Vandaag starten de examens op school. Ik was heel benieuwd hoe het hier zou verlopen. Ik krijg klas 4 toegewezen.
De leerlingen krijgen allemaal een blad met vragen waar ze absoluut niet op mogen schrijven, want anders kunnen de papieren niet herbruikt worden.
De leerlingen schrijven hun antwoord dus op een apart blad, wat niet zo moeilijk is, want alle examens zijn hier meerkeuze. Ze hoeven dus enkel een cijfer en een letter op te schijven.
De leerlingen moeten continu rechtstaan om hun blad terug op te rapen, omdat het weggevlogen is door de wind. De ramen hier hebben geen glas, enkel tralies, dus de wind gaat er recht doorheen.
Wat ook opvalt is dat de leerlingen heel, heel traag werken. Het examen is in het Engels, en het niveau van de leerlingen is veel te zwak om examens te doen in het Engels. Vandaag staat wiskunde, Engels en een Engels opstel op het programma voor de hele school.
Tijdens de examen wisselen scholen enkele leerkrachten uit. Zodat onpartijdige leerkrachten het examens afnemen en verbeteren, van klas 7 en 8. Want de school moet een zo hoog mogelijke score halen, en door deze regeling kunnen de leerkrachten dus niet foefelen met de score.
In de namiddag, tijdens de games, gebeurt er een accident.
2 leerlingen hebben gevochten, de ene heeft er enkele schaafwonden aan overgehouden, en de andere een heel diepe snee in zijn lip.
Uit deze situatie blijkt nog maar eens dat het hier helemaal anders aantoe gaat.
Ik zit met de leerkrachten op een bank, en zie een jongen die hard aan het bloeden is voorbijlopen. Ik vraag aan de leerkrachten naast mij of die het ook heeft gezien, ja zeggen ze, maar niemand reageert.
Ik loop dus achter de jongen aan, en zie dat zijn lip heel erg bloed. Ik stuur een leerling om de deputy te gaan halen, maar de deputy zegt dat wij maar naar zijn kantoor moeten komen (de leraars zijn hier liever lui dan moe, wanneer ze zich niet moeten verplaatsen zijn ze blij). Ik geef de jongen mijn drinkwater, om te zien hoe erg het is. Het is een hele gapende wonde, die zeker en vast genaaid moet worden.
We gaan samen naar de deputy, en hij zegt meteen dat dit genaaid moet worden. Ik laat de jongen achter omdat ik denk dat hij wel verder verzorgd wordt.
Na 10 minuten kom ik terug, en zit de jongen al terug buiten. Ik vraag waarom hij nog niet vertrokken is, en ze zeggen dat ze zo vertrekken. Nog eens 10 minuten later, nog steeds niet vertrokken, en nog steeds veel bloed.
Ik vraag aan de deputy wat het probleem is, ze gaan zo meteen vertrekken, niet dus. Ik vraag nog eens wat het probleem is, money... Geen geld om de jongen naar het ziekenhuis te brengen. Dus ze gaan niets doen. Ik hou voet bij stuk en zeg dat hij als verantwoordelijke(deputy) moet zorgen dat zijn leerling naar het ziekenhuis gaat, om de wonde te laten naaien. Ik bel even Bonnie om raad te vragen, ondertussen zijn we 40 minuten verder. Nog steeds niet vertrokken, en ze zijn het niet van plan, want de school heeft er het geld niet voor. Toen draaide mijn maag om, ik wist goed genoeg dat ze vorige week geld hebben ontvangen van ouders, en dat dit nog in school ligt, want er is een probleem met de bankrekening van de school, die staat nog op de naam van de vorige headteacher, er kan dus geen cash geld op de rekening gezet worden. Ik dring dus nog eens aan om naar het ziekenhuis te gaan. Tevergeefs. Uiteindelijk spreek in met Bonnie af dat ik het geld zal lenen, zodat ze naar het ziekenhuis kunnen (10euro). Ik wacht tot de leerling op de motortaxi zit, want tot 'overmaat van ramp' gaat de leraar, die vorige week corrupte dingen heeft gedaan op school, mee. Ik wacht met een bang hartje af tot morgen. Zodat ik met mijn eigen ogen kan zien dat ze daadwerkelijk met hem naar het ziekenhuis zijn gegaan. En dat de leerling het goed stelt.
Het grijpt me enorm aan dat de school (doet alsof ze) het geld niet hebben om een leerling naar het ziekenhuis te laten gaan.
Ik verlaat de school wanneer de leerling dus op de motortaxi zat. Ik voel me echt koken van woede, van de adrenaline. Waarom willen ze hem niet naar het ziekenhuis brengen, waarom kijken ze niet om naar hun leerlingen, waarom zeggen ze dat ze geen geld op school hebben terwijl ik het gezien heb, waarom liegen ze tegen mij en zeggen ze dat ze wel naar het ziekenhuis zouden gaan, veel waarom vragen vandaag, en ongeloof.. Ach ja, het is hier een helemaal andere mentaliteit.
Maandag starten de examens op mijn school, dus ik moet geen lessen voorbereiden. Dus begin ik maar aan het wekelijks verslag. Wat foto's uploaden op facebook.
We gaan naar Forty thieves om afscheid te nemen van Pascale, Eddy, Hans, Liesbet en Sharron. Hier blijven we heel lang plakken. Wat een geweldig gevoel, op het strand, met het zonnetje, lekker iets drinken, met het hele Belgische gezelschap.
