Vandaag was onze laatste samen met Laksmi. Sven bracht in de voormiddag nogmaals een bezoek aan de drukkerij om de proef van het aankomstkaartje te bespreken. Het zal mooi worden. De vrouwen hebben onder een parasol nog goed bijgepraat tot het om 15h tijd was voor Laksmi om terug naar India te vertrekken.
Ze moest vertrekken zonder haar bagage. Na uit te checken had ze haar tas laten staan in de lobby van het hotel en deze bleek om 15h spoorloos te zijn. Het hotelpersoneel heeft ons beloofd om uit te zoeken wat er kan misgelopen zijn. Dit kan aan de hand van de 4 camera's in hall waarvan de beelden constant worden opgenomen. We hebben alle vertrouwen in een goede afloop.
Na het vertrek van Laksmi hebben we nog samen genoten van de Sri Lankaanse zonsondergang. Romantisch! We besloten 's avonds niets te gaan eten en vroeg te gaan slapen. We bereiden ons voor op de komst van Krishan aanstaande dinsdag. We willen uitgeslapen zijn.
't Is een speciale gedachte: het laatste weekend met ons twee. Velen hebben ons al verteld dat "alles" zal veranderen met de komst van Krishan. Daar zijn we ons van bewust maar wat "alles" inhoudt zullen we de volgende dagen, weken, maanden, ... met mondjesmaat ontdekken. Krishan is al jaren verwacht, mar als het dan eindelijk zo ver is, dringt het pas echt goed door dat we mama en papa worden. Een biologisch kindje groeit 9 maanden in de buik van mama. Krishan groeide vooral vanuit ons hart. Hij is zòòò welkom. We noemen elkaar vanaf we in Sri Lanka zijn mama en papa om alvast te wennen aan het idee, maar ook om uitdrukking te geven aan onze gevoelens. Hier in Sri Lanka is mama amma en papa wordt thatha genoemd. We houden de weg open en laten Krishan later kiezen. Alles is OK voor ons.
We tellen met z'n allen af naar dinsdag!
Na de spannende dag gisteren, hebben we zalig ontspannen kunnen slapen. We hebben nog nooit zo dicht bij de zee geslapen. De golven donderen op de rotsen op 10 meter van ons raam. Door het zeegeruis in onze kamer zal Krishan ook zeker tot rust komen. Na ons ontbijt reden we naar het Good shepard convent. Laksmi zal vermoedelijk velen onder jullie een tikje jaloers maken. Ze heeft de primeur gehad om als eerste na mama en papa ons zoontje op haar schoot te nemen.
Krishan was vandaag weer gul met zijn lachjes. Hij had ook hele verhalen te vertellen. We merken weer dat zijn stembanden aan't versterken zijn. Het afscheid valt weer zwaar en we hadden er een hele tijd voor nodig. Het is moeilijk om hem weer een heel week-end te moeten missen. Gelukkig is het de laatste keer.
In de namiddag hebben we samen met Laksmi genoten van de zon en de Sri Lankaanse zee en strand en we hebben zalig bijgebabbeld.
Nog enkele foto's van populaire ingrediënten uit de plaatselijke keuken die we vonden in de mooie tuin van het home:
1) een curry-boompje (blaadjes), 2) de bloemknop van een bananenboom, 3) een curcuma-plant (geelwortel)
Vandaag was een spannende dag. We bleven in de voormiddag in onze kamer. We moesten ons klaar houden om naar de rechtbank te vertrekken. Sunil zou ons opbellen vermits het hotel slechts enkele minuten van het hotel verwijderd is. Om de zenuwen de baas te kunnen hielden we ons afleidend bezig. Sven werkte de blog bij en Katelijne controleerde het drukwerk. Om 5 voor 12 rinkelde de telefoon.
De dresscode voor Sven was een kostuum met das, en voor Katelijne een lange rok, lange mouwen en een 'kolleke' hoog toe. Bij 30° C en een lekker vochtig klimaat voelde dat aan als een sauna èn een stoombad. Op stressvolle momenten als deze is het belangrijk om positief te denken. Sunil had ons wat bang proberen maken maar we hebben getracht om hierin niet mee te gaan. We probeerde onze 'angst' om te zetten in 'vertrouwen' en zagen onszelf al gelukkig buitenkomen. Dit zijn goede momenten om jezelf te leren kennen op je zwakste puntjes. Het werd een mooie les om bij onszelf te blijven en negatieve emoties als angst, wantrouwen, zelfbeklag en slachtoffergevoel af te voeren.
