Club mist morgenavond uiteraard de diverse Belgische en buitenlandse internationals, die voor interlands zijn uitgezwermd (Stijnen, Klukowski, Vargas, Dirar, Sonck, Akpala en Chavez). Maar daarentegen kan Jacky Mathijssen in Eernegem voor het eerst een beroep doen op Elrio van Heerden en Koen Daerden, die inmiddels voluit trainen en ook al met de beloften wedstrijdritme opdeden. Enkel de geblesseerde Jorn Vermeulen is niet beschikbaar.

Vanuit de beloftenkern wordt spits Laurens Vandenheede (foto) opgeroepen om voor het eerst met de grote jongens aan te treden.

De selectie: De Vlieger, Lenaerts, De Mets, Ciman, Simaeys, Alcaraz, Evens, Clement, Jeffrey, Van Ruyskensvelde, Geraerts, Blondel, Leko, Daerden, Meeus, van Heerden, Capon, Djokic en Vandenheede.


bron: website clubbrugge

De selectie: Vandenbossche, Heymans, Dildick, Van Acker, Guiro, Vandenheede, Jonckheere, Voskanian, Daerden, Van Ruyskensvelde, Jeffrey, Lenaerts, van Heerden, De Mets, Meeus en Capon.


bron: website clubbrugge

Beloften spelen vanavond op Westerlo met Koen Daerden

De beloften gaan vanavond om 19u30 op bezoek bij KVC Westerlo. Voor deze partij werden maar liefst vijf A-kernspelers opgeroepen. Naast Jeffrey, Lenaerts en Van Ruyskensvelde vallen vooral de namen van Elrio Van Heerden en Koen Daerden op. Elrio speelde al een helft mee tegen de Genkse doublures, en zou nu kunnen starten. Voor Daerden worden het mogelijk zijn eerste wedstrijdminuten na een inactiviteit van 14 maanden. Coach Nicky Keirsmaekers kan overigens geen beroep doen op Guillaume Clinkemaillie en Michael Coene. Ook de Peruviaanse testspeler Franco Navarro zal er niet meer bijlopen, want hij werd eerder deze week doorgestuurd. (MV)

De selectie: Lenaerts, Vandenbossche, Heymans, Dildick, Guiro, Van Acker, Jonckheere, De Loof, Dijck, Van Ruyskensvelde, Voskanian, Jeffrey, Daerden, van Heerden, Vandenheede en De Rechter.

bron: website clubbrugge

Daerden mist competitiestart door nieuwe operatie Koen Daerden (25) onderging gisteren een kleine kijkoperatie. 'Daarbij werd in de knie een aanwas vastgesteld op de plaats van het herstel', zegt Club-dokter Jan De Neve. 'Dat was de oorzaak van de pijn die hij bleef ondervinden en dat richeltje hebben we meteen weggewerkt.' Bron: Het Nieuwsblad

Daerden, die sinds maart 2007 geen competitiewedstrijd meer speelde, mist de competitiestart half augustus. 'Hij moet zich nu twee weken rustig houden, alvorens weer te kunnen trainen. In principe is hij na zes tot acht weken weer medisch in orde. Ik zeg wel medisch. Of hij dan al wedstrijdklaar is, is iets anders.'

Vroeger ingrijpen bleek geen optie doordat de toestand pas de laatste weken ernstig verslechterde. 'En een tweede operatie in een jaar tijd, ook al is het een minieme kijkoperatie, doe je niet te pas en te onpas.'

Vandaag medische D-day voor Koen Daerden 'Afspraak op 30 juni', sprak de revaliderende Koen Daerden begin april. Bijna drie maanden later traint de Tongerse linkspoot wel weer mee maar klaar voor de actie is hij nog niet. Sinds zijn stukje kraakbeen losraakte op 28 juli 2007 in de Supercup tegen Anderlecht, bleef de recordaankoop van Club Brugge verstoken van wedstrijden. Vandaag ondergaat Daerden een medische check-up bij professor Bellemans. Daerden wil de resultaten afwachten alvorens commentaar te geven maar 'niets is uitgesloten.' bron: Het Nieuwsblad

De hinder aan de knie blijft namelijk. 'Bij laterale bewegingen en het trappen op de bal ondervindt hij nog steeds pijn', zegt kinesitherapeut Lieven Maesschalck, die Daerden begeleidt. 'En zijn speelstijl veranderen doe je niet. Op dit niveau moet je honderd procent in orde zijn. Vandaar de check-up. De oorzaak van de pijn is niet geweten, maar alle scans zijn positief en er is ook geen vochtophoping in de knie. Klinisch ziet het er gunstig uit.'

Club-dokter Jan De Neve houdt alle opties open. 'Een mogelijkheid is een kleine kijkoperatie, maar een andere mogelijkheid zijn oefeningen om de loopstijl te verbeteren zodat er minder druk op de knie komt. We hebben al een uitgebreide loopanalyse uitgevoerd. Er moet iets gedaan worden zodat die pijn weggaat, maar het is niet de bedoeling dat Koen weer maanden out is.'

Toch voedt de lange revalidatie de twijfels. Ten onrechte, zo vindt Maesschalck. 'Een paar maanden geleden ondervond Koen een terugval en dan neem je best geen risico's. Dat het zo lang duurt is niet abnormaal want uiteindelijk ga je bij een prognose uit van de ideale omstandigheden. Elk kraakbeenletsel is echter anders

"Tijdens de vakantie ben ik blijven doortrainen. Volgende week mag ik de voetbalschoenen nog eens aantrekken, we zullen zien wat dat geeft. Ik kan aanpikken bij de groep, maar we zullen moeten afwachten hoe de knie op de trainingen reageert."