Nadien gaan Hanne en ik langs coconut palm om mijn voet te laten verzorgen door Greet. Gisteren avond ben ik in het donker tegen een rots gelopen, en ben een stukje vel van mijn teen kwijt. Niets ergs, maar hier in Kenia moet je alles goed verzorgen, omdat hier alles sneller ontsteekt door het vuil, zweet, beestjes, ... .
We sluiten het weekend goed af, en gaan eten in Bruce.
Om 20u Keniaanse tijd gaan we al slapen, want het was een heel druk en vermoeiend weekend.
Deze ochtend was het zover, mijn verjaardag in Kenia.
Ik werd wakker, en kreeg een geweldig pretpakket van Hanne, met oreo's, bounty's, een pot nutella, caprisonne, kraanvogels en een bloem. Nadien mocht ik eindelijk de verjaardagskaart van Steffi opendoen. :) Een kei toffe kaart met een liedje, dat de hele dag ik je hoofd blijf zitten.
We maakten ons klaar om te gaan ontbijten in Limington's met Kim en Kelly. Vandaag was het heel warm, en nergens een matatu te bespeuren. We gingen dus te voet, wat een opluchting dat Bonnie passeerde, en ons een lift gaf!
Na het ontbijt stapten we naar het strand, en stopte ik even voor een geweldige massage, het is tenslotte maar 1 keer per jaar je verjaardag. Na een massage van 1u liepen we over het strand naar 40thieves. Om daar nog een vers mango sapje te drinken. En dan hop naar huis, al een geluk passeerde er net een matatu. En dan maken we ons klaar voor de uitstap van vanavond. De verwachtingen van iedereen zijn heel hoog.
We komen op het reisbureau aan, niemand te zien.. En dan uit het niets komen de 8 andere studenten te voorschijn uit een winkel, met hoedjes op, en ze zingen uit volle borst! Heel grappig hoe de mensen rondom ons keken. :)
En dan vertrokken we, voor wat later een idyllische avond blijkt te zijn. We rijden een uurtje met het busje, totdat we bij de boot aankomen. We stappen op de boot, kregen meteen een cocktail in ons handen, een live band die ons entertainde, en we vertrokken om de zonsondergang op het water mee te maken. Na de zonsondergang zette de boot koers naar Wasini eiland. We komen daar toe, en volgen het pad van kaarsjes, om vervolgens ons hele buikje te vullen met allerlei zeevruchten ed. Tijdens het eten hebben we vuurvliegjes gezien, ze bestaan dus echt, niet alleen in sprookjes :) Na de geweldig maaltijd terug met de boot naar het vaste land, en met het busje naar huis. Wat een geweldige dag! Dank u wel Hanne, Kim, Kelly, Bonnie, Pascale, Dolly, Remie, Barbara, Charlotte,Soetkin, Eline, Greet, Nora, Jolien voor de geweldige dag!
Vandaag de laatste lessen gegeven in Ganja la Simba. Volgende week maandag, dinsdag en woensdag zijn er examens, dus geen les. En dan is het mid term.. 2 dagen vakantie :)
Vandaag heb ik op de handen van de kleuters met een alcoholstift een bloem getekend. Zo fier dat ze waren op hun bloem. De kinderen zijn hier super gelukkig met zo iets kleins. Zo mooi om te zien.
In de namiddag had ik een helemaal andere ervaring. Ik kom klas 7 binnen, om les te geven, Mr Juma en ik zeggen dag tegen elkaar, en ineens, valt er een meisje bewusteloos op de grond. Daarna begint ze heel hard te huilen, roepen, bewegen. Heel gek. In het begin dacht ik aan een epilepsie aanval, maar uiteindelijk denken Bonnie en ik niet dat het een epilepsie aanval is. Het is heel gek hoe ze hier met zoiets omgaan. Het meisje ligt dus bewusteloos op de grond, wanneer ze haar ogen opendoen zien we alleen wit. Ze ligt daar te kronkelen op de grond, te roepen, te huilen, rond zich heen te slaan, gebaren te maken, ... . Wanneer ze haar aan haar arm vastpakken, is haar lichaam net een plank voor enkele minuten.
De eerste 10 minuten laten ze haar in de klas liggen, en zijn alle leerlingen met haar aan het lachen. Daarna slepen ze haar aan haar arm naar buiten. De leerkrachten gaan op haar zitten zodat ze zichzelf niet pijn doet. Deze situatie gaat 40minuten door. En dan opeens valt ze in slaap, ze wordt wakker en herinnert zich niets meer.
We babbelen er even over met de leerkrachten, deze aanvallen zijn 3 maanden geleden begonnen, en komen elke 2 a 3weken voor. Ze vertellen mij dat ze problemen heeft met haar ziel.
Bonnie vertelt me ook dat hij hier al een paar duiveluitdrijvingen gezien heeft, en dat ze zich net hetzelfde gedroeg tijdens de aanval.
Vandaag is ook de dag van afscheid op de naaischool. Eddy, Hans, Liesbeth en Sharron zijn vandaag de laatste keer op de naaischool, want ze vertrekken maandag. Tijdens de middag eten we pilow, een Afrikaanse stoofpotje van rijst, kruiden, aardappelen, vlees zoals geit of kip. Zeer lekker. Ik ga terug naar de les, en wanneer ik terugkom om samen naar huis te gaan is het het echte afscheid. Iedereen heeft het er heel moeilijk mee. Je ziet aan de meisjes hun gezicht dat ze ze gaan missen.
's Avonds hebben we een vergadering met sunshine 4 kids over de afgelopen week. Hoe we ons op de school voelen, en wat er ons bijblijft. Ik vertel dat ik deze week geraakt ben door: corruptie, de manier van straffen, de aanval van het meisje vandaag en het feit dat heel veel leerlingen blij zijn als hun familie zich 1 maaltijd per dag kunnen veroorloven. Veel gezinnen hebben niet het geld om elke dag eten te kopen, dit staat in groot contrast met de rijkere kinderen die dan voor de ogen van de andere armere kinderen elke dag zitten te snoepen.
