Het eerste levensjaar van Klaas hebben we afgesloten met de windpokken. Na een jaar vol bacterietjes en virusjes was dit de kers op de taart. Het begon met een blaasje op zijn hoofd, en de dag nadien eentje op zijn buik, en daar leek het eventjes bij te blijven op zijn verjaardag...tot hij 's avonds plots helemaal vol stond op zijn buik en rug, en de dag nadien ook zijn gezicht. Dan een dag of 3 koorts, Klaas die met zichzelf geen blijf weet, en badjes met "stijfsel" tegen de jeuk (nog speciaal moeten gaan kopen, want zoals de dokter opmerkte: "de moderne vrouwen hebben dat niet meer in huis...."). Hopelijk komt er nu gezondheidsgewijs een kleine rustpauze na een lange winter waarin de ene infectie de andere opvolgde, en kunnen we nu wat gaan genieten van het zonnetje. Klaas is intussen volop aan het oefenen met stappe-stappe-stap. Wel nog met handjes vasthouden, maar dat houdt hem niet tegen om superfier te kijken als hij zo rondstapt. En met zijn eerste schoentjes is stappen nog leuker. Klaas begint ook te "dansen" op muziek. Een primitieve vorm wel te verstaan: hevig met zijn romp heen en weer draaien en met één arm zwaaien terwijl hij zich met de andere vasthoudt. Niet meteen een groot danstalent dus, maar hij heeft er wel plezier in. Wat het eten betreft kunnen we kort zijn: hij kan goed eten, maar toch vooral als hij iets lekker vindt. Bij boterham, banaan en koek protesteert hij nooit...bij de patatjes durft dat wel eens te gebeuren. Sinds Klaas rechtop kan staan, is zijn reflux snel beginnen verbeteren. We zijn dan ook kunnen stoppen met zijn medicatie enkele weken geleden. Toch blijft het een heel onrustig kindje, maar wie weet betert dat op een dag ook nog wel...
Klaas is deze week 11 maand geworden. Na de stevige maag-darminfectie is hij weer flink beginnen eten, zodat hij 0,5 kg was bijgekomen in 2 weken, wat het totaal op 8,9 kg brengt. Intussen was er spijtig genoeg een nieuw virusje op bezoek gekomen bij Klaas, waardoor hij 6 dagen met 39-40°C koorts zat, die maar niet naar beneden te krijgen was. Weer een week met weinig slaap dus, maar gelukkig hebben we intussen een klein beetje reserve zodat we daar al iets beter tegen kunnen. Sinds januari slaapt Klaas immers een pak beter en moeten we niet zo vaak meer opstaan 's nachts (nog een 2-tal keer per nacht). Klaas begint ook al een aantal dingen te begrijpen. Als we vragen of hij een koek wil, of een boterham, dan begint hij te lachen en heel hevig met zijn armen te zwaaien. En als we een zakdoekje nemen om zijn neusje af te kuisen, dan draait hij snel zijn gezicht weg. Het kruipen en rechttrekken gaat intussen vlotjes (het eerste traphekje is al geplaatst!). Stappen lukt alleen nog maar langs de rand van het salontafeltje. Als we zijn handjes vasthouden, dan gaat hij gewoon zitten. Alleen stappen zal dus niet voor direct zijn. als ik een boterhammetje eet, zorg ik ervoor dat de vogeltjes ook wat krijgen! hier met dat fototoestel...
