Hela men lieve schatties! Het is vandaag maandag 17 september en morgen begin ik eindelijk aan mijn eerste schooldag. Best spannend! Ik heb vandaag mijn uniform gekocht (niet echt zo aantrekkelijk, maar kom :p) en uitgedokterd hoe ik best de bus naar school kan nemen, want met dit drukke verkeer is dat niet zo simpel... Mijn school heet "Flemming" en het is een Britse school. Dit betekent dat alles lessen in het engels worden gegeven. Enkel het vijfde jaar (waar ik in terrecht kom) krijgt alle lessen in het spaans, als voorbereiding op de peruaanse universiteit. Ik had liever naar een echte peruaanse school gegaan, maar deze school lijkt me ook wel ok. Alleszins heel modern naar peruaanse normen en veel accomodatie. Vanaf maart mag ik mss naar een andere school, als ik dat dan nog wens. De voorbije dagen heb ik weer een paar nieuwe dingen van Peru leren kennen. Zo hebben we 3 dagen geleden een afs-uitstap gemaakt naar Chan Chan, ruïnes van een beschaving nog voor de inca's! Echt groot!! foto's ervan staan binnekort ook op mijn blog De dag nadien zijn we 's avonds met Hannah en een paar van haar familieleden naar een peña gegaan, een pub waar ze folklorische muziek brengen. Veel salsa muziek (I love it! ) en opnieuw een koppel wedstrijddansers die de Marinera showden, ooh echt zooo mooi! En de dag daaarna vond HET grote feest plaats ter gelegenheid van de 15e verjaardag van Winiffer, een klasgenootje van Ximena. Hier is de 15e verjaardag van een meisje heel belangrijk, net als in Amerika sweet 16, maar dan sweet 15 Echt super sjiek!!! Prachtige versiering in thema roze, mooie roze jurk, lekker eten, een grote taart, muziek, disco verlichting, confetti die naar beneden viel op de dansvloer, vuurwerk, bodygards, een loopbrug (voor haar aankomst) Echt super plechtig allemaal, net een trouw in het roze Ben blij dat ik het meegemaakt heb! Jammer dat mijn lief Hannahtje die avond ziek was... mja, er zullen nog wel feestjes volgen zeker...?! Cho, ik ben echt blij dat er nog afserkes in de buurt zijn! Het is een grote steun te weten dat zij ongeveer net hetzelfde meemaken als ik, dezelfde zorgen hebben,... Want een jaartje weg van huis is toch niet niets.. Ik mis mijn familietje in België echt al wel! Ik denk veel aan jullie!! Als ook aan mijn andere dierbare Belgische vrienden Een hele dikke knuffel voor iedereen en tot mails! xxxxxxx Kristine
Even een apart bericht om kort mijn familie voor te stellen: Gladys (madre): Bazin van de haven in Trujillo, taterwater, geëmancipeerd, ijverig, stopt haast nooit met bellen, vriendelijk, bezorgd, vrolijk,... Miguel (padre): Zelfstandige thuis, rustig, niet streng, beetje ondoordringbaar, houdt van dieren, leest graag, kijkt vaak tv,... Ximena (ermana): Lief, vrolijk, schattig, houdt van dieren, kan goed engels (net als haar mama),... Mabilla (meid): schattig!, lief, behulpzaam, doet het huishouden, mijn 2e mama,... Corri (perro): verwend! iedereens lieveling, schattig, populair bij de straathonden,...
Marina (22j): werkt hier aan het fotokopieerapparaat, lief, schattig,...
De familie valt dus wel goed mee, hopelijk blijft dat zo! Dikke knuffels! Mis jullie!! x x x En speciaal een dikke X aan mijn familietje thuis!, inclusief Massai en de chinchillatjes!!!
