Jolien en ik zijn de familie gevolgd naar het mortuarium. Daar werd de vrouw onmiddellijk in de koelcel gelegd. In België wordt er een lijktooi gedaan en wordt de overledene mooi gelegd voor de familie. Hier werd de vrouw halfnaakt en volledig ingepakt in een laken in de koelcel gelegd. We zagen dat de familie op dat moment wierookstokjes aanstak en een soort gebed deed. Daarna werd een koffie gedronken en dachten we dat ze de praktische zaken gingen bespreken. Dit was duidelijk niet de bedoeling. Wij mochten mee aan tafel en kregen water. Ze begonnen op dat moment ook veel vragen aan ons te stellen en waren niet bezig met het overlijden. Wij waren ervan geschrokken dat iedereen 'vrolijk' was. Ik denk dat Jolien en ik nog het moeilijkste hadden met het feit dat de vrouw was overleden. Het leek erop dat enkel haar broer met zijn gedachten bij de overleden vrouw was. Op het moment dat we dat zagen, kregen we weer de krop in de keel en stond het water ons in de ogen. Hij begon toen wel tegen ons te praten over zijn zus en familie. Ik denk dat hij blij was dat wij aanwezig waren zodat hij zijn verhaal toch een beetje kon vertellen. Wij voelden ons daarentegen ook enigszins opgelucht omdat we een luisterend oor konden bieden, aangezien de hulpverleners hier geen tijd vrijmaken om de familie op te vangen.