Op vrijdag heb ik een afscheidsfeest in Millenium.
Ik heb voor elke klas een cake bij, die we dan samen opeten. De leerlingen genieten ten volle teugen van de cake, dat is heel leuk om te zien.
Tijdens de middag is het de beurt aan de leerkrachten. Uiteraard gaat het gepaard met enkele speechen.
Wanneer het moment van de cake er is, mag ik de cake in de mond van de leerkrachten steken.dam Eunice roept telkens 2leerkrachten naar voor. Dan prop ik de stukken cake in hun mond. Na een paar stukken cake, gooit madam Rehab telkens water over de leerkrachten die voor hun stuk cake komen. Je mag 3maal raden, iedereen hangt vol glazuur en is kletsnat. Wat een afscheid.
Afscheid in Ganja.
Tailoring
Op dinsdag hebben we een afscheidspilau feest in Ganja. Ook met de nodige speechen en cadeaus. Alle Belgische studenten zijn aanwezig op dit feest. Maar stiekem was het nog geen echt afscheid, want vrijdag gaan Hanne en ik nog eens afscheid nemen. Het afscheid nemen ging weer gepaard met vele woorden van lof en cadeaus. En dan het echte afscheid...
Primary
In de primary ga ik ook nog even langs om dag te zeggen. Vooral in klas 7en 8 is dit gek, want met deze klassen heb ik een goede band.
Ik besef maar al te goed dat ik nog maar 2 dagen heb in Kenia. Ik ga het leven, de school, het klimaat kortom alles missen!!
Op woensdag 26 maart hebben Dolly, Greet en ik een dovenschool bezocht in Kwale. We komen heel veel te weten over het leven van een persoon met speciale nood. Hoe dat ze erachter komen, hoe worden ze in een school geplaatst, waarom zijn er vele doven, er zijn meer dove jongens dan meisjes, ... .
Op de dovenschool zitten 112 leerlingen. Alle leerlingen blijven hier ook slapen, want vele komen van heel ver, zelfs tot 200km.
De leerlingen krijgen les op eigen maat. Wanneer kinderen meerdere noden hebben, gaan ze op zoek naar de overheersende nood, en kiezen ze op basis hiervan een school.
Op de school krijgen de leerlingen de kans om na hun studie, een workshop te volgen. Tijdens deze 3jaar kunnen ze een beroep leren: naaien, timmerman of bakker. Wanneer ze de 3jaar tot een goed eind brengen, krijgen ze een certificaat.
We zijn heel blij om te zien dat de doven op deze school geholpen worden, maar tegelijkertijd beseffen we maar al er goed dat heel veel gezinnen zijn die de weg naar de scholen niet vinden. Hier zijn kinderen met een speciale nood niet helemaal aanvaard door de hele maatschappij. Vele dorpen denken nog dat het doof zijn of een andere speciale nood, een gevolg is van hekserij, god,... .
Vele gezinnen verstoppen een kind met een speciale nood. Omdat ze zich ervoor schamen, omdat ze niet weten hoe ze ermee moeten omgaan, en omdat ze bang zijn voor de reactie van de omgeving. Ook is dit het geval bij de rijke gezinnen, deze gezinnen schamen zich vaak nog meer voor hun kind. En zijn bang dat hun sociale status hierdoor verdwijnt.
De directeur vertelt ons ook dat de kinderen niet dezelfde kansen krijgen. Wanneer een gezin bijvoorbeeld 3 kinderen heeft, hebben de 2 normale kinderen meer recht op school. Wanneer het gezin niet genoeg geld heeft om alle kinderen naar school te laten gaan, zal het kind met de speciale nood altijd achterblijven, of verstopt worden.
We horen ook dat enkele ouders helemaal niet meer omkijken naar hun kind, want het kind leeft toch dag en nacht op school. Ze liggen niet meer wakker van het kind. Zo was er bijvoorbeeld een kind dat in het ziekenhuis ligt. De school heeft de ouders enkele malen gebeld, om te vragen om hun kind alstublieft te bezoeken, en ze doen dit niet. De ouders leggen alle verantwoordelijkheid bij de school, en trekken zichzelf vaak terug.Uit het oog, uit het hart.
Toch zijn we blij om te zien, dat deze kinderen kansen krijgen in hun leven.
Hopelijk zijn de ouders (of in vele gevallen sponsors) nog jaren in staat om hun kinderen naar deze school te sturen.
Vandaag bezoek ik 2keer Mombassa. Overdag en 's avonds.
Overdag worden we echt rondgeleid, en krijgen we veel te zien.
We bezoeken de vis, vlees en groentemarkt. We bezoeken fort Jesus, de oude stad, een tempel. We eten in een gigantisch goed restaurant. En op het programma staat ook nog een houtfabriek. De fabriek is een afgeschermde plaats waar zo'n 600 Kenianen houten beelden ed maken: maskers, giraffen, kommen, olifanten, masai standbeelden, .... Iedere artiest heeft een eigen nummer, en maakt op zijn eigen tempo zijn beelden. Dan mogen ze hun beelden in een toonzaal verkopen. Op elk beeld staat de prijs en de nummer van de maker, zodat 70procent van de opbrengst rechtstreeks naar de maker gaat.
