Vandaag ben ik wakker geworden en heb het in mijn hoofd gekregen om te beginnen lezen in mijn boek. Wat weer langer is uitgelopen dan ik had gepland want ik kon wederom niet stoppen met lezen. Zo heb ik vandaag twee hoofdstukken gelezen.
In het eerste hoofdstuk beslist de vader van Dimitri dat hij zich zal laten opnemen in een afkickcentrum voor zijn alcohol verslaving. De gehele familie Verhulst verklaart hem zot en probeert hem te overhalen om dit toch maar niet te doen. Maar niemand kan hem weerhouden van zijn beslissing. Op de tocht naar het afkickcentrum "De pelgrim" doet de familie nog een laatste tocht langs elke kroeg die op de weg ligt. Eenmaal "Pie" en zijn broers zijn aangekomen besluit net een psychiatrische patiënt om een einde te maken aan zijn leven en springt naar beneden. Tot ongenoegen van zijn broers besluit Pierre zich toch te laten opnemen.
Soms is het boek wat verwarrend door de grote tijdsprongen die de schrijver maakt. Zoals in het volgende hoofdstuk. Komt de volwassen Dimitri een schoolvriend tegen, waarmee hij in het verleden geen contact meer mocht opnemen van de vader van Franky. Omdat de ouders van Franky rijke mensen zijn en neerkijken op de familie Verhulst. Franky verzamelde vroeger Märklintreintjes waar Dimitri altijd moest naar gaan kijken. Jaren later loopt hij Franky terug op het lijf op een grote verzamelbeurs. Tegen zijn zijn slaat Dimitri een praatje met hem. Later word hij terug opgebeld dat hij eens moet een bezoekje bregen en zo gaat hij tegen zijn zin op bezoek bij Franky. Hij krijgt te horen dat zijn vrouw hem verlaten heeft en nu bij Dimitri's oom Zwaren inwoont. Hij probeert Dimitri te laten bemiddelen, maar die weigert er zich mee te bemoeien.
Het is zo ver, ik ben bijna verslaafd aan dit boek. sMorgens aan het ontbijt zit ik te lezen en op alle vrije momenten die ik maar vind. Zo heb ik vandaag al drie hoofdstukken gelezen. Dus dacht ik: het is tijd om een nieuw blogbericht te plaatsen.
In hoofdstuk vier krijgt de familie Verhulst de gerechtsdeurwaarder in huis, die de tv komt aanslaan. Doordat nonkel Zwaren grote schulden heeft gemaakt aan een gokautomaat. Een flinke opdonder voor het gezin, want vanavond komt een live concert van Roy Orbison op tv. Dus moet nonkel Zwaren op zoek naar een oplossing zodat ze allen het concert live kunnen zien. Net voor het concert weet Zwaren het nog te fiksen. Ze gaan op bezoek bij een Iranees immigrantenstel. Die met moeite een beetje Nederlands spreken. Als cadeau doen ze een oude sanseveria en een bak bier mee. Zoals je de familie Verhulst nu wel al kent maken ze er een dolle boel van. Enkel Dimitris vader begint te janken als een klein kind als hij het liedje Only the lonely hoort.
Hoofdstuk vijf kan je wel zien als een keerpunt in het boek. Omdat Dimitri wordt weggenomen bij zijn vader nadat een beeldschone vrouw met een kort rokje om Dimitri zijn vader komt vragen. De hele familie denkt natuurlijk dat zij een nieuwe verovering is van Pie. Eenmaal Pie wakker is blijkt het helemaal geen waar te zijn. Deze vrouw is van de Dienst jeugdzorg die de woon- en leefomstandigheden van Dimitri komt onderzoeken.
In hoofdstuk zes moet Dimitri geheel tegen zijn zin bij zijn moeder gaan wonen. Hij steekt het niet onder stoelen of banken dat hij zijn moeder haat. Zijn moeder schaamt zich voor niets uitgezonderd voor Dimitri die haar tijdens zn geboorte incontinent heeft gemaakt. Hierdoor heeft ze een plaspas verkregen van het ziekenhuis. Waar altijd en overal gebruik van maakt. Zelfs voor dingen die niet met haar incontinentie te maken hebben. Op het strand loopt hij weg van zijn moeder en ziet haar nooit meer terug.