Is het feit dat je bij de groep kan aanpikken een opluchting of durf je dat woord nog niet gebruiken?

"Ik zou een hypocriet zijn als ik zou beweren dat ik absoluut niets meer voel. Die lichte pijn is er nog altijd. Ik denk dat ik me er zal moeten bij neerleggen en even zal moeten doorbijten. Na verloop van tijd zal het dan wel beteren, vermoed ik. De blessure evolueert wel gunstig, dat is de waarheid. Ik ben er dan ook van overtuigd dat ik mijn oude niveau opnieuw zal halen."

Je bent misschien ook iets meer op je hoede na je lijdensweg?

"Het klopt dat ik bij bepaalde handelingen meer nadenk dan voordien en dat ik me misschien zorgen maak over pijn die eigenlijk normaal is. Maar dat is ook begrijpelijk als je ziet wat ik allemaal heb meegemaakt."

Je stond al dicht bij een comeback, toen het plots weer misliep.

"Ik trainde inderdaad met de bal en speelde zelfs een wedstrijd, maar kende een terugval. We hebben toen enkele zaken opnieuw getest en analyses gemaakt van wat weer beter moest."

Op 17 maart 2007 speelde je je laatste competitiematch. Zal je klaar zijn voor de Brugse openingsmatch op KV Mechelen?

"Ik kijk niet meer te ver vooruit, leef van week tot week. Plannen maken, is mooi, maar ik weet wat ik heb meegemaakt en in welke situatie ik zit. Laat dit duidelijk zijn: ik wil zo snel mogelijk weer helemaal fit geraken, maar niet ten koste van alles. Ik hou mijn hoofd er bij."

De honger naar de bal moet groot zijn, zeker nu je ook dagelijks de wedstrijden van EURO 2008 over het tv-scherm ziet rollen?

"Natuurlijk is die honger er, maar het EK maakt die niet groter of kleiner. Ik ben al tien maanden buiten strijd en heb in die periode wel meer wedstrijden gezien. Ik kan het makkelijk relativeren dat ik momenteel nog niet toe ben aan topmatchen. Pijn doet het EK me dus niet."

“Ik voel me niet schuldig” Koen Daerden houdt er rekening mee dat hij dit seizoen geen minuut zal spelen “De kans is reëel dat ik dit seizoen geen wedstrijd meer zal spelen, ja.” Koen Daerden zegt het op een rustige toon. Zonder emotie. “Als alles meevalt, dan zit ik heel misschien nog een paar keer op de bank, maar de kans is groot dat ik dit seizoen geen enkele minuut zal gespeeld hebben.” Gesprek met een pechvogel. bron: Brugsch Handelsblad

Op de vraag waarom hij Racing Genk inruilde voor Club Brugge, antwoordde Koen Daerden bij zijn overstap dat hij ‘Club hoger inschat. Een echte topploeg’. Zo klonk het in mei 2006. Niets liet vermoeden dat Club Brugge op dat moment aan de vooravond stond van een van zijn woeligste periodes uit de geschiedenis.

“Misschien wel”, lacht Koen Daerden wanneer hij aan die woorden herinnerd wordt, maar vorig jaar wonnen we wel de Belgische beker, bereikten we de poules van de UEFA Cup en pakten we opnieuw een Europees ticket. En dat na een dramatisch seizoen. Let op mijn woorden: ook volgend seizoen speelt Club Europees. Dat is nu eenmaal zo…”

“Ik heb geen zin om het proces van andere ploegen te maken, maar wanneer Genk een slecht seizoen speelt, blijft het met lege handen achter. Kijk naar Anderlecht. Een mislukt seizoen, hoor je al een paar maanden, maar Anderlecht staat vandaag wel op de tweede plaats hé. Dat is het verschil met de andere ploegen. Anderlecht, Club en zelfs Standard komen altijd boven water.”

Op het oefenveld is de A-kern bezig aan de tweede training van de dag, Koen Daerden neemt zijn tijd voor een gesprek, waarin hij een ontspannen indruk maakt. “Ik moest de trainingsactiviteit opnieuw terugschroeven. Na de wedstrijd met de reserven tegen Dender had ik at last aan de knie. Dus moeten we weer wat opbouwen. Was alles perfect verlopen, zat ik tegen Racing Genk wellicht al op de bank.”

Je hebt in alle stilte al een kruis gemaakt over dit seizoen?

“De kans is reëel dat ik geen wedstrijd meer zal spelen, ja. Ik laat alles nog open, maar ik hou er wel rekening mee. Was alles goed verlopen dan zat ik tegen Genk op de bank, maar na Dender had ik een vervelend gevoel in de knie. Laat ons eerlijk zijn: wat kan ik in de volgende vier, vijf weken nog tonen? Als alles meevalt, zit ik heel misschien nog een paar keer op de bank, maar de kans is groot dat ik dit seizoen dus geen enkele minuut zal gespeeld hebben.”

Zelfs een plaats op de bank zou al een overwinning zijn, niet?

“Voor het ‘kopje’ kan dat goed zijn, ja. Ik heb mijn doel opnieuw moeten bijstellen, in die zin dat ik er moet voor zorgen dat ik fit ben op 30 juni, de dag dat de voorbereiding begint.”

In maart 2007, iets meer dan een jaar geleden, zei je net hetzelfde: ‘winst in de beker kan het seizoen van Club nog goedmaken, maar voor mij is het seizoen voorbij. Ik hoop fit te zijn wanneer de voorbereiding begint’.

“Nu je het zegt, dat is inderdaad een jaar geleden. De voorbereiding, die vijf weken duurde, verliep nochtans heel goed. Ik hoop dat ik straks eens een seizoen mag meemaken zonder blessures. Dat is al een hele poos geleden.”

