Woensdag was het weer eens extra vroeg opstaan, want vandaag namen we de eerste testen af. Onze eerste proefkonijnen waren een schattige jongen en meisje uit het eerste leerjaar, daarna volgden nog een jongen en een meisje uit het tweede leerjaar. Ten gevolge van de taalbarrière, ging de testing niet altijd even vlot, doch beleefden wij veel plezier aan het werken met deze kindjes. Gelukkig was Jill er om tolk te spelen.
Opnieuw gingen we 's avonds naar de voetbal kijken. Ditmaal hoopten we op een feestje met de Hollandse fans. Echter opnieuw bracht onze support een averechtse effect teweeg, ook de Nederlanders verloren. Laat ons nu maar hopen dat Argentinië het WK wint, dan zijn wij Belgen verloren van de winnaar. Wat niet slecht klinkt. Voor alle veiligheid zullen wij deze keer supporteren voor Duitsland 😊.
Dinsdag was onze tweede observatiedag op de Gijsberthusschool. Terwijl ons eerste algemene indruk van de Surinaamse school voornamelijk gekleurd werd door de grote verschillen en de tekorten van de Surinaamse school. Hadden we vandaag ook oog voor de krachten van de school. Wat we zeker als idee willen meenemen is de vlotte bereikbaarheid en beschikbaarheid van de directrice van de school. De directrice deelt haar bureau met de onderdirectrice en hun deur staat altijd open. Leerkrachten en leerlingen kunnen moeiteloos in gesprek gaan met hen. De bureau situeert zich bovendien aan de speelplaats (lees: parkeerplaats) en is dus ook voor de ouders vlot bereikbaar. Kinderen hebben geen schrik van de directrice en onderdirectrice, omdat ze niet alleen als het slecht gaat met hen in contact komen. Het respect voor hen is zeer groot.
Na onze zwetende observaties (want ja, het was weer een lekker heet dagje) zochten we verkoeling op. We deden onze bikini aan en sprongen op onze fiets richting de Residence Inn. Daar namen we een heerlijk verfrissende duik in het zwembad.
'S Avonds gingen we supporteren voor de Brazilianen. We hoopten een leuk feestje mee te maken, maar helaas draaide dit uit in een ware veldslag. Iedereen droop na de match teleurgesteld naar huis. Geen feestje, dus keerden we ook maar naar huis.
Dag 8: eerste kennismaking met de Gijsberthusschool
Maandag ging om 6.15u onze wekker af. Het was vroeg, veel te vroeg! We diende vroeg op te staan omdat we met Jill (van het pedologisch instituut) om 7.30u hadden afgesproken op de Gijsberthusschool. Vandaag zouden we namelijk starten met onze eerste observaties. Onze komst op de school bleef echter niet onopgemerkt. Onze blanke huidskleur zorgde ervoor dat alle ogen op ons gericht waren. De juffen waren vriendelijk en de kinderen nieuwsgierig. Ze begroette ons met: "Dag Hollandse juffen". Uiteraard corrigeerde we dit steeds in koor: "Wij zijn niet van Nederland maar van België!" (Dit doen we trouwens elke keer wanneer "hup Holland hup" naar ons geroepen wordt. We zijn trotse Belgen!).
Vanaf de eerste moment werd opnieuw duidelijk dat het onderwijs hier in Suriname ook immens verschilt met die van ons. Zo hijsen de kinderen en juffen elke ochtend de vlag met gezang, is de speelplaats een parkeerplaats voor de juffen, eten de kinderen tijdens de pauze om 9.30u alles wat je maar kunt bedenken (ijsjes, pizza's, frikandellen, boterhammen ...), .... . Onze eerste observaties in het eerste, tweede en derde leerjaar verliepen zeer vlot. Het verschil in aanpak tussen de juffen is groot en leverde heel wat interessante observaties op. Onze eerste schooldag vloog voorbij.
's Avonds gingen we voor de eerste keer 'verbroederen' met onze huisgenoten Pepijn en Wouter. Zij hielpen ons kennis te maken met verschillende bars, maar vooral met de bruine rum (Borgoe).
Zondag lijkt niet alleen in België een rustdag te zijn. In de voormiddag was het opmerkelijk stil in de stad. We hoefden geen weg te banen tussen het drukke en chaotische autoverkeer.
Dus besloten we al snel het regime van de Surinamers over te nemen en er ook een rust- en childagje van te maken. Door het zien van de vele facebookfoto's en -statussen over de solden in België, werden we jaloers en namen onze fiets naar het dichtstbijzijnde shoppingcentrum. Het werd ons echter al snel duidelijk dat we met niet veel zakken huiswaarts zouden keren.
Maar eigenlijk was het niet zozeer nieuwe kleren waar we 'nood' aan hadden. Ons verlangen naar de overheerlijke Westerse keuken (geen kip roti en rijst, na slechts enkele dagen zijn we dit al kotsbeu) dreef ons (na een zoektocht op het internet) naar de Choi's (een supermarkt met producten van de Colruyt en Albert Heijn). Het was ons lucky Day, want enkele meters verder van het winkelcentrum vonden we de Choi's. Wij zagen plots het licht en waren net zoals kleine kinderen dolgelukkig. Met een vers stokbrood, brie, kruidenkaas en kruidenboter keerden we terug naar ons huisje voor een lekker avondmaal. Nog nooit heeft een stokbrood zo gesmaakt.