Terug naar huis, een power slaapje, want deze ochtend stond de wekker vroeg. En dan terug naar Mombassa om de stad in het donker te bekijken.
Vandaag extra vroeg uit de veren. We gaan naar de watervallen in de Shimba Hills.
Eerst rijden we in het natuurreservaat rond, we hebben heel veel geluk, want we zien de 4 giraffen die in dit park zitten. Olifanten, buffels, pumba, .... .
Vandaag zien we de beesten van heel dichtbij
En dan gaan de naar de waterval..
We dalen af, de ene rots en stijl stuk na de andere, wat een belevenis. Na een dikke 40minuten komen we bij de waterval aan. Tijdens deze uitstap worden we bewapend begeleid, omdat de watervallen in Shimba Hills liggen, en de wilde olifanten ed hier dus gewoon rondlopen. Aangekomen. Snel de kleren uit, en in het verfrissende water. Na een 20tal minuten zetten we de tocht naar boven terug in. Amai amai amai. Afdalen was veel minder vermoeiend dan klimmen, vooral de stekende zon, en de temperatuur maken de klim zwaar. Wanneer we boven zijn, zijn we helemaal opgelucht.
De auto in, en dan het regenwoud door naar huis. Het regenwoud maakt zijn naam helemaal waar. Het GIET!
Ik ga een tweede keer snorkelen, maar deze keer met Frank, Brigitte, Sandra, Kim en Kelly.
Alweer was de eerste snorkel heel heeeel mooi. Wanneer we van onze eerste snorkel terug op de boot komen, zitten we nauwelijks op onze poep en..... Dan verschijnt er een hele groep dolfijnen naast onze boot. Hup snel terug dat water in, want als we geluk hebben kunnen we met de dolfijnen zwemmen. En jaja, 40minuten lang hebben we geluk. Het zwemmen met dolfijnen is niet te beschrijven.. Uitzonderlijk mooi, geweldig, ongelofelijk, magnifiek, en allemaal andere superlatieven
De dolfijnen zijn heel speels, en komen echt naast je zwemmen. Ik heb zelfs een dolfijn aangeraakt. WAUWWW!! We zijn allemaal voor de volgende uren onder de indruk.
Tijdens de tweede snorkel zie ik nog enkele uitzonderlijke vissen, maar vraag me niet welke.
Een vis die zich opblaast met stekels. Een schildpad, een octopus (ik wist niet dat ze van kleur konden veranderen), een krokodilvis, ....
Deze week start ik met 2 grote projecten tijdens de lessen creative art.
Met klas 6 en 8 maak ik een muziekinstrument, een schellestok. De eerste lessen besteden we aan schilderen, en de laatste aan alles in elkaar zetten.
De leerlingen zijn razend enthousiast dat ze zelf een muziekinstrument hebben gemaakt. En wanneer de muziekinstrumenten klaar zijn, weergalmt het helse geluid van 45 muziekinstrumenten continu doorheen de hele school.
Met klas 5 en 6 maak ik een armband, dmv macramé.
Hier zijn de leerlingen ook heel enthousiast, ze kunnen bijna niet geloven dat ze zelf een armband kunnen maken. Ook de leraren zijn verbaasd.
Voor de rest deze week geef ik social studies aan klas 7 en 8.
Deze week worden we vaak getrakteerd op regen.
Kenia is op weg naar het regenseizoen, met als gevolg dat er al wel wat regen valt.
Wanneer het hier regent, regent het serieus. Het regent zo hard, dat de druppels pijn doen op je huid. Ik heb het nog nooit zo hard weten regenen, en elke regenbui is hier zo. Wanneer het regent staan de zandwegen ook meteen onder water.
Deze week zijn er op maandag en dinsdag examens in Millenium.
Het systeem is hetzelfde als in Ganja, maar met meer discipline.
Op woensdag ga ik als begeleiding mee naar de airstrip.
Uit onze school zijn nog 15 leerlingen die geselecteerd, in de schoolcompetitie.
Vandaag gaan we oefenen met een 6-tal andere scholen, zodat we klaar zijn om op donderdag de wedstrijden te winnen.
De schoolcompetitie zijn wedstrijden: volleybal, voetbal en netbal. Alle leerlingen mogen deelnemen aan de wedstrijd. De wedstrijd begint heel lokaal. Tijdens de lokale wedstrijden worden de beste leerlingen geselecteerd, zodat de stad, en daarna de provincie een super team krijgt. De wedstrijd eindigt op nationaal niveau.
De wedstrijd deze week is op stedelijk niveau.
Van lesgeven is er deze week dus niet veel van in huis gekomen..