Ok, het is vandaag dinsdag 4 september 2007, 23 uur en mijn valies is helemaal gepakt! Het was een hele onderneming, (waarbij ik veel op de weegschaal heb kunnen staan), want geloof me, 20 kilo als limiet voor bagage is echt niet veel!! Ik heb het noodzakelijkste mee en de rest zal ik in peru wel aankopen, aangezien daar alles toch een pakje goedkoper is! Dus ja, hier sta ik dan, toch wel met gemengde gevoelens. Langs de ene kant blij dat het eindelijk zo ver is en langs de andere kant ook wat triest om alles wat ik zal moeten missen. Vooral het afscheid van mijn zusje is mij zwaar gevallen... (Even een bericht aan haar: Ik ga je missen schatti!!) Maar vanaf nu zal ik dus vooruit moeten kijken, mij gaan concentreren op een totaal nieuwe taal, cultuur, familie,... Ik zal mijn nieuwsgierigheid en enthousiasme vrijlaten en proberen zo veel mogelijk van dit avontuur te leren. Dat is althans de bedoeling Ik heb pas een link bijgezet naar een fotopagina, dus kunnen jullie nu ook visueel mijn avontuur volgen En verder rest er mij nog een ding te doen: jullie allen bedanken voor al die momenten dat jullie voor mij klaarstonden , ik ga zeker aan jullie denken en ik hou het niet geheim dat ik jullie echt wel zal missen!! Een hele dikke knuffel, Kristine x x x tot gauw!
Even terug van weg geweest... Er is in de tussentijd heel wat gebeurd, waardoor mijn Peru jaartje er heel wat anders zal uitzien. Ik zal proberen het kort uit te leggen. Een paar maanden geleden had ik aan afs gevraagd of ze op mijn brief aan peru konden vermelden dat ik graag in de amazone geplaatst zou worden. Wanneer ik dan een tijdje later mijn bestemming toegestuurd kreeg, was ik een beetje verward. Ze hadden mij namelijk niet in de amazone geplaatst, maar in Huaràz, een klein stadje midden in de bergen op 3000 meter hoogte. Op dat moment vreesde ik (fout) dat ze daar geen Spaans spreken en dat ik misschien niet goed tegen de hoogte zou kunnen. Daarom stuurde ik een mail naar afs Peru met de vraag of het misschien nog mogelijk was alsnog in de amazone geplaatst te worden. Een beetje later kreeg ik dan telefoon van afs België, die mij vertelde dat het onmogelijk is van regio te veranderen en dat ze mij enkel nog van gezin konden veranderen. Dit was niet mijn bedoeling, dus zei ik dat het ok was en ik absoluut níet van gezin wilde veranderen. Een beetje later kwam ik dan te weten dat ze in de bergen wél Spaans spreken en je enkel de 2 eerste dagen last hebt van de hoogte. Hierdoor was ik al veel geruster en al helemaal wanneer ik het dossier van mijn familie toegestuurd kreeg. Het leek echt een super fijne familie met puur dezelfde interesses als ik. Ik was dus heel happy en vertrok met een gerust hart op vakantie. Maar wanneer ik terugkwam kreeg ik opeens te horen dat afs mij dan tóch, zonder mijn medeweten, van regio en dus ook van familie had veranderd...! Ze hadden mij hier totaal niet over geïnformeerd, wat mij erg droevig stelde... Mijn gastfamilie vond dit ook heel jammer, aangezien ook zij heel hard hadden uitgekeken dat ik naar hen zou komen. We hebben alles geprobeerd om dit ongedaan te maken, maar afs wil zijn administratie niet aanpassen. Nog liever 2 families ongelukkig maken, dan een beetje moeite te moeten doen... Dus ja, nu ga ik niet meer naar Huaràz, maar naar de familie Caranza, in Trujillo aan de kust. In het begin heb ik veel traantjes laten vallen, maar nu het toch definitief is, probeer ik er het beste van te maken en mij open te stellen voor mijn nieuwe familie. De familie bestaat uit een moeder (Gladys) en een vader (Miguel), samen hebben ze een dochter, Ximena (15 Jaar). Op het eerste