Blijkbaar
ben ik niet voor het geluk geboren. Gisterenavond is er een ramp gebeurd!! Ik werk
nu al een week of 2 goed voor mijn meester. En de vrouw heeft dit blijkbaar ook
gemerkt.
Ik
wil nu niet slecht spreken over haar maar gisterenavond had ze zich bij mij
geroepen. Ik, als gehoorzame man ga naar haar toe en begint ze mij daar toch
wel niet te versieren :o ik wist niet wat er gebeurde!
Ik
was zo verschoten dat ik absoluut weigerde. Begrijp me niet verkeerd, het is
een prachtige dame, maar ik ga niet tussen haar en haar man in komen, zeker
niet als deze man over mijn lot bepaald.
Maar
natuurlijk toen ik weigerde riep zei de bewaking, de bewaking haalde de meester
erbij en ja. Natuurlijk geloofde hij zijn vrouw. Maar dat kwam net niet zo goed
uit voor mij weet je.
En
ik ben er nu ook achter dat mijn meester ook een privé gevangenis heeft. Zeer groot,
zeer ruim, en ja.. plek genoeg voor mij!
Ja
ja, ik zit weer maar eens ergens vast, nu krijg ik tenminste nu en dan wat eten
en drinken en ik heb ook gezelschap, de bakker en de sommelier van de meester
zitten hier, ik ben benieuwd dat zij uitgespookt hebben.
Ondanks
alle ellende die ik al heb meegemaakt sinds ik hier ben, is er vandaag een
lichtpuntje in mijn leven gekomen.
Ik
stond vanmorgen wat schaduw te bieden aan de vrouw van mijn meester. De meester
zelf was met een Arabier aan het onderhandelen om een nieuw paard te kopen. Ze
wilden net de deal gaan sluiten wanneer bleek dat de prijs omhoog was gegaan.
De handelaar bleef maar volhouden dat de berekeningen klopte en dat dit de
prijs was dat ze hadden afgesproken.
Mijn
meester ging ermee akkoord en betaalde de man. Nu stond ik net aan de tafel
waar ik alle rekeningen zag liggen en ik begon te tellen. Bleek toch wel niet
dat de Arabier een fout had gemaakt zeker. De rekeningen klopte helemaal niet
en het was helemaal niet de afgesproken prijs.
Ik
vertelde dit aan mijn meester, deze werd WOEST, niet op mij natuurlijk maar op
de handelaar. Hij smeet hem stante pede buiten, nam zijn geld terug en wilde
niets meer van hem horen.
Ik
daarentegen werd beloond. Hij wist helemaal niet dat ik geletterd was. Hij
vertelde mij dat dit namelijk nooit echt voorkomt bij slaven. Ik vertelde hem
op mijn beurt over mijn vader en hoe hij mij alles geleerd had wat hij wist,
tot ik als slaaf verkocht werd. De details bespaarde ik hem, ik had het gevoel
dat ik hem niet moest vervelen met deze verhalen.
In
alle geval, ik kreeg een veel beter werkje, ik mag vanaf nu inventaris opmaken,
de financiën enzovoort van de baas regelen.
Als
alles deze weg blijft opgaan is er misschien toch ooit nog een kansje op een
mooi leven
Oef!
Ik heb de verkoop overleefd. Was me dat even eng. Ik ben blijkbaar verkocht aan
een dienaar van de farao. Ik hoop maar dat dit allemaal goed komt want ik
vertrouw het hier voor geen meter.
Elke
dag denk ik nog aan thuis, aan mijn vader, aan mijn broers en hoe ze mij zo
hebben kunnen verraden. Zal ik hen ooit
nog zien? Zal ik ooit nog thuis komen? Elke dag lijkt die kan kleiner en
kleiner te worden.
Maar
ik moet weer gaan, mijn meester roept mij en ik mag de vloeren gaan schrobben.