Op maandag en dinsdag waren het examens, op woensdag zat ik op de airstrip. Op donderdag gaf ik les, maar niet aan klas 7 en 8!want vele leerlingen uit deze klassen zijn niet op school wegens de wedstrijd van schoolcompetition.
De eerste 4 studenten vertrekken morgen vroeg huiswaarts.
Deze middag zijn Eline, Barbara, Hanne en ik gaan eten bij Majuma, de leerkracht van de naaischool: Annick For Kenya.
De rit naar Majuma was een beetje hectisch. We werden door een taxi die Majuma kent opgepikt aan posta. We staan aan posta, en iedereen beweert dat hij gestuurd is. Welke taxi zou nu de juiste zijn?!
Eindelijk in een taxi gestapt, en dan begint een avontuur in de auto, we rijden op gigantisch kleine wegen, waar precies nog nooit eerder een auto gepasseerd is.
We komen aan bij Majuma, en worden rondgeleid in haar huis. En voorgesteld aan de familie. Hier in Kenia, gaan de moslim vrouwen bij de familie van de man wonen als ze trouwen. Dan krijgen we eten voorgeschoteld. Samosas, patatjes en groentenballen. We krijgen zelfs cola! Wat een heerlijke maaltijd. Hierna volgt er een rondleiding door hun plantage. Dan vertrekken we huiswaarts.
Eline en ik stappen uit aan Nackumatt, en wandelen een uurtje langs de winkeltjes naar coconut palm. Onderweg bekijken we een verlaten hotel. Het hotel is in 2008 afgebrand, en sindsdien staat het al leeg. We wandelen in het zwembad, en doorheen het verlaten hotel.
Dan vertrekken we naar Forty thieves. En dan het laatste avondmaal in de Italiaan Anniellos. Pizzaaaaaaa!
Het weekend zit er weeral op, morgen starten de examens op school.
Vandaag bezoeken we met de 10 studenten uit België het weeshuis van Tim Timmerman: Diani Children's Village. Naast het weeshuis, heeft Tim er een hout atelier, waar ze stoelen, banken enz maken.
We worden heel hartelijk ontvangen in het weeshuis, door de kleinste kindjes. De grote kinderen zitten op internaat of hebben school op zaterdag.
Na het bezoek aan het weeshuis vertrekken we naar Mombassa. We zitten zo'n 30minuten op de matatu, en nemen dan de Ferry naar Mombassa. Op de Ferry zijn alle ogen op het witte eilandje muzungu's gericht. In Mombassa nemen we voor het eerst een tuktuk.
2 vrienden van Dolly nemen ons mee doorheen alle kleine straatjes van Mombassa. We zien het oude stadsgedeelte, vele kleine steegjes, een kathedraal ed. Fort Jesus zien we enkel van de buitenkant, want het is heel duur om het te mogen bezichtigen, en we waren onze studentenkaart vergeten.
Mombassa is een hele hele drukke stad.
Het was zeker en vast de moeite waard om Mombassa te bezoeken.
Ik geef social studies in klas 7&8 en creative arts in klas 4,5,6,7&8.
Het is heel fijn om creative arts te geven. De lessen creative arts worden nooit gegeven, omdat de leerkrachten tijdens deze geroosterde uren lessen inhalen.
Hierdoor worden mijn creatieve lessen heel goed ontvangen door de leerlingen.
Met de jongste klassen doe ik origami. We vouwen allemaal samen een kat, hond en vis. Ik heb de origami les in veel klassen gegeven, omdat de leerlingen allemaal vroegen of ik met hen ook origami wou doen.
Met klas 6 en 8 heb ik op vrijdag een stop-motion boekje gemaakt. Ik had voor alle leerlingen een mini boekje gemaakt met een 40 tal pagina's.
In de boekjes tekenen de leerlingen kleine taferelen, elke pagina dezelfde tekening maar net een beetje anders, zodat wanneer je het boekje snel doorbladerd, dat je een filmpje krijgt. De leerlingen vonden dit zeer fijn, en ik was aangenaam verrast van de resultaten.
Wat me ook nog bijblijft uit deze schoolweek is hoe geïnteresseerd de leerlingen uit klas 8 zijn. Ze willen alles weten over België, hoe we begraven worden, hoe onze politiek, school en politie in elkaar zit, enz. Het is leuk om met de leerlingen over België te praten.
Deze week hebben we ook de eerste regenbuien meegemaakt. Hopelijk blijft het regenseizoen nog even weg!
Op vrijdag was ik onderweg met de piki piki naar school toen het begon te regenen. Wanneer het hier regent, regent het relatief kort, zo'n 20 a 30 minuten. Maar tijdens de 20 a 30 minuten valt de regen met bakken uit de lucht. Een echte stortvloed.
Tijdens de stortvloed op vrijdag was ik wel een beetje bang op de piki piki. Zeker wanneer we in Ukunda een ongeval met 3 piki piki's passeerden.
Op vrijdag avond gaan we met z'n allen in Roch Starz eten en vergaderen.
