Kopenhagen, 19 augustus
2012
Neen, ik slaap nog wat verder. Het bed is
best comfortabel en met mijn eigen dekens voelt het net alsof ik in mijn eigen
nestje lig.
Snoesel, snoesel, droom lekker verder
Bonk, kling, dang,
BOEM
Louise rommelt in haar kamer.
Zouden mama en papa het overleefd hebben? Ik herinner me vaag een sms die ze me
stuurden om 2u s nachts (Beste krist hntel gevonden even vnnrbij ferry mama
braaf ikook het allerbeste vao mama eo)...
Begrijpelijk als je bijna 21 uur rondtoert met de auto. Vijftien
uren heen en dan, vanwege een mix-up met de jeugdherberg, waardoor hun
gereserveerde kamer was weggegeven en tegen de tijd dat we aankwamen elk hotel
vol zat en dus papa dan maar onmiddellijk wou terugrijden, nog
zeven uur terug. Die drama kon ik missen als kiespijn!
Met enkel twee uur slaap een hele dag in de auto, mét het nodige entertainment
(denk aan achteruit rijden op een autostrade!) om dan helemaal alleen gelaten
te worden in een vreemde stad en me dan nog doodongerust te moeten maken dat
mijn ouders of elkaar afmaken, of in de goot belanden. Miserabel was ik!
Ben ik.
Dan maar opstaan. Na dat opnieuw beleefd te hebben zit slaap
er niet meer in.
Het is best al laat, 10u. Best goed eigenlijk. Ik ontmoet Kate pas om 14u en
kan dus tot dan nog proberen om te relaxen en me minder slecht te voelen.
Lukt vrij aardig en ben al snel klaar met uitpakken en het appartement te
verkennen.
Misschien moet ik toch wat vroeger vertrekken. Ik heb geen idee waar ik naartoe
moet. Zegt Nørreport jullie iets? En ik moet het vinden met twee fietsen en een
grote zware tas vol met Kates partituren in de hand.
Gelukkig weet Louise raadt: Just go left at the end of the road, turn
right at the colorful lights and go straight ;-)
Het gaat beter dan ik dacht. Gewoon de hele tijd rechtdoor.
Vanwege de vlotheid heb ik nu wel zeeën van tijd over. Ik spot een McDonalds en
denk dat het misschien niet kwaad kan van wat comfortfood tot mij te nemen.
Smaakt heerlijk!
Eindelijk tijd voor Kate. We hadden afgesproken op de hoek met de Danske Bank,
maar daar aangekomen zie ik dat ze is niet alleen
Ik ontmoet Fabienne. Een Zwitsers meisje dat ook CVT zal volgen en bij Kate in
het gebouw zit.
Na de nodige begroetingen en uitwisselen van dank voor de fiets en partituren
beginnen we te wandelen en belanden in Nyhavn. Ongelofelijk mooie, doch zeer
toeristische en dat mogen we merken aan de prijzen -stek. Het zonnetje
schijnt, het is veel te warm en dorstig weer en we laten toch ons verleiden
door de vele kleurrijke terrasjes.
Gezellig kletsen, Fabienne de Vlaams-Waalse situatie proberen uitleggen en
beslissen om samen te koken vanavond.
Vanaf hier gaat het beter en beter. Ik voel me weer helemaal mezelf en zelfs
meer.
Ik ben zowaar in Kopenhagen! Morgen start ik een spannend nieuw deel van mijn
leven!
Thuis nog vlug mijn zak maken voor morgen (laptop, notebook,
coursebook check!), lekker slapen en wie weet
.
Soms is het leven toch fantastisch!
04-09-2012 om 23:48
geschreven door kristinavd 
|