Maar buiten de dingen die me raken, blijf ik verwonderde dat de mensen hier zo vriendelijk en blij zijn. Het is onvoorstelbaar, maar iedereen lacht hier bijna altijd.
Na de vergadering gaan we eten in African Pot. Er is een live bandje, en natuurlijk moet ik eraan geloven. Opeens een liedje speciaal voor mij, happy birthday en een ander liedje. Uiteraard moet je hier in Afrika dansen wanneer ze zoiets voor je doen. Dus ja, ik had geen keuze. ;)
Al snel kwamen al de studenten me vergezellen.
Vandaag in de African Pot valt het fenomeen van sugar daddy's and mummy's erg hard op. Aan bijna elke tafel, buiten de onze, zit een oudere blanke man of vrouw, vergezeld door een hele jonge Afrikaanse man of vrouw.
2 dagen slecht internet gehad, dus nu toch nog een klein verslagje van deze 2 dagen.
Op woensdag zijn de studenten mijn school komen bezoeken. Ze hebben tevens kennis gemaakt met de schoolspin. In de boom op de speelplaats zit een gigantische (giftige) spin. Ze zit er ondertussen al 7 dagen. Stiekem hou ik ze elke dag int oog, om te zien dat ze er nog zit. Daarna bezochten we Hanne haar school, maar die had ondertussen al geen geheimen meer voor mij. En daarna bezochten we Bright Angels. Wat een wereld van verschil. De school heeft 1 schoolgebouw. In dit gebouw zijn klassen gemaakt uit houten planken. Het lijkt wel op een stal voor dieren. Maar naast de slechte schoolinfrastructuur valt het enorme enthousiasme van de leerkrachten wel op. Wat een wereld van verschil met mijn school. We stappen naar het huis van de andere studenten. Tijdens de wandeling passeren we de airstrip (vliegveld). De landbaan is zo'n 10 meter van ons verwijderd, en er staat geen hek rond. De studenten van een school uit de buurt voetballen naast de vliegtuigen. Grappig om te zien. Dan stoppen we even bij een mevrouw die patatjes maakt, en vergaderen we bij de andere studenten over de uitstappen die we willen plannen.
Donderdag, vandaag ga ik weer lesgeven in Ganja la Simba, en Annick for Kenya. Aan volwassen meisjes lesgeven is helemaal anders dan aan 14 a 15-jarigen. Heel leuk ter afwisseling! Thuis aangekomen, en Hanne stelt voor een terrasje te gaan doen. Na enkele drankjes besluiten we naar huis te gaan, om te eten. Maar ineens valt Hanne haar frank. Ze is kokosmelk vergeten te kopen. Oeps. Toch maar in Bruce blijven, en hier iets eten. Tijdens het eten zet de serveerster de tv op. Er komen enkele Kenianen speciaal naar de bar om het programma te zien. Het is een show (in Swahili ;) ) om mee te lachen. Het is heel grappig om de show niet te verstaan, terwijl dat de mensen rondom ons gigantisch hard lachen.
Zoals elke schooldag vertrekken we vroeg met de matatu naar school. Ik geef eerst een les social studies aan klas 8.
In de voormiddag staan er nog 2 lessen creative art op het programma met klas 4. Hanne en ik geven samen les, omdat de lessen over creativiteit ed gaan, past dit in ons portfolio (eindwerk). We hebben de eerste les rond optische illusies gewerkt. Tijdens de tweede les verdeelden we de groep in duo's. We tonen de ene helft van de duo's een tekening, dan is het de bedoeling dat de leerlingen die de tekening kunnen zien, ze zo gedetailleerd mogelijk beschrijven aan hun partner, zodat deze de tekening kan zo nauwkeurig mogelijk kan natekenen. Dit is voor de leerlingen een moeilijke opdracht, maar het is toch gelukt.
We blazen even uit op een terrasje, en zien Pascale passeren, dus we slaan met haar een praatje. We passeren een groente- en fruitkraam en willen enkele tomaten kopen. Omdat wij muzungu's zijn, vraagt de verkoper meer dan het dubbel dan wat we vorige week hebben betaald voor tomaten op de markt. Dit komen we heel veel tegen, dat ze ons proberen dingen veel duurder te laten kopen, dan dat de 'werkelijke' prijs is. We krijgen nog een beetje van de prijs, maar niet veel, ach ja, we willen toch niet naar een andere winkel lopen, door de hitte, dus geven we hem 30 shilling voor 3 tomaten. Vandaag schijnt de zon terug, eindelijk, want de voorbije 3 dagen hebben we geen zon gezien. Maar uiteraard gaat de temperatuur omhoog met de zon. Ik kan de warmte van Kenia heel moeilijk beschrijven, het is hier warm, en de hitte maakt je heel loom. Alles vraagt meer energie.
Heel goed nieuws, de betrokken persoon heeft het geld teruggegeven!
Ik heb even getwijfeld of ik jullie het corruptie verhaal wil meedelen, en heb besloten het jullie te vertellen. Omdat corruptie op school, door de politie, ... hier altijd achter de hoek lijkt te schuilen. TIA (this is africa).
Vorige week donderdag kwam ik op school aan, evenals Eliane, Dolly en Bonnie. De headteacher (directeur) is afwezig, dus de deputy vervangt haar. De deputy (onderdirecteur) van mijn school is naast deputy ook leerkracht social studies in klas 6, 7, 8. Ik geef op Ganja la Simba social studie, dus hij is naast deputy ook mijn mentor.