We komen allemaal tot het besef dat dit het laatste weekend met z'n 10en is. Maandag vertrekken de eerste 4 terug huiswaarts. Hanne en ik volgen 2 weken later. En de laatste 4 blijven na ons vertrek nog een maand in Kenia
Deze week heb ik ook kennis gemaakt met de mama en tante van Kim en Kelly. Ze komen Kim en Kelly helpen in Kebene, tijdens de laatste 2 weken van hun verblijf.
Ik leer ze kennen tijdens een heel gezellig etentje in Nomad. We hebben die avond heel veel gelachen.
Vandaag ga ik nog eens in Kebene langs, om de kinderen en Kim en Kelly te bezoeken. Kebene is een weeshuis dat opgericht is door een Nedeelandse en een Belg.
De kinderen in Kebene zijn echt super leuk. We stellen voor aan de tantes en nonkels, want zo noemen de kinderen iedere volwassenen die in Kebene kolt, of we een spel mogen spelen.
We spelen samen met de kinderen tik tak boem. De kinderen vinden het een geweldig spel. Iedereen lacht continu. Het spelen in de warmte is wel heel vermoeiend.
's Avonds gaan we met alle studenten in Nomad eten, en vergaderen.
Vandaag loopt de wekker vroeg af, want om 7.25 vertrekken we richting de oceaan, om te gaan snorkelen.
We vertrekken met het busje naar onze boot. We zitten 1u30 in het busje, en rijden over hele hobbelige zandwegen. Dan komen we aan. We gaan op de boot, en varen richting het rif. Al snel vergezellen de dolfijnen ons.
Wanneer we aankomen in het rif, gaan we meteen het water in voor onze eerste snorkel sessie, we komen even terug op de boot om iets te drinken en dan volgt de tweede snorkel sessie. Het snorkelen is adembenemend! We zien continu heel veel kleurrijke vissen, met het prachtige koraal op de achtergrond. We snorkelden precies in de film Finding Nemo.
Welke vissen we allemaal gezien hebben, kan ik jullie niet meedelen, want zo'n pro ben ik niet. De grote verassing tijdens het snorkelen was de grote zeeschildpad.
Na het snorkelen varen we naar Wasini Island. Hier krijgen we een uitgebreide maaltijd.
Observeren, observeren, wie z'n best doet kan het leren!
Tijdens de observatie merk ik het grote verschil met Ganja la Simba.
Ganja is een gouvernementele school, en Millenium is een privé school.
Op allerlei vlakken, verschillen ze enorm. Het Engels van de leerlingen is veel beter, de leerlingen zijn meer gedisciplineerd en de leraren geven continu les.
In Ganja was dit niet het geval, leerkrachten die lesgeven op een gouvernementele school kunnen heel moeilijk ontslaan worden, omdat hiervoor een hele procedure gevolgd moet worden. In een privé school kan een leerkracht makkelijker ontslaan worden wanneer ze slecht presteren. Dit zorgt voor het grote verschil. In Ganja zaten de leerkrachten de helft van de tijd niets te doen, terwijl de leerkrachten in Millenium continu lesgeven.
Op vrijdag zetten we het verjaardagsweekend van Charlotte in.
Vandaag ga ik alleen naar millennium Rescue. Ik neem de matatu. De eerste matatu is dezelfde als naar Ganja. Dat ben ik dus al gewoon. Maar dan, het nemen van de tweede matatu verloopt helemaal niet vlot. Ik moet nog maar een 'klein' stukje met de matatu. Ik hou een 20tal matatu's tegen, maar niemand wil me meenemen. Wanneer ze mij vervoeren krijgen ze 20 shilling, terwijl ze met mijn plaats tot 150 shilling kunnen verdienen, indien ze iemand meenemen die verder moet dan ik. Dan maar een deel wandelen. Wanneer ik aankom op school keer ik Lianne kennen. Lianne is een toffe Hollandse madam, die de trage leerlingen in millennium voor haar rekening neemt. Ze is al een paar keer in Kenia geweest, en nu verblijft ze hier voor 2 jaar. Ze kent het reilen en zeilen van Kenia.
Wanneer het tijd is om mijn eerste les te gaan observeren, blijkt dat de overgrote meerderheid van mijn leerlingen niet op school is. De school neemt deel aan de jaarlijkse scholenwedstrijd. Alle scholen spelen voetbal, volleybal en netbal tegen elkaar. Eerst zijn de wedstrijden lokaal, hoe meer wedstrijden je wint, hoe verder je in de competitie geraakt. Millennium is heel goed bezig.
Maar hierdoor komt er van observeren vandaag dus niet veel in huis, TIA, this is Africa. Ik kan vandaag enkel klas 6 observeren.
Om 12.30u vertrek ik terug naar huis.
Ik neem voor de eerste keer alleen de piki piki. Een piki piki is een motor, die als taxi tot 3 mensen kan meenemen. Het is een alternatief voor de warme matatu. Nog een voordeel van de piki piki is dat hij je voor de deur afzet.
