Zaterdag stonden we zoals gewoonlijk (oja, het went snel) op met een stralende zon. Ideaal om voor de eerste keer de prehistorische wasmachine van ons huisje uit te testen. Het resultaat was niet optimaal, maar onze kleren hadden toch weer een fris geurtje. Dat was het belangrijkste. Woensdagnacht na enkele Borgoes (Surinaamse bruine rum) beloofde onze huisgenoot Wouter ons dat hij ons zaterdag zou meenemen voor een dagtripje naar de plantage Peperpot. Wouter wist echter de volgende dag niet meer welke belofte hij gemaakt had en diende zaterdag te werken. Hij voelde zich schuldig en beloofde ons gisteravond dat hij ons vandaag zou meenemen voor een rondleiding in de stad. Belofte maakt schuld. Wouter nam ons en Pepijn (Hij is hier in Suriname om een boek te schrijven over de geschiedenis van Suriname) mee naar de stad. Beide heren overdonderde ons met verhalen over de stad. Ik vrees dat wij enkel de sappigste onthouden hebben 😊. Onze stadswandeling eindigde met een chiller en een djogo aan de waterkant.
Donderdag was het reeds onze laatste dag op de Gijsberthusschool. Na nog één meisje en één jongen uit het derde leerjaar te testen, zat het testen in Paramaribo er op. Het was opnieuw een leerrijke dag. Echter voor we afscheid namen, hebben we vlug nog enkele foto's genomen van de schattige en multiculturele kindjes.
Zoals een typische Surinaamse dag eruit ziet: schijnt de zon in de voormiddag (dan is het echt zweten) en vallen er fikse regenbuien (soms korte maar kunnen ook lang zijn) in de namiddag. En dat was ook vandaag het geval, gelukkig hadden we in de namiddag nog genoeg verbeter- en normeringswerk van onze testen.
Na de hevige regenbui vertrokken we met de fiets naar de Choi's om boodschappen te doen. We waren nog maar even aan het fietsen toen plots een heel stuk van de weg onder water stond. We konden niet anders dan er door te fietsen. Onze voeten gingen volledig het water in. De automobilisten hadden hun plezier met de twee sukkelende blanke toeristen op de fiets.
Vrijdag hadden we om 8.30u een afspraak met Jill en Grasella in het Pedologisch Instituut. We zouden onze observaties en testen van op de Gijsberthusschool samen overlopen en verder afspraken maken rond onze verhuis naar Brokopondo. Maar vandaag was een atypische Surinaamse dag. We stonden op met een hevige en langdurende regenbui die ons verplichtte de taxi te nemen. Om 8.20u (mooi op tijd) kwamen we toe op het PI, maar noch Jill noch Grasella waren daar te bespeuren. Ze hadden blijkbaar een vergadering en zouden binnen een 10 minuten wel langs komen bij ons. Toen hebben we voor het eerst echt kennisgemaakt met de Surinaamse inhoud van de woorden: "10 minuten en "eventjes". Pas meer dan een uur later kwam Grasella ons opzoeken. Ze nam ons mee naar de vergadering omdat ze ons even wou voorstellen aan de schoolleidsters van Brokopondo. Dit even voorstellen draaide uit in een chaotische discussie over eten en data met een twintigtal Surinaamse vrouwen, wat ongeveer 45 min duurde. Daarna gingen we in gesprek met Grasella over hetgeen waarvoor we kwamen. We maakten concrete afspraken voor ons verblijf in Brokopondo en namen contact met mevr. Iraida, die ons zou brengen naar het dorpje.
Door deze onverwachtse gebeurtenissen duurde onze afspraak op het PI veel langer dan verwacht. Pas om 14u konden we de taxi opbellen om ons te komen halen. De taxidienst vertelde ons dat het zeer druk was, maar binnen een halfuurtje zou er een taxi komen. Maar dit halfuurtje werd helaas ook een uur.