Dus, verder het verhaal, wij zijn donderdag op school, en zien dat de deputy constant, ouders en leerlingen ontvangt. De ene na de andere verlaat zijn bureau, de hele dag door. We horen eens even bij de ouders die uit zijn kantoor komen. De deputy ontvangt het schoolgeld van de leerlingen vandaag. Kids of Kenya vraagt hen of ze een bewijs van betaling hebben.. Nee. Oei oei.
De volgende dag gaan Bonnie, Dolly en Eliane terug naar school om de headteacher te spreken. Blijkbaar heeft de deputy het geld niet doorgegeven aan haar. De betrokken leerkracht is vandaag afwezig, ik denk dat hij het door had dat Kids of Kenya een vermoeden heeft. Op vrijdag wordt en een meeting georganiseerd tussen kids of Kenya, de deputy en de headteacher. Hier krijgt Hij de kans om zich te verantwoorden.
Door de de problemen op school, is er besloten dat ik 1 week vroeger naar Millenium Rescue kan gaan, om daar les te geven. Ik ga op 3 maart al naar de andere school.
Vandaag weer een (halve) schooldag. Deze ochtend kreeg ik tijdens 2 lessen aan klas 8 bezoek van Pascale. Ze kwam eens een kijkje nemen naar mijn lessen. Hopelijk heb ik het er goed vanaf gebracht. ;-) Iemand die je komt observeren, blijft zelfs in het derde jaar toch nog behoorlijk spannend! Ik heb 'stiekem' van Hanne vernomen dat ze goede dingen over mijn les heeft gezegd.
En dan, voor de eerste keer alleen naar huis in de matatu. Alles is goed verlopen, oef :) Dan ga ik langs de Nakumatt en ik kook al, zodat het eten klaar is wanneer Hanne van haar hele (vermoeiende?) dag school thuis komt. Ik dacht snel even een wasje te doen, maar heb het met de hand wassen van kleren een beetje onderschat, ik was algauw 1u30 verder. Het wassen opzich is niet zo moeilijk, maar al de zeep er terug uitkrijgen :). Vandaag is het heel warm, dus wanneer Hanne om 17u thuiskomt doen we even een plonsje in het zwembad, en werk ik mijn blog bij aan het zwembad. Zometeen terug naar boven, de spaghetti koken en saus opwarmen. En dan nog een paar lessen voorbereiden. En dan is het alweer tijd om te gaan slapen!
Deze ochtend zijn we gaan ontbijten in het restaurant naast ons.
Het was een beetje een teleurstelling, nu weten we dat we daar niet opnieuw moeten gaan ontbijten.
We hebben heel lang op het ontbijt moeten wachten, omdat ze naar de winkel moesten voor brood. Naast een eitje kregen we een worstje, de confituur en fruitsla waren ze vergeten.
Tijdens het lange wachten op het ontbijt hoorden we plots veel lawaai, de serveerster kwam ons zeggen dat dit grote apen zijn, en als we er 1 zien, we zo snel mogelijk moeten gaan lopen. Spannend!
Na ons ontbijt van bijna 2 uur willen we ons strand eens zien, en naar Forty thieves wandelen. Eens op het strand, verschoten we een beetje. Het strand achter ons appartement heeft geen zand, maar rotsen, en is bezaaid met algen en zeewier, het strand is helemaal zwart. We wandelen een uurtje, en dan komen we aan in Forty thieves.
We zetten ons op een terrasje, en genieten van een drankje en een pizza. Sorry ontbijt, maar we hebben niet genoeg met 2 toasts ;).
Na een uur of 2 besluiten we om op de uitnodiging van Kim en Kelly in te gaan. Ze hadden 3 kindjes uit hun weeshuis meegenomen naar hun appartement om te zwemmen.
We zetten de kindjes terug af in Kebene.(weeshuis)
Even verder zien we een school, met heel veel bewaking. En opeens uit het niet verschijnt er een gigantische vrachtwagen. We gaan even een kijkje nemen. Een Belgische vrouw heeft hier een een school opgericht, en vandaag kwam de container aan die ze vanuit België verzonden hebben.
Om het weekend af te sluiten gaan we op restaurant. Kim en Kelly bellen naar het Nomad restaurant. Ze hebben een eigen taxi-service die je ophaalt en terugbrengt.
Het restaurant is zeer idyllisch, op het strand gelegen. Tot mijn grote vreugde staat er gigantisch veel lekker eten op de kaart. Ik ga voor een ravioli van ricotta en spinazie met een tomatensausje.
Terug de taxi in naar huis, nog een lesje voorbereiden, en de dag is alweer om. De tijd vliegt hier.
Vandaag gaan we naar Lunga Lunga, het geboorte dorp van Majuma. Eddy van Annick for Kenya heeft hier geïnvesteerd in een waterput. Voorheen moesten de familieleden van Majuma 7 kilometer lopen om water te gaan halen. Vandaag wordt de waterput officieel geopend, met een heus feest.
Hanne en ik werden opgehaald door Bonnie, en dan pikken we Dolly op. Een groepje Hollandse kennissen volgen Bonnie. Onderweg moeten ze in de andere auto naar het toilet. We stoppen bij een huis van nog andere Nederlanders.Wauw wat een huis, zo mooi, je kan het niet beschrijven. Het zwembad gaat over in het strand, en het huis is echt heel mooi. De man die hier woont heeft een boerderij waar hij tomaten kweekt. Nederlandse jonge delinquenten kunnen hier hun straf uitzitten, door te helpen op de boerderij.