Thuis aangekomen, snel eten en douchen, want om 13.45 staat Bonnie hier om samen een ziekenhuis te bezoeken.
We gaan met z'n allen naar het grootste gouvernementeel ziekenhuis hier in de buurt, te msambweni.
Wat we hier allemaal zien in onbeschrijfelijk. Iedereen is gelijk muisstil.
We worden overal binnengelaten, zin het operatiekwartier, verloskamer, zelfs tot bij de prematuren. Dit zou in België nooit mogelijk zijn.
Een paar voorbeelden:
-Er liggen 2 prematuren in 1 couveuse, de rest van de premature baby's liggen op de schoot van verpleegsters die er op de grond zitten, en het infuus omhoog houden.
-In de verloskamer liggen 2 vrouwen samen.
-Er sterft een vrouw terwijl we even verder staan, de overleden vrouw en familie worden afgeschermd met een soort paravent. Ik vraag onze begeleider hoe ze de overledenen nu thuis krijgen. Het antwoord choqueert me, ze nemen ze mee op de matatu of piki piki.
-We zien veel zwangere vrouwen, er zijn verschillende soorten kamers, waarin de vrouwen die moeten bevallen onderverdeeld worden. De kamers zijn niet afgeschermd, het zijn dus een soort open kamers, waar je iedereen kan zien en horen. De vrouwen liggen per 6 in deze ruimtes. Zo is er een kamer waar hiv positieve vrouwen en vrouwen met tuberculose liggen, vrouwen die bijna moeten bevallen, vrouwen die nog maar enkele centimeters opening hebben enz. In sommige kamers liggen er zelfs vrouwen per 2 op een bed.
-Op de kinderafdeling is het net hetzelfde , een gang, met aan weerskanten kamers, met een halve muur, je kan dus in de kamers kijken, want er is geen afscherming of raam. Iedereen ziet en hoort dus elkaar, hier liggen ook verschillende kinderen op een kamer. De kamers zijn ook onderverdeeld, zo liggen de hele zieke kinderen, de ondervoede kinderen, kinderen met breuken, kinderen met malaria ed samen. Wanneer de kinderen een erge breuk hebben, hangen ze een gewicht aan het been/arm/.. zodat de breuk geleidelijk aan terug op zijn plaats komt.
-Er is in het hele ziekenhuis maar 1 beademingsmachine, hierdoor laten veel mensen het leven omdat er geen machine voor handen is.
We hebben nog zoveel verschrikkelijke dingen gezien die heel moeilijk onder woorden te brengen zijn.
Verschrikkelijk om de mensen hier te zien pijnlijden, de slechte zelfs in onze ogen schandalige staat van het ziekenhuis te zien. Om dan te weten dat dit het ziekenhuis is waar de bevolking naartoe moet. want Prive ziekenhuizen zijn onbetaalbaar. In het achterhoofd dan ook te weten, dat vele zelfs het gouvernementele ziekenhuis niet kunnen betalen. Zo vallen er dagelijks zovele doden, bijvoorbeeld bij een bevalling, omdat het gezin een bevalling van 25 euro niet kan betalen.
Ik kom helemaal verslagen buiten.
We rijden terug naar huis, en stoppen onderweg even om samen nog iets te drinken, om alles te verwerken.
Barbara en ik nemen chips masala, om de kleine honger te stillen. Na een paar happen staan we in vuur en vlam, het is veel te pikant. We kunnen bijna vuurspuwen.
Dan naar huis, en de dagdagelijkse routine, lessen voorbereiden, douchen, blog schrijven, ... .
Deze ochtend was het zover, mijn eerste dag in Millennium Recue. Ik heb met Greet en Nora afgesproken dat ik op hen wacht aan Nakumatt, en dat ik daar op hun matatu spring. Eerste missie van vandaag gelukt, we zitten op dezelfde matatu. Wanneer we in posta moeten overstappen wil de matatuman mijn wisselgeld niet teruggeven. Na een discussie krijg ik van een andere matatu geld terug. Dan de volgende matatu naar Millennium. Wanneer ik daar aankom, stellen Greet en Nora me aan iedereen voor, en dan volgt de kennismaking met Steve, de deputy van Millennium Rescue. We gaan samen zitten om een lessenrooster op te stellen, en dan krijg ik een rondleiding in de school. Vervolgens bezoeken we elke klas, en stel ik mezelf voor in elke klassen. Dan is het tijd om te observeren, mijn eerste observatie is social studies in klas 8. De leerkracht is er vandaag niet. Ik besluit om toch naar de klas te gaan, zodat we de namen al eens samen kunnen overlopen, en een band creëeren. Natuurlijk lachen de leerlingen met mijn uitspraak van Afrikaanse namen, de positieve sfeer is al gezet. Dan stellen de leerlingen heel veel vragen over België. Dan neem ik even een kijkje in de klas van Greet, en tijdens de middag spelen de kleuters spelletjes. In deze school krijgen de leerlingen een middagmaal. 3 keer raden, rijst met bonen ;) In de namiddag neem ik terug een kijkje bij de kleuters, want dan heeft het lager zelfstandige studie, en moeten ze heel geconcentreerd en muisstil studeren. Om 2u verlaat ik met Nora en Greet de school, en heb ik afgesproken met Kim, Kelly en Frank in Ukunda. We gaan nog een stofje kopen voor Kim, en gaan een kijkje nemen in een schoenenwinkel. Super mooie (Keniaanse) slippers voor 5euro. Dan vertrek ik naar huis. Thuis werk ik mijn blog bij, want dit is al even geleden. En dan val ik in slaap, ik ben vandaag heel moe, want heb een paar slapeloze nachten achter de rug. Wanneer ik wakker word, is het eten al bijna klaar, wat zorgen wij om te beurt toch goed voor elkaar. Dat is een heel leuk gevoel. Terug even de blog bijwerken, mijn lessenrooster overschrijven, voor mij, voor de directrice, voor de deputy, ... want jaja alles is hier handgeschreven. De douche in, en gaan slapen.
