Kira in Vietnam

Vorige week heb ik mijn stage op spoed afgerond. Ik heb er 6 weken gestaan maar heb er enorm van genoten! Letterlijk en figuurlijk heb ik er mijn hart verloren. Ik vond het enorm jammer dat ik daar weg moest maar normaal komt er nog een afscheidsfeest voor Jolien en ik.

Mijn stage zat er natuurlijk nog niet op. Maandag ben ik begonnen in het universitair ziekenhuis op het operatiekwartier, helemaal anders dan de spoedafdeling. Ik kreeg direct een voorstelling van het volledige team. Op maandag waren er geen operaties, wat ik wel jammer vond. Gelukkig zijn er die dag 2 mensen binnen gekomen voor een keizersnede. De verpleegkundige gaf mij uitleg hoe ik een steriel veld moest openleggen, de steriele schorten moet aandoen bij de chirurgen, hoe ik de buik moet wassen,... Ze vertelde mij al meteen dat het de volgende keer aan mij was. De dag erna was het enorm druk. Er stonden veel operaties gepland waardoor ik mijn ogen echt de kost kon geven. Ik vind het heel interessant om de innerlijke mens te ontdekken. Dit is volgens mij ook de chirurgen opgevallen want ik krijg meestal direct uitleg over de operatie. Diezelfde dag heb ik een steriel veld zelf mogen voorbereiden met hulp van Yves. Het ging niet helemaal vlekkeloos maar heb gelukkig geen steriele fout gemaakt. De andere keren ging het veel beter. Ik ben ondertussen al een professional in het toedoen van de steriele schorten. Toevallig of niet maar de chirurgen komen altijd bij mij om hulp vragen.

Op sommige momenten tijdens de operaties ben ik de enigste omloopverpleegkundige. Ik mag dus al veel extra steriel materiaal aangeven. Ondanks het feit dat ze mij in het begin hadden verteld dat ik de eerste week vooral ging observeren, heb ik al veel mogen doen. Ik heb vandaag zelf al een blaassonde mogen plaatsen alsook het wassen van de buik van de patiënt. Dit is een hele nieuwe ervaring voor mij omdat ik nog nooit op een operatiekwartier heb gestaan. Ik ben heel blij dat ik die kans heb gekregen en weet dat ik gedurende de volgende stagedagen nog meer ervaring ga opdoen.

Iedereen is super vriendelijk en ze geven me veel kansen om dingen bij te leren. De verpleegkundigen komen mij halen als ik iets kan doen en ook als er een interessante operatie is. Op woensdag waren er weer 2 keizersnedes (heel veel vrouwen bevallen via keizersnede omdat dit voor de vrouwen gemakkelijker is) en aangezien ik zot ben van kleine kindjes had ik toestemming gevraagd of ik de pasgeboren baby mocht vasthouden. Zo'n moment ga ik nooit vergeten. Het moment dat je een baby in je armen hebt dat 10 minuten geleden nog in de buik zat, is onbeschrijfelijk! Het is gewoon puur genieten. Ze zijn zo klein en het geeft je een fantastisch gevoel als je beseft dat je zo een miraculeus wezentje vast hebt. Als het aan mij lag, was ik ermee naar huis gegaan. Ik had het gevoel dat het meisje zich op haar gemak voelde in mijn armen. Ze was heel rustig en was zelfs niet aan het wenen. Dat maakte het moederinstinct wel in mij wakker. Jammer genoeg moest ik haar terug onder de warmtelamp leggen.