zicht lijkt het mij wel een leuk meisje. Ze houdt van muziek, dansen, theater en is net als ik een echte dierenliefhebber, dus dat komt wel in orde Ximena kijkt er al super hard naar uit dat ik naar Trujillo kom, aangezien zij dan eindelijk een grote zus zal hebben en de moeder stuurde vandaag ook een mailtje, waarin ze schreef heel blij te zijn dat ik haar nieuwe (darling) dochter zal zijn Wat ook een verandering zal zijn, is dat ik nu in een grotere stad zal wonen, waar waarschijnlijk meer mogelijkheden zijn dan in de bergen... Dus wees er maar zeker van, dat ik mij inschrijf in een dansschool Ik blijf contact houden met mijn eerste familie en hoop hen komend jaar zeker nog eens te ontmoeten!! Verder begint het nu echt al serieus te kriebelen!! Over 6 daagjes zit ik immers in een vliegtuig richting Peru! Het besef wordt ook vooral heel duidelijk nu ik alles moet beginnen inpakken. Kleren, foto's, dagboeken, belangrijke papieren, zelfgemaakte kaft met informatie over België, cadeautjes,... Het zijn dus wel nog even drukke dagen. Langs de ene kant is het echt allemaal super spannend, maar langs de andere kant toch ook wel eng... te beseffen dat alles wat ik nu nog doe, ik binnen 6 dagen voor een lange tijd zal moeten missen... mijn vrienden, familie, huisdiertjes, kamer, dagdagelijkse dingen,... Dus wil ik hierbij nog eens sterk benadrukken dat ik jullie SUPER hard zal missen en ik zeker aan jullie ga denken!! Ik draag jullie allemaal mee in mijn hartje! En verder zijn jullie altijd welkom op dit blog om mijn peruaanse verhalen te volgen en zelf uitgebreide berichten te posten over hoe het er allemaal aan toe gaat hier in ons vertrouwde Belgenlandje. Houd mij op de hoogte! :) Dikke zoenen en knuffels, jullie toekomstige peruaanse vriendinnetje xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Hejhej lieve vrienden/vriendinnen Het heeft lang geduurd,maar uiteindelijk kwam dan toch de langverwachte mail over mijn gastfamilie aan!! Ik trilde helemaal van kop tot teen! Echt wel raar zo een nieuwe familie toegewezen krijgen!! Maar op het eerste zicht lijkt het wel super tof ! Mijn mama heet "Patricia" (42), mijn papa "Carlos" (49) EN dan heb ik nog 2 grote broers "Andres" en "Percy" (18 en 21) en 1 zusje "Natalia" (12) Ik zal verblijven in het dorpje El pinar, op 3 km van de bergstad Huaràz, midden in de bergen op 3000 meter hoogte!! Dit wil dus zeggen dat het in de dag zo'n 20 graden is en het 's nachts afkoelt tot onder het vriespunt! Ik zal dus een dikke pyjama mogen meenemen! Eerlijk toegegeven hoopte ik meer op de kust of amazone, maar ach, de bergen zal ook wel meevallen zeker..? In ieder geval schijnt het zonnetje daar vaak en de natuur is er heel mooi! Besneeuwde bergen afgewisseld met meren en thermale bronnen Die ga ik zeker eens opzoeken! Ik zal wel 100 jaar terug gaan in de tijd, want veel luxe hebben ze daar niet door de armoede.. De stad is ook al 2 keer verwoest door aardbevingen (laatste in 1970), vandaar dat veel stedelijke rijkdom verloren is gegaan.. Maar de rijkdom die niet verloren is gegaan, is de bevolking zelf. Er leven namelijk nog veel indianen! 40 % van de bevolking van Peru bestaat trouwens uit indianen! Het zal dus wel een hele ervaring (en aanpassing) worden!! Ik zal mij maar goed het afs-moto herinneren: niet slechter, niet beter, maar anders en er gewoon voor gaan! Als ik binnekort het dossier van mijn familie krijg, zet ik het hier ook wel bij op. Veel liefs, Kristine x