Vandaag heb ik nog een dagje vrij, want het is vakantie. Hanne moet wel naar school. Ik sta op en profiteer een beetje van het goede internet. En daarna kreeg ik een sms'je van Kim en Kelly, ze zitten in Forty thieves. Ik start te wandelen naar de matatu richting Forty thieves, en ik word lastiggevallen voor geld. Al een geluk passeert Peter, ik mag met hem meerijden naar Forty thieves. Daar drinken Kim, Kelly en ik een cola, en genieten we van het strand. Dan krijgen we honger, en gaan we een pizza eten in Aniello's. We hebben er al heel veel over gehoord, en de lovende commentaar was helemaal waar. De pizza daar was echt super lekker! Dan rijden we langs posta, om mijn post op te halen. Ik moet 200 shilling betalen, om de post in ontvangst te mogen nemen. Dan nemen Kim en Kelly me mee naar Kebene, het weeshuis waar ze vrijwilligerswerk doen. We spelen uno. Het valt ons allemaal enorm op dat ze hier valsspelen a volonté. Zelfs de volwassenen. Dan doen we mee omba time, dan moeten alle kinderen uit Kebene, buiten de aller jongste samen bidden, de bijbel lezen en dansen. Dan gaan we met z'n vieren, Hanne, Kelly, Kim en ik samen naar nomad, om te gaan eten. En dan bedje in, morgen is het een spannende dag, de eerste dag op mijn nieuwe school.
Zaterdag ochtend werken we voor school. En nemen we een duikje in het zwembad. Ik stoot mijn teen, en zie goed af van de pijn. Ik leg er heel even ijs op, want we hebben om 2 uur in Ganja la Simba afgesproken om naar een trouw te gaan. We komen aan op de 'trouw', wat blijkt, we staan hier een dag te vroeg. Dan besluiten we om met z'n allen Ukunda te bezoeken, om stof te kopen, zodat we een jumpsuit kunnen laten maken in de naaischool van Hanne. Na heel lang zoeken en afbieden vinden we allemaal een goede stof. Wanneer we thuis aankomen is mijn teen heel dik en blauw. We besluiten om naar het ziekenhuis te gaan, maar uiteraard moet ik eerst mutas en de verzekering bellen. Na een paar telefoontjes is alles oké. We vertrekken naar het ziekenhuis, we zijn benieuwd hoe het er zal uitzien. Het ziet er allemaal heel oud uit, maar ik word heel goed geholpen. Eerst ga ik bij de dokter, en die wringt wat aan mijn teen, amai dat deed zo'n pijn. Hij stelt voor dat ik eerst pijnstillers krijg en een foto laat nemen. Ik krijg van de verpleegster een injectie, ze vraagt of ze het ook in mijn bil mag doen, want ze heeft het medicijn nog nooit in een arm geïnjecteerd. Dan volgen de x-Ray's. We wachten een tijdje, want de verantwoordelijke voor de foto's moet van thuis komen. Zo'n ouderwets toestel heb ik nog nooit gezien. Het nemen van de foto's neemt niet veel tijd in beslag, en de man ontwikkelt de foto's meteen. Ze zien geen duidelijke breuk, maar toch gaat de voet in de plaaster, want hij is heel dik en blauw. Nadien gaan Hanne en ik eten in Bruce, want het is al laat om nog te koken, en dan gaan we naar Shakatak. Wat een slecht idee, met mijn voet. En wanneer we naar huis willen, beginnen ze te vechten, dus mogen we niet uit de Shakatak. Wanneer we eindelijk naar buiten mogen, moeten we 40 minuten op onze taxi wachten.