Vandaag werden de adoptiezaken behandeld van 8 Europese koppels. Enkelen ervan waren bij de vorige zitting niet aan bod gekomen en moesten dus vandaag terug komen. Ook alle kindjes en hun biologische moeders waren aanwezig. Ze werden verwacht om 9.30h. Ook voor hen werd het dus een bijzonder lange dag. We waren heel blij dat we Krishan konden zien en hem af en toe een troostend woordje konden geven. Dat was nodig want hij had moeite met de warmte. Zuster Henrrita had voor Krishan 's morgens flesjes opgewarmd en ze in een isolerende tas gestoken, maar die was rond het middaguur op.
Om 14h zat het er even niet goed uit. Er moesten nog 15 zaken behandeld worden voordat aan de adoptiezaken begonnen werd. Afgelopen vrijdag was de rechter gestopt om 16h15 en had enkele adoptie-ouders weg gestuurd. Het werd dus nog spannender. We probeerden er met z'n allen de moed in te houden. Om 14h55 werden de geboortemoeders, kindjes, zusters en toekomstige adoptie-ouders binnengeroepen maar de spanning was nog niet voorbij. Wij waren het laatste koppel dat aan de beurt kwam. Om 16h05 werden we bij de rechter geroepen. We hadden intussen klamme handjes. We waren vooral gespannen omdat als onze zaak niet aan bod zou komen we zeker een week later naar huis zouden moeten komen. Het verliep echter zoals gedroomd. Om 16h15 stonden we met z'n allen terug buiten. Dat moest gevoerd worden. Met 3 koppels hebben we een paar flessen champagne ontkurkt en eens goed getoast op de prachtige afloop.
's Ochtends gingen we zoals gewoonlijk eerst naar onze kleine schat. We hebben hem vandaag een dubbele portie aandacht en liefde gegeven want morgen is 'the BIG day'. We zullen hem waarschijnlijk wel kunnen zien op de rechtbank want ook hij zal aanwezig zijn maar we zullen afstand moeten houden.
Na ons bezoek aan het weeshuis werden we verwacht bij Sunil thuis voor de lunch. Zijn vrouw Sisi had heerlijk traditioneel gekookt. De tafel stond vol met schotels:
chicken curry, rijst, groenteschotels, papadum, mangochutney. Sisi zou enkele recepten opschrijven zodat we ze ook thuis kunnen uitproberen. Jammer dat Sunil er niet bij was. Hij was weer voor ons aan het werk.
Onze volgende stop was ons nieuwe hotel in het het district Mount Lavinia. We moeten in hetzelfde district verblijven als de rechtbank die onze zaak zal behandelen.
In het hotel wachtte ons een reuze-verassing. Een vriendin van ons was uit Zuid-India overgevlogen om ons en onze kleine Krishan te bezoeken. Ze verhuisde in januari 2008 met haar man en drie kindjes naar India. We hadden mekaar sindsdien niet meer gezien. Er moest dus heel wat bijgebabbeld worden.
K&S
Deze ochtend namen we een 'toek-toek' naar het home. Je doet alles om zo vlug mogelijk met z'n drieën samen te zijn. Krishan was heel moe vandaag en heeft veel geslapen tijdens ons bezoek. We denken dat hij 's nachts wakker wordt van de 'muskietos' of van het geween van zijn vriendjes en vriendinnetjes. Er is er altijd wel eentje wakker in zo'n grote zaal kindjes. Hij viel 2 keer in slaap op de buik van papa. Zaaalig. Het gaf ons het gevoel dat hij zich veilig voelt bij ons.
Het feit dat hij in slaap viel was best bijzonder. We hebben de afgelopen 2 weken gemerkt dat hij vecht om wakker te blijven, alsof hij niks wil missen.
In de late namiddag kregen we bezoek van 'the layer'. Ze oefende met ons wat we moesten antwoorden in de rechtbank op 11/12. We zongen in koor: I swear I tell the truth, the only truth, nothing but the truth, so help me God.Enkele antwoorden die we 'by heart' moesten voordragen met gebogen hoofd: full name, age, date of marriage, adress, present adress, anual income, baby's full name, why do you want to adopt a child from Sri Lanka, did you give any donations. Achter elk antwoord hoort "your honoured madam".