Klaas is nu iets meer dan 10 maand en de eerste tandjes zijn komen piepen: 2 tegelijk vanonder. Een dikkertje is het nog steeds niet (ongeveer 8,5 kg) en door de maag-darminfectie die hij net achter de rug heeft is er de laatste weken niet veel gewicht bijgekomen. Maar Klaas probeert dat nu goed te maken...waarschijnlijk heeft hij nu ontzettend veel honger want hij heeft nooit genoeg gegeten. Als hij nog maar vermoedt dat zijn kommetje bijna leeg is, begint hij al te huilen. Klaas kan intussen ook kruipen en zelf gaan rechtstaan. Volgens de onthaalmoeder kan hij ook rondstappen als hij zich ergens aan kan vasthouden, maar dat heeft hij ons nog niet laten zien, dat houdt hij waarschijnlijk exclusief voor haar. Nu hij kan kruipen en klimmen, kan hij overal naartoe, en heeft hij ook eindelijk de telefoon te pakken gekregen waar hij vroeger nooit bij geraakte. De dingen waar je niet mee mag spelen zijn toch altijd veel interessanter dan het speelgoed dat daar wel voor bedoeld is . Hallo?!
Met z'n 9 maanden wordt Klaas ook 'mobieler'. Kruipen lukt nog niet. Momenteel zijn in de aanbieding: zittend rondjes draaien, achteruitschuiven (frustrerend als je vooruitwil) en zichzelf optrekken aan alles wat daarvoor in aanmerking komt.
Het is bijna zover...de Sint is in aantocht. Klaas is alvast in de stemming door de mooie mijter die hij deze week heeft mogen verven bij de onthaalmoeder. Klaas heeft ook een nieuwe hobby....lezen! Zijn voorkeur gaat uit naar ontspannende lectuur zoals het reclamebladje van de Aldi.
We zouden er intussen een boek van kunnen schrijven: "Klaasje gaat naar de dokter" of iets dergelijks. Misschien zouden we ons bij de kinderarts een abonnement moeten aanschaffen of een 10-beurten kaart. Wat zouden we dan krijgen als we 10 stempeltjes hebben? Een halve kilo gehakt zoals bij de beenhouwer tegenwoordig het geval is. In dat geval zouden we niet anders meer moeten eten dan gehakt... Om het verhaal verder te zetten waar we vorige keer geëindigd waren: we zijn dus terug naar Leuven moeten gaan omdat ze vreesden dat hij een nierontsteking had en dat dit de oorzaak was van de infectie. Uit de echo bleek gelukkig dat dit niet het geval was. Een zware antibioticumkuur heeft hem dan verlost van zijn nierinfectie en ineens ook van zijn bronchitis. Maar zoals het steeds gaat met Klaasje: ons laatste doktersbezoek is nog niet terugbetaald of we zitten al opnieuw in de wachtzaal... Deze keer was hij gezegend met de rode hond. Gelukkig zonder al te veel last, alleen vol rode vlekjes en boebeltjes.
Intussen is hij bijna 7 maanden oud en sinds zijn zware infecties overwonnen zijn is hij ook goed bijgekomen: hij weegt nu ongeveer 7,5 kg. Tandjes zijn er nog steeds niet, maar dat is geen reden om geen vlees te eten. Sinds er vlees in bij zijn patatjes mag, vindt hij dat veel lekkerder. Het lukt ook steeds beter om 'proper' te eten (lees: we moeten geen nieuwe kleren aandoen na het eten en zijn slabje is nog te recupereren voor een volgende maaltijd). Naast het spelen met de voeten is er nu nog een nieuwe hobby bijgekomen: rechtzitten...of toch proberen...
Vandaag viert Klaas een mini-verjaardag: 1/2 jaar oud. Dat heeft hij bij de onthaalmoeder gevierd met lekkere patatjes 's middags en fruitpap (ook wel puitpap genoemd door de andere kindjes) om 16u. Vorige week zijn we met Klaas op de kinderafdeling van Gasthuisberg (Leuven) geweest voor een aantal onderzoeken. Onze kleine man kwam al een tijdje niet meer in gewicht bij en was weer ontzettend veel aan't wenen. Hij had ook continu hoge temperatuur, en geregeld ook koorts. Uit de eerste resultaten blijkt dat hij ijzertekort heeft en waarschijnlijk ook een nierinfectie. We zijn alvast moeten starten met extra ijzer en een hoge dosis antibioticum. Dinsdag moeten we teruggaan: dan gaan o.a. een echo van zijn buikje doen om dat verder te bekijken. Het ijzertekort is mogelijk het gevolg van zijn zware medicatie tegen reflux. De medicamentjes lijken wel wat effect te hebben: Klaasje is terug wat vrolijker. Er kan weer af en toe een lachje af, zelfs een schaterlach als we 'kriebel-kriebel aan de buik' spelen.