Zondag Deze ochtend pikt Bonnie me op om naar de trouw in Ganja te gaan. Wanneer men hier trouwt, heeft elke familie, dus de familie van de bruid en de bruidegom hun eigen feest. Het begint 's avond, en ze gaan door tot de volgende middag. Om 7u 's ochtend gaan beide families naar de moskee, en trouwen ze. Dan gaat iedereen mee naar het huis van de bruidegom. Ze eten, en dan volgen de laatste 2 uur (deze hebben Bonnie en ik meegemaakt). Tijdens deze 2 uur worden de schulden betaald. En vader vertelt het volk hoeveel schuld hij nog heeft voor het feest, en dan moeten de gasten geld geven, totdat de schulden vereffend zijn. Dit is dan ook meteen het einde van het feest. Opvallend is dat de vrouwen en de mannen niet bij elkaar mogen zitten. Bonnie zet me thuis af, Hanne en ik blijven nog even in het appartement. Dan gaan we naar Forty thieves, om het weekend af te sluiten. We eten thuis, en ik Skype even met mama om haar gerust te stellen, want ze maakt zich een beetje zorgen. We hebben goed internet dus ik Skype ook nog even met Brun, en met mijn neefje en nichtje. Amelie en Nicolas zijn heel benieuwd Joe het er hier aantoe gaat, en stellen voortdurend vragen. Dan is het alweer bedtijd.
Op donderdag ochtend vertrekken we om 7.15 op een 2 daagse safari.
Ik ben heel benieuwd wat we allemaal gaan zien.
De eerste uren brengen we door in de bus. We rijden door Mombasa en nog vele steden en dorpen totdat we na 4uur aan het national park zijn.
We gaan in het park. En rijden naar onze slaapplaats. Tijdens deze eerste game-ride zien we al een leeuw, wat een geluk, want de meeste zien geen leeuw, omdat er te weinig leeuwen in het park zitten. We zitten voortdurend de hele horizon af te speuren, naar dieren. Tijdens de eerste game-ride zien we ook nog gazellen, olifanten, buffels, zebra's en een struisvogel. Dan na een lange game-ride komen we om 13.45 aan in onze lodge. We verdelen de kamers door lotje trek, ik slaap met Hanne en Barbara. We gooien ons gerief binnen in de tent, en gaan eten.
Na het eten doen we nog een plonsje in het zwembad, aangezien dat je op het warmst van de dag bijna geen dieren ziet, omdat ze zich verstoppen in de schaduw. Om 16u vertrekken we voor onze tweede game-ride. Tijdens deze game-ride zien we naast de vorige dieren ook veel giraffen. Tegen de avond aan, hebben we een hele unieke ervaring, een olifant komt tot bij onze auto. Wanneer de olifant nog maar 2 meter van ons verwijderd is, vertrekt de chauffeur heel snel, want de olifant komt te dicht, dit kan gevaarlijk zijn.
Om 19u30 zijn we terug in de lodge. We gaan met z'n allen eten. Het hotel heeft een uitgebreid buffet, en 1 kok die pizza's a la minute klaarmaakt.
Na het eten gaan we ineens slapen, want morgen om 06.30 vertrekken we terug voor de derde game-ride. Tijdens deze game-ride zien we naast de andere dieren ook nog pumba's en vele vogels. Na een lange game-ride,gaan we terug naar het hotel, voor het ontbijt en het leegmaken van de kamers.
En dan vertrekken we opnieuw op game-ride, richting de uitgang van het park. We zien nu nog een neushoorn. En dan plots vlammen we door het park, want om 11 u moeten we buiten staan.
Aan de uitgang bestellen we een lunchpakket, en vertrekken we terug naar huis.
Op safari gaan is een hele uitzonderlijke ervaring, die je heel moeilijk onder woorden kunt brengen. Het is adembenemend.
Tijdens de reis naar het appartement kopen we onderweg een cd met de Keniaanse hits van het moment. We komen thuis aan en we relaxen een beetje, om tegen 19u naar de anderen te vertrekken om samen te eten, en nadien even iets te gaan drinken. We wachten en wachten op de pizza, en hij komt maar niet. Na 2u komt de pizzaboy eindelijk. Hongerrr!!
Het is mijn laatste dag op Ganja la Simba. En vandaag eindigen de examens voor alle leerlingen.
Omdat ik tijdens de lessen gezonde voeding vaak te horen kreeg dat leerlingen al blij zijn dat ze 1 maaltijd per dag kunnen nuttigen. Hebben Hanne en ik besloten om vandaag alle 450 leerlingen van Ganja la Simba en Annick for Kenya, met een deel van ons ingezameld geld. Spannend!
's Ochtends neem ik nog examens af in klas 6. Wanneer ik naar buiten kijk zie ik de 'catering' de pilau klaarmaken.
Alle leerlingen hadden hout meegebracht van thuis, om op te kunnen koken. Heel grappig om iedereen te zien arriveren op school met hout.
Tijdens de middag neem ik een kijkje in de kleuterklas. De voorbije weken was het daar heel chaotisch, er was maar 1 leerkracht voor 130 leerlingen. Ik ging er dus tijdens elk springuur helpen. Door deze chaos en leeftijdsverschil hebben de leerlingen geen leerstof gezien.