Gelukt !!!
We zijn aan de beurt gekomen en gehoord door de rechter. Alle adoptie-ouders in spé kwamen aan bod en er werd dus niemand met lege handen naar het hotel terug gestuurd. Volgende week dinsdag krijgen we de papieren in onze handen en vanaf dan zal Krishan bij ons zijn. Nog efkes wachten !
Ik zal morgen meer informatie posten, maar ik wilde jullie dit vandaag al meegeven.
Bedankt voor het branden van de kaarsen en voor het duimen. Het heeft gewerkt.
K&S
Het wordt een spannende dag!
We zullen vandaag 'gehoord' worden. We zullen enkele vragen van de rechter moeten beantwoorden waarna die zal oordelen over onze geschiktheid voor adoptie, en vooral of de juiste procedure gevolgd werd.
Het is vandaag een drukke dag voor het hof en voor onze advocaat. Zo moet 5 internationale adoptiezaken verdedigen. Als dat maar niet van het goede te veel is. We hopen dat we aan de beurt zullen komen. Ray of hope heeft er alvast vertrouwen in. Onze retourtickets werden gisteren uitgeschreven en zijn geboekt op 21 december.
We zitten momenteel nog op onze hotelkamer. We wachten op een telefoontje van Sunil om naar de rechtbank te vertrekken.
We hopen alvast op jullie steun.
We zullen jullie via deze weg op de hoogte houden.
K&S
Onze chauffeur bleek vanochtend ziek te zijn. Kan gebeuren natuurlijk. We vonden het alleen jammer dat we hiervan niet verwittigd werden zodat we tijdig een alternatief konden zoeken. We arriveerden pas om 10.30h in het weeshuis. Krishan had al pap gedronken.
Het viel ons op dat Krishan meer in zichzelf gekeerd was en ons minder gemakkelijk herkende. Mekaar 2 dagen niet zien is niet alleen te lang voor ons.
We hebben daarom besloten om hem een extra oefensessie te geven.
Nieuwe aanwinsten:
1) Krishan ontdekt zijn onderlip: Hij zit er veel op te 'bijten' en trekt heel gekke snoeten. 2) Hoe doet moeite om zich af te duwen op zijn beentjes en vindt dit ontzettend leuk. 3) In buiklig strekt hij met een beetje hulp zijn beide armpjes en houdt zijn hoofdje zeer lang omhoog. 4) Vanuit zijlig naar rug- en buiklig rollen met hulp vindt hij enorm interessant. 5) Hij kan maar niet genoeg krijgen van zijn buikspieroefeningen: vanuit ruglig trekt hij zich op naar zit. 6) Krishan maakte vandaag voor het eerst een hardere klank 'AH'. Zijn stembandjes en keel zijn dus aan't versterken. 7) Krishan viel in slaap op zijn ruggetje. Dit is nieuw: voorheen wilde hij niet anders dan op zijn buik liggen. 8) Hij vindt het leuk om op 2 duimen tegelijk te 'lotsen'. We begrijpen zijn lichaamstaal: Hij "duimt" met 2 duimen op een goede afloop van de rechtbank vandaag.
Bij terugkeer nemen we een '3-wheeler' . We ontdekken na anderhalve week dat ons hotel nog dichter bij het weeshuis ligt dan we dachten nl 8 minuten. Onze chauffeur bleek een blokje rond te rijden.
In de namiddag heb ik met Sunil gebeld om meer te weten te komen over de uitspraak van de rechter. We zullen aanstaande donderdag "gehoord" worden. (nogmaals kaarsen aub).
Even het weerbericht: Voor de derde dag op rij gietende regen en drukkend warm. Niet echt het weer om jaloers op te zijn dus. Pas gedoucht en je 'plakt' al terug.
Voor ons is het weer vanzelfsprekend bijzaak. We genieten van elk samenzijn met Krishan en hopen dat de adoptiedocumenten snel in orden zijn zodat we zo snel mogelijk met ons drietjes kunnen terugkeren naar België.
We kregen net minder prettig nieuws ! Onze zaak zal maandag behandeld worden, maar zelf zullen we niet moeten verschijnen. Dat zal pas woensdag of donderdag gebeuren. Dit worden tijdens de zitting op maandag bepaald. Daarenboven zal de de beslissing niet onmiddelijk volgen. Concreet betekent dit dat Krishan ten vroegste op maandag 15 december bij ons zal zijn.
