Klaas drinkt sinds vorige week flesjes met puur soya-pap en maakt helemaal geen problemen meer van het drinken uit een flesje. Hij associeert het flesje nu echt met 'eten' en niet meer met 'helaba, waar blijft mijn eten!?'. Vorig weekend heeft trouwens ook de wortelpuree zijn intrede gedaan. Dat vindt hij behoorlijk lekker, want hij eet altijd ongeveer alles op. Van het lepeltje eten lukt nog niet zo goed, dus meestal moeten we het lepeltje in zijn mond steken, gevolgd door zijn tut. Dan begint hij hevig te zuigen, om daarna tot de vaststelling te komen dat het eten op is. Reden genoeg voor hem om te beginnen huilen tot hij opnieuw eten in zijn mondje voelt. Dat houdt hij vol tot zijn grootste honger over is. Het is natuurlijk wel wennen aan het feit dat het eten nu in stukjes komt!
Zijn darmen kunnen dat lactose-vrije eten wel appreciëren en zijn maag is ook wel blij met de groenten en patatjes, want die vloeien niet zo gemakkelijk terug naar boven. Klaasje is er dan ook een pak rustiger door geworden.
Klaasje gaat nu ook naar de onthaalmoeder. Na 2 weken oefenen met halve dagen, was het deze week echt. Ook dat is wennen voor hem, maar het lukt nu al veel beter dan de eerste dagen. Hij heeft er intussen ook zijn eerste oorontsteking opzitten, maar dat hoort er nu eenmaal bij. Het zal zeker niet de laatste zijn. Daar wordt hij groot en sterk van!
We zitten aan 1/2 soya en 1/2 afgekolfde melk en alles loopt nog vlot! Klaas maakt niet echt problemen van de ietwat speciale smaak van de pap. Morgen proberen we 2/3 soya met 1/3 afgekolfde melk.
Na 2 weken "oefenen" is het eindelijk zover: Klaasje kan van een flesje drinken zonder de boel bijeen te krijsen! Momenteel drinkt hij afgekolfde melk met 1/5 soya-pap. Door geleidelijk aan de dosis soya-pap te verhogen, hopen we binnen een week ongeveer een flesje te kunnen geven met enkel soya-pap, zonder afgekolfde melk. Een ander, minder positief, historisch moment: Klaasje heeft zijn eerste verkoudheid. Een loopneus en heel de nacht gehoest...en dat na amper 3 halve dagen bij de onthaalmoeder...dat belooft!
Vandaag is Klaasje 12 weken oud. Nog een weekje verwijderd van de 3 maanden. Sinds het vorige berichtje is er wel weer wat veranderd. Zijn medicatie tegen reflux werd afgebouwd, maar na een week begon Klaasje weer meer en meer te huilen, op de duur huilde en krijste hij heel de dag door. Hij at niet veel meer en slapen zat er ook niet meer in. Zelfs een badje kon hem niet kalmeren. We mochten dan gelukkig snel bij de kinderarts komen en die maakte een afspraak voor onderzoeken in het ziekenhuis, om na te gaan of er naast de reflux nog problemen waren. De medicatie tegen reflux werd ook terug opgedreven. Onze vakantie voor dit jaar (weekendje Ardennen en enkele dagen naar de zee) hebben we spijtig genoeg moeten laten vallen, maar we zijn wel gezellig met Klaasje naar het ziekenhuis geweest voor een echo van de buik, bloedonderzoek en test op lactose-intolerantie. Daaruit bleek dat Klaasje heel duidelijk lactose-intolerantie heeft, dus geen suiker uit melk van dieren kan verteren. Voor de rest was alles in orde. Wanneer hij borstvoeding krijgt, moeten we hem dus enzymen toedienen voor elke voeding. Dat doen we met een spuitje in zijn mond en dat vind hij niet altijd leuk, met als gevolg dat de relax waar hij inzit al vol vlekken zit (zie foto vorig bericht). We proberen over te schakelen op een flesje (pap op basis van soya), maar Klaasje blijft weigeren. Hij drinkt liever van het vat . Daar is dus nog werk aan.
Voor de rest gaat het al veel beter met hem. Hij huilt al veel minder en lacht geregeld. Hij eet en slaapt ook meer. Nu hij zijn handjes heeft ontdekt zwaait hij met zijn armpjes naar alles wat beweegt in een poging om het vast te nemen. Sinds enkele dagen begint hij ook dingen in zijn mond te steken en te sabbelen op alles wat hij tot bij zijn mond kan brengen: zijn handje, een vinger van mama of papa, zijn popje .alles behalve zijn papfles!
