Een paar uur voor de wedstrijd voelde ik me plots ziek worden, jammer net nu Varsenare op het programma stond.

Gelukkig krijgen we rond de plaatselijke voetbalterreinen ieder jaar een snelle technische omloop voorgeschoteld waar

je een mindere dag makkelijker kan verdoezelen. Dirk De Keerle, Tom Dhooge en Peter Ballet gingen me in de openings-

fase vooraf. Ik moest op mijn adem komen maar dit lukte maar moeilijk. Ballet haakte vlug af, De Keerle blies zijn motor

snel op zodat ik plots nog enkel Dhooge voor mij uit zag rijden. Gaandeweg de wedstrijd vorderde kwam ik iets beter in

mijn ritme al was het belange niet wat het zou moeten zijn. Tom reed een beresterke wedstrijd en deed me meermaals pijn,

even moest ik hem zelf laten rijden maar meer dan 5" fietste hij nooit bijeen. In de finale probeerde ik hem los te rijden maar

het lukte me niet, Tom kwam telkens terug. De laatste ronde prikte ik nog één keer keihard en het kloofje van 50 meter bleef

deze keer wel.

Het was reeds geleden van 2012 dat ik er nog eens won, het zorgde er wel voor dat Varsenare nu voor de 10de keer op mijn

erelijst staat (één keer bij de B's) 

Tom Dhooge eindigde knap tweede op 10", Marnic De Waele was knap derde op 14"

Foto's: Marc Coghe

10-12-2017 om 09:18 geschreven door Mario

Vorig jaar werd ik wereldkampioen in Langemark, dus de omloop ligt me wel, al was het bang afwachten hoe mijn lichaam vandaag zou

reageren op de laaghangende mistbanken. Eén uur voor de start kwam de lucht een beetje open dit kwam als een geschenk uit de hemel voor mij

Mijn start was goed al nam beresterke Raes snel het commando over, hij dacht waarschijnlijk dat ik het erbarmelijke niveau  van de vorige dag

zou benaderen. Ik vreesde er ook voor maar voelde al na enkele pedaaltrappen dat het de goeie richting uit zou gaan. Raes hield drie ronden gelijke

tred maar haakte plots af na een zware baggerstrook. Toen ik het zag kon ik nog tandje bijsteken en de kloof stelselmatig vergroten.

De voorlaatste ronde had ik 40" voorsprong, althans dat dacht ik.....niets was minder waar want Engelsman Peter Middleton die de dag voordien het

WK reed in Mol kwam als een bezetene aanzetten. Gelukkig verwittigden mijn ouders me tijdig of ik had de aalvlugge Middleton nooit zien komen

Nu moest ik nog twee ronden het uiterste uit mijn lichaam persen om aan de streep nog net enkele tientallen meters over te houden

Missie geslaagde en terug een topweekend met een zoveelste dubbelslag.

03-12-2017 om 22:08 geschreven door Mario

Ik voelde de bui al hangen s'morgens, een dichte mist hing over oost vlaanderen en het verleden heeft me geleerd dat mijn

lichaam dan niet in staat is om een sportprestatie te leveren, ik krijg gewoon onvoldoende zuivere zuurstof binnen waardoor

ik direct in de rode zone moet gaan, iets wat bij veldrijden gewoon onhoudbaar is.

De nieuwe organisatoren van Nazareth tekenden iets heel moois uit, niettegenstaande de overvloedige regenval die er was gevallen

de afgelopen dagen lag het traject er goed bereidbaar bij.

Zoals gebruikelijk openden Logier en Raes zeer sterk, Logier viel vooraan weg na één ronde, Patrick Raes die de kloof dichte met mij in zijn

zog deed me toen al pijn. Tot iets na halfwedstrijd moest ik niets anders doen dan gaten dichtrijden en met de ogen dicht aanklampen

Ik kon niets anders dan hopen dat hij verzwakte, net toen ik hem bijna moest laten rijden verzwakte Patrick, toen waren het nog twee rondjes

te rijden. Ik had toen al lang gemerkt waar mijn kompaan minder sterk was, net daar moest ik in de allerlaatste halve ronde toeslaan, alhoewel

dat ik nooit dacht dat ik zover zou geraakt zijn. En ja, het geplande gebeurde, ik nam de kop net voor een gracht die we al lopend moesten nemen

vanaf daar was het nog 2 minuten knallen, ik slaagde in mijn opzet en won de wedstrijd totaal onverdiend want ik had geen meter aan de leiding

gereden. Nu, dit zijn in mijn ogen ook zeer mooie overwinningen om van te genieten, het is mijn verdienste dat ik mijn wagonnetje kon blijven

aanhaken.

