Schandalig dat ik zo lang niets van me heb laten weten. We zijn enorm druk bezig geweest met onze trouwplannen en het verkondigen van ons SUPER NIEUWS aan de hele wereld.
Maar goed, hier ben ik dan weer. Ondertussen weten onze volledige families dat we gaan trouwen en krijgt ook onze trouwkledij meer vorm. Over de fotograaf en vooral de dj zijn we nog steeds aan het dubben... Kies maar eens iemand die je nog nooit aan het werk hebt gezien en/of gehoord. Dus als jullie iemand goed kennen.... Laat maar horen via mijn gastenboek of per e-mail. Onze families hebben eigenlijk super gereageerd, de ene al wat uitbundiger en enthousiaster dan de andere, maar dat zijn we gewoon.
Ik heb ondertussen ook een site aangemaakt over onze trouwplannen en die gaan we dan bij op onze fair-parts zetten. Een leuk extraatje.
Vandaag ook telefoon gekregen van Manpower, dat ik tóch was uitgenodigd voor een infosessie bij een bedrijf, maar dat degene die mij daarvan moest verwittigen net 3 weken met ziekteverlof is geweest. Brute pech dus voor mij... Ze gaan wel proberen mij bij de volgende sessie toe te laten. Misschien is er dan toch nog hoop op werk voor me! En als dat vlotjes loopt en ik ben het wat gewoon, heel misschien kan ik dan eindelijk mijn grote droom waarmaken en m'n eigen bedrijfje opstarten in bijberoep. Maar zover zijn we dus nog niet... Eerst terug op de uitgenodigden-lijst komen voor een info-sessie.
Het leven lijkt met dit super weertje ook wel mooier en zonniger en fijner en ... Mijn schat en ik nemen nu ook meer tijd om te genieten van elkaar, zoals een dagje erop uit om stoffen te kiezen, doosjes/zakjes/potjes voor bedankingetjes te zoeken, een ice-teatje te gaan drinken in ons favoriet café, enzo... Jaja, als de zon schijnt is de hele wereld mooier.
Volgende week mogen we naar een info-avond omdat we "nieuwe" inwoners zijn van ons dorp. Voor ons extra leuk omdat we zo al een blik krijgen op de raadzaal, waar onze trouw een feit zal worden, maar ook een manier om andere nieuwe mensen te leren kennen, de burgemeester te zien en misschien ook al vragen te kunnen stellen over onze trouw, of we er een persoonlijk tintje aan mogen geven of zo.
En deze tijd van het jaar gaan we dan ook weer van de ene verjaardag naar de andere, een nonkel, ons mama, een tante, de volgende tante, mijne grote schat!, dan ons tanteke om af te sluiten met onze Joost. Druk druk druk dus. Mijn schattie (en ik natuurlijk) trakteren de families op een ontbijtje in de Lunch Garden, wij doen dat graag en de rest moet het maar goed vinden!
Dit weekend nog niets op de plannen, denk ik... Jawel dus, we gaan zaterdagavond naar een kaas- en wijnavond (voor ons zonder wijn) van ons lievelingskoor. Genieten van kaas en muziek.... beter kan niet.
Zo, jullie zijn weer op de hoogte van het meeste, geloof ik.
ff geleden dat ik nog iets heb neergepend en ook veel gebeurd.
We hebben mijn mama, jongste tante en haar ventje verteld dat we gaan trouwen en de reacties waren positief. Moet zeggen, dat was een hele opluchting. Niet dat we ons laten tegenhouden, maar het is toch leuker als je positieve reacties krijgt. Nog 1 tante en nonkel aan mijn kant en dan nog schattie's kant... spannend!