Dit heeft natuurlijk ook gevolgen voor onze terugvlucht. Voor het uitreiken van het paspoort zijn 5 werkdagen nodig. Als op 15 december de binnenlandse procedure afgerond wordt, zal het Belgische consulaat en het Belgisch ministerie van justitie een tandje moeten bijsteken om alles nog tijdens die week geregeld te krijgen. Als het lukt (kaarsen aub) en er is een vlucht beschikbaar dan kunnen we terugkeren op zondag 21 december. K&S
Ik kreeg zonet uit België een prachtige foto doorgestuurd. Ooievaar bomma, ooievaar tante Moniek en ooievaar tante Marleen hebben een prachtig nest gemaakt dat met de hulp van sterke nonkel Johan een mooi plaatsje kreeg.
In afwachting op mijn thuiskomst ligt er nog een eitje in het nestje. Hopelijk wordt het snel uitgebroed.
Krishan
Het werd een prachtige dag!
Deze morgen om 9h begon er in ons hotel een huwelijksfeest. Bruid, bruidegom, familie en dansers waren traditioneel gekleed in Kandystyle. Het was prachtig om te zien en te horen. De dansers begeleiden het huwelijkspaar door de lobby naar de zaal onder luid getrommel. We hebben voor Krishan deze plechtigheid gefilmd zodat we hem later een indruk kunnen geven van de tradities in zijn geboorteland. Het belangrijkste voor ons was een uitgebreid gesprek met Krishan's moeder. We hadden heel wat vragen voorbereid. Zuster Henrrita vertaalde ze en vertaalde nadien de uitleg van Krishan's moeder. Het werd een boeiend gesprek waarin ze al onze vragen beantwoordde. We hadden dit gesprek gevraagd om zoveel mogelijk informatie te krijgen over de achtergrond van Krishan.
Zijn biologische mama is een heel lieve, mooie en jonge vrouw. Ze verbleef reeds vanaf de 6de maand van haar zwangerschap in het weeshuis. Ze heeft Krishan gedurende de afgelopen 4 maanden borstvoeding gegeven. De laatste weken wordt borstvoeding afgewisseld met flesjes om de overgang te vergemakkelijken.
Uit respect voor Krishan hebben we besloten om te woorden en beelden bij dit gesprek te bewaren voor hem. Op een moment dat hij hiervoor klaar is kunnen deze gegevens hem helpen om de antwoord te vinden voor de vragen die hij zal hebben. We respecteren dat hij later zelf beslist aan wie hij zijn levensverhaal toevertrouwd.
We zijn de biologische moeder heel dankbaar om zo openlijk en eerlijk te zijn naar ons. Als cadeau voor haar hebben we een fotoboek gegeven waarin een foto van ons twee zit. We hebben haar beloofd om foto's van Krishan naar het weeshuis te sturen waar zij deze kan komen ophalen. Ze was hiermee ontzettend blij.
K&S
Vrijdag, einde van de bezoekweek. We nemen ons voor om onze batterijen op te laden zodat we het weekend door kunnen komen zonder onze Krishan. Het is een vreemd gevoel te weten dat je zoontje op 2 à 3 km bij je vandaan is en dat je'm niet mag bezoeken. We zullen weer enkele dagen geduld moeten oefenen. We zullen Krishan aanstaande maandag op de rechtbank terugzien. Onze adoptieaanvraag zal dan door de rechter behandeld worden. Als alles gaat zoals wij hopen doet de rechter dan uitspraak en kunnen we eindelijk voorgoed samen zijn. Steken jullie alvast een dikke kaars aan maandag 8 december !
Krishan was vandaag heel vrijgevig met zijn glimlachjes. Als we onze ogen sluiten dan zien we hem zo voor ons en komt er een brede 'smile' op ons gezicht. We hebben vandaag foto's kunnen nemen van de slaapzaal van Krishan. Zuster Henrrita vertelde ons dat de slaapzaal en het bedje het eerste is waar adoptiekinderen naar vragen als ze op rootsreis terugkeren naar het weeshuis.