02-12-2017 om 00:00 geschreven door Mario

Vorig jaar organiseerde Julien Pélagie  voor het eerst een veldrit op de site van het wondermooie Arc-Wattripont, wat we daar voor de wielen geschoven kregen

was het toppunt van  cyclo-cross. Techniek, stuurvaardigheid, lopen, powerstukken, snelle stukken en ploeteren op wattage........kortom met een dikke

rode stift was die veldrit al voor het seizoensbegin aangeduid. De hevige regenval maakten het dit jaar nog een tikkeltje zwaarder en dus leuker om rijden.

Sommigen gefrustreerde ego's gaven kritiek op de omloop maar deze mensen kennen niets van cross en blijven beter thuis bij moeder de vrouw.

Ik heb een enorm respect voor alle inrichters die kosten nog moeite sparen om ons onze hobby te laten uitoefenen, een verwarmde kleedruimte en douches ( mijn stokpaardje)

zijn anno 2017 een must, ook de lrc aankomstrechters die een ganse dag in de kou staan verdienen een standbeeld

Enig nadeel waren de vele stenen in de ondergrond, het was onmogelijk om ze allemaal te weten liggen al deed ik mijn uiterste best tijdens mijn verkenning.

De tuben mochten niet veel druk bevatten waardoor het op goed geluk hopen was op geen lek

Ik nam de kopstart en kon na de eerste technische lussen een kloofje slaan van 10" op Patrick Raes, ik dacht dat ik op het andere drassige gedeelte zou verder uitlopen

maar Patrick bleef anderhalve ronde lang druk zetten maar daarna moest hij mij laten rijden. Eenmaal ik dit had opgemerkt kon ik ook wat gas terugnemen want

indelen was wel aan de orde vandaag. Twee ronden voor het einde reed ik lek maar mijn voorsprong bedroeg toen zo'n 49", ik verloor wat tijd voor ik mijn fiets

kon nemen maar ik ben nooit in verlegenheid gebracht. De laatste ronde reed ik op de kleine plateau om de benen al te laten herstellen.

Een 27ste overwinning maar vooral de vooropgestelde 40 overwinningen ten huize Lammens zijn behaald door mezelf en zoon Laudelino, dit met nog één maand te gaan

19u later stond het BK der masters op het programma in Lille waar ik na 5 Belgische titels, 3 tweede plaatsen, vandaag een 9de medaille ( brons) in ontvangst mocht

nemen.

Laudelino verdedigde zijn titel maar werd onderuit gereden in de start en kon nooit nog vooraan aansluiten. Toch vocht hij verder voor zijn vele supporters en werd

nog knap 6de.

Een fiere familie Lammens verliet de Lilse bergen.....

27-11-2017 om 00:00 geschreven door Mario

Vrienden, vriendinnen...........vooreerst wil ik iedereen bedanken om mij al die jaren te volgen, de ene al iets dichterbij dan de andere, via de kranten of mijn blog

Mijn gezin en vooral mijn ouders die nog maar weinig van mijn 1500 wedstrijden gemist hebben

Jullie zullen het verhaal van de recordjacht zeker met argusogen gevolgd hebben. Een verhaal die twee seizoenen geleden de kop op stak toen ik plots

de kaap van de 500 overwinningen leek te benaderen. Tussen pot en pint zei ik dat ik misschien wel Eddy Merckx zou kunnen bijbenen

Anderhalf jaar later is die utopie toch wel werkelijkheid geworden zekers.....

Toen ik gisteren de laatste ronde aanvatte voelde ik terug dezelfde tintelingen in mn lichaam als toen ik de herdenkingsprijs Geert De Vlaeminck won in 1997

tegen de internationale elite veldrittop

Ook nu kwamen de tranen de kop op steken maar ik kon ze bedwingen en wegmoffelen met een brede glimlach

Die allerlaatste ronde in Aalter voelde aan als een soort ereronde.....een soort afscheidsronde voor het publiek. 