Klaasje is intussen ongeveer 5,5 maand. Vorige week vrijdag gaf de weegschaal 6,7 kg aan...niet bepaald een dikkertje dus. Echt weinig eet hij nochtans niet: 2 of 3 flessen soja-pap, een portie groentjes met patatjes en een portie fruitpap. Die laatste gaat behoorlijk goed naar binnen...als het maar zoet is! Met uitzondering van worteltjes, gaan de groenten iets minder vlot. Witloof, spinazie, bloemkool....dat is telkens weer een gevecht om die binnen te krijgen. Enige beschermingsmaatregelen zijn dan meestal niet overbodig als je de hoeveelheid was wil beperken. Nu ja, zelfs bij dingen die hij graag eet, zoals fruitpap en wortelpap, presteert hij het altijd om een keertje met volle mond te niezen of te hoesten, of zijn hand eens in zijn mond te steken als je even niet oplet. jammie....wojtelpujee...
Sinds enkele weken voert Klaas ook uitgebreide gesprekken met ons of met een speelgoedje. Geen idee wat hij allemaal vertelt, maar hij lijkt het wel leuk te vinden als je mee babbelt. Hij begint nu ook heel luid te schaterlachen als je hem kriebelt. En sinds vorige week speelt hij met zijn voeten. Zolang hij maar niet met die van ons speelt... mijn klakske is een beetje scheefgezakt...
Klaas drinkt sinds vorige week flesjes met puur soya-pap en maakt helemaal geen problemen meer van het drinken uit een flesje. Hij associeert het flesje nu echt met 'eten' en niet meer met 'helaba, waar blijft mijn eten!?'. Vorig weekend heeft trouwens ook de wortelpuree zijn intrede gedaan. Dat vindt hij behoorlijk lekker, want hij eet altijd ongeveer alles op. Van het lepeltje eten lukt nog niet zo goed, dus meestal moeten we het lepeltje in zijn mond steken, gevolgd door zijn tut. Dan begint hij hevig te zuigen, om daarna tot de vaststelling te komen dat het eten op is. Reden genoeg voor hem om te beginnen huilen tot hij opnieuw eten in zijn mondje voelt. Dat houdt hij vol tot zijn grootste honger over is. Het is natuurlijk wel wennen aan het feit dat het eten nu in stukjes komt!
Zijn darmen kunnen dat lactose-vrije eten wel appreciëren en zijn maag is ook wel blij met de groenten en patatjes, want die vloeien niet zo gemakkelijk terug naar boven. Klaasje is er dan ook een pak rustiger door geworden.
Klaasje gaat nu ook naar de onthaalmoeder. Na 2 weken oefenen met halve dagen, was het deze week echt. Ook dat is wennen voor hem, maar het lukt nu al veel beter dan de eerste dagen. Hij heeft er intussen ook zijn eerste oorontsteking opzitten, maar dat hoort er nu eenmaal bij. Het zal zeker niet de laatste zijn. Daar wordt hij groot en sterk van!
We zitten aan 1/2 soya en 1/2 afgekolfde melk en alles loopt nog vlot! Klaas maakt niet echt problemen van de ietwat speciale smaak van de pap. Morgen proberen we 2/3 soya met 1/3 afgekolfde melk.
