Als ze hier in Denemarken iets goed begrepen hebben, is dat het belang van kwaliteitsvoedsel en in het belangrijkst: fast food!
De reden voor deze ode aan fast food is mijn ontdekking van ‘the pizza sandwich’. Een vierkant stuk pizza naar keuze, belegd met sla, tomaat look dressing en iets wat ze crème frêche noemen. De-li-cieux!
En misschien ligt het aan mij en ben ik tot nu toe alleen de goeie plekjes binnengestapt, maar het eten wordt hier heerlijk verzorgd. Mij was verteld dat ze hier gewoon dingen op een bord smeten en het dan samenmengden (precies mijn idee van een goeie maaltijd ;-) ), maar het tegendeel is waar. Zelfs bij McDonalds krijg je meer sla dan broodje voorgeschoteld.
Health freaks you could call these people, though they do like their grease as well.
Ook enorm verslavend is ‘the avocado sandwich’ van Joe The Juice – de plaatselijke Panos. Een heel dun toastbroodje met pesto, mozzarella, tomaat en lekker veel avocado. Mmmmmjammmm!

Tot zover dit tussendoortje J

27-09-2012 om 15:10 geschreven door kristinavd  

Good stuff  

25-09-2012 om 22:52 geschreven door kristinavd  

Elke dag zit ik op de 50 minuten op de fiets. En elke dag bedenk ik dan de beste dingen om op dit blog te schrijven. Helaas zijn al die leuke vertelsels zo mijn hoofd uit op het moment dat ik een computer onder mijn neus krijg. Frustrerend vind ik dat!

Maar nu ter zake. Wat heb ik beleefd in Kopenhagen de afgelopen week? Uhm, I’ve been sick and in bed  for three days, so I would say… not much!
Neen, dat is niet waar. Ok, ik ben wel ziek geweest, met als gevolg dat ik real-swiss-fondue-night moest missen en nu met een bacteriële heesheid zit, maar gelukkig was dat niet het hoogtepunt van de week. En wat een week. Tussen al het les volgen, zingen, repeteren, cupcakes bakken,… door ging ik donderdag naar Alvin Ailey –American Dance Theatre in Tivoli (2nd oldest amusement park in the world that has the oldest working roller coaster) en hadden we vrijdag ons eerste (buitenschoolse) concert.
Een klasgenote is verbonden met een jeugdorganisatie die werkt aan ‘een toekomst tussen Deen en vreemdeling’ en vanwege Peace Day was er een bijeenkomst waarop wij, of toch enkele van ons, ons ding mochten doen. Heerlijk was dat! En omdat ik eigenlijk een dikke schijtluis ben performde ik niet alleen, maar samen met drie andere dames ‘Don’t Let Go’ van En Vogue. Ik kan alleen zeggen dat er om meer gevraagd werd en we achteraf steeds complimenten en schouderklopjes kregen. Emillie (de klasgenote) wist ons vandaag te vertellen dat we altijd welkom zijn om nog te zingen J Good stuff, like Kaare would say.

Kaare is, in mijn bescheiden opinie, een van de beste leerkrachten die we hebben. Als we in paniek slaan over alles wat we horen dat aan het veranderen is, is hij degene die het komt uitleggen and makes us go back to our happy place. Hij heeft een heel goede manier van dingen uitleggen, een hilarische gezichtsuitdrukking and he is HOT.
Toen ik ‘m de eerste keer zag dacht ik ‘jak’. Hij is zo een obvious pretty, you know. Maar nu heeft hij wat stoppels laten groeien and holey moley, wat een lijf!Ik denk dat iedere in-mannen-geïntresseerde persoon het wat moeilijker heeft om de aandacht erbij te houden in class.
Of misschien is het toch enkel ik en heb ik het wat moeilijk als zowel hij, als 'de crush' in dezelfde ruimte zijn. Too much is too much e jongens. Ik ben ook maar mens.

*zucht*

24-09-2012 om 22:27 geschreven door kristinavd  

Koken = reflectie...
Niks beters dan lekker piekeren over je dag terwijl het eten staat te pruttelen.
Best vervelend als je een mindere dag achter de rug hebt. Wil je niets liever dan gewoon achteruit zakken in de zetel met junkfood en softdrinks. Helaas heb ik besloten dat dat vandaag niet het geval zal zijn. Gezond koken en heerlijk werken voor school...