Na het bezoek aan Krishan is Sven naar de kapper geweest. Ook een belevenis hier! Katelijne heeft uiteraard een foto-reportage gemaakt inclusief voor- en na-foto. Het is een echte papa-coupe geworden. (sorry Edwin, 't was nodig) 's Avonds hebben we Sunil, vrouw en 2 dochters uitgenodigd voor het diner in ons hotel. Het werd een leuke avond waarin we meer inzicht kregen in de maatschappij en gewoontes van de bevolking van Sri Lanka. K & S
Onze Krishan groeit! Op de anderhalve week dat we hem kennen is Krishan al een stukje gegroeid. Ook zijn buikje begint goed te verdikken. Nog eventjes en we kunnen hem ook 'Little Buddha' noemen zoals zijn vriendinnetje Elena Vishmi.
Hij doet dan ook ontzettend zijn best om zijn flesjes helemaal leeg te drinken en protesteert zelfs als ze leeg zijn, alsof hij wil zeggen dat hij nog meer wil.
We proberen ons bezoek een structuur te geven waarin hij zich goed voelt, als een soort ritueel: flesje, wandelingetje, massage, dutje, wandelingetje, turnoefeningetjes.
Krishan geniet van de buitenlucht, de natuurgeuren, de kleuren van de bloemen, ... Als we met hem een wandelingetje maken is hij helemaal relaxt! En dit doen we dan natuurlijk ook heel graag. Het geeft hem nieuwe stimuli waaraan hij duidelijk behoefte heeft. Krishan wordt niet alleen fysiek groter, hij is motorisch ook al sterk gegroeid. We zijn heel gelukkig om te zien dat hij al veel vlotter zijn beide armpjes en handjes kan besturen. Zijn rompspieren worden ook zienderogen sterker en zijn hoofdje is al heel wat stabieler.
Vandaag hebben Krishan en Vishmi samen hun massagebeurt gehad, zodat we de handgrepen aan de mama van Vishmi konden uitleggen. Na deze massage, om 12h, zijn ze samen in slaap gedommeld.
Na ons gesprek met de biologische mama van Krishan gisteren, hebben we vandaag enkele mooie foto's van haar kunnen nemen. We zullen deze bewaren voor Krishan later.
K & S
Het beloofd vandaag een spannende dag te worden: Omdat we vermoeden dat Krishan een gehoorprobleem heeft wordt hij vandaag onderzocht door een NKO-arts in een ziekenhuis in Colombo. Op onze aanvraag wordt dus een gehoortest gedaan.
Zuster Henrrita vertrekt al om 8 uur met onze jongen op pad. Jammer genoeg mogen we er niet bij zijn omdat we nog niet officieel zijn adoptieouders zijn.
Het onderzoek wordt uitgesteld tot te namiddag. De zuster komt dan maar terug naar het home om in de vroege namiddag terug te vertrekken naar het ziekenhuis.
Als de zuster om 18h terug in het home aankomt blijkt dat bij Krishan een mild gehoorverlies aan beide kanten werd vastgesteld.
We hebben hierover een dubbel gevoel: enerzijds zijn we ontzettend blij dat het slechts een mild verlies is, anderzijds doet het pijn dat we in ons vermoeden bevestigd werden. Eens in België laten we dit verder uittesten.
Ons bezoek vandaag hebben we heel kort gehouden omdat Krishan enorm moe was na zo'n lange dag van huis te zijn weggeweest.
Foto van de slaapzaal van Krishan:
Nooit heeft een weekend zo lang geduurd. Wat hebben we zitten af te tellen om maandag ochtend onze kleine spruit te kunnen terugzien! Het is ongelooflijke hoe je na zo'n week al zo aan hem gehecht bent.
Als 2 schoolkinderen staan we om 9h stipt aan de 'poort' van het hotel te wachten op ons vervoer.
Het is heerlijk om hem terug te zien. We genieten van elke seconde dat we samen zijn me z'n drieën. Zo zie je maar weer dat kwantiteit ondergeschikt is aan kwaltiteit. We maken er elke dag 'kwali-tijd' van !
We schrikken van Krishan's vorderingen na 1 week:
- hij heeft zijn middellijn ontdekt, wat maakt dat hij nu besef heeft van zijn 2 handjes. Soms steekt hij, met veel geluk, zijn 2 duimen tesamen in zijn mondje. Door het vele buikliggen had hij vorige week nog niet eens het besef van 1 handje. Hier hoor je dus trotse ouders aan het woord!
