen ik zijn speldeprikken beu was nam ik

het heft in handen net voor een technische passage door een savooien-veld. In een mum van tijd nam ik 20"

Zonder pech was de wedstrijd gereden dacht ik maar uiteraard ligt deze om iedere hoek

Ik reed naadloos het wedstrijdvervolg en won voor de 24ste keer dit jaar

Daarmee sta ik nu op 1 overwinning van Eddy Merckx recordaantal, nog 2 te gaan dus......

Of het er ooit van komt, wanneer en wat er daarna zal gebeuren leest u hier  ;-)

13-11-2017 om 10:56 geschreven door Mario

Georges Schepens en zoon Nils, de  bezielers achter de lwu nevenbond ( weg) organiseren ieder jaar een veldrit in Makkegem op de weiden van oud prof veldrijder

Marc De Block. Ja de familie schepens weet duidelijk wat cross is, zij tekenden er ieder jaar een omloop uit om duimen en vingers van af te likken.

Ik won er in het verleden al dus kwam ik na vele jaren nog eens afzakken naar de flanken van Makkegem-berg, vorige jaren stond telkens Oostende bij wbv

geprogrammeerd, vandaar.......

Nadat ik een dag of 4 grieperig was deze week zat ik met een pak vraagtekens in mn kopke maar reeds na de eerste honderd meter wist ik het al

Rogier die veel te ontstuimig was reed zijn tuben lek op de kasseistrook zodat de nummers 2 & 3 overnamen, met name Raes en ikzelf

Na één ronde op het hoogste punt nam ik over, mijn verbazing was groot toen ik beneden plots alleen was. Patrick Raes had blijkbaar een schuiver gemaakt.

Niettegenstaande het veel te vroeg was versnelde ik maar. Ronde na ronde liep ik verder uit tot ik 30" bijeen had. Vanaf toen was het met de handrem op want

ik rij 5 wedstrijden op 8 dagen met als apotheose het EK bij mijn Aalterse vrienden

Laudelino reed er ook maar zijn hoofd staat nu nog enkel naar het BK in de Lilse bergen

Hij eindigde 2de


                         

                         

                         

                         

12-11-2017 om 10:35 geschreven door Mario

Zelzate-cross...........ik moet de naam alleen al maar uitspreken of ik krijg bijna een trance. 

Als er één wedstrijd is die me op het lijf gegoten is is het deze wel. 

Na twee nederlagen de afgelopen twee jaar kon ik vandaag terug aanknopen met een overwinning

op mijn heilige grond. De vele supporters en de lieve inwoners van de psyhiatrie stuwden me vooruit

Tom d'Hooghe had een superdag en deed me in de openingsfase afzien. Na enkele ronden waren alle andere deelnemers niet

meer in ons vizier. Toen Tom de Zelzaatse grond een kus gaf trok ik alle registers open en begon aan een solo van 4 rondjes

Een 10de overwinning op de terreinen van de psyhiatrie, en of ik ervan genoten heb

Laudelino deed één uur later zijn tricolore trui nog maar eens alle eer aan

# PROUD

                                                             

                                                                   

                                                            

06-11-2017 om 00:00 geschreven door Mario

Eén van de mooiste, lees zwaarste omlopen uit het veldritcircuit daarvoor staat Wortegem gekend.

Ik had gehoopt op regenval zodat we eindelijk nog eens konden lopen. Eerlijkheidshalve hoefde dit niet

echt want de ondergrond was op bepaalde delen zo zuigend dat je echt uw wedstrijd moest indelen

Ik deed het heel verstandig en volgde mijn hartslag op mijn Garmin. Ik had mijn maximum zone op voorhand

ingesteld, tot mijn verbazing bleef ik er de ganse wedstrijd méér dan 20 slagen onder. Christophe Logier nam de openingsronde

voor zich gevolgd door Patrick Raes, ikzelf en Marnik De Waele. Eén ronde verder vloog Dewaele ons voorbij op het steilste stuk

Ik dacht ' die zien we nooit meer terug'. Raes die een mindere dag kende reageerde niet dus moest ik wel uit mijn schelp komen.

Verbazend gemakkelijk reed ik naar Marnik toe, Logier moest ook afhaken zodat de strijd zich toespitste op ons twee. Ik nam nooit

over want wou me niet opblazen, keek waar mijn concurrent zwak was en toen ik mijn moment gekomen achtte, halfcross, sloeg ik toe.

Ik had een kloof op het hoogste gedeelte van 5" en reed bergaf verder weg op techniek. De rest was genieten

Een mooie niet verwachte overwinning

Laudelino deed één uur later hetzelfde zonder diep te moeten gaan.

Beide lammie's konden blij richting Maldegem afzakken met een 4 op 4 dit weekend

30-10-2017 om 09:38 geschreven door Mario