Vandaag was dus  de eerste dag dat ik me helemaal niet goed voelde na de les.
Het heeft veel, zoniet alles, te maken met de opdracht die we in de middag kregen: Pick a song and harmonise to it in small groups . Op zich geen onoverkomelijke opgave. Tot je eens met iemand opgezadeld wordt ’s werelds grootste rockster wil worden, maar geen gehoor heeft en niet al te toonvast is. Uiteraard was ik dan al een beetje sneu om mee te beginnen, maar toen ons experiment compleet faalde ging ik helemaal de dieperik in.
En dan ga ik weer lekker in mijn eigen hoofdje zitten. Denk ik dat de rest dit of dat over me gaan denken. Dus je kan je misschien wel voorstellen dat ik niet al te happy de les uitging.

Maar om eerlijk te zijn stond ik deze ochtend niet bepaald op met het beste humeur. De hormonen slaan weer toe… Plus: ik vermoed dat de frustratie periode er zit aan te komen. Hetgeen waar de leerkrachten ons steeds voor waarschuwen.
Nuja, waarschuwen is een groot woord. Het enige wat ze zeggen is: you’re going to hit a point during the academy where you’ll be so frustrated at yourself, but remember, frustration = PROGRESS. Waarmee ze eigenlijk bedoelen dat je brein iets geleerd heeft, maar aangezien het lichaam trager leert en je de dingen in spiergeheugen moet trainen is er dus de frustratie dat het niet lukt.
Geweldig hé?

We zijn ook allemaal wat bedroefd dat er al een volledige maand van ons CVI-avontuur voorbij is. De tijd vliegt wanneer je plezier hebt, zeggen ze altijd. Wel… het is meer dan waar. Maar in die korte vier weken is er bijzonder veel gebeurd. De basis onder de knie, nieuwe vriendjes, veel feestjes en concerten, tripjes naar Zweden, een crush + diezelfde crush onderdrukt (hij heeft een liefje L), kick ass kunnen zingen met andere kick ass zangers, realiseren dat ik gelukkig ben, leren leven zonder douche in huis, leren koken in de meest onpraktische keuken, leren samenleven met iemand die je van toeten of blazen kent, leren je geliefden achter te laten (die allemaal eens moeten leren skypen: vanduysekristina), Deens leren ;-), ’s werelds beste broodje ontdekken, leuke toekomstplannen maken, …
Een tipje van de ijsberg. Een heleboel leuke dingen, dus waarom voel ik mij dan toch zo miserabel na één kleine mislukking? Heb ik het feit dat mensen me steeds zeggen dat mijn stem zo goed blend met andere stemmen naar mijn hoofd laten stijgen? Vermoedelijk wel, denk ik dan en dan vind ik mezelf dus een dwaze bitch.

Maar voor jullie denken dat mijn dag hier helemaal niets waard was was er ook een lichtpuntje.
Tijdens de masterclass werkte ik aan Defying Gravity (van de musical Wicked) and I NAILED IT! Ik had er al aan gewerkt in België, maar die hoge noten waren toch nog een beetje oncomfortabe. But not anymore! Me so happy, me so happy, me so happy J En aangezien de leerkrachten (ook) steeds zeggen “denk eraan je vooruitgang te vieren!”  ga ik dat nu lekker doen.
Heerlijk (en gezond!) eten, lessen leren,  dit blogje posten en serietje kijken met een dinosauruskoek die ik van m’n lieve zusje meekreeg in haar geweldig hoe-overleef-ik-Denemarken pakket. Hmmmmm, dank je wel lieve zus!

REMEMBER TO CELTEBRATE YOUR PROGRESS!