Sinds vandaag is er een oplossing, er is een leerkracht bijgekomen, die een tweede kleuterklas gaat starten. De leerkracht doet het echt super goed, ik ben blij om te zien dat de kleuters les krijgen. Want door zo'n 6u per dag bij deze schattige kindjes door te brengen, ben ik best wel gehecht aan hen.
Ik ging ook nog eens een kijkje nemen bij de jongen met de genaaide lip. Hij heeft nog zeer veel pijn, maar ik zie het wel goed komen.
En dan het 'grote' moment, de pilau is klaar, en iedereen krijgt een maaltijd. De leerlingen en leerkrachten zijn ons heel dankbaar. Onze eerste missie is helemaal goed geslaagd.
En dan afscheid, de leerlingen, leerkrachten en ik vinden het heel spijtig. Ik krijg echt hele lieve dingen te horen, en dat is heel leuk.
Zo heb ik een speciale band met Fabianne, een kindje van een leerling uit Annick voor Kenya. Fabianne zit in de kleuterklas, en volgt me tijdens de schooluren continu. De mama van Fabianne vraagt of ze mijn telefoonnummer mag, omdat Fabianne de hele avond over mij praat, en ze me gaat missen. Dan kan ze me eens bellen, en kan ik praten met Fabianne.
En dan even een andere wending op deze fantastische dag. Eerst en vooral krijg ik ineens heel veel buikpijn, vermoedelijk door het fruitsap dat een leerling me aanbood als dankbaarheid. Ik kon dus niet met de rest mee, Ukunda gaan bezoeken.
Op ons appartement ontdek ik dan, dat er onrechtmatig 220 euro van mijn rekening is gegaan. Gisteren ging ik geld afhalen, en de transactie werd geannuleerd. Ik heb het geld dus niet ontvangen, maar het is wel van mijn rekening gegaan. Bonnie stelt me gerust dat dit bij hem ook al enkele keren voorkwam, en dat het dan vanzelf weer inorde komt, duimen dus!
En dan zetten Hanne, Barbara, Charlotte, Eline en ik nog een stapje in de wereld. Het was een geweldige avond
Gisteren verhuisden Hanne en ik naar een ander appartement in hetzelfde gebouw. Vanaf nu hebben we airco, geen generator meer naast onze slaapkamer, meer daglicht, en een zeer mooi, groen uitzicht.
Tijdens onze eerste ochtend in het 'nieuwe' appartement worden we vergezeld door 5 apen aan het raam.
Vandaag zijn het weer examens op school:
Kiswahili, science en opstel in Kiswahili.
Vandaag ben ik de toezichter in klas 5.
Voor mij was het redelijk moeilijk om mij wakker te houden,
niks zitten doen in een bloedheet klaslokaal is best vermoeiend.
Ik ga tijdens de schooluren bij de jongen langs, die gisteren een accident heeft gehad. Ze zijn daadwerkelijk naar het ziekenhuis geweest, en zijn ' lip is genaaid, hij had 8 hechtingen nodig.
De jongen heeft heel veel pijn, en kan daardoor niet slapen. Zijn hele gezicht en ogen zijn heel erg gezwollen. Op woensdag, morgen gaan de deputy nog een met hem naar het ziekenhuis voor een check-up.
Tijdens de middag bezoeken we 3 huizen van leerlingen vanuit mijn school. We mogen in de huizen een kijkje nemen. Overal worden we hartelijk ontvangen. We gaan langs een meubelmaker die ook een boerderij heeft. Hier kloppen we de geroosterde cashewnoten open.
Meteen na school gaan we naar Lushago om de safari te betalen.
We gaan langs de bank om geld af te halen, de bankautomaten werken niet.
Dan wou ik de safari met een kredietkaart betalen, oeps de kredietkaarten werken ook niet vandaag. We zitten met een klein probleempje, we moeten de safari vandaag betalen. Na een tijdje komen we te weten dat de Barclays bank werkt. De eigenaar en Bonnie vervoeren ons 8 naar de bank, zodat we de safari kunnen betalen.
's Avonds zijn Hanne en ik uitgenodigd om samen te gaan eten en zwemmen bij Bonnie. Jay, Hanne en ik hebben onze bikini aan, en we zijn klaar om het zwembad in te gaan, en ze roepen naar ons. Vandaag mag er uitzonderlijk niet gezwommen worden na 18u. Spijtig.. Al een geluk stelt Bonnie zijn douche open voor ons, want onze voeten zien nog zwart van op school.
En dan volgt de maaltijd. Een soep van linzen met chapati, een vegetarische pasta met, indien gewenst, kip en een bananenmilkshake (voor mij een appelsien). Het was echt super lekker. Dan voert Bonnie ons terug naar huis, want ondertussen is het donker. Na een geslaagde avond, en een vermoeiende avond kruipen we alweer in ons bed.