REKENEN OP DE ZIEKTEVERZEKERING

Als je in de tribune zit, wat flitst er dan door je hoofd? ‘Ik zou liever zelf spelen’ of ‘Ik hoop dat Club wint.’

“Je wil op het veld staan, maar na verloop van tijd ga je dat anders bekijken. Tijdens de week is de beleving al totaal verschillend. Wint de ploeg, dan is het goed. Verliezen ‘we’ dan vind ik dat spijtig, maar ook niet meer dan dat. Ik sta niet als een gek te springen als Club scoort…. Dat steek ik niet weg. Ik begon gewoon tevreden. Meer niet.”

Het egoïstische kantje van Koen Daerden?

“Neen, dat is geen trekje van Koen Daerden, wel van een voetballer die al heel lang geblesseerd is. Ik kan me niet voorstellen dat je anders kán reageren. Tijdens de week ben ik gefocust op mijn revalidatie, op beter worde, terwijl de groep aan het toeleven is naar de wedstrijd. Die wedstrijd is voor mij ontspanning. Je traint niet met de groep, je gaat niet mee op afzondering, je bent eigenlijk van de groep gekoppeld.”

“ ‘Egoïstisch’ is misschien een zwaar woord, mar uiteindelijk gáát het over mezelf. ‘Ik kom sterker terug’, je kan dat niet blijven zeggen, hé. Het enige wat ik vandaag wil is blessurevrij blijven.”

Weet je hoeveel wedstrijden je al gespeeld hebt voor Club Brugge?

“Een stuk of 20? Neen? 30? (21 in de competitie, 3 voor e Beker en 3 Europees, red.) En nog drie met de nationale ploeg, dat weet ik ook nog. Op zich valt dat nog mee, vind ik.”

Heb je het er moeilijk mee dat je Club nog maar weinig kon teruggeven?

“Vorig seizoen voelde ik me in de eerste wedstrijden nochtans goed. Het was aanpassen, zoals dat altijd het geval is voor een speler die nieuw is, maar de ploeg ‘draaide’ goed. Maar toen begonnen de resultaten tegen te vallen, waren er extrasportieve probloemen en werd het voor mij en voor de Club moeilijker. Het was een hectisch jaar, een jaar waarin ik mij als nieuweling amper kon profileren.”

“Ik kon de Club dus nog niet veel teruggeven, maar ik voel me ook niet schuldig. Ik kan hier ook zitten en denken van: ‘Club heeft een zware inspanning geleverd, ik heb getekend voor vijf jaar en kan niet brengen wat van mij verwacht wordt.’ Zo redeneer ik niet. Ik zou me schuldiger voelen wanneer ik fit ben en niet kan tonen wat ik kan. Nu kan ik er niets aan doen, ik zit nu eenmaal met die blessure.”

Was je de voorbije maanden thuis een aangename jongen?

“In het begin had ik het heel moeilijk. Dat was een serieuze tik. Het was niet mijn eerste blessure, hé. Sinds maart was ik geblesseerd, de voorbereiding was zwaar maar goed en dan opeens ‘pats’… Gedaan. Ik heb twee maanden in de zetel gezeten, meer kon ik niet. Toen ik mocht starten met de revalidatie kon ik eindelijk mijn energie kwijt.”

Een speler die langdurig geblesseerd is moet na verloop van tijd terugvallen op de ziekteverzekering, maar Club stelde een financiële compensatie voor. En je daarvan geschrokken?

“Ik apprecieer het enorm dat het voorstel van Club kwam –ik had er zelf niet om gevraagd- want zo’n blessure brengt ook een zware financiële druk mee. Je mag dat niet onderschatten hoor… Je moet jezelf al door een lange en zware revalidatie worstelen en dan komt dat er ook nog eens bij.”

“Eigenlijk moet je kunnen focussen op het genezingsproces, maar omdat je verantwoordelijk bent voor je gezin word je verplicht om ook dáár aan te denken. Een blessure is niet alleen een sportieve tegenslag, maar heeft ook financiële gevolgen. Ik heb daar bij stilgestaan, ja.”

In 1980, toen je vader met Standard een tornooit zou gaan spelen in Frankrijk, zou je broer Bart geboren worden. ‘Ik weet niet of ik meekan, want mijn vrouw staat op bevallen’, zei je vader toen, maar Happel snauwde hem toe: ‘Du bist erbij geweest bij het maken, dat zal wel volstaan.’ Je vader is toen wel vertrokken, maar ook jij wou absoluut bij de geboorte van je kinderen zijn. Meer zelfs: je keerde terug uit Londen, waar Club een belangrijke wedstrijd tegen Tottenham moest spelen.

“Ik vond dat de normaalste zaak van de wereld. Misschien speel ik nooit meer van mijn leven nog in Tottenham, het zij zo. We verwachtten een tweeling, mijn vriendin lag al vier weken in het ziekenhuis met een zwangerschapsvergiftiging en mijn ouders zaten in Oekraïne. Was ik in Londen gebleven, had ik die wedstrijd nooit op een normale manier kunnen spelen, daarin moet je eerlijk zijn tegenover de ploeg. En ik vond dat mijn plaats in het ziekenhuis was, ja.”

BOURGONDIËR

Je bent onlangs verhuisd van Rijsel naar Brugge, puur om fiscale redenen?

“Ja, daar schaam ik me niet voor. We zijn zelfs al opnieuw verhuisd. Naar Westkapelle, waar je nul euro gemeentebelastingen moet betalen. Ik vind het niet meer dan normaal dat ik zoiets in de gaten houd. (fijntjes) En het is nog geen slechte buurt ook…”

Je bent er wel mee bezig, Koen.