Onze Hollandse huisgenoten hadden Kim (De Wilde ) woensdag uitgedaagd om te koken voor hen. Zij geloofden namelijk niet in haar kooktalent. Kim stond er op hen het tegendeel te bewijzen. Vandaag zouden we (lees: Kim De Wilde = chef en Kim Van der Linden = keukenhulpje) voor hen koken. De chef zag het groots en toverde een driegangen-menu (apperitiefhapjes: lookbroodjes, zuiderse balletjes met tomatensalsa, hoofdgerecht: spaghetti Carbonara en dessert: chocomousse) op tafel. Het tegendeel was bewezen!
Woensdag was het weer eens extra vroeg opstaan, want vandaag namen we de eerste testen af. Onze eerste proefkonijnen waren een schattige jongen en meisje uit het eerste leerjaar, daarna volgden nog een jongen en een meisje uit het tweede leerjaar. Ten gevolge van de taalbarrière, ging de testing niet altijd even vlot, doch beleefden wij veel plezier aan het werken met deze kindjes. Gelukkig was Jill er om tolk te spelen.
Opnieuw gingen we 's avonds naar de voetbal kijken. Ditmaal hoopten we op een feestje met de Hollandse fans. Echter opnieuw bracht onze support een averechtse effect teweeg, ook de Nederlanders verloren. Laat ons nu maar hopen dat Argentinië het WK wint, dan zijn wij Belgen verloren van de winnaar. Wat niet slecht klinkt. Voor alle veiligheid zullen wij deze keer supporteren voor Duitsland 😊.
Dinsdag was onze tweede observatiedag op de Gijsberthusschool. Terwijl ons eerste algemene indruk van de Surinaamse school voornamelijk gekleurd werd door de grote verschillen en de tekorten van de Surinaamse school. Hadden we vandaag ook oog voor de krachten van de school. Wat we zeker als idee willen meenemen is de vlotte bereikbaarheid en beschikbaarheid van de directrice van de school. De directrice deelt haar bureau met de onderdirectrice en hun deur staat altijd open. Leerkrachten en leerlingen kunnen moeiteloos in gesprek gaan met hen. De bureau situeert zich bovendien aan de speelplaats (lees: parkeerplaats) en is dus ook voor de ouders vlot bereikbaar. Kinderen hebben geen schrik van de directrice en onderdirectrice, omdat ze niet alleen als het slecht gaat met hen in contact komen. Het respect voor hen is zeer groot.
Na onze zwetende observaties (want ja, het was weer een lekker heet dagje) zochten we verkoeling op. We deden onze bikini aan en sprongen op onze fiets richting de Residence Inn. Daar namen we een heerlijk verfrissende duik in het zwembad.
'S Avonds gingen we supporteren voor de Brazilianen. We hoopten een leuk feestje mee te maken, maar helaas draaide dit uit in een ware veldslag. Iedereen droop na de match teleurgesteld naar huis. Geen feestje, dus keerden we ook maar naar huis.
Dag 8: eerste kennismaking met de Gijsberthusschool
Maandag ging om 6.15u onze wekker af. Het was vroeg, veel te vroeg! We diende vroeg op te staan omdat we met Jill (van het pedologisch instituut) om 7.30u hadden afgesproken op de Gijsberthusschool. Vandaag zouden we namelijk starten met onze eerste observaties. Onze komst op de school bleef echter niet onopgemerkt. Onze blanke huidskleur zorgde ervoor dat alle ogen op ons gericht waren. De juffen waren vriendelijk en de kinderen nieuwsgierig. Ze begroette ons met: "Dag Hollandse juffen". Uiteraard corrigeerde we dit steeds in koor: "Wij zijn niet van Nederland maar van België!" (Dit doen we trouwens elke keer wanneer "hup Holland hup" naar ons geroepen wordt. We zijn trotse Belgen!).
Vanaf de eerste moment werd opnieuw duidelijk dat het onderwijs hier in Suriname ook immens verschilt met die van ons. Zo hijsen de kinderen en juffen elke ochtend de vlag met gezang, is de speelplaats een parkeerplaats voor de juffen, eten de kinderen tijdens de pauze om 9.30u alles wat je maar kunt bedenken (ijsjes, pizza's, frikandellen, boterhammen ...), .... . Onze eerste observaties in het eerste, tweede en derde leerjaar verliepen zeer vlot. Het verschil in aanpak tussen de juffen is groot en leverde heel wat interessante observaties op. Onze eerste schooldag vloog voorbij.