Dan zetten we onze weg verder naar Lunga Lunga. Onderweg worden we tegengehouden door de politie. Onze auto heeft geen problemen, doordat Dolly bij ons zit, en ze dus Swahili kan praten. Maar de Hollanders die ons volgen hebben wel problemen. Na de controle, en nadat de Nederlanders duidelijk hebben gemaakt dat ze niet gaan betalen, mogen we verder rijden. Alle politiemensen alsook bewakers die je hier op straat ed tegenkomt hebben een groot wapen bij zich.
We komen aan, en krijgen een rondleiding in het ouderlijk huis van Majuma. Ik kan me nauwelijks voorstellen dat ik in zo een huis moet leven. Waar de kippen en de geiten tussen de potten en pannen lopen. Waar het overal in het huis heel donker is. We krijgen enkele lekkere hapjes, zoals samosas, een soort fruitpap, lekkere koekjes ed.
Dan gaan we terug naar de waterput. En volgt de ceremonie, waar veel mensen een woordje zeggen. Ook wij moeten eraan geloven. Tijdens de ceremonie wordt er ook gedanst en gezongen. Uiteraard moeten wij meedansen. Dit valt niet mee in de hitte, want de frisse wind die wij kennen in Dianni aan de kust, is hier in het binnenland nergens te bespeuren. Na een best wel lange ceremonie, krijgen we een feestmaaltijd: pilow. Een stoofpotje van rijst met groenten, kruiden en geit. Alle aanwezigen krijgen pilow.
Liesbet en Sharon hadden enkele verassingen bij voor de kinderen zoals lolly's, ballonnen, snoepjes, bellenblaas. De kinderen gingen helemaal uit hun dak, want ze kenden dit allemaal niet.
Dan zaten we nog een tijdje onder de bomen, en sproken we met de lokale bevolking, en speelden we met de kinderen. Dan terug naar huis, op de verschrikkelijke weg die vol, maar dan ook vol, diepe putten zit.
We we stoppen nog even voor een cappuccino (voor Hanne en Bonnie). We komen thuis aan, en springen in de douche. 10 minuten later zijn we alweer opweg naar Limington's. We gaan eten met Eliane en Pascale, omdat Eliane maandag terug naar België vertrekt.
Na een hele lange dag, met weer heel veel nieuwe indrukken kruipen we in ons bedje. Slaapwel!
Jeehj, ons internet is gemaakt. Kan ik de blog weer eens bijwerken.
Op donderdag was het Medicinday. De overheid bracht ontwormingspillen naar school, voor alle leerlingen. De eerste 2 uren stonden de 130 kleuters op het programma. De leerkracht van de klas was ziek, dus Mevrouw Fatima en ik gaven de kleuter een pilletje. Wat een chaos, de leerlingen wisten hun eigen naam niet, hierdoor was het heel moeilijk om de leerlingen te registreren. De leerlingen waren ook nog eens bang van het pilletje.Ze spuwden het constant terug uit.
Daarna stonden de hogere klassen op het programma. Mr Mrezi en ik gingen alle klassen af. Ik zette de leerlingen naast een meetstok om te zien hoeveel pilletjes ze nodig hadden, en gaf ze de juiste hoeveelheid. En Mr Mrezi registreerde het aantal pilletjes per leerling. In de namiddag heb ik lesgegeven aan de (volwassen) vrouwen van de naaischool. Dit was een hele andere ervaring. Het Engels van de leerlingen van Annick for Kenya is eveneens zwak, dus mevrouw Majuma vertaalde tussendoor, zodat ze zeker de les begrepen.
Op vrijdag reden we met de matatu naar school, en zagen we posters en aankondigingen van feestjes voor Valentijn. Eens op school aangekomen droegen enkele leerkrachten rode kleren ter ere van Valentijn. Valentijn is hier een echt feest, voor iedereen. Vandaag heb ik op de primary school enkele lessen gegeven aan klas 7 en 8. De leerlingen zijn echt heel lief en vriendelijk voor mij, het is een hele leuke ervaring om aan deze klassen te mogen lesgeven. Tijdens de middag bracht ik een bezoekje aan de naaischool, en help ik even met het plaatsen van plastic voor de ramen. De leerlingen schreven vandaag een brief aan hun sponsor (via kids of Kenya kan je een leerling een jaar lang steunen voor 40 euro). Het was heel pakkend wat de leerlingen schreven over hun gezinssamenstelling of leven. Zo schreef iemand bijvoorbeeld dat zijn familie gisteren niks te eten had, maar dat ze 1 dag zonder eten wel overleven. Wat ook veel voorkwam zijn de verhalen waarbij mama en papa allebei gestorven zijn, en dan wonen ze bij een oude broer, of grootmoeder, of alleen. In de namiddag werden de lessen afgeschaft in primary, omdat het tijd is voor communal work. Bonnie heeft aangekondigd dat hij bomen wil planten, dus de leerlingen spitten de grond om.
's Avond hebben we een vergadering met sunshine4kids over onze eerste week. Daarna gaan we nog even langs de karaoke.
In de ochtend heb ik in Ganja la Simba lesgegeven aan klas 8.
Vandaag heb ik terug lesgegeven over het huwelijk in Kenia, en over AIDS en HIV. Ik stond versteld van de vragen die de anders zo verlegen leerlingen stelden. Ze wisten heel goed dat HIV vaak overgedragen wordt door seksueel contact. De leerlingen vroegen me om een condoom mee te nemen, omdat ze er nog nooit 1 hebben gezien. Of dit echt zo is, of dat ze me een beetje plaagde, daar ben ik nog niet uit.