Gisteren is Klaasje 2 maanden oud geworden. Na een periode waarin 'goede' en 'slechte' dagen elkaar afwisselden, met spijtig genoeg de huildagen die in de meerdeheid waren, lijkt de verhouding nu wel te gaan wijzigen. Sinds hij het vorige week presteerde om een keertje 7 uurtjes na mekaar te slapen, is hij daar nu een gewoonte van aan het maken. Als we er nu nog in slagen om die uurtjes gelijk te laten vallen met onze nachten, dan gaan we ooit nog eens uitgerust geraken . Momenteel heeft hij eerder de neiging om met zijn slaapje te beginnen rond 18 à 20u...daar moet dus nog wat aan gewerkt worden. Ook overdag is er verbetering: Klaasje slaapt nu af en toe een uurtje in zijn bedje...iets wat daarvoor totaal ondenkbaar was omdat hij dan teveel last had van reflux en enkel rechtop in de draagdoek sliep. En dat is niet de enige verbetering! Na 2 weken proberen, wil Klaasje nu ook van een flesje drinken. Na een week vruchteloos proberen om hem een flesje Nutrilon per dag te geven, werd de Nutrilon vervangen door afgekolfde melk en hip hip hoera...we zijn nu weer een weekje verder en gisteren heeft hij een volledig flesje leeggedronken! Andere geweldige prestaties van Klaasje: een half uurtje naar de mobiel kijken zonder te huilen en mee boodschappen gaan doen naar het grootwarenhuis zonder te huilen. Klinkt misschien banaal, maar voor ons is dat nu puur genieten!
Klaas is nu 5,5 weken oud. Hij is intussen 56 cm groot en weegt 4,9 kg. Intussen kan hij ook goed lachen: vooral na het eten is hij vrijgevig met lachjes. Klaasje kijkt ook heel graag rond: met zijn grote ogen kan hij lange tijd de omgeving bestuderen. Klaasje heeft ook minder last van reflux sinds hij medicatie neemt. Hij weent niet meer zo vaak en als hij weent dan is een knuffel vaak voldoende om hem te kalmeren. Een hele opluchting voor onze oren. Sinds vorige week laat hij trouwens ook minimum 4 uren tussen zijn voedingen. Allemaal verbeteringen dus. Het enige spijtige is dat hij door die reflux nog altijd onrustig slaapt. Uren aan een stuk slapen zit er dus nog altijd niet in (behalve dan als we hem rechtop houden). Maar wie weet...het kan snel beteren. Het is trouwens een schatje: gisteren heeft hij al pralinekes gegeven aan zijn mama.
Deze week viert Klaasje een dubbele verjaardag: vandaag wordt hij 4 weken oud en zaterdag 1 maand. Momenteel gaat alles behoorlijk goed! Hopelijk blijft het deze keer ook een tijdje zo. Na het vorige ietwat optimistische bericht over een verbetering van zijn spijsvertering, begon het immers weer slechter te worden. Dag en nacht huilen en krijsen niets kon hem troosten. Enkel tijdens het eten leek hij geen pijn te hebben. Gelukkig mochten we onmiddellijk bij de kinderarts komen toen die hoorde wat er aan de hand was. En ja hoor: Klaasje heeft reflux (zoals zoveel kindjes tegenwoordig) en daardoor was zijn slokdarm ontstoken. Doordat de melk slechts tot bovenaan zijn slokdarm terugkwam na het eten, was het een beetje onopgemerkt gebleven en bleef hij ook goed bijkomen. Door de medicatie die hij intussen neemt (een pilletje oplossen in wat melk en dan met een spuitje toedienen een hele belevenis s morgens!) is het geleidelijk aan beginnen beteren. Minder huilen en ook af en toe wat slapen: aanvankelijk enkel als we hem vasthielden en s nachts bij ons in het grote bed, en sinds gisteren zelfs af en toe alleen in de wieg en s nachts in zijn eigen bedje! En hij begint zelfs een beetje te begrijpen dat de nacht dient om te slapen: tegenwoordig kunnen we 2 à 2,5 uurtjes aan een stuk slapen. Een hele verbetering nog een beetje en we kunnen de nacht doorslapen!