“Ja. Over zulke zaken praat ik veel. Je spreekt over je salaris, over je toekomst, over de manier waarop je het meest kan verdienen. Als je kan vermijden dat je gemeentebelastingen moet betalen, dan moet je toch gek zijn om dat wel te doen? Ik ben niet iemand die zijn centen door deuren en vensters gooit. Als ik wat extra kan bespraken, zit ik liever 20 minuutjes langer in de auto.”

Maar je bent wel een Bourgondiër?

“Ik kan enorm genieten van lekker eten. Dat is mijn ontspanning, aan tafel kom ik tot rust. Het moeten niet altijd de grote sterrenrestaurants te zijn, maar ik hou wel van lang tafelen, van een ‘aperitiefje’, van de aangepaste wijnen, van goed gezelschap…”

“En achteraf dan nog rustig iets gaan drinken, want ik ben absoluut niet het type dat in drukke bars rondhangt. Ik hou niet van al dat kabaal. Dus als ‘Bourgondiër’ staat voor iemand die van al het goede van het leven geniet, is dat het goede woord. Lekker eten smaakt altijd en ik kom helemaal niets bij, dat is ook een voordeel.” (lacht)

____________________________________________________________

KOEN DAERDEN OVER…

VOETBALLEN IN HET BUITENLAND

“Of ik ooit nog naar het buitenland wil? Dat is wel het laatste weer ik nu mee bezig ben. Vandaag denk ik alleen aan zo snel mogelijk fit worden. Ik wil en zal opnieuw op dat veld staan, dát is mijn motivatie. Ik ken mijn kwaliteiten, ik héb hier mijn plaats en wil dat straks ook laten zien.”

HET LEVEN AAN DE ZEE

“In Westkapelle wonen heeft toch enkele voordelen. We betalen geen gemeentebelasting, dat is één, maar ook voor de ‘kids’, Brian en Sander, is dat een goede zaak. In vijf minuten staan we aan het strand, vroeger waren we soms drie uur onderweg naar de kust.”

ZIJN FAVORIETE POSITIE

“Mijn voorkeur gaat nog altijd uit naar de positie links op het middenveld. Ik heb al op linksback gespeeld en ik was niet ontevreden over die matchen, maar in een één-tegen-éénsituatie ben ik iets te weinig wendbaar. Aanvallend kan ik daar wel mijn ding doen, maar ik zou toch liever nog een paar jaar op het middenveld spelen.”

'Heerlijk dat ik afgeschreven word' Pechvogel Koen Daerden legt zich neer bij verloren jaar De comeback van Koen Daerden is in principe niet meer voor dit seizoen. Een lichte terugval na maandenlang revalideren noopt de Tongerse linkspoot zijn doel bij te stellen. 'Dat is nu 30 juni.' bron: Het Nieuwsblad

Op 17 maart 2007, ruim een jaar geleden dus, speelde Koen Daerden (26) zijn laatste competitiewedstrijd voor Club Brugge. Na een geslaagde revalidatie van een meniscusoperatie kreeg hij op 28 juli in de Supercup weer af te rekenen met pech. Brute pech, want het stukje kraakbeen dat loskwam legde een hypotheek op het huidige seizoen. Het hele seizoen zo blijkt nu. Was er vier weken geleden nog een voorzichtig vermoeden dat Daerden tijdens het seizoensslot weer inzetbaar zou zijn, dan is dat nu ijdele hoop.

'Eigenlijk stel ik me al op volgend seizoen in', geeft de onfortuinlijke middenvelder toe. 'Dat was sowieso de bedoeling. De wedstrijden die ik nog zou spelen, waren ook ter voorbereiding van volgend seizoen want top kon ik onmogelijk zijn.'

'Gehoopt er tegen Genk bij te zijn'

'Feit is dat ik de jongste weken een lichte terugval kende. In de reservenwedstrijd tegen Dender, twee weken geleden, kreeg ik het gevoel dat mijn knie geblokkeerd raakte. Even was ik ongerust maar een scan wees uit dat er niets aan de hand was. Op 2 millimeter na is het kraakbeen in die linkerknie geheeld. Jammer want ik wou die laatste wedstrijden nog mijn steentje bijdragen. Tegen Genk (anderhalve week geleden, red.) had ik gehoopt weer op de bank te kunnen zitten. Nu is het echter weer opbouwen. Mijn doel is dan ook 30 juni, de start van de trainingen voor volgend seizoen.'

'Dit is weer een tik'

Op een bal trappen was vorige maand weer mogelijk, maar ook dat moet Daerden nu even aan zich laten passeren. 'Er zit geen vocht in - die knie ziet er top uit - maar ik heb wel veel last van irritaties. Als de knie wat loshangt en ik trap op een bal, dan voel ik die pijn erdoor schieten. En dan ga je nadenken. Ik heb geen schrik om duels aan te gaan maar bij bepaalde bewegingen weet ik dat ik pijn zal hebben en daar ben ik nog bang voor. Zelfs als ik de trap opga kan die irritatie weer opsteken. Die knie moet zich aanpassen aan al die bewegingen.'

'Ik geef toe dat dit weer een tik is. Het is geen maand dat ik teruggeslagen ben, maar zo voelt het wel. Twee weken geleden speelde je een wedstrijd en nu moet je weer opbouwen. Je vraagt je af hoe dat kan? Dat ik er dan over loop te piekeren wat ik eventueel verkeerd zou gedaan hebben, is een van mijn problemen. Gelukkig komt het zonnetje er nu weer door. Dat klinkt heel stom maar het is zo. Die pieken en dalen werken in op mijn humeur, maar er zal een dag zijn dat ik opsta en niets meer voel. Maar wanneer?'