18-09-2012 om 21:40 geschreven door kristinavd  

11-09-2012 om 14:03 geschreven door kristinavd  

08-09-2012 om 13:35 geschreven door kristinavd  

Kopenhagen, 26  augustus 2012

Technique,  ambition/business, vocal  groups, mic. tech. , singing with pianist/DA, interpretation, improvisation, …
And then just add some self-study and it’s not just great, it’s phenomenal, mega, fantastic, supercallifragelisticexpealisplendid, every bit as amazing as I hoped it would be, holy-moly crazy super fun!
So today is Sunday and naturally a day of rest – or at least since our dear Lord said so. ;-)
I’m relaxing, enjoying my teeny tiny, showerless apartment that I share with a very sweet girl named Louisse and just reflecting on the fun week I’ve had. Every day crazy packed with class, practice, fun stuff and amazing people.
Friday we had our first CVI-party and, I mean, talk about a great party! It started with a concert from the 3-year course students (if I get within an inch of their amazingness, I’ll be a happy woman) and then they shifted some chairs around, Henrik’s iPod got plugged in the PA-system and there it went. Great music, lots of fun people, cheap drinks (according to Danish standards) and crazy dance moves. Especially Eric proved to be an interesting dancer: imagine Carlton from The Fresh Prince of Bel-Air, only white, with blond curly hair, blue eyes,  a slightly better sense of fashion and the ability to keep going!
So like I said, a stupendous party.
On Saturday a bunch of us went on a free tour of Copenhagen. Apparently this is something you can do in almost every major city around the world (Just a word of advice, please do not do it while hung over!)
I’m going to look it up for you, the name of the tour, because it was really very good. But since I still have no internet at home, I’ll have to do it later (Louise said something about Tuesday… fingers crossed!). (=> Sanderman's New Europe)
Then went over to Bispebjerg - a student home where eight of our group live - for spaghetti, game night and too much wine… again. This is going the wrong way, don’t you think? Just as long as I don’t have class in the morning... Though I must say that the 48 minute long drive home by bicycle was quite hard.
I’m amazed that many people think Copenhagen a small city. Because I think 48 minutes by bike from one end to the other isn’t quite that small.
But then again, it’s a great opportunity to learn a new song and know it completely by heart when you come home. Fully prepared for my singing with pianist class next week J I seriously recommend it!

08-09-2012 om 11:58 geschreven door kristinavd  

Kopenhagen, 20 augustus 2012

Drup… drup… zucht… krsssjjjt… plof… bzzzzz….
De blonde krullen van Marthe zijn bijzonder fascinerend, lichtjes wapperend in het onmerkbare briesje dat door het raam komt.
Kate gaapt.
EEEEEEEEEJ.
Iedereen schiet uit zijn mijmeringen. Claess demonstreerde Overdrive.
Terug wakker. Helaas verslapt de aandacht bijna onmiddellijk opnieuw.  Iedereen steunt en kreunt terwijl Claess vermoeid verder gaat met de beknopte synopsis van onze syllabus.
De warmste dag van de Kopenhaagse zomer – de warmste dag zelfs in 37 jaar! - brengen we met z’n tweeëntwintig door in een heet lokaal op de vijfde (bovenste) verdieping en de open ramen brengen alleen maar nog meer miserie binnen.
Ondanks dat alles hebben we er toch al volle dag opzitten.
Om 10u werden we, allemaal met kleine hartjes en bange zieltjes, verwelkomt op het Complete Vocal Institute voor the 14-weeks intensive course: Complete Vocal Academy. Een kleine introductie van iedereen (waarom is jezelf voorstellen toch steeds zo zenuwslopend?) , van de school en wat we ongeveer zullen doen. Dan worden we gewoon voor de leeuwen gegooid…
We worden in vijf groepjes verdeeld en worden gevraagd een compositie te maken met de volgende elementen aanwezig:                           *Groove/Vocal percussion/Arrangment
                                               *Improvisation
                                               *Meldoy/Lyrics
                                               *Rap
                                               *Audience participation

Euh… Wat?!
Nu moet ik zeggen dat dat bijzonder goed ging. En in elk geval hebben we ons kostelijk geamuseerd en vind ik het bijzonder jammer dat we geen opname hebben.
Maar het kennismaken, samen met het wegebben van de zenuwen, liet ons allemaal vermoeid na de lunchbreak en toen ging het van kwaad naar erger.
De uitleg was uiterst interessant, maar de hitte ondragelijk. Daar gingen die krullen weer…
Tot Henrik plots doodleuk kwam vragen waarom we de airconditioning niet aanstaken.
Oh-My-God! Seriously??????
Helaas was het toen bijna tijd om te stoppen en hadden we dus weinig deugd van de heerlijk koele lucht.
Alles opkuisen - want netjes zijn die Denen precies wel - vaatwasser aansteken, allemaal water tappen aan de kraan en één voor één druipen we het gebouw uit. De laatsten gaan nog mee iets gaan drinken in Kings Park. Daar zaten we dan met een Deense, een zweed, een Duitser, twee Belgen, een Holandse en een mij vandaag nog onbekende nationaliteit waarvan ik wel kan zeggen dat het mannelijk is (het is ook een Zweed).
Veel praat over die en die band. En heb je die al live gezien. Ja ik zag die op en festival, maar toen ontdekte ik ook die, etc…
Ik ga niet naar festivals of concerten. Vind ik best jammer, want er zijn inderdaad zeer veel leuke dingen te ontdekken. Zoals bijvoorbeeld The Tallest Man on Earth. Volgens Eric hét van hét. Zal ik ooit wel eens opzoeken, but at the moment, I still don’t have any internet-access at home. Grrrr!
Morgen misschien…

