een korte briefing in het midden van de nacht als de slaap het diepste is. Ik ben al terug wakker na een nachtrust van twee uurtjes, mijn biologische ritme is niet zoals die van de meeste mensen. In de loop der jaren heb ik mij aangepast aan de nacht, een rustmoment die overdag ontbreekt.
Maar voor ik mijn pillen begon te nemen voor mijn schildklier kon ik elk moment van de dag/nacht slapen zonder enig probleem. Een reis naar het onderbewustzijn is nu slechts van korte duur want ik slaap niet meer dan 5u aan een stuk en dit als maximum genomen want meestal is het korter. misschien is het ook de stress van de afgelopen weken, morgen is namelijk mijn laatste herexamen en heb ze allemaal verprutst tot nu toe. Deze examens waren mijn laatste kans en ik heb deze weg gegooid.
Studeren is niet iets wat mij makkelijk afgaat, ik doe er lang over voor ik iets onthoud en vooral de structuur van cursussen zijn mijn dooddoeners. Het gevolg hiervan is dat ik begin te stressen, wat het enkel erger maakt. Vanaf dat moment gooi ik alles door elkaar en is er in mijn hoofd geen structuur meer te vinden, alles vliegt aan mij voorbij buiten de leerstof die ik nodig heb op het examen. Ik krijg dus een black-out, wat nog meer stress en frustratie oproept. Een herhalend fenomeen. De hoeveelheid technieken die ik uitgeprobeerd heb om dit tegen te gaan zijn in overvloed aanwezig, maar niks lijkt te helpen.
Het heeft me nu twee jaar gekost en ongeveer honderd studiepunten. Waar zal dit eindigen? Volgend jaar een andere school, nieuwe mensen en andere leerkrachten waarbij ik nog geen naam heb gemaakt.
Nu mijn laatste examen die waarschijnlijk weer niet zal gaan zoals ik dat wens, maar ik geef niet op, nog vijf uur en dertig minuten om te leren.
Het is een verleden die zijn sporen heeft achtergelaten. het was allemaal zo duidelijk en makkelijk, het leven had geen vragen. Ik hoorde thuis in uw armen en ergens is dit nooit veranderd.
De sporen van kippenvel, elke keer als ik terug denk aan u. Ik hield van u. Maar dingen veranderen en met tranen uit verledentijd liet ik u achter. Wandelend in de richting van spijt. De avond van eenzaamheid, die mij nooit meer verlaten heeft. Het heeft zijn sporen nagelaten, zichtbaar tot heden. Er was nooit een wereld zonder u, maar dat veranderde. Een keuze die niet volledig in mijn handen lag en hierom volgt het mij. We konden niet blind blijven voor de wereld..
ge hebt mij nooit verlaten, niet zoals ik, u heb verlaten
