Al van kleins af aan wou ik een eigen huisdier, maar bij mijn ouders kon dat toen niet, wij woonden in een appartement waar dit niet toegelaten was. Zelfs geen vis of kanarie. Maar die kanarie is er wel gekomen, wanneer weet ik niet meer maar ik weet wel nog dat ik met de papa naar de Grand Bazar op de Groenplaats 1 ben gaan halen. Ik mocht de kleur kiezen en de naam. Het wed een geel Pietje, er was 1 voorwaarde aan verbonden, ik moest hem dagelijks eten en vers water geven en elke week zijn kooi kuisen. En ik heb ooit eens een goudvis gewonnen op de kermis. Wat ik minder interessant vond, want ik vind vissen in een bokaal niet leuk.
Nee, ik wil dieren die je kan aaien en waar je mee kan spelen, die je gezelschap geven en veelliefde. Dus van de moment dat ik alleen ben gaan wonen in mijn jeugd is er minstens 1 kat geweest. Later in mijn/ ons leven zijn er honden bijgekomen. Toen de dochters nog klein waren zijn er nog dwerghamsters en een konijn geweest ook. Alle dieren hebben ons vreugde gegeven en ook verdriet als ze stierven of soms ook verdwenen.
Nu zijn er een Duitse Herder en 2 poezen in huis. De Duitse Herder, van de dochter, en de zwarte poes, aangeslagen door de kleinzoon, waren er al toen wij naar hier verhuisden. Die zwarte kat is eigenlijk een heksenkat ;-), en was bedoeld voor mij, maar de kleinzoon beweert bij hoog en bij laag dat het zijn kat is. Dus heb ik vorige voorjaar voor mij een klein kitten gaan halen, ook een kattin zoals de oudste. En wij dachten met zijn allen dat de oudste de moedertaak wel op zich zou nemen en het kitten verder zou opvoeden....mis poes zei die...ik blaas veel liever naar dat kleine ding, die moet ver uit mijn buurt blijven. En ik ben de oudste dus de rangorde wordt gerespecteerd; ik eet en drink eerst, ik krijg eerst knuffels.... Dus ging dat kleine ding troost zoeken bij die grote Duitse Herder, eerst heel voorzichtig want als je 10 weken bent is dat toch wel een heeeeeeeeeel groot beest, maar gaande weg kreeg dat kleine ding meer moed. Ze begon met haar klein pootje naar die dikke pluimstaart te slaan, waar die Herder niet op reageerde natuurlijk, dat voelde hij toen nog niet. Maar de maanden vlogen om en zij werd groter en vranker, maar hij werd ook haar beste vriend, ze slaapt tussen zijn poten of tegen zijn rug aan. Haar drinken pot is niet goed genoeg; nee ik drink mee uit die grote hondepot, wat had je nu gedacht. Soms zit ze boven op de tafel te wachten tot haar vriend passeert en dan springt zij boven op hem, een gratis ritje als je je pootjes niet wil moe maken is ook wel leuk.
En die grote Duitse Herder...die laat dat allemaal gebeuren, want ja ze is nog zo klein hé, ze moet nog zo veel leren.... En ik? Ik geniet er zo van...die capriolen van die deugnieten, het is hemels en blij makend. Gelukkig zijn ligt in heel simpele dingen.
Toen kwam de herfst ons leven binnengeslopen, het werd frisser en we werden verplicht om meer binnen te gaan leven. De herfstkleuren namen de zomerse pracht over en waren met momenten heel intens, we hadden ook een korte Indian summer, maar toen was het toch echt op. In de tuin hebben we veel padde- stoelen gehad, in alle vormen en kleuren en soms ook geuren... De winter deed officieel zijn intrede, maar niet echt...eigenlijk was het de voortzetting van de herfst tot de eerste sneeuw kort voor kerst.
De feestdagen waren daar en voor het eerst in jaren keek ik daar echt naar uit. Het huis aankleden en gezellig maken, samen met de dochter en kleinzoon was een leuke bedoening. dit was ook een gezamelijk project met vele kerstballen, kaarsen, zelf gemaakte bloemstukken en vooral veel lichtslingers. Ook zoeken naar de juiste kadootjes , we hadden elk een lijstje gemaakt met de gewenste zaken, was ook leuk en spannend. We hebben het ons wel heel gemakkelijk gemaakt, alles online besteld, geen van ons had tijd of zin om in overvolle winkels op zoek te gaan. En als er dan een pakketje aankwam, wegmoffelen, zo snel mogelijk inpakken en onder de boom leggen. Ook onze huisdieren zijn niet vergeten, ze hebben alledrie extra snoepjes ed gekregen van ons, ook zij hebben recht op een leuke kerst.