26 juni 2007, een heel speciale dag voor mij... Dit was namelijk de dag dat ik te horen kreeg dat ik geslaagd was na 6 jaar middelbaar onderwijs volbracht te hebben! Het was hard zwoegen, waardoor ik dan ook ongelofelijk euforisch was wanneer ik dit nieuws vernam! Ik durfde het amper geloven!! Maar zo zie je maar, de volhoudertjes winnen altijd :) En hiermee kreeg ik dan ook mijn ticketje naar het verre Peru! Peru, nooit gedacht dat ik ooit zo'n verre reis zou maken. Maar ik ben ervan overtuigd dat het een enorm leerrijk jaar gaat worden, waarbij ik veel nieuwe mensen ga leren kennen, nieuwe gebruiken, ander klimaat, andere taal, andere dansstijl (salsa! ),....even TOTAAL anders!! Ik ben dan ook heel erg dankbaar dat ik deze kans van mijn ouders gekregen heb!! Het wordt een reis om nooit te vergeten! En verder ben ik ook dankbaar voor alle andere mensen die mij dit jaar gesteund hebben en al die persoontjes die gewoon veel voor mij betekenen en als vrienden bestempeld kunnen worden Ik ben nog 2 maanden thuis en 5 september is het zover, dan wuift kris10 het Belgelandje vaarwel voor 11 maanden en stapt voor de eerste keer in haar leven in een vliegtuig.. en wel voor 16 uur onderweg... ach ja, dat zullen we wel overleven zeker? En dan op naar het zonnetje hehe Heel veel liefs en een dikke knuffel aan ieder die ik wel hard zal missen en die nu de eer heeft mijn allereerste berichtje op mijn blog te lezen Tot een dezer 2 maandjes! xjes kristine
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Hier mogen jullie altijd een reactie plaatsen op mijn verhaaltjes of zelf vertellen hoe het er aan toe gaat in ons heerlijke Belgenlandje! Ik ben immers net zo benieuwd als jullie!! x x x
De dag nadien zijn we 's avonds met Hannah en een paar van haar familieleden naar een peña gegaan, een pub waar ze folklorische muziek brengen. Veel salsa muziek (I love it!
) en opnieuw een koppel wedstrijddansers die de Marinera showden, ooh echt zooo mooi! En de dag daaarna vond HET grote feest plaats ter gelegenheid van de 15e verjaardag van Winiffer, een klasgenootje van Ximena. Hier is de 15e verjaardag van een meisje heel belangrijk, net als in Amerika sweet 16, maar dan sweet 15
Echt super sjiek!!! Prachtige versiering in thema roze, mooie roze jurk, lekker eten, een grote taart, muziek, disco verlichting, confetti die naar beneden viel op de dansvloer, vuurwerk, bodygards, een loopbrug (voor haar aankomst) Echt super plechtig allemaal, net een trouw in het roze
Een hele dikke knuffel voor iedereen en tot mails! xxxxxxx Kristine
en ik hou het niet geheim dat ik jullie echt wel zal missen!!
Ze hadden mij namelijk niet in de amazone geplaatst, maar in Huaràz, een klein stadje midden in de bergen op 3000 meter hoogte. Op dat moment vreesde ik (fout) dat ze daar geen Spaans spreken en dat ik misschien niet goed tegen de hoogte zou kunnen. Daarom stuurde ik een mail naar afs Peru met de vraag of het misschien nog mogelijk was alsnog in de amazone geplaatst te worden. Een beetje later kreeg ik dan telefoon van afs België, die mij vertelde dat het onmogelijk is van regio te veranderen en dat ze mij enkel nog van gezin konden veranderen. Dit was niet mijn bedoeling, dus zei ik dat het ok was en ik absoluut níet van gezin wilde veranderen. Een beetje later kwam ik dan te weten dat ze in de bergen wél Spaans spreken en je enkel de 2 eerste dagen last hebt van de hoogte. Hierdoor was ik al veel geruster en al helemaal wanneer ik het dossier van mijn familie toegestuurd kreeg. 
Mijn gastfamilie vond dit ook heel jammer, aangezien ook zij heel hard hadden uitgekeken dat ik naar hen zou komen. We hebben alles geprobeerd om dit ongedaan te maken, maar afs wil zijn administratie niet aanpassen. Nog liever 2 families ongelukkig maken, dan een beetje moeite te moeten doen...