'Het komt goed'

Ondanks de tegenspoed blijft de Rode Duivel heel optimistisch. 'In het prille begin na die blessure begin je wel te doemdenken maar van een ding ben ik nu wel zeker: dit komt goed. Ik ben ervan overtuigd dat ik mijn niveau nog haal. Dat heeft dokter Bellemans me ook van bij de start gezegd. Als jij moet stoppen met voetballen, moeten er heel veel stoppen, zei hij. Het verschil met vroeger is dat ik voor de training een uurtje bezig ben met opwarmen, losfietsen, wat oefeningen om die knie te stimuleren.'

'Onlangs zag ik Eric Addo. Die had nadat hij van Club Brugge naar PSV gegaan is ook een kraakbeenletsel. Zo'n jaap was eruit. De eerste maanden en jaren had hij het heel moeilijk maar nadien voelde hij niets meer. Hij is wel elke dag bezig die knie te stimuleren. Aan dat soort verhalen trek je je op. Addo is hier tenslotte al bijna tien jaar weg.'

'Voor Nieuwjaar sprak niemand over mij'

Dat de jongste weken de roep op zijn comeback steeds luider weerklinkt, ontlokt Daerden een brede grijns. 'Schitterend, hé. Ik vind dat super. In de heenronde won Club veel en was er geen mens die het maar over Koen Daerden had. Je komt weer bij die groep, het loopt even minder en meteen is het van: dat je maar snel terug komt.. Mensen spreken me ook zo aan, maar ik lach erom. Vier maanden geleden was dat niet het geval, zeg ik dan. Binnen de club heb ik echter nooit een vorm van druk ondervonden.'

'Ik heb lak aan de twijfelaars'

Dat Club Brugge (een type zoals) Koen Daerden kan gebruiken, wil hij dan ook niet gezegd hebben. Met het seizoensverloop moeit hij zich niet. 'Maar ik ben ervan overtuigd dat ik gewoon weer in de ploeg sta eens ik fit ben. Ik weet wat ik die groep kan bijbrengen. Ik heb er geen problemen mee dat er veel mensen twijfelen aan mij. Begrijpelijk. Maar eigenlijk is het heerlijk dat mensen mij afgeschreven hebben. Er zijn mensen die denken dat ik nooit meer terug kom. Daar heb ik lak aan. Ze zullen hun ogen nog open trekken. (slaat een diepe zucht) Oh, ik zal zo blij zijn als ik mijn ding weer eens kan doen. Daar kijk ik echt naar uit.'

'Lig niet wakker van winst of verlies'

Hoewel de recordaankoop van Club tot voor kort nog rotsvast in de titel geloofde, is hij eigenlijk niet bezig met het parcours dat blauw-zwart aflegt. 'In het begin ging ik nog mee naar uitwedstrijden maar na een tijd had ik het helemaal gehad. En of er nu gewonnen of verloren wordt, ik laat mijn slaap er niet voor. Dat is de normaalste zaak van de wereld. Na zo'n lange inactiviteit kan je niet even vurig als voordien in die tribune zitten en rechtspringen bij elke goal. Dat deed ik bij Genk ook niet. Die jongens op het veld leven elke keer naar een wedstrijd toe maar als je revalideert, leef je naar niets toe. Je bent niet meer verbonden met wat die groep beleeft. Je hoopt wel dat ze winnen want als je er terug komt is het leuker als het goed draait.'

Op zijn seizoen terugkijkend kan Daerden alleen besluiten: 'Dit is een verloren jaar. Wat heb ik eraan gehad? Helemaal niets. Wat ik over mezelf heb bijgeleerd op mentaal vlak dan - wist ik al.' Afspraak op 30 juni.

bron: nieuwsblad

De kans is zeer reëel dat Koen Daerden het seizoen zal afsluiten zonder te spelen. Met zijn knie is er niks aan de hand, maar de Limburger wil zijn terugkeer niet forceren. Hij focust nu op 30 juni, de dag dat de trainingen bij Club Brugge worden hervat. «De opbouwfase verliep tot nu toe bijna probleemloos», legt Daerden uit. «Alleen in mijn laatste wedstrijd met de beloften had ik met enige irritatie af te rekenen. Helemaal niet alarmerend, maar ik heb het wel een tweetal weken iets kalmer moeten aandoen. Sedert enkele dagen train ik weer zonder problemen individueel.»

«Tot voor enkele weken dacht ik nog enkele competitieminuten te kunnen meepikken», gaat Daerden verder. «Maar die kans is, na die lichte terugval, klein geworden. Het heeft geen enkele zin om te forceren. Op die laatste vier weken zal het nu ook niet meer komen. Ik wil helemaal fit en vooral conditioneel sterk aan de voorbereiding van het nieuwe seizoen beginnen. Dat zal ook gebeuren, want mijn knie is helemaal in orde.»

«Toen ik begin augustus werd geopereerd, kreeg ik de prognose dat ik na de winterstop terug zou zijn. Het is een maand later geworden, want pas drie weken geleden startte ik mijn eerste loopsessies op het strand van Sint-Anneke in Antwerpen. Ach, mijn lesje heb ik intussen wel geleerd. Voortaan luister ik nog enkel naar mijn lichaam», zegt Daerden. «Onlangs ging ik op controle. Alles is perfect. Mijn knie is sterker dan ooit. De opbouwfase voor het serieuze werk op het oefenveld kan nu van start gaan. Het wordt wennen aan de ondergrond en de eerste balcontacten. Maar het geeft een goed gevoel dat ik nog geen enkele reactie heb gehad op de tot nu toe geleverde inspanningen»

Daerden kreeg het tijdens zijn lange afwezigheid mentaal bijzonder moeilijk. «In de jeugdreeksen bleef ik ooit zes maanden langs de kant met een kruisbandletsel. Dat was toen al erg, maar niet vergelijkbaar met nu. Vergeet niet dat het al bijna een jaar geleden is (maart 2007, red.) dat ik mijn laatste officiële wedstrijd heb gespeeld. Ik heb dus door een heel zure appel moeten bijten, maar ook dat moet je aanvaarden.» Daerden wil voortaan voorzichtiger worden. «Ik zal vooral gas terugnemen als het moet. Ik speel nog enkel wedstrijden als ik me volledig fit voel», zegt hij.