Ik won koersen in ALLE REEKSEN, nieuwelingen, junioren, liefhebbers en elite-renners

Ik klopte de allerbeste internationale elite veldrijders in Eeklo ( 1997) en won ook oa de koppenbergcross bij deze categorie

Ik behaalde 40 kampioenentruien,  3 UCI wereld- en 5 Belgische titels in het veldrijden ( masters) zijn de spraakmaakendste. De 15 provinciale titels spreken ook tot

de verbeelding.  De 12 eindzege's in de vlaamse cyclocrosscup zijn iets om superfier op te zijn, alsook de 157 manche's die ik er won

Als crosserke won ik méér dan 70 elite z/c wegwedstrijden met als apotheose de Belgische driekleur van ploegmaat Gert Vanderaerden in Temse waar ik na 170 km koers de laatste ronde nog het peleton controleerde voor een massasprint. 

Het hoofdstuk dat ik een profteam uit het niets opbouwde heeft me ook veel bijgebracht naar mensenkennis toe. Met een klein budget kreeg ik het voor elkaar om Christian Heule ( Swiss champ) in mijn team ondee te brengen. Met heel veel trots kijk ik nu op deze periode terug en besef ik dat de cirkel helemaal rond is

EN NU ??????

Vooral mijn zoon die Belgisch beste veldritamateur is blijven begeleiden en genieten van zijn kunsten op zijn fiets....er is niets mooiers

Verder zal ik zal als de gezondheid het toelaat zolang mogelijk sportief bezig blijven maar op een andere basis.

Ik zal volgende zomer zelfs geen wegwedstrijden meer rijden omdat ik wil genieten met vrienden-toeristen-gepensioneerden

Het lichaam sparteld meer en meer tegen, ik kan me nog amper opladen om te trainen, langer dan 30' doe ik nooit in de winter en max 3x/week

Crossen is vanaf nu niet meer van moeten......verliezen mag en kan nu wel. Ik zal van een nederlaag niet meer een week wakker liggen integendeel

ik ga der zelfs enen op drinken !!! Ik ben niet te beroerd om toe te geven dat ik zelfs met plezier eens de andere kant van de medaille

wil meemaken

Toch is er nog iets ..........LUDO GIESBERTS is de enige renner die nog méér koersen gewonnen heeft dan ik (534)

Moest ik hem ooit nog kunnen voorbijsteken ben ik de allergrootste in Belgie qua overwinningsaantal, niet met de losse vinger zoals er velen zijn die zeggen dat ze nog meer koersen hebben gewonnen maar alles mooi opgesteld in een data-bestand vanaf 1978 tot nu....

En wat voor mij belangrijk is, ONBESPROKEN de gehele carrière lang

Ja....dan vallen er al veel door de mand van die zogenaamde andere veelwinnaars

Voor wat het allemaal waard is, als we maar gezond mogen blijven........

22-11-2017 om 00:00 geschreven door Mario

Op woensdag en donderdag nog in de lappenmand met geblokkeerde onderste ruggewervels en stekende pijnen, op zaterdag winnen in Uitbergen en op zondag

één van de beste seizoenswedstrijden rijden op het Europese veldritkampioenschap ( lrc), ja ik besef dat ik nen 'wree specialen' ben.....

Na de wedstrijd zondag terug als een wrak met de auto naar huis rijden, dat is ook Lammens

Het was uiteraard met de brede glimlach want ook mijn zoon speelde het klaar om die mooie trui mee naar Maldegem te brengen

Een grote schare supporters waren naar de Aalterse sportvelden afgezakt om ons aan te moedigen, het zonnetje was van de partij en vooral

het parcours was blijkbaar speciaal voor de lammie's uitgetekend ( waarvoor dank). Een technische omloop waar we geen enkele keer van de fiets moesten

Ik was de enige die met 2 Barr druk durfde te rijden en dit voelde zalig aan....na 1' wedstrijd nam ik het commando over van kopstarter Raes. 15" later na de eerste

balkjes was er een kloofje en dit groeide ronde na ronde met een 10-tal seconden uit. Raes eindigde tweede op 1'02", Logier knap derde op 1' 18"

De laatste ronde was iets speciaals want door deze overwinning bereikte ik mijn sportief levensdoel als zijnde méér koersen winnen dan kannibaal Eddy Merckx ( 525)

Met tranen in mn ogen reed ik als waren het mijn laatste veldritmeters ooit.....het overwinningsgebaar op de looppiste van Aalter deed bijna evenveel  deugd als

mijn overwinningen in profwedstrijden tegen de internationale elite veldrijders eind de jaren '90 

Er klonk een luid applaus van het kennerspubliek als blijk van waardering, ik genoot.........