- hij draait zelfstandig zijn hoofdje naar rechts voorbij de middellijn. Ook deze beweging was vorige week een probleem, ten eerste door een hoge nekblokkade, maar ook doordat hij steeds naar links gedraaid te slapen werd gelegd. Jaja, hij is al osteopatisch gekeurd en behandeld.
- zijn maag zat ook te hoog en sloot niet goed af, waardoor de vertering van de pap niet goed verliep en er ook veel gisting ontstond in zijn darmpjes. Zijn buikje was hierdoor heel gevoelig. Hierdoor lag hij met geheven bekken en een uitgeholde rug in buikig. Het teruggeven is al fors verminderd. Dit is waarschijnlijk de oorzaak geweest van zijn laag gewicht. Je zal hem zijn achterstand eens zien inhalen!
Papa heeft Krishan vandaag voor het eerst z'n flesje gegeven. Hij heeft het helemaal leeg getutterd. 't Was een prachtig zicht. Nadien is hij zalig in slaap gevallen geleund tegen de schouder van papa. We hadden vandaag weer een leuke babbel met het Italiaanse koppel dat Vishmi adopteert. Vishmi is een maand jonger dan onze Krishan maar ze zit iets steviger in haar vel. Haar ouders noemen haar 'Little Buddha'.
We hebben vandaag Krishan nog eens volledig gemasseerd met biologische baby-olie de we meebrachten. Het zou belangrijk zijn dezelfde olie te gebruiken in het weeshuis als die van thuis, want dan wordt de olie een herkenbare geur. Zo hebben we ook gevraagd aan de zusters om een doek in zijn bedje te leggen. Het doek neemt de geuren op van het weeshuis die we dan mee kunnen nemen naar het hotel, en later naar huis. Zijn reacties op de massage waren een beetje gemengd en gaande van grote ogen trekken, geluidjes maken, zuchten, trappelen,... Hij is nadien terug in slaap gevallen wat ons bevestigde dat hij het leuk vond.
Onze chauffeur Kasoka is een wijze en lieve meneer. Hij is van alles op de hoogte, heel belezen, geduldig, heeft interesse en is vooral ook een heel goeie chauffeur. Hij reageert heel spontaan op alle onverwachte manouvers van de andere voertuigen, zonder zich ooit druk te maken.
Zondag is voor de Singalezen een vrije dag. Dit is ook te merken in het hotel. Er is vandaag een familiedag van een bedrijf, een verjaardagsfeest en een huwelijksfeest gepland in de tuinen van het hotel. Het is echt zalig om te zien. We voelen ons 'omsingeld' door lieve, zingende, lachende en dansende mensen.
En de chiro kennen ze hier ook! Al deze mensen doen spelletjes als: flesjes vullen, stoelendans, honkbal, ... Amusement voor jong en oud. Voor ons is het bijzonder boeiend om dit alles te kunnen volgen.
Ook 'Santa Claus' kwam op bezoek. Er werden kerstliedjes gezongen en snoep en ballonnen uitgedeeld.
't Is eens wat anders: 32°, bikini en zwembroek en jingle bells zingen. Ook in de winkels hadden de kerstsfeer al opgemerkt. Er worden kerstbomen geplaatst met stalletjes, er wordt overal kerstverlichting gehangen en sneeuwdecoratie is ook heel populair.
We hebben vandaag wat tijd gehad om de afgelopen week nog eens te bekijken.
Zonnebaden en lezen was een goede manier om onze batterijen terug op te laden zodat we de komende week weer vol energie kunnen starten.
K&S
We hadden onze dag vandaag goed volgepland om niet veel te kunnen stilstaan bij het gemis aan Krishan. We gingen vandaag op pad voor het drukwerk van het aankomstfeestje en we gingen op zoek naar een mooie verpakking voor de suikerbonen, in Colombo-city. De afstanden in deze stad zijn niet zo groot, maar de gemiddelde snelheid die we halen is nogal laag. Colombo is te vergelijken met groot-Brussel. Maar de infrastructuur is niet echt efficient te noemen. Er zijn geen autosnelwegen op Sri Lanka. Alle verkeer gebeurt dus over wegen te vergelijken met onze gewestwegen. Er is dus ook geen ring rond Colombo met als gevolg dat alle verkeer door de stad moet.
We spendeerden vandaag heel wat tijd in de auto, maar we vonden wel goede oplossingen voor het drukwerk en de suikerbonenverpakkingen. Het blijft natuurlijk een verassing. Ik kan er enkel over zeggen dat het mooi zal zijn.
