Deze keer ben ik wat laat om dit blogbericht te schrijven althans heb ik bijna een week geleden mijn boek al uitgelezen in een lekker warm badje. Ik heb er zo van genoten dat ik de rest van het boek in een stuk heb uitgelezen.
Hoofdstuk negen is het laatste hoofdstuk dat zich afspeelt in de jeugd van Dimitri. Hier keer zijn vader terug van "De pelgrim", hij mag op proefweekend om te kijken of hij aan de verleiding van de alcohol kan weerstaan. Zijn broers willen er alles aan doen om hem mee te krijgen naar de kroeg. Eerst wil "Pie" niet maar uiteindelijk blijkt dat hij toch te zwak is, en gaat mee met zijn broers. Dimitri en zijn oma wachten dagen met een bang hart op hem, maar tevergeefs.
In het volgende hoofdstuk volgen we de volwassen Dimitri die liever niet bij de bevalling van zijn eigen kind wil zijn. Tijdens de bevalling gaat hij voor de ingang van het ziekenhuis een sigaret opsteken. Hij denkt terug aan het verhaal die hij verschillende malen heeft gehoord van zijn familie over zijn geboorte. Toen hij geboren werd zat zijn vader in de kroeg, wanneer deze werd opgebeld dat zijn zoon geboren was snelde hij naar het ziekenhuis. Ginder aangekomen stak hij Dimitri in zijn postzakken en reed met zijn kersverse zoon langs alle kroegen van Reetveerdegem. Maar het enige dat Dimitri hoopt dat de zoon niet van hem is of dood geboren wordt.
Ondertussen in het voorlaatste hoofdstuk bezoekt Dimitri zijn demente grootmoeder die al in het rusthuis zit. Ze leeft net als een plant en weet niet eens meer wie hij is. Er is altijd een mongool "Marieken" bij haar aanwezig. Op een dag bellen zijn ooms hem op of hij geen zin heeft om mee te werken aan een cd vol met "dronkemansiederen". Eers ziet Dimitri dit niet echt zitten, maar na lang aandringen doet hij toch mee. Ze proberen om de plaat op te nemen in het rusthuis omdat ze denken dat oma deze liederen haar nog zou herinneren. Maar helaas, met alle opnameapparatuur op hen gericht weigert oma ook maar één woord te zeggen. Eens de opnamemensen wegzijn begint grootmoe spontaan het liedje te zingen.
In het allerlaatste hoofdstuk keer Dimitri met zijn vijfjarige en ongewenste zoon terug naar zijn geboortedorp naar het graf van zijn vader. Daarna gaat Dimitri zijn nog levende nonkels opzoeken in het café. Joeri wil op een gokmachine spelen maar zijn vader verbiedt dit hem. Herman stopt zijn neefje snel wat geld toe en als bij wonder haalt de kleine 1500 euro uit de machine, maar hij mag dit niet houden van zijn vader. Nadat Herman ook nog eens een videobon wint via een belspelletje op de radio snelt hij naar de videotheek en koopt de kleine Joeri een video van Bambi.
Zo dit was mijn laatste blogbericht over dit boek. Ik heb dit boek zéér graag gelezen, soms zaten er volgens mij wat saaie stukken ook in het boek. Maar de enorme grappige en ongelofelijk leuke stukken om te lezen compenseren dit zeker. Ik raad dit boek zeker aan voor iedereen die wel eens van een grappig boek kan genieten.