Het jaar liep ten einde en de balans van het tweede deel was erg positief, we hebben veel kunnen realiseren van wat we wouden en zijn met een goed gevoel 2018 binnengestapt.
Nu zijn we al in de derde maand van 2018 en koning Winter heerst al een aantal weken, bitterkoud vooral 's nachts en we hebben de laatste week ook ijsdagen gehad. Hier en daar hebben ze op natuurijs kunnen schaatsen, wat natuurlijk leuk is voor de jeugd. Ook sneeuw is er nog gevallen, maar dat betekent dat ons huis toch weer extra geïsoleerd was en dat is goed voor onze energierekening. Ook de zon schijnt weer na 2 maanden grijze lucht, waaruit veel regen is gevallen. Weer een nieuw record, we hadden nog nooit zo weinig zon gehad in januari en februari.
Maar ook aan de winter komt een eind, ooit... Voor mij mag de lente haar intreden doen, heb planten om in de grond te zetten en waar ik in de zomer ten volle van de bloemen wil genieten. Ik heb lang genoeg binnen gezeten en wil nu veel zon en frisse lucht.
Genieten is een kernwoord in mijn leven, ook vroeger al. Maar helemaal sinds we verhuisd zijn. En we zijn in een goede periode verhuisd, het was al mooi weer en veel licht ook en ook al vrij warm. Dus hebben wij van in het begin van ons nieuw leven al heel veel kunnen genieten van het buiten zijn, eten op het terras, 's morgens vroeg buiten kunnen zitten met mijn eerste tas koffie, de vogels horen fluiten en rustig kunnen ademhalen. 's Avonds laat en tot we bijna opgegeten werden door de muggen het duister zien worden en dan nog citroenkaarsen aansteken tegen de muggen... alles om zoveel mogelijk te kunnen genieten van elkaar, heb nog nooit zoveel diepzinnige gesprekken met mijn dochter gehad als toen. Het leven is mooi op zulke momenten, ook al heb je nog genoeg problemen die opgelost moesten worden. Er zijn ook zomerse dagen dat er hard gewerkt is geweest in 'den hof'.Want die was jaren vreselijk verwaarloost en de vorige huurders hadden er blijkbaar een vuilnisbelt van gemaakt.De huisbaas had wel heel veel opgeruimd, maar toch elke keer ik het gras maaide kwam er vuiligheid naar boven, stopjes van bierflesjes en frisdrank dat wij uit de grond hebben gehaald. Ook veel ranken van braamstruiken en klimop die de bomen verstikten en langs de vrije muur naar boven in het dak groeiden hebben wij verwijderd. In een tuin blijft elk jaar werk terugkomen,maar dat vind ik niet erg, zeker niet als ik van zelf geplante bloemen kan genieten. Ook de bloembakken vullen zodat je tot eind september kan genieten van die pracht is een leuk werkje. Naar tuincentra gaan om potten hibiscus en andere weelderig groeiende klimplanten gaan kopen om het terras op fleuren vind ik fijn, alleen ik heb nooit genoeg geld om dat hele tuincentra leeg te kopen .
Nog iets meer dan een maand en dan kan ik weer aan mijn passie beginnen, het aankleden van 'den hof', nu is hij nog kaal en het vriest stevig, hopelijk is dat goed tegen de volgende muggenplaag en kunnen wij vele avonden genieten zonder gezoem...
In die zin dat het geen liefdesrelatie is. Het is een relatie tussen moeder, dochter en kleinzoon die gaan samenwonen zijn. Uit noodzaak...omdat als er maar 1 inkomen is het niet vet leven is hier, zeker niet als je nog een tiener hebt rondlopen ook. Het leven is niet goedkoop en als gewone arbeider wordt je hier nog eens extra 'gekloot'.