Na 2 weken "oefenen" is het eindelijk zover: Klaasje kan van een flesje drinken zonder de boel bijeen te krijsen! Momenteel drinkt hij afgekolfde melk met 1/5 soya-pap. Door geleidelijk aan de dosis soya-pap te verhogen, hopen we binnen een week ongeveer een flesje te kunnen geven met enkel soya-pap, zonder afgekolfde melk. Een ander, minder positief, historisch moment: Klaasje heeft zijn eerste verkoudheid. Een loopneus en heel de nacht gehoest...en dat na amper 3 halve dagen bij de onthaalmoeder...dat belooft!
Vandaag is Klaasje 12 weken oud. Nog een weekje verwijderd van de 3 maanden. Sinds het vorige berichtje is er wel weer wat veranderd. Zijn medicatie tegen reflux werd afgebouwd, maar na een week begon Klaasje weer meer en meer te huilen, op de duur huilde en krijste hij heel de dag door. Hij at niet veel meer en slapen zat er ook niet meer in. Zelfs een badje kon hem niet kalmeren. We mochten dan gelukkig snel bij de kinderarts komen en die maakte een afspraak voor onderzoeken in het ziekenhuis, om na te gaan of er naast de reflux nog problemen waren. De medicatie tegen reflux werd ook terug opgedreven. Onze vakantie voor dit jaar (weekendje Ardennen en enkele dagen naar de zee) hebben we spijtig genoeg moeten laten vallen, maar we zijn wel gezellig met Klaasje naar het ziekenhuis geweest voor een echo van de buik, bloedonderzoek en test op lactose-intolerantie. Daaruit bleek dat Klaasje heel duidelijk lactose-intolerantie heeft, dus geen suiker uit melk van dieren kan verteren. Voor de rest was alles in orde. Wanneer hij borstvoeding krijgt, moeten we hem dus enzymen toedienen voor elke voeding. Dat doen we met een spuitje in zijn mond en dat vind hij niet altijd leuk, met als gevolg dat de relax waar hij inzit al vol vlekken zit (zie foto vorig bericht). We proberen over te schakelen op een flesje (pap op basis van soya), maar Klaasje blijft weigeren. Hij drinkt liever van het vat . Daar is dus nog werk aan.
Voor de rest gaat het al veel beter met hem. Hij huilt al veel minder en lacht geregeld. Hij eet en slaapt ook meer. Nu hij zijn handjes heeft ontdekt zwaait hij met zijn armpjes naar alles wat beweegt in een poging om het vast te nemen. Sinds enkele dagen begint hij ook dingen in zijn mond te steken en te sabbelen op alles wat hij tot bij zijn mond kan brengen: zijn handje, een vinger van mama of papa, zijn popje .alles behalve zijn papfles!
Gisteren is Klaasje 2 maanden oud geworden. Na een periode waarin 'goede' en 'slechte' dagen elkaar afwisselden, met spijtig genoeg de huildagen die in de meerdeheid waren, lijkt de verhouding nu wel te gaan wijzigen. Sinds hij het vorige week presteerde om een keertje 7 uurtjes na mekaar te slapen, is hij daar nu een gewoonte van aan het maken. Als we er nu nog in slagen om die uurtjes gelijk te laten vallen met onze nachten, dan gaan we ooit nog eens uitgerust geraken . Momenteel heeft hij eerder de neiging om met zijn slaapje te beginnen rond 18 à 20u...daar moet dus nog wat aan gewerkt worden. Ook overdag is er verbetering: Klaasje slaapt nu af en toe een uurtje in zijn bedje...iets wat daarvoor totaal ondenkbaar was omdat hij dan teveel last had van reflux en enkel rechtop in de draagdoek sliep. En dat is niet de enige verbetering! Na 2 weken proberen, wil Klaasje nu ook van een flesje drinken. Na een week vruchteloos proberen om hem een flesje Nutrilon per dag te geven, werd de Nutrilon vervangen door afgekolfde melk en hip hip hoera...we zijn nu weer een weekje verder en gisteren heeft hij een volledig flesje leeggedronken! Andere geweldige prestaties van Klaasje: een half uurtje naar de mobiel kijken zonder te huilen en mee boodschappen gaan doen naar het grootwarenhuis zonder te huilen. Klinkt misschien banaal, maar voor ons is dat nu puur genieten!
