We hadden er al lange tijd naar uitgekeken en vandaag was het dan eindelijk zover.  Vandaag was the place to be de Krikskensstraat in Beerse bij Jan en Simonne.  Zij organiseerden daar een terugkomdag voor alle Faes-drenten en daar wilden wij natuurlijk ook absoluut bij zijn. Het terugzien van onze Drentenfamilie was ook dit keer weer heel plezant. En wat is onze familie al groot geworden zeg  .Ook deze keer was het weer genieten voor zowel honden als baasjes. Eerst een hele mooie wandeling door de sneeuw. Daarna een zeer interessante uitéénzetting over EHBO voor honden door dierendokter Nelly  en  dan lekkere frietjes a volonté.  Al die tijd konden de baasjes bijpraten over de dolle fratsen en ervaringen van hun Drent uit de Faes-nest. Al die kuren zitten echt wel in de familie, we konden dat al wel vermoeden maar nu weten we het wel heel zeker. Jan en Simonne bedankt en wij kijken al uit naar de volgende familiereünie.

24-03-2013 om 20:37 geschreven door Kiet

Al van bij het opstaan weet Kiet dat er iets te gebeuren staat. Hij ziet immers dat papa zijn “hondenkleren” aandoet en dat betekent “Actie”.

Eerst een stevig ontbijt, meestal zijn dat twee zachtgekookte eitjes, en die worden netjes verdeeld tussen baasje en hond.

Daarna, zo iets na achten, vertrekken die twee makkers, naar de oefenterreinen.

Bijna ter plaatse, in het laatste stuk, kan je merken dat Kiet weet dat ze er bijna zijn. Hij begint dan te keffen en is onrustig. Alsof hij wil zeggen dat hij er helemaal klaar voor is. Slim hé, zo’n Drent…

Tijdens de les is Kiet één en al aandacht. Alle zintuigen staan op zeer scherp. Alles, maar dan ook alles heeft mijnheer gezien. En dit zowel in zijn eigen groep, in de andere groep als bij de bezoekers.

Hij beleeft alles zeer intens.

Vorige les hadden de lesgevers papa gezegd van vooral rustig te blijven als Kiet weer eens kuren had.

Wel vandaag, in het gedeelte voor de pauze, is dit prima gelukt. Met wisselend succes weliswaar werden de oefeningen tot een goed einde gebracht.

Maar dan, na de koffiepauze, vond Kietje dat het tijd was voor de “Grote Mijnheer Kietshow”.

Het apporteren wordt dan een spel waarbij je het baasje gaat uitdagen. Je vergeet dan ook wat steadyness is,

Als macho-reu ga je dan overal tegenaan plassen en ga zo maar door.

Als papa hem dan tot de orde roept, blijkt ineens dat Kieter over een zeer klein hartje beschikt. Als correctie pakt papa hem dan bij z’n nekvel en wordt Kiet berispt.

En dan volgt natuurlijk de alleronschuldigste Drentenblik. En diene pippo die weet heel goed dat zijn gedrag fout zat. Je zou ze soms achter het behang plakken, wordt er dan gezegd. Hihihi.

Als Kiet dan merkt dat het toch wel ernst is bij papa doet hij terug z’n best en wordt er terug goed gewerkt.

Ondertussen zijn onze twee weer terug thuis. Beide zijn, ieder op zijn manier, van wat rust aan’t genieten.

17-03-2013 om 14:22 geschreven door Kiet

Voor Kiet zijn verjaardag heb ik een knuffeltje gegeven.

Vanaf het moment dat hij het zag vond hij het geweldig.

Hij komt er mee grollen om te spelen en hij gaat er mee slapen .

Vandaag was het weer zo ver meneertje Kieter Wieter kwam ons weer vragen om samen met hem met de knuffel te spelen. Een hondje met zo’n lieve blik die kan je toch geen spelletje weigeren hé…

Fien

03-03-2013 om 21:02 geschreven door Kiet

27-02-2013 om 19:10 geschreven door Kiet

Papa zal het geweten hebben vandaag… Vandaag was het de derde les van Kiets jachtcursus. Vorige keer had Kiet met wisselend succes gewerkt. Papa had na de les duidelijke afspraken met Kiet gemaakt om de derde les minder het zotteke uit te hangen, het werd tijd voor het serieuze werk nu. Tijdens de wandelingen in de week heeft papa nog extra getraind met Kiet, vanmorgen begonnen papa en Kiet met volle moed aan de nieuwe les , alleen het sneeuwde en dat vond onze speelvogel Kiet  fantastisch. Voor het serieuze werk had Kiet weinig tijd, hij wilde veel liever zijn eigen goesting doen en dat was, tot grote ergernis van papa, spelen in de sneeuw.

Zelfs aan de oefeningen die hij al goed onder de knie had veegde hij zonder blikken of blozen zijn voeten. Kiet had opnieuw zijn puberdrentenkuren . ’t Is te hopen voor papa dat het volgende les niet opnieuw sneeuwt…

Onze kerel wordt volgende week twee en is opnieuw beginnen puberen…  Papa zal het vandaag geweten hebben en vraagt zich nu vooral af, hoe vaak een Drent eigenlijk zo opnieuw z’n puberdrentenkuren kan krijgen. Tot 3 jaar?