In de namiddag hadden we met alle studenten afgesproken om 2van de andere scholen te gaan bezoeken. Hanne, Eliane, Dolly en ik een half uur te wachten, in de blakende zon, op een matatu. Waar blijvende matatu's vandaag toch?!
We bezochten eerst Habari Njema en Millenium Rescue. Op Habari Njema worden we hartelijk ontvangen met dansjes, verse kokosnoten en kokosmelk, en met een speciale vrucht die we nog nooit gezien hadden. Beide scholen zijn helemaal anders dan mijn school. De eerste school is een net opgestart, met weinig leerlingen. Beide scholen zijn veel properder dan de mijne.
We nemen de matatu, en stoppen even bij de markt, we kopen veel fruit, ananas, watermeloen, mango, .. want het is weeral een warme dag. Ook nog even langs de Nakumatt voor brood.
Naar huis, lekkere pasta klaarmaken, en de avond zit er weer bijna op.
Morgen is het een speciale dag. De leerlingen op Ganja la Simba krijgen morgen medicijnen, due gefinancierd worden door de Keniaanse overheid. De medicijnen dienen om de leerlingen te ontwormen, en minder gezonde leerlingen krijgen nog extra medicijnen.
Morgen ga ik ook lesgeven aan de leerlingen(volwassenen) van Annick for Kenya. Spannend!
Onze ochtend verliep zoals de vorige weekdagen, het is bijna een ritueel. Om 06.30 staat de wekker, we wassen ons, kleden ons aan, zorgen voor genoeg water om mee te nemen. En om 07.20 verlaten we het appartement om de eerste matatu te nemen naar Ukunda posta. Vandaag hebben we een heel lieve chauffeur, die vraagt naar waar we moeten, en vertelt ons waar we de volgende matatu moeten nemen. (We wisten het al, maar omdat hij het zo vriendelijk zegt, laten we hem uitpraten) En hop, op de volgende matatu op richting Ganja la Simba. In de matatu's was de sfeer, zoals elke ochtend weer aangenaam. Al die vrolijke mensen, die heel ons leven willen weten, of ons over hun leven vertellen. Muziek à-volonté.
Ik kom aan op de school, en geef les aan klas 8. Ik geef les over het huwelijk (in Kenia kan je op 3manieren huwen: volgens Afrikaanse traditie, volgens religie, en door de staat). Ik krijg van Mr Mrezi goede commentaar, ik ben verbaasd over zijn zeer goed onderbouwde commentaar. Dan staan er nog 2 lessen creative art op het programma bij klas 4. Ik maak samen met de leerlingen een origami: hond, kat en vis. De leerlingen zij razend enthousiast, want ze hebben geen leerkracht creative art, de school vult de lesuren creative art op als springuren. Voor de leerlingen gaat er een hele andere wereld open, want hier op school krijgen ze enkel theorielessen die ze erin drillen. Tijdens de tweede les bij het maken van de vis, ben ik blij met Pascale haar hulp.
Tijdens de springuren help ik Dolly en Eliane met het nemen van foto's van de kinderen. Eliane en ik entertainen een klas kleuters (van bijna 80 leerlingen). Hun leerkracht is vandaag afwezig, hierdoor hebben de leerlingen geen les. We doen met hen samen: hoofd-schouders-knie-en-tenen-... We laten de leerlingen ons nadoen, ....
Tijdens de lunch ga ik eens een kijkje nemen achter de school, waar mama's lokale gerechtjes verkopen. Ik ga voor de gepaneerde, gebakken patatjes vandaag.
Nadien volgt er een lange namiddag. Eliane, Dolly en ik wachten op de naaischool tot de hele Belgische delegatie terug is. (Vandaag zijn er 4 Belgen aangekomen die gaan helpen in de naaischool, waaronder Eddy, de oprichter van Annick for Kenya)
Thuis Skype ik met het thuisfront, want moeke is in Antwerpen, en wil me graag horen. Ze staat versteld van de moderne technologie van vandaag. Nog snel een duikje in het zwembad, want het was weer een zeer warme dag. Koken.. En nu vliegen we in de lesvoorbereidingen.
We zijn deze ochtend naar school gegaan. Toen ik op de school aankwam was het alweer tijd voor de parade, alle leerlingen staan op een rij, en krijgen te horen wat ze beter kunnen doen zoals schoolgeld betalen, aanwezig zij ed. Na de parade ben ik blij om Mr Mrezi te zien. Vorige week was hij afwezig, dus ik had voor vandaag nog geen les onderwerpen. We overlopen alles, en kiezen er lessen uit, die ik tijdens deze 4weken ga geven. Dan zie ik Eliane, Dolly en Bonnie aankomen op mijn school, ik help ze met het nemen van foto's van alle leerlingen. Dit verloopt zeer moeizaam, omdat we de taal niet machtig zijn, en omdat het organiseren, van het trekken van de foto's, met leerkrachten die je niet verstaan behoorlijk moeilijk is. (De leerkrachten kunnen moeilijk Engels, want we zijn bij de jongste klas begonnen's trekken, en daar spreken ze nog maar enkele woorden Engels). Nadien mag ik tijdens de middag al naar huis om lessen voor te bereiden. Morgen ga ik met klas 4 origami doen, ik ben dus 2u bezig geweest om vierkanten uit te knippen voor de 40 leerlingen.
Vandaag heb ik ook enkele dingen gezien waar ik het even moeilijk mee had, zoals een vrouw wiens beide armen verbrand zijn omdat ze op een vuur is gevallen, tijdens een epilepsie aanval. Ik heb vandaag eens op de benen van de leerlingen gelet, en heb de gevolgen van de zandvlooien gezien, ... .
ps: vandaag was het naar Keniaanse normen 'koud', maar toch nog zeker en vast warm genoeg voor ons :)
Eerst lag ik 1u30 wakker door de lawaaierige Duitsers die naast ons logeren.