Zo hier heb ik weer flink wat leesvoer voor jullie. Hopelijk heb ik sommigen onder jullie al kunnen overtuigen om dit boek te gaan huren. Of kopen want in de bibliotheken is het boek moeilijk te vinden. Ik kan het alvast niet laten om nog wat verder te gaan lezen.
Voor ik straks ga slapen heb ik eerst nog het derde hoofdstuk gelezen en nu nog eerst een samenvatting maken.
Het derde hoofdstuk gaat over een drinkversie van de Tour de France. Nonkel Potrel organiseert nadat hij niet mocht meedoen aan het wereldkampioenschap, een andere soort drinkcompetitie. Het is een fictieve koers waarbij je na elke 5 kilometer een biertje moet drinken. Er word zelfs gewerkt met een berg- en spurtclassement, dat is dan bier drinken ad fundum, of zware bieren drinken als een zware bergop.
De gehele familie Verhulst weigert mee te doen met Tour de France, Maar op het laatste moment beslist Herman toch mee te doen. Die natuurlijk de wedstrijd wint, maar dit op weg naar huis bekoopt met een ongeval. Het ludieke aan dit hoofdstuk is dat de grootmoeder van Dimitri denkt dat nonkel Potrel echt het goede spoor is opgegaan, en werkelijk elke dag gaat fietsen.
Na dit derde hoofdstuk blijft het boek maar beter en beter worden. Hoe verder ik lees hoe meer de drang komt om verder te kunnen lezen. Zo ben ik er morgen weer met het vierde en het vijfde hoofdstuk.
Het boek gaat oven een jongen uit een arme marginale familie, waarvan zijn moeder het huis verlaat als hij nog jong is. Zijn vader is er trots op dat hij nu nog minder bezit nu zijn vrouw weg is met al zijn meubels. Dimitri gaat samen met z'n vader terug bij z'n oma gaan wonen, waar ook al haar andere zonen terug bij haar inwonen.
Als blijkt dat de knappe tante Rosie van Dimitri terug keert naar het Vlaamse Reetveerdegem, is heel het dorp opgetogen om haar terug te zien. Tante Rosie keert samen met haar enige dochter Sylvie. Sylvie hoort niet thuis in de familie Verhulst. Althans dat zou je denken van een deftig meisje uit Brussel. Maar als Dimitri haar op een avond meepakt naar de familie Verhulst hun stamkroeg, blijkt dat ze kan drinken als een man.
Het tweede hoofdstuk gaat over een oude slanke vrouw die stinkt naar vis. Waarvan kleine kinderen in het dorp worden wijsgemaakt dat het een heks is, en als ze stout zijn ze zullen worden achtergelaten op Palmier haar erf. Palmier moet volgens de dorpelingen zo lang mogelijk blijven leven zodat er op haar grond geen villa's komen te staan. Dus moeten Dimitri en z'n vrienden elke dag een praatje gaan slaan met de stokoude Palmier. Daarna gaan ze telkens zwemmen in de vijver achteraan haar tuin.
Zo dit waren de eerste twee hoofdstukken van het boek de helaasheid der dingen. Morgen ben ik terug met een nieuwe samenvatting over het volgende hoofdstuk "De ronde van Frankrijk".
Vandaag ben ik eindelijk begonnen aan het boek "De helaasheid der dingen". Wat me direct opviel aan deze roman, is de grove taal die gebruikt wordt. Het is een boek die zéér vlot leest en waarmee je je strijk kunt leggen van het lachen. Ik vind het fantastisch hoe sappig Dimitri Verhulst zijn levensverhaal kan vertellen. Ik was van plan om deze avond één hoofdstuk te lezen, maar ik kon het niet laten om aan het tweede hoofdstuk te beginnen.
Ik zit nu nog maar aan 42 pagina's, maar wat ik zeker al weet is dat dit boek een echte aanrader is.