«Voor mijn wederoptreden stel ik dan ook geen datum in het vooruitzicht. Zonder obstakels hoop ik over vier à vijf weken mijn eerste wedstrijdminuten te kunnen meepikken. Ik hoop alleszins nog mijn steentje te kunnen bijdragen om Club aan de landstitel te helpen. Meer mag ik na zo'n lange inactiviteit niet verwachten.»

bron: hln

Daerden: 'De spiermassa komt stilaan terug' Koen Daerden hoopt na nieuwjaar weer helemaal de oude te zijn Met Wesley Sonck, Brian Priske, Karel Geraerts en Philippe Clement heeft Club Brugge heel wat spelers met een Genks verleden in de rangen. Koen Daerden, zeven jaar actief bij de Limburgers, moet de topper van zondag echter vanuit de tribune bekijken. bron: Het Nieuwsblad, regio Brugge – Oostkust

“Ik begin het spijtig genoeg stilaan gewoon te raken. Dat ik er niet bij ben, is natuurlijk jammer. Genk is toch nog steeds een beetje de club van mijn hart. Ik heb er zeven jaar gevoetbald en alle kansen gekregen als profvoetballer. Ik heb er nog steeds een goed contact met de mensen”, vertelt Koen Daerden.

De 25-jarige linkerflank van Club Brugge viel twaalf weken geleden, tijdens de Supercup tegen Anderlecht, uit met een zware knieblessure, maar is volop bezig met zijn terugkeer op het veld. “De knie voelt goed aan. Het is nog niet genezen, maar dat is niet abnormaal”, beseft Daerden. “Ik ben bezig met specifieke oefeningen, twee keer per week ga ik aquajoggen en ook fietsen lukt al een tijd.”

Hoe sterk is de eenzame fietser?

“De eerste weken waren absoluut niet gemakkelijk, maar nu ik mijn energie opnieuw kwijt raak, gaat het veel beter. Ik probeer mijn conditionele achterstand wat weg te werken, maar ik ben mij bewust dat ik nog een lange weg heb af te leggen. Pas als de knie helemaal in orde is, kan ik me op het echt fysieke werk verrichten.”

Niet dat Daerden nu een buikje met zich meezeult.

“Ik ben wel wat bijgekomen, maar het valt mee. De eerste zes, zeven weken heb ik niets gedaan. Ik verbrandde geen energie, maar mijn spiermassa verdween als sneeuw voor de zon, het ene compenseerde het andere. Nu komt die spiermassa stilaan terug.”

Daerden is nog niet aan lopen toegekomen, maar hij heeft goede hoop voor de toekomst.

“Je kunt nooit voorspelen hoe het letsel zal genezen, maar ik hoop tegen half januari weer helemaal fit te zijn. We zijn op de goede weg.”
‘We’, dat zijn hij en Gertjan De Mets, de 20-jarige belofte van Club die in dezelfde partij ook zwaar geblesseerd uitviel. “Het is jammer voor hem, maar het is wel plezierig om met z’n tweeën te kunnen revalideren”, stelt Daerden.

Een extra stimulans is de tweede plaats van Club in het klassement.

“We kunnen zondag, tegen een rechtstreekse concurrent, een schitterende zaak doen. We moeten, behalve op Standard dan, niet achtervolgen. Vorig seizoen was dat anders na tien speeldagen. Dat maakt het voor ons ook leuker omdat je weet dat je na een lange revalidatie in een goede groep terechtkomt.”

Koen Daerden, zeven weken nadat hij
in Supercupfinale kraakbeenletsel opliep

Vandaag vertrekt Club op Europees avontuur. Zonder Koen Daerden. Zeven weken geleden sloeg het noodlot opnieuw toe voor Clubs nummer zeven. Nadat zijn vorige campagne, de eerste in de blauw-zwarte kleuren, door een meniscusoperatie de mist inging, bleek hij in de slotfase van de Supercupfinale op Anderlecht een kraakbeenblessure aan dezelfde knie te hebben opgelopen. Een mentale tik voor Koen, die opnieuw een maandenlange lijdensweg voor de boeg had. Nu hij de revalidatie heeft aangevat, komt de positivist in Daerden stilaan weer naar boven.

Dag Koen. Hoe gaat het met je ?
“Goed, dank je. Ik heb eventjes diep in de put gezeten, maar nu begint het moment te naderen dat ik die krukken opzij mag zetten en de echte revalidatie aanvatten. Vanaf nu kan het enkel bergop gaan.”

Wat was het moeilijkste moment dat je moest doorbijten?
“Die eerste vier weken waren één lang, moeilijk moment. Je zit daar maar, in je zetel, voor TV of voor je computer. Maar je kan niks doen, je màg niks doen. Dan voel je je echt wel voetballer-af. Ik slaagde er dit keer nauwelijks in dit te relativeren. Na de pech die ik vorig jaar al had, en eigenlijk ook al het jaar ervoor tijdens mijn laatste seizoen in Genk, lag ik er bij de hervatting van de trainingen op gebrand om me dit seizoen te bewijzen. En dan gebeurt dit weer, een week voor de start van de competitie. Dat was een tik, ja, dan ga je plots aan alles twijfelen, en stel je je de vraag: haal ik ooit nog mijn vroeger niveau ? Die vraag kwam er uiteraard ook van buitenaf. Ik heb bewust de eerste vijf, zes weken alle interviews geweigerd, ik had het er te moeilijk mee. Vorige week heb ik voor het eerst weer met journalisten gesproken.”