Maar een relatie uit noodzaak heeft zeker zijn goede kanten. Eerst praat je alles door op financieel gebied, hoeveel moet de gezamelijke pot zijn zodat alle onkosten op tijd betaald worden. En hoe worden die kosten verdeeld, alles echt in 2 of naargelang je inkomen? Op dat vlak was het redelijk snel opgelost bij ons. En dan moeten er nog de spelregels bepaald worden, wie doet wat in het huishouden. Er loopt nog een kind rond, hoe beziet de mama de opvoeding en hoe kan ik daar in bijdragen? Nu, de mama en ik bespreken alles eerst, want soms zijn er toch onverwachte gebeurtenissen die kunnen opduiken. En ook gelukkig zijn moeder en dochter op vele vlakken gelijk denkend, wat de relatie makkelijker maakt. In sommige gevallen krijgt de kleinzoon mee inspraak, want dat hoort ook bij opvoeding. En een goede relatie bestaat uit veel praten en compromissen maken, respect voor elkaar hebben en ook veel samen doen, vooral plezier maken. Maar het kan ook zijn dat een relatie onder druk kan komen door verdrietige zaken. En ook dan is het zaak om te blijven praten met elkaar, oplossingen zoeken en aanreiken, elkaar steunen .
Soms, als het lang geleden is dat ik bepaalde mensen heb gezien en ze me vragen; hoe is het met je en ben jij verhuisd, kijken ze verbaasd als ik uitleg dat ik alleenstaande ben en anderzijds toch weer niet...dat ik samen woon met mijn dochter en kleinzoon. Voor sommige heikneuters, lees vroegere oude buren, is het moeilijk te begrijpen dat ik deze verbintenis ben aangegaan.
Maar, en dat is toch het belangrijkste, wij voelen ons goed bij elkaar. Er wordt weer gelachen in huis, elkaar geplaagd en met met woordspelingen gegoocheld. Met andere woorden, wij hebben plezier in ons leven en dat is wat telt. Ook al is de relatie ongewoon... voor heikneuters en aanverwanten....
De verhuis bedoel ik. Mijn dochter en ik hebben alles alleen gedaan. Met onze auto's en gelukkig is de mijne een klein camionetteke waar veel in kan. Ik woonde ervoor in een klein appartementje, eigenlijk meer een studio. Dus had ik niet zoveel meubelen meer als vroeger. We hebben rondgekeken om een grotere camionette te huren, zodat alles in 1 keer ver kon, maar de borg die je moest geven was er teveel aan.We moesten een beetje zuinig zijn want er moesten nog meubelen bij aangeschaft worden. Zoals een wandkast, een grotere tafel met 6 stoelen, ook een nieuwe wasmachine stond op de prioriteitenlijst en een nieuwe tv + tv meubel. En een 2 persoonsbed voor mij, de kleinzoon kreeg mijn 1 persoonsbed waar ik in die studio in geslapen had. Zijn ander bed bleef bij zijn grootvader voor als hij daar logeert in de vakanties.
Een deel van de meubelen kwamen uit de kringwinkel en een ander deel komt van bij Ikea. Gelukkig heeft mijn dochter daar wat ervaring in om Ikeameubelen in elk te vijzen, en samen hebben wij dit alles tot een goed einde gebracht. Maar ik kan ook met trots zeggen dat ik mijn bed helemaal alleen in mekaar gestoken heb, en dit voor iemand die zelden in haar leven een schroevendraaier vast heeft gehad. Maar al doende leert men zeggen ze en ik sta erom bekend geen uitdaging uit de weg te gaan.
Nu zijn we al bijna 9 maanden verder en alles begint zowat in de plooi te vallen. Er moeten nog zaken gebeuren, maar de belangrijkste zaken zijn er. We zijn stilletjes aan spullen voor de tuin aan het aankopen, een nieuw breed grasmachine is er al, handgereedschap is ook aanwezig.
Het volgende op het verlanglijstje is een nieuw kippenhok, want met Pasen gaan wij 3 kippen kopen, zodat we dagelijks verse eitjes hebben. En het kippenhok gaat een luxe villa worden voor de kippen, zodat zij ook tevreden kunnen rondwandelen in hun nieuwe thuis.
Jullie zien, nog plannen genoeg hier om uit te voeren....enne die 2 dames hebben daar geen man voor nodig ;-)