Eindelijk in slaap gevallen, en dan springt de generator die naast ons appartement staat terug op. Wat een vreselijk lawaai, bye bye slaap.
Tegen de ochtend aan val ik in slaap voor een uurtje of 3.
Ik word wakker, en download wat documenten voor school,
Met het trage internet hier, vlogen 2 uur meteen voorbij.
En dan begin ik aan een verjaardagskaart voor Pascale.
Zoals afgesproken staan we om 11u50 beneden. Na 20 minuten bellen we even naar Bonnie of hij ons niet vergeten is. Nee hoor, maar hij was met z'n mama aan het bellen, en verloor de tijd uit het oog.
Even later staat Bonnie voor het appartement, en vertrekken we naar twentyfour thieves voor Pascale haar verjaardag.
De meisjes van vives hadden een leuk verjaardagscadeau, een 30-tal ballonnen met wensen en opdrachten er in. De uren vlogen voorbij. Met het nodige lekkere eten en drinken.
We namen afscheid van Willy en Philippe, want ze vertrekken morgen huiswaarts.
Wij wensen jullie een goede terugvlucht!
Rond 16u wandelen we een stuk terug naar huis over het strand.
Even onze broeken oppikken. Wat een geweldige broek!
We voelen ons met de minuut verbranden, dus voor het laatste stuk nemen we toch de matatu.
Nog even langs de Nackumatt voor eten en drinken.
En dan naar huis, op ons gemakje een plonsje doen, kleren wassen, eten maken, lessen overlopen. En er zit weeral een dag op.
Ik heb een Skype-date met mama, maar spijtig genoeg hebben we geen internet..
Hopelijk slapen we vannacht goed, en blijft de generator uit.
Er is ons verteld dat 'jambo' de begroeting is voor muzungu (buitenlanders), dus vanaf nu zeggen we habari, zo begroeten de Kenianen elkaar. Wanneer jij habari zegt, krijg je: mzouri als antwoord.
Ons eerste weekend in Kenia is aangebroken. We slapen een beetje uit, en dan werken we voor school. Ik schrijf het wekelijks verslag voor school, en Hanne start met haar lessen voor te bereiden.
Na enkele uren schoolwerk nemen we de matatu naar coconut palm, het verblijf waar de andere meisjes zitten. We gaan samen bij mama Lucy water halen, en nadien het zwembad in. We amuseren ons een tijdje met het nemen van foto's onder water. Wanneer de studenten van vives terug lessen gaan voorbereiden, wandelen Hanne en ik naar het shopping center van Diani. Het shopping center was niet wat we ervan verwachtte. In de supermarkt van het shopping center vinden we papadums, mhhh, doet me aan thuis denken.
En dan gaan we met de matatu naar huis. We hebben heel veel geluk gehad dat we in beide richtingen een matatu hadden, want in het weekend rijden er niet zoveel matatus. De andere studenten zijn te voet moeten gaan naar de winkel, omdat er geen matatu kwam.
We verwennen onszelf met een koude douche. Na het zwemmen hier was je best telkens je haar, want het water van het zwembad is zeer zout, en hierdoor plakt je haar aan je hoofd, en voelt het heel gek aan.
En dan verwennen we ons. We gaan voor de eerste keer in Kenia op restaurant. Naast ons appartement is een goed restaurant waar je lokale gerechten kan eten. African pot restaurant. Op het menu staan allerlei stoofpotjes, en daarnaast mag je dan je bijgerecht(en)kiezen. Als voorgerecht eet ik een slaatje van tomaten, avocado en chilipepers. Hanne gaat voor de samosas. Samosa is een typisch Keniaans gerecht. Het is een gevuld driehoekige deegwaren. Ik neem een stoofpotje met erwten, cocosmelk en bonen, en als bijgerecht gaan we voor gebakken groene bananen en chapati. Het eten is echt super lekker, evenals het verse sapje: mango, en de witte wijn. Eliane, Willy, Bonnie en Jay stappen ook binnen. We zien de vriendin van Bonnie, Jay, voor de eerste keer. Samen babbelen we nog wat. (In het Engels anders kan Jay niet volgen)
Vandaag staan we nog een beetje vroeger op, want de les start op vrijdag vroeger. Alle leerlingen verzamelen op de 'speelplaats' en zetten zich per jaar in rijen. Dan begint de 'parade'. De headteacher neemt het woord, en zegt hen wat er beter kan volgende week zoals meer Engels praten, juist en proper uniform, op tijd komen, .... De headteacher stelt me voor aan alle leerlingen, en vraagt me om hen toe te spreken, spannend want ik had niets voorbereid, en als afsluiter krijg ik een gigantisch applaus. Dan zingen de leerlingen het nationaal lied.
Vervolgens krijgen de kinderen godsdienst, 400 leerlingen blijven op de speelplaats voor Islam, en 20 leerlingen gaan naar een lokaal voor het christendom. Ik ga bij bij het christendom een kijkje nemen, omdat dit binnen is, en dus in de schaduw. De pastoor verwelkomt hun sister (ik) en ze bidden allemaal voor mij.
Na de les zie ik Bonnie, Eliane , Dolly en Willy op mijn school verschijnen. We overlopen nogmaals (3e keer) samen met de headteacher mijn 4 weken stage in Ganja la Simba. En terug de klas in en observeren. Tijdens de middag worden Eliane, Willy en ik uitgenodigd bij een leerling thuis. Omar is een albino, en wordt extra ondersteund door Eliane en Willy. En zo bezocht ik voor het eerste een lokaal huis.