Wat we ook hoopten te vinden waren babykleertjes. We bezochten vier babywinkels maar babykleertjes voor jongens blijkt hier niet zo vanzelfsprekend. Zelfs een winkel die 'Bambino' heette, wat het Italiaanse woord is voor 'jongen', kon ons niet helpen. Gelukkig hadden we wat meegebracht uit België, met dank aan Carla en tante Anja.
Eigenlijk heb je hier ook niet veel kleren nodig. Het is hier net iets warmer dan in België (32°).
We willen Krishan ook inwikkelen en dragen in een draagdoek. Het is heel goed voor zijn hechting om hem zo dicht mogelijk tegen ons te dragen. We kunnen nauwelijks nog wachten.
K&S
Deze ochtend staan we reeds om 9h20 aan de poort van Good Shepard home. We zijn gisteren namiddag naar een ander hotel verhuisd. Dit ligt op een kwartiertje van het home.
Ons zoontje wordt fris gewassen en aangekleed naar het ontvangskamertje gebracht.
Wat ziet hij er weer beeldig uit vandaag: ons zonnetje is gekleed in 't lichtgeel! Omdat hij het veel te warm heeft, doen we het pakje ook al snel weer uit, ook al omdat we hem zijn lekker warme papje kunnen geven.
Deze keer doet hij er iets langer over dan de vorige keren, maar we denken dat het tutje een kleiner gaatje heeft. Hij slaagt er toch in om de fles volledig uit te tutten.
En dan moeten we afscheid nemen tot maandag. Zaterdag en zondag is het weeshuis gesloten.
Nog enkele bemerkingen bij de onderstaande foto's:
- Krishan in't geel
- het papje
- Mama en papa doen de hele dag leuke turnoefeningen met mij.
- Na een wandelingetje in de tuin valt hij in slaap op de bank.
- Ons papa-mama gevoel wordt elke dag sterker. Overdag kunnen we over niets anders praten en 's nachts dromen we over Krishan. 's Morgens is hij het eerste waar we
aan denken. We genieten van alles: het braaksel opkuisen, snottebellen afvegen, zweet en zever afkuisen, boertjes laten.
- We genieten met volle teugen van onze baby!
- Jammer dat mama en papa dit weekend mijn niet kunnen komen bezoeken en ik het moet stellen met moeder-overste!
We zijn zo vroeg mogelijk vertrokken. Nadat we Kris en Els afgezet hebben aan het Belgische Consulaat, rijden we terug naar het home.
Vandaag hebben we een lang gesprek gehad met een zuster die Krishan vanaf de geboorte kent. Ze gaf ons heel wat nuttige informatie over Krishan's biologische moeder. We hebben afgesproken dat we de moeder dinsdag aanstaande kunnen spreken, samen met de zuster als tolk, omdat de biologische moeder geen Engels spreekt. Dit belooft zeker emotioneel te worden, maar we willen dit bijzonder graag doen om zoveel mogelijk informatie te krijgen voor Krishan.
Onze kleine spruit voelt zich al goed op zijn gemak bij ons. Vandaag hebben we voor het eerste babymassage toegepast. Nadien is hij heel moe geworden. Toeval of niet? Het was in ieder geval zalig om toe te passen en ook om hem te zien slapen.
Na zijn slaapje hebben we nog goed geturnd. Het gaat elke dag een beetje beter. Krishan is heel blij als we een nieuw oefeningetje uit proberen.
K&S
In de namiddag heb ik met Sunil gebeld om meer te weten te komen over de uitspraak van de rechter. We zullen aanstaande donderdag "gehoord" worden. (nogmaals kaarsen aub).
Even het weerbericht: Voor de derde dag op rij gietende regen en drukkend warm. Niet echt het weer om jaloers op te zijn dus. Pas gedoucht en je 'plakt' al terug.
Voor ons is het weer vanzelfsprekend bijzaak. We genieten van elk samenzijn met Krishan en hopen dat de adoptiedocumenten snel in orden zijn zodat we zo snel mogelijk met ons drietjes kunnen terugkeren naar België.
Nooit heeft een weekend zo lang geduurd. Wat hebben we zitten af te tellen om maandag ochtend onze kleine spruit te kunnen terugzien! Het is ongelooflijke hoe je na zo'n week al zo aan hem gehecht bent.