Ok,
op 1 vraag heb ik al een antwoord, ik weet al dat ik in Egypte ben. Dat zegt
google maps toch.
Ik
ben hier op een soort van markt maar ik heb er geen goed gevoel bij. Vader
heeft me hier al over verteld. Dit is geen gewone markt. Hier verhandelen ze
mensen. Ik weet dus wat mij te wachten staat.
Oo
God, waarom doet u mij dit allemaal aan? Waarom kon ik niet gewoon bij mijn
familie blijven en een gelukkig rustig leven leiden?
Hier
kom ik nooit heelhuids uit. Ik zie het echt niet meer zitten! Ik MOET hier weg,
was er maar een manier waarop ik kon ontsnappen! Maar hoe?
Oo
nee, ik moet weer gaan, zo te zien ben ik als volgende aan de beurt, wish me
luck :s
Wat
hebben mijn broers mij aangedaan!!!!!!!? Ik kan het niet geloven! Ik heb nu
weken rondgezworven in de woestijn zonder te weten waar naartoe. De mannen die
me hebben meegenomen zeggen geen woord tegen me. Ik weet niet meer wat doen! Ik
word gek! Ik moet weten wat er gebeurt is. Waarom hebben mijn broers mij dit
aangedaan? Wat gaat mijn vader hier wel niet van zeggen? Zou hij mij komen
zoeken?
Zal
ik hier ooit nog een antwoord op krijgen? Of heeft het leven andere (vele
kortere) plannen met mij?
Het is
dag 3 in de waterput en heb enkel wat oud brood gegeten van iemand dat het naar
beneden heeft gegooid, hij dacht waarschijnlijk dat dit een vuilnisbak was in
plaats van een waterput. Drinken heb ik gelukkig nog een beetje. De put staat
dan misschien wel droog, maar 2 dagen geleden heeft het geregend en ik heb
hiervan wat kunnen opvangen.
Ik vraag
me wel af hoe lang ik hier nog ga zitten. Het begint echt heel zwaar te worden,
het is koud, nat, vies, geen eten,
Wacht
even! Ik hoor iemand aankomen, ik blog jullie later nog!!
Vandaag
stak toch wel wat tegen. Het is duidelijk geworden dat mijn broers echt wel
jaloers zijn op de relatie tussen mij en onze vader. Kan ik er aan doen dat hij
mij nu eenmaal liever heeft dan mijn andere broers?
Nee,
inderdaad! En nu hoor ik jullie al zeggen 'Maar Jozef, stel je toch niet zo
aan, het is waarschijnlijk niets, het waait wel over!' Geloof mij, dan kennen
jullie mijn broers nog niet. Ze sluiten me overal van buiten, roepen me de
meest verschrikkelijke namen toe en als ze me een loer kunnen draaien, oo wees
er maar zeker van dat ze die kans niet laten liggen.
Gisteren
bijvoorbeeld, mijn broers moesten de schapen gaan hoeden vlak bij Sichem, en
onze vader had aan mij gevraagd of ik wilde gaan kijken of alles oké was, dus
ja, zo goed als ik ben luisterde ik naar hem en vertrok.
Kom ik in
Sichem aan, blijkt toch wel niet dat die snotapen er niet zijn. Gelukkig komt
daar net ook nog een oude man af die mij vertelde dat ze al een eindje verder
waren omdat er in Sichem niet genoeg eten was voor de schapen.
Dus
vooruit, ik weer helemaal verder moeten wandelen, (wat ik toch wel niet
allemaal over heb voor mijn broers.) Kom ik ze eindelijk tegen, zie ik dat ze
niet echt zo blij zijn. Nochtans, een beetje met wat schapen rond lopen kan
toch niet zo een hard werk zijn...
Anyway,
ik zeg ze dat ze terug naar huis moeten komen omdat onze vader op ze wacht.
