Bijlagen:
Durf zien.docx (53.6 KB)   

Normaal had ik wel geduld, maar deze keer werd ik zenuwachtig doordat het mij niet lukte. Ik bleef oefenen en oefenen zeker twee uur aan een stuk, maar nam uiteindelijk eventjes rust en zette me neer op enigste stoel in deze grote ruimte. Eigenlijk was ik best wel uitgeput, dus een kort pausje zal geen kwaad doen.

Na een vijftal minuten voelde ik me wat rustiger en had opnieuw die tinteling in mijn vingers. Ik stond weer voor die tafel en raakte de symbolen aan en op de een of andere manier waren die aan mijn vingers gebonden. Toen ik mijn vingers verplaatsten sleepte ik de symbolen mee. Eindelijk was het me gelukt. Plots stond er een boek op de tafel, van waar die kwam had ik geen flauw idee. Ik opende het boek en bladerde er in. Na verschillende pagina’s doorgenomen te hebben, had ik door wat voor boek het was. Het was een soort woordenboek, van het Engels naar het Latijns geloof ik of was het een andere taal. In ieder geval was het een taal die ik niet kende en dus nog veel zal moeten leren. Ik pakte het boek mee naar de woonkamer en begon er in te lezen tot ik doodmoe was en naar bed ging.

22 Aug.

Ik opende mijn ogen en staarde naar mijn gsm, 13 gemiste oproepen en 15 sms’jes. Ze waren natuurlijk allemaal van Jess, ze was weeral bezorgd omdat ik nog niets had gestuurd. Ik verzekerde haar dat alles goed gaat en ik me prima vermaakte. Natuurlijk vroeg ik haar ook naar de nieuwtjes die er allemaal waren, maar het was niets ongewoons.

Beneden aangekomen ging ik onmiddellijk naar de keuken waar oma weer druk in de weer was met het ontbijt. Ik gaf haar een knuffel en vroeg hoe het ging. “Alles goed met mij en met jou? Gaat het een beetje om de informatie te verwerken?” “Ja, alles gaat goed maar zoals u zegt is het veel informatie en heb ik tijd nodig om alles op een rijtje te kunnen zetten.” “Ga straks maar eens een lange wandeling maken, zo kom je tot rust en kan je in de namiddag verder werken aan je latijn en nog wat boeken opzoeken.”

Ik was op het plekje samen met Mia en zag Jake zitten aan het riviertje. Ik schaamde mij, omdat ik gister zolang had geslapen en dus niet op tijd was. “Hey Jake.” “Hey Luna, hoe gaat het met je?” “Goed en met jou?” “Ook maar je was er gisteren niet, ik was ongerust.” “Sorry maar ik had de dag ervoor in de namiddag zoveel om te verwerken dat ik die nacht tot s’ middags had geslapen.” “ah, ok ik begrijp het. Dus je bent meer te weten gekomen?” Ik vertelde hem alles wat ik nog wist en wat er allemaal was gebeurd. Hij was heel verbaasd over wat ik hem allemaal vertelde en luisterde ook heel aandachtig.

“Dus eigenlijk heb je nu magie en je hebt die al gebruikt om die symbolen te kunnen verplaatsen en daardoor lag er een boek voor je?” “Ja en vandaag ga ik proberen om weer zo’n boek tevoorschijn te toveren. Het liefst zou ik mijn stamboom willen opvragen, maar ik denk dat ik nog niet zo ver zit om dat al te kunnen.” “Misschien moet je je oma vragen om dat voor je te doen? Of vraag haar misschien om je te leren hoe je met je magie om moet gaan.” “Ja, dat kan ik eventueel doen.”

We namen afscheid en ging terug naar de boerderij. Vandaag ging ik niet naar de grot, ik wou wat meer opzoekwerk doen vooraleer ik er terug heen ging. 

Tips, commentaar en beoordelingen mag altijd! En opnieuw voor de geïnteresseerden komt er binnenkort een vervolg.

21-10-2013 om 21:31 geschreven door Kimberly  

Bijlagen:
Durf zien.docx (43.6 KB)   

Alles begon te draaien behalve de cirkel waar ik op stond, of was het juist omgekeerd? Ik wist het niet meer. Na 20 seconden ongeveer stond alles weer stil, maar waren de tekens van plaats verwisseld.  Nu zag ik duidelijk een patroon in de tekens, het was precies of ik kon het bijna lezen. Het voelde allemaal zo natuurlijk aan, wat ik eigenlijk wel raar vond. Mia was ook helemaal in de war van wat er gebeurd was, het was voor ons alle twee een enorme schok.

Ik stapte naar buiten, met mijn hoofd vol met gedachten. Alles op een rijtje zetten is moeilijker dan ze zeggen. Diep in gedachten verzonken stapten we voort richting de boerderij. Bij de boerderij aangekomen ging ik onmiddellijk naar oma en vertelde haar alles tot in de detail van wat er allemaal was gebeurd.

Toen ik mijn verhaal deed, luisterde oma heel aandachtig. Soms zette ze grote ogen op van verbazing dacht ik, maar meer deed ze niet. Na mijn verhaal stond ze op en liep naar de bibliotheek. Ik volgde haar maar, zonder enige vraag te stellen. We stopten bij de deur, maar deze keer luisterde en keek ik zeer aandachtig naar wat ze zei en deed.

« Aperi ostium mihi. Aer, aqua, terrae, ignis, et spiritu benedicat nos. »

Terwijl ze dit zei, maakte ze zoals de vorige keer tekeningen met haar wijsvinger over de symbolen op de deur. Ik luisterde en keek nog altijd zeer aandachtig zodat ik misschien iets hoorde of zag wat ik de vorige keer niet had opgemerkt. Ja hoor, ik voelde alle elementen door me gaan. Ik schrok zo hard dat ik een gilletje slaakte. Oma keek om en vroeg “Alles goed Audrey, je schrok zo.” “Euhm, ja hoor maar ik voelde iets, iets raars. Is dat normaal oma?” “Ja, dat wilt dus zeggen dat je je magie geactiveerd hebt. Dat wil zeggen dat je, je geest hebt open gezet voor de elementen. Dat zal dus gebeurd zijn in de grot.” “Oh”, ik was met stomheid geslagen.

Terug bij die tafel aangekomen keek ik naar de symbolen. Als ik het me goed kon herinneren stonden ze de vorige keer anders, maar helemaal zeker was ik niet. Ik raakte de tekens aan en voelde weeral die tinteling. “Je moet de tekens met je gedachten verplaatsen, zo kan je boeken tot jou tevoorschijn laten komen.” Ik probeerde wat ze me vertelde maar het lukte me niet. Frustrerend gewoon, waarom lukte het me nu niet? “Het gaat je wel lukken Audrey, maar je moet geduld hebben en heel veel oefenen.”

Wie geïnteresseerd is: Binnenkort komt er een vervolg! 

19-10-2013 om 21:12 geschreven door Kimberly  

Bijlagen:
Durf zien.docx (41.2 KB)   

Bijlagen:
Durf zien.docx (39.3 KB)