Na de wedstrijd was het de beurt aan mijn zoon Laudelino, een jaar lang Belgisch beste amateur veldrijder , ook hij maakte er een one-man show van

Jullie zullen begrijpen dat we best wel trots zijn op onszelf, mag ook wel vind ik. Voor mij was het mijn 5de Europese veldrittitel, voor Laudelino de eerste

Onderstaand een kleine impressie van onze dag


                                  

                                  

                                                                               
                                                                                
                                                                                

                                       

20-11-2017 om 20:53 geschreven door Mario

Hevige rugpijn was de afgelopen week mijn metgezel, enkel met een warmtepleister en een bijhorende zalf kon ik de pijn onderdrukken

Antwerpenaar Ludwig Gladines, Tom Dhooge, Dirk De Keerle en andere De Waele's trekken zich daar geen bal van aan, de gas open van in

de openingsfase. Ik kruipte bijna onder mijn fiets van de pijn maar ik wou vooral die eerste ronde goed doorkomen op niet te grote achterstand. Na die openingsronde

reden we met vier aan de leiding, ik volgde als laatste van de kopgroep maar had me dan al geforceerd. In tegenstelling tot de anderen die één voor één verzwakten,  verbeterde ik

zodat we op halfwedstrijd plots met twee waren, Gladines en ikzelf. Ludwig ging keihard, ik kon net mijn wagonnetje aanhaken. Bij het ingaan van de voorlaatste ronde voelde

ik hem echter ook verzwakken terwijl ik nog een 'cartouchke' over had. Mijn ketting viel al net toen ik de kop nam bij het al lopend nemen van de balkjes, gelukkig kon ik ze al

rijdend terug op manoeuvreren of de vogel was gaan vliegen. Op mijn deel van het parcours versnelde ik en zoals meestal is de kloof dan wel gemaakt. Probleemloos reed ik ander-

halve ronde op dit elan door.

Plots kwam het besef dat ik met deze onverhoopte overwinning op gelijke tred kwam van Eddy Merckx qua aantal zege's ( 525)

Ik kreeg kippevel en de pijn verdween heel even.

Gladines werd tweede, De Keerle knap derde

Nog één te gaan en dan is mijn carrière-cirkel volledig rond 


                                  

                                  

                                  

                                    

19-11-2017 om 09:06 geschreven door Mario

Na de hevige regenval de afgelopen dagen is het voor het eerst ploeteren geblazen dit veldritseizoen

Fietsen op pure wattage is mijn favoriete ding, zo was het parcours in Meigem op mijn lijf geschreven

Dat anderen er telkens terug de pees op leggen van in de openingsfase speelt gewoon in mijn kaart

Op sommige omlopen moet je gewoon indelen, ik laat me daar dus nooit door vangen

Marnik De Waele was één van hen....hij beukte en beukte om het trio Raes, Vanhonsebroeck en lammens

eraf te rijden. De hevige wind blies hem echter snel tot de orde. Toen ik zijn speldeprikken beu was nam ik

het heft in handen net voor een technische passage door een savooien-veld. In een mum van tijd nam ik 20"

Zonder pech was de wedstrijd gereden dacht ik maar uiteraard ligt deze om iedere hoek

Ik reed naadloos het wedstrijdvervolg en won voor de 24ste keer dit jaar

Daarmee sta ik nu op 1 overwinning van Eddy Merckx recordaantal, nog 2 te gaan dus......

Of het er ooit van komt, wanneer en wat er daarna zal gebeuren leest u hier  ;-)

13-11-2017 om 10:56 geschreven door Mario

Georges Schepens en zoon Nils, de  bezielers achter de lwu nevenbond ( weg) organiseren ieder jaar een veldrit in Makkegem op de weiden van oud prof veldrijder

Marc De Block. Ja de familie schepens weet duidelijk wat cross is, zij tekenden er ieder jaar een omloop uit om duimen en vingers van af te likken.

Ik won er in het verleden al dus kwam ik na vele jaren nog eens afzakken naar de flanken van Makkegem-berg, vorige jaren stond telkens Oostende bij wbv

geprogrammeerd, vandaar.......