's Avonds gingen we voor de eerste keer 'verbroederen' met onze huisgenoten Pepijn en Wouter. Zij hielpen ons kennis te maken met verschillende bars, maar vooral met de bruine rum (Borgoe).
Zondag lijkt niet alleen in België een rustdag te zijn. In de voormiddag was het opmerkelijk stil in de stad. We hoefden geen weg te banen tussen het drukke en chaotische autoverkeer.
Dus besloten we al snel het regime van de Surinamers over te nemen en er ook een rust- en childagje van te maken. Door het zien van de vele facebookfoto's en -statussen over de solden in België, werden we jaloers en namen onze fiets naar het dichtstbijzijnde shoppingcentrum. Het werd ons echter al snel duidelijk dat we met niet veel zakken huiswaarts zouden keren.
Maar eigenlijk was het niet zozeer nieuwe kleren waar we 'nood' aan hadden. Ons verlangen naar de overheerlijke Westerse keuken (geen kip roti en rijst, na slechts enkele dagen zijn we dit al kotsbeu) dreef ons (na een zoektocht op het internet) naar de Choi's (een supermarkt met producten van de Colruyt en Albert Heijn). Het was ons lucky Day, want enkele meters verder van het winkelcentrum vonden we de Choi's. Wij zagen plots het licht en waren net zoals kleine kinderen dolgelukkig. Met een vers stokbrood, brie, kruidenkaas en kruidenboter keerden we terug naar ons huisje voor een lekker avondmaal. Nog nooit heeft een stokbrood zo gesmaakt.
Na ons nachtelijk tripje hadden we het idee om eens lang uit te slapen. Helaas slagen we er beiden niet in om door de warmte, stekende muggen en lawaai langer te slapen dan 8u.
Dit heeft echter wel als voordeel dat wij veel kunnen doen op een dag. Zo vertrokken we gisterenochtend richting de centrale markt. Daar kochten we mango's, een aubergine, een advocado en uien. Hoewel de markt ook vele viskraampjes telt, leken wij toch niet overtuigd te zijn van de versheid. In het algemeen blijkt het zelf bereiden van maaltijden niet evident te zijn.
Na de markt brachten we onze aankopen naar ons huisje, om vervolgens naar de Zus & Zo te wandelen. Daar keken we, net zoals dinsdagavond, naar de rode duivels op groot scherm. Ondanks de mooie en spannende match, verloor België. Het voordeel van zo'n multiculturele stad als Paramaribo is dat je nog geen uur later kan supporteren voor een andere ploeg. Dus dat deden we ook in de Zanzibar samen met nog een vijftigtal oranje-gekleurde Hollanders en Surinamers. Na een lange match won uiteindelijk Nederland. Deze overwinning ging hier gepaard met veel toeterende auto's, vuurwerk, muziek en ander onbeschrijfbaar lawaai.
Eergisteren (vrijdag) gingen we nog eens op bezoek bij Grasella en Jill in het pedologisch instituut. Opnieuw ontvingen zij ons met open armen.
Al snel bleek dat we met Grasella een echte organisator en onderhandelaar hadden gevonden. Mits enkele telefoontjes zorgde zij voor ons vervoer naar en verblijf in Brokopondo.
Ook Jill had voor ons vanalles geregeld, met haar spreken we maandag om 7.30u af op de Gijsberthusschool in Paramaribo voor onze eerste observaties.
