Na een kleine 10 dagen in quarantaine kregen we nog eens nieuws van de ambassade. Er zijn op 27 en 29 maart vluchten naar Buenos Aires. Zonder al te veel verwachtingen hebben we de tweede vlucht geboekt omdat we dan in príncipe uit onze quarantaien zijn. We moeten dan, ook in príncipe, een geconfirmeerde terugvlucht naar Europa hebben. En daar wringt het schoentje. We horen niet anders dan dat vluchten geannuleerd worden en dat sommige mensen al 6 tot 7 keer hebben omgeboekt - zonder resultaat. De vluchten zijn ook heel duur, eigenlijk de prijs waarvan ik al jarenlang verkondig dat die gelegimiteerd is.

Ik ben me er goed van bewust dat ik een zelf gecreëerd luxeprobleem heb. Het was mijn keuze op reis te gaan, ik moest dit niet doen. Voor een keer in een land waar veel mensen het zich wel kunnen permitteren om minstens in hun eigen land te reizen.

Als we na deze quarantaine er uiteindelijk in zullen slagen in België te geraken, zullen we opnieuw in een 14-daagse quarantaine terecht komen. Mij zal je er niet over horen klagen. Ik overwoog zelf al om dit vrijwillig te doen. En veel verschil met de andere Belgen zal het niet maken. 

Het moment dat we uit quarantaine komen, zal voor ons zijn als wandelen in Brave New World. Een nieuwe onwerkelijke werkelijkheid. Net voor onze laatste busrit, hebben we nog uitbundig knuffels uitgewisseld met de lieve jonge staff van Hostal Humahuaca in het gelijknamige stadje. We werden ook met een kus begroet bij onze familia in Salta. Wat wij nog zonder zorgen en vanzelfsprekend konden doen, is geen evidentie meer.

Toch nog een bemerking over de repatiëringen. Veel mensen denken dat de staat dit betaalt. Dit is niet het geval. De vorige vlucht naar België kostte even veel als een laat geboekt retourtje Uruguay. Toch ben ik er een grote voorstander van. Het alternatief is een vlucht zoeken waarbij je een ommetje maakt in Sao Paulo, Dubai of zelfs Addia Ababa. Hoe gek is het niet mensen de wereld rond te laten vliegen om thuis te geraken. Sowieso niet klimaatvriendelijk, maar moeten we nu per se het enige continent dat eens niet zwaar te lijden heeft onder een gezondheidsrisis in gevaar brengen?

Voor wie het niet kent, de titel van deze tekst is ook de titel van een nummer van Fugazi waar we in de beginperiode van de Democrazy graag naar luisterden. Voor wie mijn muzieksmaak niet vreest:

8https://www.bing.com/videos/search?q=the+waiting+room+fugazi&mkt=es-ar&httpsmsn=1&msnews=1&plvar=0&refig=07052f736d4b4624950c1fe99e9d63af&sp=-1&pq=the+waiting+room+fugazi&sc=1-23&qs=n&sk=&cvid=07052f736d4b4624950c1fe99e9d63af&ru=%2fsearch%3fq%3dthe%2bwaiting%2broom%2bfugazi%26form%3dEDNTHT%26mkt%3des-ar%26httpsmsn%3d1%26msnews%3d1%26plvar%3d0%26refig%3d07052f736d4b4624950c1fe99e9d63af%26sp%3d-1%26pq%3dthe%2bwaiting%2broom%2bfugazi%26sc%3d1-23%26qs%3dn%26sk%3d%26cvid%3d07052f736d4b4624950c1fe99e9d63af&view=detail&mmscn=vwrc&mid=408FCF9C260E8A51E313408FCF9C260E8A51E313&FORM=WRVORC)