Klaas is nu 5,5 weken oud. Hij is intussen 56 cm groot en weegt 4,9 kg. Intussen kan hij ook goed lachen: vooral na het eten is hij vrijgevig met lachjes. Klaasje kijkt ook heel graag rond: met zijn grote ogen kan hij lange tijd de omgeving bestuderen. Klaasje heeft ook minder last van reflux sinds hij medicatie neemt. Hij weent niet meer zo vaak en als hij weent dan is een knuffel vaak voldoende om hem te kalmeren. Een hele opluchting voor onze oren. Sinds vorige week laat hij trouwens ook minimum 4 uren tussen zijn voedingen. Allemaal verbeteringen dus. Het enige spijtige is dat hij door die reflux nog altijd onrustig slaapt. Uren aan een stuk slapen zit er dus nog altijd niet in (behalve dan als we hem rechtop houden). Maar wie weet...het kan snel beteren. Het is trouwens een schatje: gisteren heeft hij al pralinekes gegeven aan zijn mama.
Deze week viert Klaasje een dubbele verjaardag: vandaag wordt hij 4 weken oud en zaterdag 1 maand. Momenteel gaat alles behoorlijk goed! Hopelijk blijft het deze keer ook een tijdje zo. Na het vorige ietwat optimistische bericht over een verbetering van zijn spijsvertering, begon het immers weer slechter te worden. Dag en nacht huilen en krijsen niets kon hem troosten. Enkel tijdens het eten leek hij geen pijn te hebben. Gelukkig mochten we onmiddellijk bij de kinderarts komen toen die hoorde wat er aan de hand was. En ja hoor: Klaasje heeft reflux (zoals zoveel kindjes tegenwoordig) en daardoor was zijn slokdarm ontstoken. Doordat de melk slechts tot bovenaan zijn slokdarm terugkwam na het eten, was het een beetje onopgemerkt gebleven en bleef hij ook goed bijkomen. Door de medicatie die hij intussen neemt (een pilletje oplossen in wat melk en dan met een spuitje toedienen een hele belevenis s morgens!) is het geleidelijk aan beginnen beteren. Minder huilen en ook af en toe wat slapen: aanvankelijk enkel als we hem vasthielden en s nachts bij ons in het grote bed, en sinds gisteren zelfs af en toe alleen in de wieg en s nachts in zijn eigen bedje! En hij begint zelfs een beetje te begrijpen dat de nacht dient om te slapen: tegenwoordig kunnen we 2 à 2,5 uurtjes aan een stuk slapen. Een hele verbetering nog een beetje en we kunnen de nacht doorslapen!