Om naar het pedologisch instituut te kunnen fietsen, diende we opnieuw fietsen te huren bij Zus & Zo. Daar werd ons een trip naar matapica aanbevolen, die dezelfde dag nog om 16u zou starten. Wij waren onmiddellijk verkocht. Eindelijk kregen we onze eerste kans om de wonder mooie natuur van Paramaribo beter te leren kennen. Zo vertrokken we om 16u (geheel ingesmeerd met DEET = lees: onze nieuwe beste vriend, alhoewel hij toch wat steken laat vallen) samen met 8 andere Hollandse vakantiegangers en onze 2 lokale gidsen (Jarvi en Noeki) met een busje naar Leonsberg. Vervolgens namen we plaats in een korjaal, die ons naar een verlaten strand bracht. Maar alvorens we naar het strand gingen hebben we dolfijnen gespot. Gezien het lage water, hebben we helaas maar drie dolfijnen van op verre afstand kunnen spotten. Eens aangekomen op het verlaten strand, maakten we kennis met verschillende vogels (Amerikaanse schaarbekvogel, rode ibissen, cara cara, witte en blauwe reigers en arends), zeedieren (krabben, roggen, vierogenvisjes ...) en prachtig uitzicht. Na de prachtige zonsondergang aten we samen een typisch hindoestaanse maaltijd vergezeld door een gezellig kampvuurtje. Om 21u (toen het goed donker was) vertrokken we langs het strand om reuze schildpadden te spotten. Na een goed halfuurtje stappen zag onze gids Noeki een spoor dat ons bracht naar het 'nest' van een lederschildpad (deze soort kan meer dan 2m groot worden en weegt rond de 200 kg). We diende te wachten tot de schildpad in trance was om de schildpad van dichtbij te kunnen bewonderen. Ons wachten werd beloond. Van dichtbij konden we zien hoe de schildpad haar eitjes in een put begroef en uiteindelijk weer de diepe zee in verdween. Daarna liepen we nog even door en zagen we een soepschildpad. Opnieuw werd ons gevraagd om even te wachten tot de schildpad in trance was. Toen we echter na een kwartiertje wachten de schildpad wouden bewonderen, was die reeds de diepe zee ingetrokken. Rond 23.30u begonnen we aan onze terugtocht en om 01u werden veilig maar moe en vol muggenbeten afgezet bij ons huurhuisje.
Vandaag stonden we met een kleine portie gezonde zenuwen op en telden we gespannen af tot deze middag 11.30u (lees: 16.30 Belgische tijd). Maar ons wachten werd beloond. Het is eindelijk officieel: we zijn met glans afgestudeerd als orthopedagogen. Bij het horen van dit nieuws zette de hemel speciaal zijn sluizen voor ons open, wat resulteerde in prachtig natuurtafereel. Onze overwinning zal vanavond gevierd worden met de gepaste verfrissende drankjes en muziek 😊.
Vandaag hadden we om 9u een afspraak in het Pedologisch Instituut met dhr. Esajas. Helaas gooide onze eerste kennismaking met het Surinaamse verkeer (lees: ware chaos) roet in het eten. Een halfuur later dan verwacht kwamen we uitgedroogd en verhit toe op onze afspraak. Gelukkig werden we met veel vreugde onthaald door dhr. Esajas, een sympathieke man met (volgens hem) veel humor. Al snel maakten we kennis met de Jill en Grasella, twee medewerksters van het pedologisch instituut die van aanpakken weten. Na een uitgebreide kennismaking en bespreking hebben we volgend programma voor ons tweetjes uitgestippeld:
- Van maandag 7/07 tot en met donderdag 10/07 zullen we aan de slag gaan in een schooltje in Paramaribo. Concreet zullen we de eerst twee dagen in een klasje van het eerste, tweede, derde en vierde leerjaar enkele taal- en rekenlessen observeren en de laatste twee dagen nemen we van een aantal leerlingen uit elke klas testen af. Vrijdag 11/07 keren we dan even terug naar het pedologisch instituut voor een overdracht.
- Zondag 13/07 vertrekken we dan naar Brokopondo, opdat we maandag 14/07 zouden kunnen starten met onze observaties in functie van het nieuwe remedieringsklasje. Vrijdag 18/07 zouden we dan beginnen met de afname van de testen tot en met donderdag 24/07. Grasella zal ons hierbij verder begeleiden.
- Vanaf vrijdag 24/07 tot en met maandag 28/07 nemen we eventjes 'verlof' en trekken we het oerwoud in om kennis te maken met de plaatselijke bevolking en de wondermooie natuur.
- Voor onze laatste dagen zullen we dan opnieuw verblijven in Paramaribo, ditmaal in het guesthouse "TwenTy4". Dinsdag 29/07 keren we dan voor de laatste keer terug naar het pedologisch instituut voor een eindevaluatie en woensdag 30/07 houden we vrij voor de aankoop van materiaal voor het klasje in Brokopondo. Donderdag 31/07moeten we helaas al onze koffers pakken om 's avonds huiswaarts te keren.