Beginnen die daar ineens toch wel niet te roepen en te tieren, (maar ja dat ben
ik ondertussen al wel een beetje gewoon) en ja, dan breekt de dam. Ik werd mega
kwaad en duwde een van mijn broers, natuurlijk, 1 tegen 11 dat gaat niet op, de
ene duwt mij, een andere stampt mij, van het een komt het ander en ja..
daardoor ben ik waar ik nu ben... en je raadt het nooit!
Ja! Ik
blog u nu rechtstreeks vanuit *tromgeroffel* een waterput!!!
Jawel
dames en heren, mijn broers hebben mij een waterput in gekregen, met al dat
trekken en duwen ben ik hier beneden dus beland. (gelukkig heb ik wifi en 3G op
mijn laptop dus wees niet gevreesd, jullie zullen mijn avonturen nog lang
kunnen lezen, tot mijn batterij leeg is tenminste.)
Ik ga
jullie nu moeten verlaten, het begint namelijk al laat te worden en poging
zevenhonderdduizend om uit de put geraken is ook al mislukt.
Hebben
jullie ook al wel eens zo een rare droom gehad? Zo eentje waarna je wakker werd
en je het vreemde gevoel had dat deze droom belangrijk is?
Nee? Wel,
ik wel, vannacht heb ik gedroomd dat ik samen met mijn broers het stro aan het rooien
was en we hadden er halmen van gemaakt zodat deze beter konden drogen. Die van
mij stond mooi recht, maar die van mijn broers stonden vreemd genoeg allemaal
doorgebogen.
Toen ik
wakker werd kon ik het niet helpen, maar ik voelde mij raar, alsof deze droom
belangrijk was, en iets betekende.
Geen
idee, we zullen binnenkort dan maar moeten uitkijken bij het binnenhalen van
het stro zeker ;-).
Er
is zoveel gebeurt en ik was mijn blog volledig uit het oog verloren.
In
elk geval, de afgelopen 9 jaar ben ik bezig geweest met te sparen, met de beurs
bezig zijn, je weet wel, economische dingetjes. Maar dat niet alleen, ik heb
een vrouw leren kennen, Asnat en we hebben ondertussen 2 prachtige kinderen, Mannasse
en Efraïm. Ja hoor, deze man is van de straat af.
In
elk geval, we zitten nu met een verschrikkelijk slechte economie. En de inwoners
van Egypte mogen geld komen halen bij ons wanneer dit nodig is. Maar gisteren
is er een bericht binnen gekomen dat er enkele mannen van Kanaän deze kant aan het
opkomen zijn voor wat geld. Ik vraag me af wie het zullen zijn.
Ik ben Jozef, en vanaf vandaag zal ik jullie wat meer vertellen over mijn leven. Het is namelijk zo dat ik de laatste tijd nogal in de put zit, en ze hebben mij vertelt dat er over schrijven mij kan helpen er weer boven op te komen.
Ik zal mezelf even voorstellen.
Ik ben dus Jozef, 17 jaar en ik woon samen met mijn vader en 11 broers in Kanaän. Mijn moeder is kort na de dood van mijn jongste broer Benjamin overleden. Hier heb ik het de laatste tijd zeer zwaar mee gehad. Maar volgens mij heeft mijn vader dit al gemerkt, want hij neemt mij meer onder zijn hoede dan de andere, ik hoop alleen maar dat dit niet tot jaloezie lijdt, want dat is wel het laatste dat ik wil.
Mijn vader zegt dat ik anders ben dan andere, dat God mij hier heeft gebracht voor een reden en ik denk dat ik weet welke dat die is, het is namelijk zo dat ik vaak dingen droom die later dan uitkomen. Ik weet dat het gek klinkt maar, volgens mij zijn dit boodschappen van God, volgens mij wil hij mij iets duidelijk maken, maar wat?
Zo, nu weten jullie wie ik ben en wat er meer in mijn leven gebeurt, wel dat weet ik ook nog niet, maar dat zullen we snel genoeg zien.