Terug op,school, rest er nog een uur middagpauze (de leerlingen hebben 1u40 middagpauze, om naar huis te kunnen stappen om te eten). De headteacher nodigt me uit om op haar kantoor te komen eten en we eten chapati (zoute pannenkoek ) met bruine bonen. Dan resten er nog 2 lesuren, ik hoor dat klas 4 al het zoveelste uur op rij geen les heeft door afwezigheden van leerkrachten, en vraag de headteacher of ik een spelletje mag spelen met hen. Ik speel vlaggenstok met de leerlingen, en op hun beurt leren ze me 2 spelletjes.
We gaan terug met de matatu naar huis, even langs de Nakumat voor eten. En, yes, het is weekend, even bekomen van de vele indrukken, weer, klassen enz. Want er komt hier toch wel redelijk veel op je af, en we hebben niet altijd de tijd om sommige dingen te verwerken.
We zijn door Kelly en Kim uitgenodigd op vanavond mee naar de chakatak te gaan, om onze zinnen even te verzetten. Dit staat vanavond dus nog op ons programma :)
Onze eerste dag naar school. We vertrokken om 7u30 met de matatu (10 min vroeger dan ons verteld was, want we zijn toch een beetje zenuwachtig). We komen net optijd op school aan, want alles gaat hier pole pole (rustig), hakuna matata.
Ik werd ontvangen door de headteacher, en we bespreken mijn taken, en dan hop, naar primary 7 and 8. De eerste lessen observeer ik de manier van lesgeven, maar deze afspraak hield niet lang stand, Mr Mrezi is afwezig, en ik de mazungu die in hun ogen alles weet, moet de les geven (klimaat, hoe meten we weer, meren, rivieren, ...). Na enkele lessen kan ik weer observeren.
Tijdens de middag ben ik Hanne en madame Majuma gaan bezoeken. Hanne en ik worden gevraagd om mee te eten (en ook al zeggen we nee, we moeten, want dat is de beleefdheid hier). Ze delen hun portie rijst met bonen met ons. Madame Majuma begint het topic van de dag, hoe we leven. Hoe de gezinnen er in Afrika en Europa uitzien ed.
Na de schooldag vertrekken we met de matatu naar huis, en stoppen we even bij het marktje om verse groenten te kopen. We vragen aan de marktaandeel om de african prijs ipv de mazungu prijs.
We komen Bonnie tegen, en vertellen hem het verloop van onze eerste dag. Na even praten worden we gevraagd om mee naar Pascale, Philippe, Eliane en Willy te gaan, om onze dag te bespreken. Zo proberen we de probleempjes op zoals lesgeven zonder voorbereiding, verkeerde lesonderwerpen en het juiste vertrek uur: want ze willen dat ik bijles geef ed.
Na de vergadering brengt Bonnie ons naar huis, want het is ondertussen al donker. Eindelijk thuis, dus we beginnen te koken... Poef, geen stroom.. Byebye eten ;) We gaan in het pik pik donker op zoek naar de zaklamp en de bewaker. (Het is hier echt pik donker als er nergens stroom is in Kenia) Geen bewaker gevonden. En ineens, na een half uur, licht! Er is een generator.. Naast onze slaapkamer.. Hoofdpijn.. Hoe moeten we nu slapen?
Om 07.40 werden Hanne en ik opgehaald met het busje om met iedereen een school en boerderij te gaan bezoeken.
Er waren 2 Antwerpse meisjes mee uit de cottage van Eliane, Pascale en Philippe.
2 zusjes Kelly en Kim, die hier 3 maanden vrijwilligerswerk doen in een weeshuis.
Hanne, Kim, Kelly en ik zaten met 4 op de achterbank, op 3zetels. Het was weer een belevenis. Pijne ruggen als gevolg, maar we hebben goed gelachen.
We reden op de hele tijd op zandweggetjes met veel putten, waardoor we constant op en neer vlogen. Het landschap was indrukwekkend, de natuur is hier zo mooi!
Na 2uur rijden door The Shimba Hills kwamen we aan in de secondairy school.
We werden heel hartelijk ontvangen, de leerlingen zongen en danste voor ons.
We gaven de leerlingen schoolboeken, en schreven er S4K(sunshine 4kids) in.
Dan aten we in de schaduw onze picknick op. En namen we een kijkje in de school en in de slaapzaal.
Nadien stond de boerderij op het programma.
Een Hollandse man heeft de boerderij opgericht om werkgelegenheid te creëeren, en om met de winst goede studenten met hoge punten te sponsoren om naar de universiteit te gaan.
Op de boerderij kweken ze op dit moment chilipeper, watermeloen en passionfruit.
Binnenkort kweken ze nog andere groenten, en komen er kippen bij.
Dan terug in de auto voor 2u, en dan was het tijd voor een plonsje.
Op aanraden van Pascale een ijsje gaan eten in leanardo's.
Terug op ons appartement, stekker in stopcontact... Geen stroom.
De eerste keer dat we meemaakten dat de stroom afgesloten is om te besparen.
We beginnen stilaan zenuwachtig te worden,
want morgen gaan we voor de eerste keer alleen met de matatu naar school.
Ik zie ook voor de eerste keer de leerkrachten en leerlingen omdat dit dinsdag niet lukte wegens onbetaalde schoolrekeningen.
Vandaag gaan we naar Lunga Lunga, het geboorte dorp van Majuma.
De eerste lessen zijn achter de rug, oef!
Habari!
