Zo, hier ben ik weer het is al even geleden dus zal ik jullie een korte update geven over de gebeurtenissen die nog hebben afgespeeld. Ik heb jullie al reeds verteld over mijn ouders. Wel de situatie die zich gisteren afspeelde ging als volgt. Neede en Manon lieten zich uitdrukkelijk horen in de klas en dat verstoorde mijn goed humeur. Ik besloot om huiswaarts te keren want mijn agressiviteit kwam te boven. Eens ik thuis kwam en ik mijn moeder stomdronken in de zetel zag liggen werd het me te veel. Het was duidelijk dat zij weer eens voor de zoveelste keer te diep in het glas had gekeken. Ik maakte haar wakker en vertelde ze over de nare gebeurtenissen die in de klas hadden plaatsgevonden. Na 2 minuten viel ze terug in een diepe slaap. Het werd me duidelijk dat mijn ouders en dan benadruk ik vooral mijn moeder geen of bijna nooit interesse in me tonen. Dat hebben ze nooit gedaan en zullen ze ook nooit doen. Vanaf kleins af aan keken mijn ouders nooit naar me om. Ze vonden het belangrijker om elke dag het café te gaan bezoeken dan om te kijken naar hun eigen kind. Ik denk dat door al die gebeurtenissen in het verleden ik de persoon ben geworden die ik nu ben. De sociale kant heb ik aan mijn vader te danken en de agressieve kant heb ik dan weer aan mijn moeder te danken. Maar goed, ik besloot om mijn thaiboks spullen te nemen en mijn agressiviteit de vrije loop te laten gaan in de club. Mijn sport is mijn passie. De club is voor mij de plaats waar ik mijn creativiteit en mijn gevoelens op een positieve manier kan uiten. Zo dit was het weer voor vandaag. Denken jullie ook dat het goed zou zijn om eens te praten met mijn ouders?

Tot de volgende keer.