Maandag begonnen we aan onze derde dag met het testen van de kindjes voor het PI-klasje. In tegenstelling tot vorige week, testen we nu in de ruimte waar het PI-klasje zich werkelijk zal bevinden. Op die manier konden we direct ook een goed beeld vormen van welke remediërende taal- en rekenmateriaal het klasje nog nodig heeft. Het testen van de kindjes ging opnieuw zeer vlot.
'Tegen de vooravond werd het plots zeer druk in het staatshotel. De reden hiervan is, dat er eergisteren in Brokopondo een man zou verdronken zijn in de Suriname rivier, nadat de boot waarin hij en drie andere Surinamers zaten kapseisde. Door de sterke stroming kon zijn lichaam niet direct gevonden worden. Echter vandaag was zijn levenloos lichaam aangespoeld op het strand van Brokopondo. De familieleden van de drenkeling waren daarom afgezakt naar het staatshotel. Tevens hoorde we niet veel later dat er twee maanden geleden ook een Nederlandse toerist verdronken is, nadat hij bij het overzwemmen van de rivier meegesleurd werd met de stroming. Bijgevolg zullen wij enkel pootje baden in de Surinaamse rivier. We willen geen risico's nemen. Daarnaast maakte een grote Aziatische familie van ongeveer 20 man een tussenstop hier in het staatshotel. Het was echt een drukke bedoening.
Het was afgelopen nacht vrij laat geworden, waardoor we pas tegen 9.30u opstonden om snel nog een wasje te doen en onze koffer te maken. Vervolgens gingen we nog vlug geld afhalen en eten & drinken halen bij Luo's (klein Chinees winkeltje om de hoek). We waren nog maar net in ons huisje of Albertina kwam ons reeds oppikken om naar Brokopondo te vertrekken. Voor we Paramaribo uitreden zijn we nog even gestopt bij Kiplani (een winkel in de Samarcastraat, waar ze allerlei dingen verkopen). Wij kochten elk twee doeken met de Surinaamse kleuren, waarvan een kennis van Albertina voor ons een typisch Surinaamse rok/kleed zal van maken. Wij dachten dat dit een leuk souveniertje voor ons zelf zou zijn.
In de auto vertelde Albertina ons dat Grasella (van het pedologisch instituut) ons niet meer zou vergezellen in Brokopondo wegens huiselijke reden. Dit vonden we eerlijk gezegd niet zo leuk om te horen. We voelde ons als het ware een beetje in de steek gelaten. Maar goed, wij trekken uiteraard ons plan wel. Eens aangekomen in Brokopondo maakten we kennis met drie Nederlandse stagiaires, die ons zouden vergezellen op de basisschool in Brokopondo alsook in het staatshotel. Hoe meer zielen (in ons geval toch liever (blanke) vrouwelijke zielen), hoe beter. 😊