Nadat ik een dag of 4 grieperig was deze week zat ik met een pak vraagtekens in mn kopke maar reeds na de eerste honderd meter wist ik het al

Rogier die veel te ontstuimig was reed zijn tuben lek op de kasseistrook zodat de nummers 2 & 3 overnamen, met name Raes en ikzelf

Na één ronde op het hoogste punt nam ik over, mijn verbazing was groot toen ik beneden plots alleen was. Patrick Raes had blijkbaar een schuiver gemaakt.

Niettegenstaande het veel te vroeg was versnelde ik maar. Ronde na ronde liep ik verder uit tot ik 30" bijeen had. Vanaf toen was het met de handrem op want

ik rij 5 wedstrijden op 8 dagen met als apotheose het EK bij mijn Aalterse vrienden

Laudelino reed er ook maar zijn hoofd staat nu nog enkel naar het BK in de Lilse bergen

Hij eindigde 2de


                         

                         

                         

                         

12-11-2017 om 10:35 geschreven door Mario

Zelzate-cross...........ik moet de naam alleen al maar uitspreken of ik krijg bijna een trance. 

Als er één wedstrijd is die me op het lijf gegoten is is het deze wel. 

Na twee nederlagen de afgelopen twee jaar kon ik vandaag terug aanknopen met een overwinning

op mijn heilige grond. De vele supporters en de lieve inwoners van de psyhiatrie stuwden me vooruit

Tom d'Hooghe had een superdag en deed me in de openingsfase afzien. Na enkele ronden waren alle andere deelnemers niet

meer in ons vizier. Toen Tom de Zelzaatse grond een kus gaf trok ik alle registers open en begon aan een solo van 4 rondjes

Een 10de overwinning op de terreinen van de psyhiatrie, en of ik ervan genoten heb

Laudelino deed één uur later zijn tricolore trui nog maar eens alle eer aan

# PROUD

                                                             

                                                                   

                                                            

06-11-2017 om 00:00 geschreven door Mario

Eén van de mooiste, lees zwaarste omlopen uit het veldritcircuit daarvoor staat Wortegem gekend.

Ik had gehoopt op regenval zodat we eindelijk nog eens konden lopen. Eerlijkheidshalve hoefde dit niet

echt want de ondergrond was op bepaalde delen zo zuigend dat je echt uw wedstrijd moest indelen

Ik deed het heel verstandig en volgde mijn hartslag op mijn Garmin. Ik had mijn maximum zone op voorhand

ingesteld, tot mijn verbazing bleef ik er de ganse wedstrijd méér dan 20 slagen onder. Christophe Logier nam de openingsronde

voor zich gevolgd door Patrick Raes, ikzelf en Marnik De Waele. Eén ronde verder vloog Dewaele ons voorbij op het steilste stuk

Ik dacht ' die zien we nooit meer terug'. Raes die een mindere dag kende reageerde niet dus moest ik wel uit mijn schelp komen.

Verbazend gemakkelijk reed ik naar Marnik toe, Logier moest ook afhaken zodat de strijd zich toespitste op ons twee. Ik nam nooit

over want wou me niet opblazen, keek waar mijn concurrent zwak was en toen ik mijn moment gekomen achtte, halfcross, sloeg ik toe.

Ik had een kloof op het hoogste gedeelte van 5" en reed bergaf verder weg op techniek. De rest was genieten

Een mooie niet verwachte overwinning

Laudelino deed één uur later hetzelfde zonder diep te moeten gaan.

Beide lammie's konden blij richting Maldegem afzakken met een 4 op 4 dit weekend

30-10-2017 om 09:38 geschreven door Mario

Zarren .......jawadde, wat een organisatie en wat een parcours

Met rood aangestipt maanden op voorhand en ja, we deden 'het' toch maar weer. Beide Lammie's wonnen hun wedstrijd

meetellend voor de vlaamse cyclocrosscup. Ik had niet echt veel moeite met Dirk Dekeerle, Laudelino vocht een beklijvend

duel uit met Jorn Montaigne

20ste overwinning en dit met nog 2 maanden te gaan.....2017 wordt het zoveelste boerejaar op een rij

520ste overwinning uit mn carriere, november zou wel eens zeer mooi kunnen worden !!!

29-10-2017 om 09:03 geschreven door Mario

De vijfde wedstrijd op 8 dagen..........Ardooie afgelopen donderdag nam ik op als een verplicht nummertje, ik wou er toch zijn

voor Laudelino die er een doel van gemaakt had dus kon ik ook starten vond ik. Laudelino won, ik werd 4de maar heb nooit

de motor doen aanslaan.