Vandaag is Klaasje weer eens op de weegschaal gelegd: die gaf een stevige 4,3 kg aan. Er is dus wel wat bijgekomen sinds zijn geboorte (3 weken geleden bij zijn geboorte woog Klaasje 3,4 kg) en dat is natuurlijk niet verwonderlijk met zo'n eetlust. Je kan ook duidelijk zien dat er wat gewicht is bijgekomen: zijn buikje is nu een stevige buik geworden, een echt varkentje. Het gaat intussen ook beter met zijn spijsvertering: hij heeft er af en toe nog wel wat last van, maar het urenlange gekrijs lijkt verleden tijd. Als bewijs daarvan een foto van Klaasje in wakkere niet-wenende toestand . Overdag wil hij ook al eens iets langer tussen zijn voedingen laten: soms 3,5 uur of een zeldzame keer 4 uurtjes. Het spijtige is alleen dat hij niet lijkt te begrijpen dat hij best wel eens langer dan een uur aan een stuk mag slapen. (Vooral 's nachts zou het eens deugd doen om iets langer aan een stuk te kunnen slapen). Dan vindt hij blijkbaar dat het genoeg is geweest en dat laat hij graag horen. Sinds gisteren heeft hij ook zijn favoriete CD: eentje van K3. Zodra we die opzetten, stopt hij met wenen om naar de liedjes te luisteren. We kennen ze zelf intussen zo ongeveer vanbuiten
Klaasje is nu ongeveer 2,5 weken oud en dat heeft hij gisteren gevierd met het afvallen van zijn naveltje. Zijn groeispurt van de voorbije dagen lijkt een beetje te minderen, maar die heeft nu plaatsgemaakt voor darmkrampjes. Dat is echt wel zielig om te zien: hij krijst dan als een varkentje en slaat en stampt met alle kracht in het rond. De 2 uurtjes tussen de voedingen zijn dan wel verlengd tot 3 uurtjes, maar tussenin slaapt hij bijna niet. Met een uurtje zijn we tegenwoordig al heel blij. Een wandelingetje of meegedragen worden in de draagzak (zoals tijdens het schrijven van dit tekstje) lijkt hem nog het meest te kunnen kalmeren. Alleen spijtig dat dit voor zijn mama en papa niet te combineren is met een beetje slaap inhalen. Alle tijd en energie gaat dus naar ons Klaasje, maar als hij eens heel lief lacht, dan vergeet je gewoon direct de vermoeidheid.
Een gezonde en gelukkige baby (dixit de kinderarts) ... en vermoeide ouders
Gisteren een bezoekje aan de kinderarts gebracht, voor een algemene check-up van onze Klaas. En de conclusie was: een gezonde en gelukkige baby: levendig en alert bij de kinderarts, goed in gewicht toegenomen en een beetje gegroeid. Dat mag natuurlijk ook wel, met zijn zeven (en meer!) voedingen per 24 uur. Het is dus al duidelijk: hij kan eten zoals zijn papa
Die papa twijfelt overigens soms wel eens aan al de meetresultaten: het gewicht van zo'n baby moet toch heel sterk variëren, voor of na een smakelijke voeding, voor of na een goedgevulde pamper... Om over de lengtemetingen nog maar te zwijgen: leg zo'n spartelende baby maar eens mooi recht gestrekt naast een meetlat! Niet evident, geloof me vrij.
Intussen slagen de mama en de papa er voorlopig niet in om hun gebrek aan nachtrust te compenseren. Tja, een baby die minstens 7 keer per dag eet, en dus maximaal 3 uur aan één stuk doorslaapt, dat heeft natuurlijk gevolgen voor de nachtrust van de mama: bij elke voeding moet die weer opdraven. En de papa probeert uiteraard ook zijn steentje bij te dragen: pampers vervangen, helpen Klaasje een extra badje te geven, etc. Hierbij trouwens een foto van Klaas in zijn 'tummy tub' (waarvoor dank, Roos & Geert!).
Dat badje is duidelijk zijn meest geliefde deel van de verzorging: je ziet dat hij daarvan geniet en dat hij dan helemaal rustig wordt. Nu ja, meest geliefde deel van de verzorging is relatief: bij alle andere delen van de verzorging heeft hij de neiging om zijn stem te verheffen
En na een rustgevend badje of een deugddoende maaltijd wil onze Klaas wel in slaap vallen - eerst zoeken we een goeie positie op de schoot van de mama,
Vervolgens controleren we vanuit een ooghoek nog even de situatie,
En als de kust veilig is gaan we met de glimlach slapen!
Vandaag is Klaasje exact 1 week oud. Gisteren is hij nog gewogen, en hij weegt intussen 3,560 kg, dat is dus al een beetje meer dan zijn geboortegewicht. Maar het is dan ook een goeie eter...dat zal hij van zijn papa en mama hebben . Zijn haar begint trouwens een beetje een rosse schijn te vertonen. Dat zou bij Wouter ook geweest zijn toen hij klein was. Vannacht hebben we trouwens een nieuw record gevestigd: Klaas heeft ons bijna 3 uurtjes onafgebroken na elkaar laten slapen! Misschien wil hij dat de volgende nacht ook nog eens doen! Misschien was het speciaal voor zijn papa, omdat die vandaag moest gaan werken.