Deze week ook naar AZ Jette gemaild om te vragen hoeveel kilootjes er nog af moeten voor we in behandeling bij hen kunnen komen om mama en mammie te worden. We zien er alle twee zo naar uit om een klein ukkepukje in onze armen te houden... Maar de weg is nog lang, eerst nog kilo's verliezen, dan info-gesprek, psychologische gesprekken, fiat krijgen, aan de eigenlijke behandeling beginnen en hopen en duimen dat het allemaal snel wil lukken. Maar goed, die kilo's zal ik eraf krijgen, ook al zal het zwaar worden. Mijn kinderwens is té groot om de kilo's de weg ernaartoe te laten versperren. Ik moet wel zeggen dat ik ergens "bang" ben dat ik met mijn kilo's ook mijn eigenheid, m'n eigen "ik" ga verliezen. Maar mijn schatje heeft me verzekerd dat ze me altijd graag zal blijven zien en dat mijn karakter hetzelfde zal blijven.
Nu ja, voor mijn gezondheid zijn die kilo's ook niet goed, dus eigenlijk alleen maar voordelen: gemakkelijker kleding vinden, mijn gezondheid een pak beter en vooral: onze kinderwens die in vervulling kan gaan.
Vandaag dus al met de goede voornemens verder gegaan: We zijn ons gaan inschrijven in een club waar we kunnen fitnessen, aerobiclessen (en co) volgen, badmintonnen,.... We hebben ons een 10-beurtenkaart gekocht om te gaan badmintonnen en hebben meteen ons eerste half uurtje gesport. Het was fun, gezellig, 't ging vlotjes en we waren/zijn kapot! Maar we hebben genoten en onze volgende afspraak ligt al vast voor dinsdag.
Mijn arme schattie is ziekjes, niks ergs, maar ze ziet er zo plattekes uit. Een "goei" valling zoals ze bij ons zeggen, snap ni goe wat er zo "goe" aan is, maar kom.
Een beetje oppeppen met lekker ruikende etherische olietjes, soepke op bed brengen, koorts meten, zorgen dat ze genoeg drinkt,...
Het lijkt wel of ik al aan het oefenen ben voor als onze kleine spruit er is. Dan zal ik ook niet veel anders doen dan daar voor zorgen.
Och, ik doe het wel graag hoor, ze verdient het, alleen jammer dat ze zich zo slecht voelt.
Zal haar seffes nog eens een extra dikke knuffel geven als ik naast haar in bedje kruip.
Vanmorgen telefoon gehad van VDB ivm vaatwasser, hij zou nu wél binnen zijn en kan vanaf donderdag geleverd worden. Dus we doen een nieuwe poging op vrijdag om dat machien geïnstalleerd te krijgen. Ben benieuwd. Als het nu nóg eens verkeerd loopt, dan gaan ze het geweten hebben.
Maar we blijven positief! Vrijdag kunnen we weer water sparen en minder elektriciteit verbruiken, want dan is de nieuwe vaatwasser er. Denk ik... Hoop ik...
Ik ben zo gelukkig! Wou dat het al 2008 was en we al zwanger waren. Maarrrr...
Er over dromen kan ook al zo zalig zijn Over onze kleine spruit die nog verwekt moet worden, Over onze huwelijksceremonie, de uitnodigingen, de bedankjes, de geboortekaartjes, het vrouw en vrouw zijn onze huwelijksreis, de zon, zee, strand en het zwembad.
Er nu al van genieten, van de kleine dingen zoals naast haar in slaap vallen, naast haar wakker worden, knuffelen en denken "ik laat haar nooit meer los." van de grote dingen: als ik troost en geborgenheid bij haar zoek en vind, de veiligheid die ik voel bij haar, het vertrouwen dat ze in me stelt.
Schat, ik hou van je, vergeet dat nooit! xXxXxXxXxXxXxXxXxXxXxXxXx
Vriendschap blijkt toch wel iets vreemds te zijn. Ik kwam laatst toevallig een mailadres tegen van een vriendin van uit "de goeie ouwe tijd" en ik dacht "goh hoe zou het daarmee zijn?" Dus ik stuur een mailtje. Krijg ik zoiets terug als: Goh kheb 3 keer moeten lezen of jij het écht was, en eindigde ze met "tot mails". Dus ik eigenlijk wel blij: Jeej, we gaan mailen. Krijg ik vanmorgen een mail terug: Ja de nacht brengt raad en ik wil dus toch maar niet mailen. EUH... ok dan, denk ik?