Vandaag stond echter Bellem op het programma voor de beide lammie's. Laudelino won ( met een mindere dag) terug zijn wedstrijd

ik deed net hetzelfde.

Op een mooie omloop en stonden we met 39 dln aan de start. Raes, Houwen, Vanhonsebroek en Van Clapdorp waren de in het oog te

houden concurrenten.

Na een rustige opening reden we eind ronde 1 weg met Patrick Raes. Ik haakte mijn wagonnetje aan en volgde zijn moordend tempo.

In de derde ronde maakte Patrick een uitschuiver in een bocht en viel van zijn fiets, natuurlijk het sein om het gashendeltje open te trekken

De kloof was direct 25" en dus zat ik in een spreekwoordelijke zetel. Ik hield de kloof zonder a bloc te rijden en won zo mijn 19de wedstrijd

van het jaar 2017.

Vorig jaar won ik er 29, dit jaar streef ik naar .......30 overwinningen

Ne mens moet hem toch doelen opleggen e  ;-)

22-10-2017 om 12:39 geschreven door Mario

De familie Michels weet van wanten als het een veldrit moet organiseren. Nietegenstaande er van ' de groenen' niet meer in een aanpalend

bos mocht gereden worden  tekenden ze toch een mooi parcours uit. Heel veel draaien en keren, balkjes aan

de publiekstent en nog zoveel meer waar we onze behendigheid konden etaleren.

Franky Vanhonsebroek en Patrick Raes namen de beste start, ik volgde op korte afstand. Iets na halfkoers was deze situatie

nog niet gewijzigd tot plots Raes een stuurfout maakte op een hindernis en over de kop ging. Ik versnelde en tot mijn grote

verbazing had ik meteen een 30-tal seconden voorsprong op het dan achtervolgend duo. Ik hoefde het gaspedaal nooit

hard in te drukken. Een zalig gevoel....Ik won de wedstrijd tussen ik denk wel 500 toeschouwers die applaudisseerden toen ik

de laatste keer de publiekstent passeerde. Dit deed deugd !!!

Patrick Raes die zijn scheenbeen had bezeerd eindigde alsnog tweede voor vanhonsebroek en een sterk rijdende Luc Vanclapdorp 

16-10-2017 om 11:59 geschreven door Mario

Tussen de vele koeievlaaien door deden de Lammie's wat van hen verwacht wordt.....winnen

16-10-2017 om 11:44 geschreven door Mario

Na Ardooie snel de auto in richting Oudenburg waar ik bij mijn vrienden van lrc een wedstrijd kon rijden

Uiteraard weten mijn concurrenten dat ik in de openingsfase zeer slecht ben na een wedstrijd 2u voordien

gereden te hebben.

Ze weten ook dat ik het parcours niet verkend heb wegens tijdsgebrek, dat ik niet weet welke tuben en welke druk

ik moet steken.......kortom veel factoren om mij met een sterke opening op achtervolgen aan te wijzen

Raes deed wat ik verwachte, het duurde 2 volle ronden voor ik kon aansluiten maar éénmaal op mijn toeren sta ik er

wel. Eén ronde verder op een zware modderstrook ontbond ik mijn duivels...¨Patrick moest passen en ik hoefde enkel

mijn inspanning nog een half uurtje uit te houden. Twee wedstrijden op 2u ...raar maar ik kom daar beter uit

Hoe langer de wedstrijd duurde hoe beter ik begon te rijden, de topconditie zit eraan te komen. Nu ga ik een beetje

milderen want ik hoef ze nog niet in oktober te hebben

Als ik één ding kan is het mijn lichaam sturen........allez, khoop het toch ;-)

10-10-2017 om 20:30 geschreven door Mario

Anderhalve week voor de traditionele cross in Ardooie konden we al proefdraaien op de omloop.

Door de concurrentie met een Antwerpse veldrit was het deze keer een flauw deelnemersveld

Jammer voor de organistatie maar wij waren er alvast

Plaatselijke Dirk De Keerle en Jan Houwen namen de eerste ronden voor hun rekening. Zij hadden

gisteren niet in Brakel-Elst gereden en dat voelde ik.

