Hoi hoi,

eindelijk heb ik de tijd gevonden om me aan het schrijven te zetten... Mijn eerste dagjes waren druk druk druk, dus ik begin best bij het begin. Dinsdagochtend was het zover, mijn vertrek naar Engeland... Wat had ik er over gedroomd, gefantaseerd en vooral naar uitgekeken en eindelijk was het dié ochtend. Geloof me, nu kan ik dit navertellen met een enthousiaste toon, maar die ochtend werd ik overweldigd met een kriebelig aka buikkrampig gevoel en wou ik niet liever dan me verstoppen in een niet-te-vinden-schuilplaats. Help, ik wil helemaal niet weg! Na een nagelbijtende autorit (ja, er was file!!!) naderde het afscheid en de bijhorende traantjes, die ik weliswaar voor mijn normen lang in bedwang kon houden. Het uurtje op het vliegtuig en de Engelstalige stewards brachten me onmiddellijk in een vakantiestemming. Aangekomen in Londen Heathrow spoedde ik me naar Therminal 3 waar een bende rode t-shirts me stond op te wachten. Met een kloppend hartje werd ik warm verwelkomd en voelde ik me eindelijk rustig worden van binnen. Onmiddellijk werden de eerste contacten gelegd, een glimlach verscheen op mijn gezicht. Een busrit van 2,5 uur bracht ons tot de universiteit. En ik had al een goeie reisgenoot: een homootje uit Canada, inclusief rose t-shirtje ;-).
aarrgghh, ik schrijf net een leuke tekst voor jullie en dan verdwijnt hij gewoon! dan maar gewoon opnieuw beginnen...

het "whaahw" gevoel overweldigde me toen bus de campus naderde. deze is gelegen in een groene omgeving en het kleurenpalet van de komende herfst geeft je een echt zen-gevoel. je kan je niet inbeelden hoe groot deze campus is, het is als het ware een dorpje op zichzelf. het telt meer dan 20 universiteitsgebouwen, 10-tal residenties, 3 sportcomplexen, supermarkten, een cinema, restaurants en cafeetjes, echt ongelofelijk! Na de administratieve rompgeslomp kon ik me installeren in mn appartement. het is een klein appartementje met 5 slaapkamers, badkamer en keuken. Mijn huisgenootjes vallen goed mee, een chinees meisje ( die tot mijn ergernis enorm veel haar verliest, jewie! door haar ruikt het hier dag en nacht naar chinees eten, en geloof me op een nuchtere maag is moeilijk slikken) en 3 British boys waarvan één een beetje mensenschuw en waarvan de 2 andere me de betekenis van britse humor hebben uitgelegd, plezier verzekerd dus. een leuk pluspuntje, ons appartement wordt dagelijks gekuist door een poetsvrouw, wat een luxe!!

de eerste week was een introductieweek voor alle nieuwe internationale studenten (1000), het mekka om nieuwe mensen te leren kennen. doordat iedereen zich hier in dezelfde positie bevindt leer je in een mum van tijd heel veel mensen kennen. zoveel verschillende namen (mijn naam is hier ondertussen gekend als Becca, voor de meeste is dit het makkelijkst uit te spreken), zoveel verschillende nationaltiteiten en culturen (jaja Bellie, heb al een Australier leren kennen ;-) ), zoveel verschillende studies... De naamkaartjes komen dus van pas ;-). De 4-daagse "orientation-week", werd gevuld met tal van activiteiten zoals sport (rugby!!), uitstapjes naar Coventry, Oxford en Stratford. Deze laatste is by the way echt een prachtige stad en zooooo romantisch. 's ochtends werden we verwend met english breakfast, wat duidelijk niet mijn ding is, 's avonds was er internationaal buffet met een daaropvolgend feesje. Door het broeiend multiculturalisme werd deze altijd leuk aangekleed zoals een rock and roll avond, latin dance en een afrikaanse avond. damn, we hebben echt gelachen! de afterparties werden gehouden in een keuken van iemands appartement, wat je onmiddellijk een "erasmus"-gevoel geeft. goh, ik zou jullie nog zoveel willen vertellen. Ik zal er wel nog es op terug komen mét de bijhorende fotomateriaal. alleszins was het een fantastische eerste week en echt moeilijk om het allemaal in geuren en kleuren te vertellen.

Schatties, ik zal jullie hier laten en hou jullie op de hoogte. Ik ben echt blij dat ik via deze weg mijn avonturen kan delen met jullie...

big kiss

25-09-2008 om 00:00 geschreven door Bieke