Viola, dit is ons programma in een notendopje. Nu kunnen jullie onze avonturen nog beter volgen.
Na een heerlijk maar vroeg ontbijt zijn we gisteren voor het eerst het stad ingetrokken. Na een kleine wandeling kwamen we uiteindelijk terecht in de Palmentuin waar de festiviteiten plaatsvonden. We stonden versteld van de kleurrijke en prachtige traditionele klederdracht van de Surinamers. We hebben uren rond gekeken en genoten van de surinaamse muziek, tot het tijd was om voor ons landje te supporteren. Met een kleine delegatie van 20 man hebben we in een gezellige cafeetje naar de voetbal gekeken op groot scherm. Tijdens de match hebben we ontdekt dat het Surinaams drankje: chiller (parbobier met citroen en passievruchtensmaak) bij ons bijzonder in de smaak viel. Omdat we gisteren nog steeds niet volledig geacclimatiseerd waren zijn we opnieuw vroeg ons bedje ingedoken.
Deze ochtend vroeg (lees 6u) bracht onze lieve taxichauffeur van dienst Pieter ons naar de luchthaven van Schiphol. Onze vlucht zou normaal gezien opstijgen om 11.15 maar helaas werd dit 12.15. Onze 9 uur durende vlucht, bestaande uit kijken naar films, luisteren naar muziek, lezen van flair, eten en drinken maar weinig slaap, verliep goed. Eenmaal geland in Suriname werden we zowel door de zon als door de regen verwelkomt. Ook door Rudy (onze plaatselijke lieve taxichauffeur) werden we vriendelijk onthaald. Na nog een autorit van een dik uur, waarin we met verbazing en verstomming de eerste blikken opdeden, kwamen we eindelijk aan ons huisje in Paramaribo. Na nog vlug even boodschappen te hebben gedaan, wordt het toch stilletjes aan tijd om ons bedje in te kruipen. Voor morgen staat niet alleen de drukke feestdag op de agenda, maar ook onze eerste kennismaking met onze huisgenoten Wouter en Pepijn. Slaaplekker!
Onze benefiet was een waar succes, daarom nogmaals bedankt aan iedereen die ons gesteund heeft.
Wij zijn ons alvast volop aan het voorbereiden (maken van koffer, verzamelen van testmateriaal, ...) voor ons tripje naar Suriname. Onze gloednieuwe reisgids had reeds een leuke verrassing voor ons in petto. Op 1 juli vieren de Surinamers hun nationale volksfeest (Keti-koti), een dag waarop de afschaffing van de slavernij gevierd wordt. Voor ons betekent dit dat we warm en feestelijk onthaald zullen worden in Suriname. Wij kijken er alvast naar uit!
Nu de thesis is ingediend maakt Kim2 zich klaar voor een onvergetelijke ervaring in Suriname.
Van 30 juni tot 31 juli 2014 gaan wevrijwilligerswerk doen in Suriname. Wij zullen er vertoeven in het warme Paramaribo en Brokopondo en meehelpen aan de opstart van een klasje voor leerlingen met leerproblemen.
In het Surinaamse binnenland ontbreken deze voorzieningen jammer genoeg. Leerlingen met leerproblemen lopen er ofwel geen school ofwel zitten ze er zomaar bij in de klas en krijgen ze de nodige aandacht niet. Het Pedologisch Instituut en de VZW Vrienden van Surinaamse Basisscholen willen deze situatie veranderen en een pilootproject opstarten in de Openbare School in Brokopondo.
Om onsproject en de VZW Vrienden van Surinaamse Basisscholen financieel te ondersteunen organiseren wij een benefiet op zaterdag 14 juni. Meer informatie kunnen jullie in de uitnodiging vinden.
Gelieve voor zaterdag 7 juni te laten weten of jullie ook van de partij zijn op 14 juni. Dit kan door een mailtje te sturen naar kim.dewilde@live.be of kimvanderlinden@gmail.com.