Mijn benen stonden op ontploffen maar ik weet dat ik er altijd na een 10 tal minuutjes doorkom

Zo geschiede ook.....De Keerle kende kettingproblemen, Houwen had geen antwoord op mijn versnelling

Het vlotte iedere ronde beter en beter en ik won dus makkelijk nr 15 van het jaar

10-10-2017 om 20:20 geschreven door Mario

Brakel-Elst  in de vlaamse ardennen .....zeer mooi om te wandelen maar om een veldrit te rijden net iets van het goede teveel voor mij

Al ben ik de eerste om toe te geven dat dit echte cross is. Op een Zwitserse omloop voel ik me sowieso al niet in mijn sas maar ik had

geen keuze vandaag. De wedstrijd was tevens het provinciale veldritkampioenschap. Als ik won zou ik een 16de PK trui kunnen op

mijn palmares bijschrijven.

Verhaegen en Gladines openden sterk met ik in het wiel, reeds na de eerste oplopende meters voelde ik het al....het zal afzien worden

Twee ronden kon ik aanklampen maar toen moest ik beiden laten rijden en zo snel als mogelijk mijn tempo ( lees hartslag) zoeken.

Marnik De Waele mijn eerste concurrent op PK volgde op amper 20", één ronde verder had hij me bij de lurven. Ik kon zijn tempo niet aan

en moest ook hem laten rijden. De 16de titel was verdwenen, ik reed gewoon nog voor een zilveren medaille op reserve voor de wedstrijd

van morgen. Plots zag ik Marnik terug voor mij opdoemen....hij was gevallen in een afdaling en ik rook bloed, versnelde en de laatste ronde

had ik hem bij de lurven. Toen wist ik waar ik moest toeslaan, op de technische afdalingen. Ik nam 15" en moest bergop nog alles uit mijn lijf

halen om er aan de aankomst nog 5 over te houden. Een onverhoopte overwinning puur op karakter.

Rudi Wille was knap derde

Laudelino behaalde anderhalf uur later ook  een derde Provinciale kampioentrui

10-10-2017 om 20:14 geschreven door Mario

Na de voormiddagwedstrijd in Zele bij wbv, was het maar een boogscheut rijden naar de lrc veldrit die toevallig ook in Zele

plaatsvond

Met sterk verzuurde benen begon ik aan de wedstrijd, kijkend vanop rij twee wat mijn concurrenten deden wachtte ik af

Na een halve ronde nam topper Patrick Raes het commando over van Christophe Logier, het sein om in gang te schieten

Makkelijk was het niet maar naarmate de wedstrijd vorderde ebte de pijn in de benen weg

Het was strijden tot de laatste meters om Patrick van de overwinning te houden. Het verdict werd geveld in een eindsprint

Ik behaalde op 2u45' dus twee overwinningen, een unim 

03-10-2017 om 13:02 geschreven door Mario

De 3de manche van de vlaamse cyclocrosscup vond deze keer plaats in Zele. Langs de boorden van de E17 tekenden de organistoren

een schitterende omloop uit.

Ik moest mijn leidersplaats in het klassement verdedigen. Verloo,  Gladines & De Keerle waren op papier mijn sterkste tegenstanders 

Door een hapering op technisch stuk van laatstgenoemde was de kloof met koploper Gladines al snel 15". De Antwerpenaar keek niet om

en denderde met hoge snelheid over het traject. Net toen ik mijn remonte wou inzetten reed ik lek een heel eind van de materiaalpost

Ik verzeilde op een 8ste plaats op 42" van de eenzame koploper.

Na enkele ronden kon ik terug aansluiten in het achtervolgend groepje die toen reed voor plaats 2. In de verte zag ik Ludwig rijden

Het tempo bij de achtervolgers lag niet hoog genoeg dus nam ik het heft in eigen handen. Ik zat snel alleen op een tweede plaats te rijden

en toen kwam plots het besef dat er misschien wel méér inzat. Ronde na ronde deed ik er een tiental seconden vanaf en de voorlaatste ronde

kwam ik aansluiten....even bekomen om de finale ronde in te gaan. Het was een mooie strijd op het scherp van de snee om de koppositie te

kunnen nemen net voor de technische passage aan de hoopjes, ik kon er op kop aan beginnen en sloeg een kloofje die ik in die allerlaatste

halve ronde niet meer prijs gaf.

Eén van de mooiste zeges de afgelopen jaren....

Gladines was tweede op 10", De Keerle knap derde op 50"

03-10-2017 om 12:31 geschreven door Mario