eerst en vooral dankjewel voor jullie lieve mails en comments, het doet me zo deugd om jullie te horen! Ik hoop dan ook dat iedereen het goed stelt in het Belgenlandje? hier ben ik terug met een nieuwe episode... nu waar was ik...
vrijdag 26 september dit was de laatste dag van orientation week en op het dagprogramma stond er niets anders dan een administratieve heen en weer geloop op de campus. en geloof me, zo'n grote campus leer je niet kennen in een paar dagen! dus gepakt en gezakt mét een plannetje in mijn hand liep ik van her en der om dan terug gestuurd te worden van der naar her. Maar zelf verloren lopen doe ik in stijl, inderdaad met een starbucks chocomelk in de hand ;-). toen ik eindelijk mijn departement bereikt had (nu weet ik dat het maar 5minuutjes wandelen is van mn huisje), kreeg ik het toch even benauwd. een eerste ontmoeting met de leslokalen en profs doorprikte even mijn vakantiestemming. maar dit gevoel verdween onmiddellijk toen ik het mooie gebouw betrad, de gezellige leslokalen zag en warm werd verwelkomd door de profs. ze wisten zelfs mijn naam en waren op de hoogte van mijn komst en dat bracht me in mijn nopjes... Ik was er klaar voor. Ondertussen waren mams en robert aangekomen mét een volgepropte wagen. We installeerden mn kamertje en ik liet hen kennismaken met mijn omgeving, wat hen duidelijk kon plezieren. Het was echt een leuk weerzien. raar, ik was nog maar 4dagen van thuis weg maar toch leek het al zo lang. 's Avonds was er een feestje in tempo, de dancing van de campus, wat me doet denken aan een typisch drum'n'base locatie, verscholen onder een gebouw, donker en ongelofelijk sweaty! de parties eindigen hier rond 1u-2u (iets wat ik echt niet gewoon kan geraken), maar de kitchen parties lopen dan wel weer uit (als we niet worden buitengeschopt tenminste). deze afterparties zijn het perfecte moment om nieuwe mensen te leren kennen. het weekend bestond uit een dagje Birmingham met Ivonne (meisje uit Barcelona), een prachtige stad met veel veel veel winkels! daar zal je me dus nog veel vinden, het is amper 20minutjes met de trein, zalig dus ;-). Een bezoek aan Covetry, Warwick en Kenilworth met mams en robert zorgde ervoor dat mijn culturele kennis van de omgeving werd aangescherpt. Dit weekend was het ook arrivalweekend, iedereen die hier op campus woont, komt zich dan settelen. Wat een massa! het was hier een gewierwar van valiezen, helpende ouders en verdwaalde eerstejaars. het campusdorp werd een wervelde stad opzichzelf... freshers zijn echt hilarisch!! zaterdagavond was het freshersbal (feestje voor alle eerstejaars) en wat hebben we gelachen. enkele uren tevoren zag je ze nog braafjes naast hun ouders lopen in de supermarkt, nu waren ze losgelaten beesten in een zoo van seks, drugs and rock'n'roll. wat je ziet in de American movies over freshmans, wat je leest over het Brits hoog gehalte van comazuipen,... ik kan het enkel beamen. de meisjes lopen hier rond in alles wat mini en hoog is, mini-rokjes, mini-jurkjes, mini-shortjes, mini-topjes, hoge styletto's en een hoge dosis make-up. of ze nu klein, groot, dik, dun, zwart of wit zijn... allemaal lopen ze hier zo rond. en de jongens... tjah, die lopen er achter met kwijlende mondhoeken en een opschrift op hun t-shirt, armen of ander blote lichaamsdelen: I want to have sex, please! (echt waar!). ondertussen waren we verzameld aan de piazza om die hilariteiten te observeren. Ik denk dat ik nog nooit zoveel mensen van een trap heb zien vallen. goh, ik zou echt een boek kunnen schrijven over wat ik dat weekend allemaal heb gezien en gehoord.