24-02-2013 om 19:29 geschreven door Kiet

Het weekend is weer voorbij gevlogen. En ook onze hele week krokusverlof trouwens.

Zaterdag wilden we graag gaan wandelen in Vosselaar, samen met Jan en Simonne en onze Drentenfamilie natuurlijk. Het is immers al een hele poos geleden dat we ons moe Belle, tante Hera en nonkel Heros en Lucy nog eens hadden gezien. Deze wandeling kon spijtig genoeg niet doorgaan omdat Heros ziek is en de baasjes geen risico’s wilden nemen .Niet getreurd, die wandeling komt later nog wel. Wij kijken er al naar uit.

We zijn dan maar gaan wandelen aan onze Netedijk. Ook hier hebben we ons geamuseerd. Het is daar immers zeer slijk en dat is nu juist wat Kiet graag heeft. Dan gaat hij zo hard te keer, dat is echt genieten voor Kiet.

Gelukkig heeft hij een zelfreinigende vacht. Al zegt mama dan dat ons huis niet zelfreinigend is. Kiet wordt dan na  zo’n  slijkwandeling even gewassen of beter gezegd goed afgespoeld. Maar zo stoer en uitdagend hij tijdens de wandeling is, zo triestig en sip zit hij dan te kijken als we met de emmer water aankomen.

Om medelijden mee te krijgen toch.

Vandaag, zondag had Kiet weer les. Daar er deze keer eend geapporteerd mocht worden verliepen de apport-oefeningen zeer goed. De andere oefeningen verliepen met “wisselend succes”. De ene al wat beter dan de andere.  Afhankelijk van onze mijnheer z’n kuren en z’n goesting. Want kuren die had hij vandaag. Papa heeft het  geweten.

17-02-2013 om 20:09 geschreven door Kiet

Nu het jachtseizoen is afgelopen zijn we weer begonnen aan een nieuwe cursus jachthondenopleiding. Deze bestaat uit 10 lessen en een examen en gaat door in Veltem-Beisem. Kiet zit ondertussen in de groep van de gevorderden, en dat ging best goed vandaag.
Alle oefeningen gingen vrij vlot, alleen heeft Kiet z’n apport wel eens laten vallen voordat papa hem kon aannemen. En dat mag nu juist niet. Daar moeten we de komende tijd meer op oefenen. Veel zorgen maken we ons echter niet want de volgende les wordt er geoefend met echt wild als apport. Kiet mag dan eend apporteren en dat gaat een heel ander resultaat geven. Daar zijn we nu al zeker van. Foto’s van die eerste les zijn er niet. Papa heeft immers zijn handen vol met
onze Kieterwieter.
Maar gisteren hebben we een mooie wandeling gemaakt en Kiet zat toen vol met kuren en fratsen. En dat kan je duidelijk zien want daar zijn wél foto’s van.

04-02-2013 om 18:15 geschreven door Kiet

Dat het nu echt winter is hebben we daarstraks gemerkt, het was terug hard beginnen sneeuwen en de stoep en de oprit lagen weer vol met sneeuw. Dat moest natuurlijk geruimd worden, en zoiets kan toch niet zonder Kiet. Samen hebben we alles sneeuwvrij gemaakt. Natuurlijk hebben we ook met Kiet in de sneeuw gespeeld met de slee, en als hij de kans heeft loopt hij door de tuin met zijn neus in de sneeuw. Erg veel last heeft hij dan niet van de kou, maar zijn plaatsje voor de kachel staat hij af aan de kat, hij ligt liever in zijn bench, want vlak voor de kachel is het veel te warm voor hem.

20-01-2013 om 18:43 geschreven door Kiet

Omdat er veel verkeersellende  wegens de sneeuw voorspeld was, had papa een dagje verlof genomen.

Geen sneeuwfiles maar een mooie grote wandeling met Kiet stond op het programma.

Dat was genieten voor allebei, want wat is er nu mooier dan wandelen in een winters landschap.

15-01-2013 om 20:24 geschreven door Kiet

Gisteren was ik jarig.
Ik ben 12 jaar geworden en dat hebben we natuurlijk gevierd.
Daar hoort een lekkere taart bij en  Kiet heeft er ook een stukje van gekregen.
Vandaag hebben we allemaal samen met Kiet een grote wandeling gemaakt.
Het was wel een beetje koud maar we hebben er allemaal van genoten.
In een beekje tussen het ijs door pootje baden,in het bos grote takken uitzoeken en ravotten op de Netedijk.
We kwamen ook andere honden tegen waar  Kiet  eens mee ging kennismaken.
Na heel het avontuur ligt Kiet nu te rusten in zijn bench in de garage.
Bij ons in huis brandt de kachel en is het dus lekker warm. Volgens onze Kiet veel te warm. Daarom gaat hij regelmatig  naar de frisse garage en kruipt daar in z'n bench. Het is daar prima van temperatuur volgens hem en ook nog eens heel rustig.
Straks als we gaan eten zal hij wel vlug terug in de keuken zitten, onze makker.
Dan komt hij zien of er geen lekkere stukjes op de vloer gevallen zijn

13-01-2013 om 18:49 geschreven door Kiet