08-09-2012 om 11:37 geschreven door kristinavd  

Kopenhagen, 19 augustus 2012

Neen, ik slaap nog wat verder.
Het bed is best comfortabel en met mijn eigen dekens voelt het net alsof ik in mijn eigen nestje lig.
Snoesel, snoesel, droom lekker verder…

Bonk, kling, dang,… BOEM…
Louise rommelt in haar kamer.
Zouden mama en papa het overleefd hebben? Ik herinner me vaag een sms die ze me stuurden om 2u ’s nachts (Beste krist hntel gevonden even vnnrbij ferry mama braaf ikook het  allerbeste vao mama eo)...
Begrijpelijk als je bijna 21 uur rondtoert met de auto. Vijftien uren heen en dan, vanwege een mix-up met de jeugdherberg, waardoor hun gereserveerde kamer was weggegeven en tegen de tijd dat we aankwamen elk hotel vol zat en dus papa dan maar onmiddellijk wou terugrijden, nog zeven uur terug. Die drama kon ik missen als kiespijn!
Met enkel twee uur slaap een hele dag in de auto, mét het nodige entertainment (denk aan achteruit rijden op een autostrade!) om dan helemaal alleen gelaten te worden in een vreemde stad en me dan nog doodongerust te moeten maken dat mijn ouders of elkaar afmaken, of in de goot belanden. Miserabel was ik!
Ben ik.

Dan maar opstaan. Na dat opnieuw beleefd te hebben zit slaap er niet meer in.
Het is best al laat, 10u. Best goed eigenlijk. Ik ontmoet Kate pas om 14u en kan dus tot dan nog proberen om te relaxen en me minder slecht te voelen.
Lukt vrij aardig en ben al snel klaar met uitpakken en het appartement te verkennen.
Misschien moet ik toch wat vroeger vertrekken. Ik heb geen idee waar ik naartoe moet. Zegt Nørreport jullie iets? En ik moet het vinden met twee fietsen en een grote zware tas vol met Kate’s partituren in de hand.
Gelukkig weet Louise raadt: Just go left at the end of the road, turn right at the colorful lights and go straight ;-)
Het gaat beter dan ik dacht. Gewoon de hele tijd rechtdoor.
Vanwege de vlotheid heb ik nu wel zeeën van tijd over. Ik spot een McDonalds en denk dat het misschien niet kwaad kan van wat comfortfood tot mij te nemen. Smaakt heerlijk!
Eindelijk tijd voor Kate. We hadden afgesproken op de hoek met de Danske Bank, maar daar aangekomen zie ik dat ze is niet alleen…
Ik ontmoet Fabienne. Een Zwitsers meisje dat ook CVT zal volgen en bij Kate in het gebouw zit.
Na de nodige begroetingen en uitwisselen van dank voor de fiets en partituren beginnen we te wandelen en belanden in Nyhavn. Ongelofelijk mooie, doch zeer toeristische – en dat mogen we merken aan de prijzen -stek. Het zonnetje schijnt, het is veel te warm en dorstig weer en we laten toch ons verleiden door de vele kleurrijke terrasjes.
Gezellig kletsen, Fabienne de Vlaams-Waalse situatie proberen uitleggen en beslissen om samen te koken vanavond.

Vanaf hier gaat het beter en beter. Ik voel me weer helemaal mezelf en zelfs meer.
Ik ben zowaar in Kopenhagen! Morgen start ik een spannend nieuw deel van mijn leven!

Thuis nog vlug mijn zak maken voor morgen (laptop, notebook, coursebook check!), lekker slapen en wie weet ….

Soms is het leven toch fantastisch!

04-09-2012 om 23:48 geschreven door kristinavd  

03-09-2012 om 21:54 geschreven door kristinavd