eindelijk heb ik de tijd gevonden om me aan het schrijven te zetten... Mijn eerste dagjes waren druk druk druk, dus ik begin best bij het begin. Dinsdagochtend was het zover, mijn vertrek naar Engeland... Wat had ik er over gedroomd, gefantaseerd en vooral naar uitgekeken en eindelijk was het dié ochtend. Geloof me, nu kan ik dit navertellen met een enthousiaste toon, maar die ochtend werd ik overweldigd met een kriebelig aka buikkrampig gevoel en wou ik niet liever dan me verstoppen in een niet-te-vinden-schuilplaats. Help, ik wil helemaal niet weg! Na een nagelbijtende autorit (ja, er was file!!!) naderde het afscheid en de bijhorende traantjes, die ik weliswaar voor mijn normen lang in bedwang kon houden. Het uurtje op het vliegtuig en de Engelstalige stewards brachten me onmiddellijk in een vakantiestemming. Aangekomen in Londen Heathrow spoedde ik me naar Therminal 3 waar een bende rode t-shirts me stond op te wachten. Met een kloppend hartje werd ik warm verwelkomd en voelde ik me eindelijk rustig worden van binnen. Onmiddellijk werden de eerste contacten gelegd, een glimlach verscheen op mijn gezicht. Een busrit van 2,5 uur bracht ons tot de universiteit. En ik had al een goeie reisgenoot: een homootje uit Canada, inclusief rose t-shirtje ;-). aarrgghh, ik schrijf net een leuke tekst voor jullie en dan verdwijnt hij gewoon! dan maar gewoon opnieuw beginnen...
het "whaahw" gevoel overweldigde me toen bus de campus naderde. deze is gelegen in een groene omgeving en het kleurenpalet van de komende herfst geeft je een echt zen-gevoel. je kan je niet inbeelden hoe groot deze campus is, het is als het ware een dorpje op zichzelf. het telt meer dan 20 universiteitsgebouwen, 10-tal residenties, 3 sportcomplexen, supermarkten, een cinema, restaurants en cafeetjes, echt ongelofelijk! Na de administratieve rompgeslomp kon ik me installeren in mn appartement. het is een klein appartementje met 5 slaapkamers, badkamer en keuken. Mijn huisgenootjes vallen goed mee, een chinees meisje ( die tot mijn ergernis enorm veel haar verliest, jewie! door haar ruikt het hier dag en nacht naar chinees eten, en geloof me op een nuchtere maag is moeilijk slikken) en 3 British boys waarvan één een beetje mensenschuw en waarvan de 2 andere me de betekenis van britse humor hebben uitgelegd, plezier verzekerd dus. een leuk pluspuntje, ons appartement wordt dagelijks gekuist door een poetsvrouw, wat een luxe!!
de eerste week was een introductieweek voor alle nieuwe internationale studenten (1000), het mekka om nieuwe mensen te leren kennen. doordat iedereen zich hier in dezelfde positie bevindt leer je in een mum van tijd heel veel mensen kennen. zoveel verschillende namen (mijn naam is hier ondertussen gekend als Becca, voor de meeste is dit het makkelijkst uit te spreken), zoveel verschillende nationaltiteiten en culturen (jaja Bellie, heb al een Australier leren kennen ;-) ), zoveel verschillende studies... De naamkaartjes komen dus van pas ;-). De 4-daagse "orientation-week", werd gevuld met tal van activiteiten zoals sport (rugby!!), uitstapjes naar Coventry, Oxford en Stratford. Deze laatste is by the way echt een prachtige stad en zooooo romantisch. 's ochtends werden we verwend met english breakfast, wat duidelijk niet mijn ding is, 's avonds was er internationaal buffet met een daaropvolgend feesje. Door het broeiend multiculturalisme werd deze altijd leuk aangekleed zoals een rock and roll avond, latin dance en een afrikaanse avond. damn, we hebben echt gelachen! de afterparties werden gehouden in een keuken van iemands appartement, wat je onmiddellijk een "erasmus"-gevoel geeft. goh, ik zou jullie nog zoveel willen vertellen. Ik zal er wel nog es op terug komen mét de bijhorende fotomateriaal. alleszins was het een fantastische eerste week en echt moeilijk om het allemaal in geuren en kleuren te vertellen.
Schatties, ik zal jullie hier laten en hou jullie op de hoogte. Ik ben echt blij dat ik via deze weg mijn avonturen kan delen met jullie...