En dat interview deed nogal stof opwaaien.
“Kijk, ik wil hier duidelijk stellen dat ik op geen enkel moment de medische begeleiding bij Club Brugge in twijfel heb getrokken of aangevallen, en al zeker niemand persoonlijk. De behandeling, het regime en de nazorg van mijn blessure zijn in dat interview zelfs niet aan bod gekomen. Eén journalist heeft zijn eigen interpretatie van mijn woorden neergeschreven. Hij heeft zich daarvoor nadien bij mij verontschuldigd. Te laat, dat wel. Kijk, ik betreur ten zeerste dat iemand van de medische staf, in dit geval dr. Pieter D’Hooghe, met dat artikel werd geassocieerd. Verder wil ik daar liefst een hele dikke streep onder trekken. Wat voor mij nu telt, is dat ik in alle rust kan revalideren en dan heropbouwen.”

Heb je jezelf een doel gesteld?
“Ik hoop helemaal fit en wedstrijdklaar te zijn tegen de winterstop, om na de stage weer voluit te kunnen herbeginnen. Dan is er anderhalf jaar van mijn vierjarig contract verstreken en wordt het echt wel tijd dat ik de club, en de mensen die hun vertrouwen in me gesteld hebben, iets kan teruggeven. Dat kon ik tot dusver nog niet, of slechts in heel beperkte mate. En dat steekt, geloof me.”

Kan de jonge vader Koen Daerden in deze periode van sportieve tegenslag zijn zinnen toch wat verzetten met een bezige tweeling in de buurt?
“Gelukkig maar. Brian en Sander worden weldra een jaar, op 2 november. Het gaat vlug. In het begin was dat best zwaar, zo ineens twee kindjes erbij. Nu loopt het op rolletjes.”

Geniet ervan, Koen.


bron: website clubbrugge

Koen Daerden: “Ik twijfel niet aan mijn toekomst als voetballer” Koen Daerden doorbreekt, zes weken na zijn derde operatie aan de knie, het stilzwijgen Woensdag was het dag op dag zes weken geleden dat Koen Daerden aan de knie geopereerd werd. Zes weken waarin hij door een diep dal moest (“De eerste keer op de fiets, vier weken na mijn operatie, kreeg ik de pedalen zelfs niet rond”) om er vervolgens geleidelijk aan weer uit te kruipen. “Eind volgende week hoop ik mijn krukken aan de kant te zetten en wordt de druk op het nieuwe weefsel opgevoerd, maar de dokters verzekerden me dat er geen enkele reden is om aan mijn toekomst als voetballer te twijfelen.” Koen Daerden, tussen 20 juli en 11 september 2007. Bron: Brugsch Handelsblad

Hij had geen zin in een interview. Veel te ontgoocheld, na de zoveelste opdoffer zijn zijn carrière. Dinsdag kon het wel, zes weken na zijn operatie. Koen Daerden: “Ik zag er niet tegenop, alleen had ik er de eerste weken totaal geen behoefte aan. Het zou misschien een veel negatiever verhaal geworden zijn, want sommige dingen zaten mij heel hoog.”

Ontwapenend eerlijk blikt Koen Daerden terug op de voorbije zes weken, weken van het grote nietsdoen, weken van onmacht en frustratie. “Ik kon mijn energie niet kwijt. Ik zat daar maar in de zetel, zes uur per dag gekluisterd aan een CPM-toestel (Continuous Passive Motion, waarbij de knie in een minuut van 70 graden naar 20 graden wordt geplooid, red.). En dat was het.. Dat noem ik zelfs geen revalidatie omdat je gewoon geen beterschap merkt.”

Vandaag klinkt hij strijdvaardig. “Omdat ik het gevoel heb dat het vanaf nu vooruitgaat. Ik kan al een uur fietsen, doe aan aquajogging en vanaf volgende week zal ik van ’s morgens tot ’s avonds in Antwerpen bij Lieve Maesschalck bezig zijn met de échte revalidatie. Eind volgende week hoop ik mijn krukken aan de kant te zetten, wanneer de druk op het nieuwe weefsel wordt opgevoerd.”

DE VOORBEREIDING

“Ik denk dat we als club iets goed te maken hadden. Er waren heel wat jongens die vertrokken zijn of moesten vertrekken, er kwamen nieuwe jongens bij, en dat creëerde een andere sfeer. Goed, ja. We hadden zoiets van: Hier komt het nieuwe Club Brugge. En iedereen wou daaraan mee bouwen. Ook ik had iets recht te zetten, want het eerste seizoen was ook voor mij dramatisch.”

“Conclusies trekken na een voorbereiding vind ik moeilijk. De eerste wedstrijden, dáár gebeurt het. Vorig jaar had ik tijdens de voorbereiding een heel goed gevoel. Alles was super, de sfeer was uitstekend, we speelden een goede match in de Brugse Metten, wonnen vervolgens met 5-0 tegen AA Gent… En de weken nadien zag je dat zo afbrokkelen.”

“Het was niet allemaal slecht, dat nu ook weer niet, maar door de slechte resultaten kwamen er bepaalde problemen aan de oppervlakte. Dat kan binnen een half jaar opnieuw zo zijn, wie zal het zeggen. Nu, ook dat maakt een competitie spannend.”

DE FEITEN

“De voorbereiding is sowieso de zwaarste periode van het seizoen, maar de knie waar ik vorig jaar aan geopereerd werd, had die periode moeiteloos doorstaan. In de aanloop naar de wedstrijd in Lokeren voelde ik een lichte irritatie achteraan de knie.”