Nu ja, dingen zoals: Bloemen verwelken, scheepjes vergaan, maar onze vriendschap blijft eeuwig bestaan...
Dat is dus zever... Vriendschappen blijven blijkbaar niet eeuwig bestaan, vrienden kunnen blijkbaar ook geen kennissen worden of elkaar opnieuw leren kennen, na al die jaren.
Ik denk dat ik toch teveel van mensen verwacht, in een goede uitkomst blijf geloven en me dat toch weer elke keer zuur opbreekt. Maar kom, we eindigen met een vrolijke noot...
"Bloempjes verwelken, scheepjes vergaan, maar mijn blogje zal voor "altijd" bestaan!"
Wel hier zijn we alweer, kinderen staan ook hoog op onze verlanglijst, we zijn dan ook al langs alle kanten informatie aan het zoeken over KID en de ziekenhuizen die zo open-minded zijn om lesbische koppels daarin bij te staan.
Maar eerst trouwen en op huwelijksreis volgend jaar, nog wat sparen, en dan komt dat kindje er zeker. Zeker ... daarmee bedoel ik, als er met mijn vruchtbaarheid niks mis is, want in mijn familie zijn er zeker 3 vrouwen onvruchtbaar. Dat wil natuurlijk niet zeggen, dat ik dat ben, maar de angst zit er toch wel in.
En ja, ik zou dat eens serieus moeten laten onderzoeken, maar soms is onzekerheid "aangenamer" dan zekerheid dat er iets fout is.
Tot zover deze lezing (of zoiets) Groetjes, Kwasje
Vandaag hele dag bij mijn moeder thuis gezeten omdat ze tussen 11u15 en 13u15 haar spiksplinternieuwe Miele vaatwasser zouden leveren... Zouden ja .... het is nu bijna half vijf, maar nog geen vaatwasser, heb wel al het hele callcenter in Lot van Van Den Borre aan de lijn gehad plus minstens 3 verschillende mensen in de winkel waar de vaatwasser is besteld.
Het komt er op neer dat ze een onderdeel niet meer terug vinden, en daarom hebben ze dus niet geleverd, ze zijn alleen "eventjes" vergeten de klant (wij dus) te verwittigen. *zucht*
Ik mag dan wel werkzoekend zijn, maar ook ik weet wel leukere en betere manieren om mijn dag te vullen.
Tis ni alles... Van Den Borre toch ... ze kunnen met heel hun grote King Fisher (dé mannen achter VDB) nog niet in de verste verte tippen aan het oude vertrouwde Hugo Van Praag.
Dus ... nood aan nieuwe electrotoestellen? Ga ergens anders kijken dan bij VDB, ze mogen dan de goedkoopste zijn, maar leveringen en dienst na verkoop ... ocharm ochere ...
Vandaag zet ik mijn eerste wankele stapjes in de wereld van het bloggen, ik heb er al zoveel over gehoord, dus ik dacht... toch ook maar eens proberen.
Wie ik ben?
Ik ben een 26-jarige vrouw, verliefd, samenwonend en nu ook al weer een tijdje verloofd. Trouwen is voor 2008.
We, dat zijn mijn vriendin en ik, zijn ongelooflijk benieuwd hoe onze families op dit nieuws gaan reageren.
Onze coming-out vorig jaar viel al bij al nogal mee, sommigen waren wel geschrokken, maar nu vinden ze het fantastisch (of toch de meesten). (mijn vriendin verliet haar ex-man, die hélemààl niet in de smaak viel bij mijn toekomstige schoonfamilie, om met mij de sprong in het diepe te wagen: DANKU SCHAT)
Mijn vriendin is een schatje, ze wordt 40 dit jaar, maar je zou het niet zeggen (écht waar hoor schattie). Ze werkt parttime bij een bloemenkweker en ze geniet ervan. Ik ben volop werkzoekend, maar zou eigenlijk liever mijn droom najagen en een eigen zaak starten, maar daarover later vast wel meer.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
.... het is nu bijna half vijf, maar nog geen vaatwasser,