Vandaag is Klaasje weer eens op de weegschaal gelegd: die gaf een stevige 4,3 kg aan. Er is dus wel wat bijgekomen sinds zijn geboorte (3 weken geleden bij zijn geboorte woog Klaasje 3,4 kg) en dat is natuurlijk niet verwonderlijk met zo'n eetlust. Je kan ook duidelijk zien dat er wat gewicht is bijgekomen: zijn buikje is nu een stevige buik geworden, een echt varkentje. Het gaat intussen ook beter met zijn spijsvertering: hij heeft er af en toe nog wel wat last van, maar het urenlange gekrijs lijkt verleden tijd. Als bewijs daarvan een foto van Klaasje in wakkere niet-wenende toestand . Overdag wil hij ook al eens iets langer tussen zijn voedingen laten: soms 3,5 uur of een zeldzame keer 4 uurtjes. Het spijtige is alleen dat hij niet lijkt te begrijpen dat hij best wel eens langer dan een uur aan een stuk mag slapen. (Vooral 's nachts zou het eens deugd doen om iets langer aan een stuk te kunnen slapen). Dan vindt hij blijkbaar dat het genoeg is geweest en dat laat hij graag horen. Sinds gisteren heeft hij ook zijn favoriete CD: eentje van K3. Zodra we die opzetten, stopt hij met wenen om naar de liedjes te luisteren. We kennen ze zelf intussen zo ongeveer vanbuiten
Klaasje is nu ongeveer 2,5 weken oud en dat heeft hij gisteren gevierd met het afvallen van zijn naveltje. Zijn groeispurt van de voorbije dagen lijkt een beetje te minderen, maar die heeft nu plaatsgemaakt voor darmkrampjes. Dat is echt wel zielig om te zien: hij krijst dan als een varkentje en slaat en stampt met alle kracht in het rond. De 2 uurtjes tussen de voedingen zijn dan wel verlengd tot 3 uurtjes, maar tussenin slaapt hij bijna niet. Met een uurtje zijn we tegenwoordig al heel blij. Een wandelingetje of meegedragen worden in de draagzak (zoals tijdens het schrijven van dit tekstje) lijkt hem nog het meest te kunnen kalmeren. Alleen spijtig dat dit voor zijn mama en papa niet te combineren is met een beetje slaap inhalen. Alle tijd en energie gaat dus naar ons Klaasje, maar als hij eens heel lief lacht, dan vergeet je gewoon direct de vermoeidheid.
Een gezonde en gelukkige baby (dixit de kinderarts) ... en vermoeide ouders
Gisteren een bezoekje aan de kinderarts gebracht, voor een algemene check-up van onze Klaas. En de conclusie was: een gezonde en gelukkige baby: levendig en alert bij de kinderarts, goed in gewicht toegenomen en een beetje gegroeid. Dat mag natuurlijk ook wel, met zijn zeven (en meer!) voedingen per 24 uur. Het is dus al duidelijk: hij kan eten zoals zijn papa
Die papa twijfelt overigens soms wel eens aan al de meetresultaten: het gewicht van zo'n baby moet toch heel sterk variëren, voor of na een smakelijke voeding, voor of na een goedgevulde pamper... Om over de lengtemetingen nog maar te zwijgen: leg zo'n spartelende baby maar eens mooi recht gestrekt naast een meetlat! Niet evident, geloof me vrij.
Intussen slagen de mama en de papa er voorlopig niet in om hun gebrek aan nachtrust te compenseren. Tja, een baby die minstens 7 keer per dag eet, en dus maximaal 3 uur aan één stuk doorslaapt, dat heeft natuurlijk gevolgen voor de nachtrust van de mama: bij elke voeding moet die weer opdraven. En de papa probeert uiteraard ook zijn steentje bij te dragen: pampers vervangen, helpen Klaasje een extra badje te geven, etc. Hierbij trouwens een foto van Klaas in zijn 'tummy tub' (waarvoor dank, Roos & Geert!).
Dat badje is duidelijk zijn meest geliefde deel van de verzorging: je ziet dat hij daarvan geniet en dat hij dan helemaal rustig wordt. Nu ja, meest geliefde deel van de verzorging is relatief: bij alle andere delen van de verzorging heeft hij de neiging om zijn stem te verheffen
En na een rustgevend badje of een deugddoende maaltijd wil onze Klaas wel in slaap vallen - eerst zoeken we een goeie positie op de schoot van de mama,
Vervolgens controleren we vanuit een ooghoek nog even de situatie,
En als de kust veilig is gaan we met de glimlach slapen!
.
Deze keer was hij gezegend met de rode hond. Gelukkig zonder al te veel last, alleen vol rode vlekjes en boebeltjes.
Alle tijd en energie gaat dus naar ons Klaasje, maar als hij eens heel lief lacht, dan vergeet je gewoon direct de vermoeidheid.