“Ik speelde op woensdag nog een helft tegen Lokeren, maar hield daar absoluut geen goed gevoel over, stond tegen mijn zin op het veld.”
“De mensen van de medische staf vertelden me dat ik me geen zorgen moest maken, maar in de aanloop naar de Supercup bleef ik op die plaats toch iets voelen.”

28 JULI 2007

“Ik stond geen twintig minuten op het veld toen ik zeker wist dat er iets mis was. Ik wou me niet onmiddellijk laten vervangen omdat Joos Valgaeren net uitgevallen was. We kunnen in de Supercup toch niet met tien man verder spelen?, flitste door mijn hoofd. Ik zei tegen enkele jongens: Ik kan niet meer, maar ik blijf gewoon staan. Als jullie de bal hebben, speel hem maar naar mij”

“Het zat niet goed, ik ben naar binnen gestapt en ben daar eigenlijk helemaal over de rooie gegaan. (Koen Daerden vloog zwaar uit tegen Dokter Pieter D’Hooghe, de zoon van de voorzitter, red.) Ik ben zelfs mijn verliezersmedaille niet gaan ophalen.”

THE DAY AFTER

“ ’s Morgens wist ik het al, mijn knie was helemaal opgezwollen. Een serieuze domper… (stilte) Als je zo een zware voorbereiding perfect kan doorstaan, is het toch logisch dat je in de put zit? De club had twee heel moeilijke jaren gekend, ik had een dramatisch jaar met drie maanden revalidatie achter de rug, en een week voor de competitie krijg je een nieuwe uppercut. Of ik zou beginnen aan het seizoen, dat deed er zelfs niet toe.”

“Ik heb niet gehuild, neen, maar het was toch vrij emotioneel. Op dat vlak ben ik een beetje zoals mijn vader, die ook alles voor zich houdt. Een binnenvetter, ja… Ik wist wel onmiddellijk dat ik opnieuw voor een aantal weken out zou zijn. Ik ben geen zwartkijker maar een realist.”

FRUSTRATIE

“Op de MNR in Brugge was duidelijk te zien dat er een stukje kraakbeen was losgekomen. Professor Bellemans, die me eerder al opereerde aan dezelfde knie, bevestigde dat, maar gaf me wel meteen een goed gevoel. De knie komt volledig in orde.”

“Een blessure die weinig voorkomt omdat het achteraan in de knie is. Dat was voor mij de druppel, ook al werd me verzekerd dat die blessure absoluut niet te voorspellen was. Het had zelfs niets te maken met mijn vorige operatie, maar ik vond dat het zo niet verder kon.”

“Ik heb toen een aantal mensen op de club mijn ongenoegen geuit over bepaalde zaken. Wat er precies gezegd is, hou ik liever voor mezelf, maar ik vind het knap dat er ondertussen conclusies getrokken zijn. ( Zo is er nu ook een dokter tijdens elke training aanwezig, red.) Voor mij is het te laat, maar ik denk dat die nieuwe aanpak voor iedereen binnen de club beter zal zijn.”

PIEKEREN

“Ik ben ondertussen drie keer aan dezelfde knie geopereerd, dat zal dus altijd wel een zwak punt blijven, maar volgens professor Bellemans is er geen enkele reden om aan mijn toekomst als voetballer te twijfelen. Mijn manier van voetballen is veeleisend en met een aangepast trainingsritme zal dat niet veranderen.”

“Ik ben best een gevoelige gast, ja. Er zijn andere dingen in het leven, dat is juist, maar ook voor mij stopt het relativeren op een bepaald moment. Je hebt zoveel energie, zoveel zin om er opnieuw tegenaan te gaan, en dan heb je dit voor… Zes weken nietsdoen, dat is.. Ja, je voelt je nutteloos, machteloos, maar een depressie was het niet, neen. Die had ik zogezegd al vorig jaar… ( Op de RTBF werd vorig jaar verteld dat Koen Daerden met een zware depressie kampte, red.)”



“Twee weken geleden moest ik voor het eerst op de fiets, maar ik kreeg de pedalen niet rond. Dat was toch weer een serieuze opdoffer. Dat moest, na vier weken nietsdoen, de volgende stap zijn, maar in de plaats daarvan stijfde de knie helemaal op. Op dat moment voel je je geen profvoetballer meer, je bent zelfs geen sporter meer.”

“Het klinkt misschien heel stom, maar je kunt je niet voorstellen hoe blij ik vorige week was toen ik tien minuutjes zonder pijn kon fietsen. Ik heb nog altijd wat vocht in de knie, maar dat blijkt normaal te zijn. Mijn dijspieren zijn wel zo goed als verdwenen. Dat is gewoon pap… Vreemd, hoe snel je spiermassa verliest. Straks binnen we de spieren opnieuw op te bouwen.”

REVANCHE

“Ik hoef helemaal geen revanche te nemen, ik wil alleen mijn oude niveau halen. Elke dag trainen, voetballen. En opnieuw meer contact hebben met de groep, want dat heb ik wel gemist. Een beetje zeveren onder elkaar, begrijp je?”

“Ik hoorde sommige jongens wel via de telefoon, maar dat is niet hetzelfde. Ik kwam één keer per week naar Brugge omdat ik niemand tot last wou zijn… Ik houd ervan om in een groep te leven, in goede en in minder goede tijden.”

“Als je dag in dag uit thuis zit, kan je het voetbal veel minder relativeren. Toen Liesbeth onze tweeling verwachtte, heb ik verstek gegeven voor de wedstrijd in Tottenham. Op dat moment vond ik de geboorte belangrijker. Prioriteiten verschuiven ook. Vandaag hoop ik alleen maar dat ik met de jongens mee kan op winterstage en fit ben voor de terugronde.”