Dit houdt in dat 60% van de nieuwe poetsvrouwen uitkeringsgerechtigd zijn of steun van het OCMW krijgen.

De resterende 40 % kan via reguliere arbeidsmarkt aangeworven worden.

Bij twijfel of een persoon die komt solliciteren uit het goed hout gesneden is,  vragen de recruteerders om 4 uur samen te werken met een meer ervaren poetsvrouw.

Zo kreeg ik vorige week maandag een telefoontje of ik een nieuwe kracht een halve dag onder mijn hoede kon nemen.  Nadien volgde dan een beoordeling.

Tja, dan zit je met 2 problemen:  bij welke klanten kan je vragen of er een vreemde persoon even mee mag komen poetsen.  Als argument kan ik aanbrengen dat er dan eens iets extra gepoetst kan worden.  En wat ga je die persoon laten doen?

Na een telefoon aan een jong gezin waarvan de vrouw van huis uit werkt, heb ik de locatie gevonden.  Wat te laten doen?  Gewoon de living poetsen.  Elk huis heeft er wel een, en zo krijg ik een beeld of ze logisch te werk gaat.

Groot was mijn verbazing toen de enthousiaste klant plots heel gereserveerd werd die ochtend.  Waarom?  Mijn 'collega voor 4 uur' bleek een knappe git zwarte vrouw te zijn.  Ze sprak perfect Nederlands.  Ik vergeef haar de Hollandse tongval, omdat ze nog maar pas van Rotterdam naar Belgie was verhuisd.  

Plots wil de vrouw des huizes in de living werken ipv in haar werkkamer, en niets was goed genoeg.

Ja, mijn collega was niet perfect, maar dat was ik ook niet in het begin.  Dat ben ik nog steeds niet.  

's Avonds kreeg ik telefoon van de vrouw des huizes dat ze niet meer wou meewerken aan de opleiding van nieuwe poetsvrouwen, omdat deze dame haar werk niet naar behoren had gedaan.  De waslijst opmerkingen die toen volgde bleek oneindig.  Indien er na elke poetsbeurt mijn werk op dezelfde wijze gecontroleerd wordt, dan ben ik ook niet goed genoeg.

En mijn collega voor 4 uur?  Dat is nu mijn collega.

En de vrouw des huizes?  Hier heb ik mijn mening moeten bijstellen.  Verder kijken dan het kleurtje is een brug te ver.