Tijdens de eerste dagen heeft Klaas een beetje gewicht verloren, vooral omdat hij nogal veel last had van krampen. Tja, de eerste keer dat zo'n spijsverteringsstelsel moet werken is duidelijk niet gemakkelijk. Maar intussen gaat dat allemaal al wat beter, en zit hij al bijna opnieuw op zijn geboortegewicht. Als hij nu ook nog zou leren dat hij overdag moet eten en actief mag zijn maar dat hij 's nachts moet slapen, gaat ook zijn mama een beetje beter kunnen uitrusten. Want die rijgt nu, na een bevalling waarbij ze meer dan 40 uur aan één stuk wakker moest blijven, ook weer de slapeloze of heel korte nachjes (3-4 u slaap) aan elkaar. En dat is een beetje weinig om goed te kunnen recupereren...
Voor de papa valt dat allemaal wel mee, want die gaat 's nachts rustig thuis slapen Gelukkig kunnen we rekenen op de fantastische vroedvrouwen en verpleegsters in het ziekenhuis: op elk uur van de dag en de nacht staan die klaar om te helpen. En dat steeds met de glimlach en met een oneindig geduld!
Op 3 april, om 20u04 is onze zoon Klaas geboren! Een prachtige verrassing voor de kersverse mama en papa, een echt klein wonder! De mama heeft nochtans serieus afgezien om de kleine Klaas op de wereld te kunnen zetten: een bevalling met 24 uur arbeid, en een mama die meer dan 40 uur aan één stuk wakker moest blijven, dat is niet niks. Zelfs niet voor de papa, die erbij staat en ernaar kijkt, en tot zijn bij momenten grote frustratie niet veel meer kan doen dan aanmoedigen, een beetje masseren, en af en toe een koud washandje aanreiken. Maar na die zware arbeid was het geluk des te groter toen bleek dat Klaas de zware bevalling goed doorstaan heeft en tiptop in orde ter wereld is gekomen.
Hieronder vinden jullie alvast enkele foto's. Langs deze weg willen we ook nog eens iedereen bedanken voor de steun, de aanmoedigen, de sms-jes, de mailtjes en de cadeaus! Heel erg bedankt iedereen!!
Vandaag hebben we nog eens een bezoekje aan de gynaecoloog gebracht. Als onze baby een beetje punctueel is en niet later dan de uitgerekende datum ter wereld komt, was dit de laatste controle-afspraak. De volgende afspraak staat immers gepland op 7 april, of dus een dag na de uitgerekende geboortedatum. Als het dan nog nodig is... Alles ziet er goed uit: de baby zit goed met z'n (of haar?) hoofdje naar beneden en bekijkt de wereld dus nog even op zijn kop. Volgens de laatste schatting weegt hij (of zij) nu zo'n 3,6 kg, en nog volgens de gynaecoloog is hij (of zij) klaar om geboren te worden.
Ook wij zijn er intussen stilaan klaar voor: Helena is na een weekje thuis opnieuw wat beter uitgerust. En ik hou mijn gsm overdag voortdurend binnen handbereik!
Voor diegenen die er nog aan twijfelen: we kennen het geslacht van de baby niet. Of zoals de gynaecoloog het zo mooi zegt: we weten niets over de situatie tussen de benen De meesten gokken blijkbaar op een jongen. We zien wel...voor ons maakt het niet uit. We zijn natuurlijk wel nieuwsgierig!
. Daar is dus nog werk aan.
. Momenteel heeft hij eerder de neiging om met zijn slaapje te beginnen rond 18 à 20u...daar moet dus nog wat aan gewerkt worden. Ook overdag is er verbetering: Klaasje slaapt nu af en toe een uurtje in zijn bedje...iets wat daarvoor totaal ondenkbaar was omdat hij dan teveel last had van reflux en enkel rechtop in de draagdoek sliep.
. Overdag wil hij ook al eens iets langer tussen zijn voedingen laten: soms 3,5 uur of een zeldzame keer 4 uurtjes. Het spijtige is alleen dat hij niet lijkt te begrijpen dat hij best wel eens langer dan een uur aan een stuk mag slapen. (Vooral 's nachts zou het eens deugd doen om iets langer aan een stuk te kunnen slapen). Dan vindt hij blijkbaar dat het genoeg is geweest en dat laat hij graag horen. Sinds gisteren heeft hij ook zijn favoriete CD: eentje van K3. Zodra we die opzetten, stopt hij met wenen om naar de liedjes te luisteren. We kennen ze zelf intussen zo ongeveer vanbuiten
Alle tijd en energie gaat dus naar ons Klaasje, maar als hij eens heel lief lacht, dan vergeet je gewoon direct de vermoeidheid.