Als 2 schoolkinderen staan we om 9h stipt aan de 'poort' van het hotel te wachten op ons vervoer.
Het is heerlijk om hem terug te zien. We genieten van elke seconde dat we samen zijn me z'n drieën. Zo zie je maar weer dat kwantiteit ondergeschikt is aan kwaltiteit. We maken er elke dag 'kwali-tijd' van !
We schrikken van Krishan's vorderingen na 1 week:
- hij heeft zijn middellijn ontdekt, wat maakt dat hij nu besef heeft van zijn 2 handjes. Soms steekt hij, met veel geluk, zijn 2 duimen tesamen in zijn mondje. Door het vele buikliggen had hij vorige week nog niet eens het besef van 1 handje. Hier hoor je dus trotse ouders aan het woord!
- hij draait zelfstandig zijn hoofdje naar rechts voorbij de middellijn. Ook deze beweging was vorige week een probleem, ten eerste door een hoge nekblokkade, maar ook doordat hij steeds naar links gedraaid te slapen werd gelegd. Jaja, hij is al osteopatisch gekeurd en behandeld.
- zijn maag zat ook te hoog en sloot niet goed af, waardoor de vertering van de pap niet goed verliep en er ook veel gisting ontstond in zijn darmpjes. Zijn buikje was hierdoor heel gevoelig. Hierdoor lag hij met geheven bekken en een uitgeholde rug in buikig. Het teruggeven is al fors verminderd. Dit is waarschijnlijk de oorzaak geweest van zijn laag gewicht. Je zal hem zijn achterstand eens zien inhalen!
Papa heeft Krishan vandaag voor het eerst z'n flesje gegeven. Hij heeft het helemaal leeg getutterd. 't Was een prachtig zicht. Nadien is hij zalig in slaap gevallen geleund tegen de schouder van papa. We hadden vandaag weer een leuke babbel met het Italiaanse koppel dat Vishmi adopteert. Vishmi is een maand jonger dan onze Krishan maar ze zit iets steviger in haar vel. Haar ouders noemen haar 'Little Buddha'.
We hebben vandaag Krishan nog eens volledig gemasseerd met biologische baby-olie de we meebrachten. Het zou belangrijk zijn dezelfde olie te gebruiken in het weeshuis als die van thuis, want dan wordt de olie een herkenbare geur. Zo hebben we ook gevraagd aan de zusters om een doek in zijn bedje te leggen. Het doek neemt de geuren op van het weeshuis die we dan mee kunnen nemen naar het hotel, en later naar huis. Zijn reacties op de massage waren een beetje gemengd en gaande van grote ogen trekken, geluidjes maken, zuchten, trappelen,... Hij is nadien terug in slaap gevallen wat ons bevestigde dat hij het leuk vond.
Onze chauffeur Kasoka is een wijze en lieve meneer. Hij is van alles op de hoogte, heel belezen, geduldig, heeft interesse en is vooral ook een heel goeie chauffeur. Hij reageert heel spontaan op alle onverwachte manouvers van de andere voertuigen, zonder zich ooit druk te maken.
Zondag is voor de Singalezen een vrije dag. Dit is ook te merken in het hotel. Er is vandaag een familiedag van een bedrijf, een verjaardagsfeest en een huwelijksfeest gepland in de tuinen van het hotel. Het is echt zalig om te zien. We voelen ons 'omsingeld' door lieve, zingende, lachende en dansende mensen.
En de chiro kennen ze hier ook! Al deze mensen doen spelletjes als: flesjes vullen, stoelendans, honkbal, ... Amusement voor jong en oud. Voor ons is het bijzonder boeiend om dit alles te kunnen volgen.
Ook 'Santa Claus' kwam op bezoek. Er werden kerstliedjes gezongen en snoep en ballonnen uitgedeeld.
't Is eens wat anders: 32°, bikini en zwembroek en jingle bells zingen. Ook in de winkels hadden de kerstsfeer al opgemerkt. Er worden kerstbomen geplaatst met stalletjes, er wordt overal kerstverlichting gehangen en sneeuwdecoratie is ook heel populair.
We hebben vandaag wat tijd gehad om de afgelopen week nog eens te bekijken.
Zonnebaden en lezen was een goede manier om onze batterijen terug op te laden zodat we de komende week weer vol energie kunnen starten.
K&S
