ff geleden dat ik nog iets heb neergepend en ook veel gebeurd.
We hebben mijn mama, jongste tante en haar ventje verteld dat we gaan trouwen en de reacties waren positief. Moet zeggen, dat was een hele opluchting. Niet dat we ons laten tegenhouden, maar het is toch leuker als je positieve reacties krijgt. Nog 1 tante en nonkel aan mijn kant en dan nog schattie's kant... spannend!
Deze week ook naar AZ Jette gemaild om te vragen hoeveel kilootjes er nog af moeten voor we in behandeling bij hen kunnen komen om mama en mammie te worden. We zien er alle twee zo naar uit om een klein ukkepukje in onze armen te houden... Maar de weg is nog lang, eerst nog kilo's verliezen, dan info-gesprek, psychologische gesprekken, fiat krijgen, aan de eigenlijke behandeling beginnen en hopen en duimen dat het allemaal snel wil lukken. Maar goed, die kilo's zal ik eraf krijgen, ook al zal het zwaar worden. Mijn kinderwens is té groot om de kilo's de weg ernaartoe te laten versperren. Ik moet wel zeggen dat ik ergens "bang" ben dat ik met mijn kilo's ook mijn eigenheid, m'n eigen "ik" ga verliezen. Maar mijn schatje heeft me verzekerd dat ze me altijd graag zal blijven zien en dat mijn karakter hetzelfde zal blijven.
Nu ja, voor mijn gezondheid zijn die kilo's ook niet goed, dus eigenlijk alleen maar voordelen: gemakkelijker kleding vinden, mijn gezondheid een pak beter en vooral: onze kinderwens die in vervulling kan gaan.
Vandaag dus al met de goede voornemens verder gegaan: We zijn ons gaan inschrijven in een club waar we kunnen fitnessen, aerobiclessen (en co) volgen, badmintonnen,.... We hebben ons een 10-beurtenkaart gekocht om te gaan badmintonnen en hebben meteen ons eerste half uurtje gesport. Het was fun, gezellig, 't ging vlotjes en we waren/zijn kapot! Maar we hebben genoten en onze volgende afspraak ligt al vast voor dinsdag.
