|
Jean-Marie Dedecker (LDD) is in Vlaanderen als kandidaat-minister-president even sterk als Kris Peeters (CD&V). De twee scoren ieder rond 31 procent in een peiling in Het Laatste Nieuws. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Toen ik dit vandaag in de Morgen las gingen er meerdere alarmbellen rinkelen. Ik weet dat vele mensen een proteststem willen uitbrengen maar als jullie allemaal op de decker stemmen, KIEZEN jullie voor een partijprogramma dat niet enkel een afbraak is van onze sociale zekerheid maar ook van de maatschappelijke solidariteit.
Statuten:
1. Dit schrijft De Decker over bedienden en arbeiders. Maak één statuut voor werknemers en de negatieve bijklank van arbeider verdwijnt.
Waarheid: de gelijkstelling voor de arbeider zal niet opwaarts gericht zijn maar de bedienden zullen voordelen verliezen.
Bootcamps:
Criminelen moeten hard worden aangepakt, ongeacht hun leeftijd. Het crimineel milieu maakt misbruik van de minderjarigheid om ongestraft misdrijven te plegen. Daarom moeten die minderjarigen ook veroordeeld kunnen worden tot een verblijf in heropvoedingskampen.
De vraag blijft hoe dikwijls moet er nog bewezen worden dat strafkampen niet werken. In Nederland hebben ze dit hardleers moeten ontdekken. Kunnen wij niet leren van anderen hun fouten?
Direct na de Tweede Wereldoorlog werden onopvoedbare onmaatschappelijken al in speciale werkkampen geplaatst. Ook toen heerste grote zorg over het gebrek aan orde en tucht bij de jongeren. Die hadden zich in de roes van de bevrijding voor heel even aan de beklemmende verzuilingsmoraal weten te ontworstelen. Het tot dan toe grootste sociaal-wetenschappelijk onderzoek in de Nederlandse geschiedenis bevestigde de vrees van de ouderen. De jeugd was van God los door de teloorgang van tradities, geloof en sociale conventies. Opinieonderzoeken die de angsten van de opvoedende generatie ontkrachtten, waren aan dovemansoren gericht.
Bijna een halve eeuw later tapte toenmalig premier Ruud Lubbers nog steeds uit hetzelfde vaatje. In 1993 pleitte de christen-democraat voor strafkampen voor veroordeelde, criminele jongeren, inclusief kazernes en beroepsmilitairen. Heel wat minder aandacht was er vier jaar later voor de evaluatie van de Lubbers-kampementen. Het grootste deel van de jongeren was voortijdig afgehaakt; de nieuwe aanpak leverde weinig op. Het weerhield Lubbers opvolger Wim Kok er eind jaren negentig niet van het idee van kampen voor jongeren opnieuw in overweging te nemen.
Hij stond en staat daarin niet alleen. Drilkazernes, tuchtscholen, strafkampen: stuk voor stuk termen die de afgelopen jaren de revue passeerden. De Amsterdamse hoofdcommissaris Kuiper pleitte in 1998 al voor verbeterkampen. Hans de Boer, oud-voorzitter van de Taskforce Jeugdwerkloosheid, sprak enkele jaren terug over zogeheten prepcamps, waar probleemjongeren gedrild zouden worden door een sergeant. Voor twee jaar opsluiten op een eiland, suggereerde een Amsterdamse D66-politicus bij een andere gelegenheid.
Met disciplinaire opvoedingsinstituten, -kampen of -tochten worden weinig optimistische resultaten behaald, stelt het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) in het deze maand verschenen rapport Sociale veiligheid ontsleuteld. De harde aanpak, waarbij probleemjongeren afgezonderd en gedrild worden, zorgt er niet voor dat ze in het vervolg minder snel de fout in gaan. Integendeel, schrijven de onderzoekers: Programmas die jongeren via disciplinering en groepsdruk moeten heropvoeden, zoals heropvoedingskampen of -internaten, verhogen juist de kans dat jongeren opnieuw de fout ingaan bij terugkeer in de samenleving.
Een voorbeeld hiervan zijn de Glenn Mills-scholen, die sinds een jaar onder vuur liggen. Dat is niet alleen vanwege de omstreden holdings, waarbij de begeleiders de leerlingen soms hardhandig vastpakken en tegen de grond drukken. Ook de resultaten zijn niet om over naar huis te schrijven. Glenn Mills, dat in het regeerakkoord nog tot voorbeeld werd gesteld, blijkt zelfs minder goed te presteren dan gewone jeugdinrichtingen. Vier jaar na dato heeft 78 procent van de oud-leerlingen één of meer misdrijven gepleegd, tegenover 58 procent bij andere instellingen. Dat blijkt uit cijfers van het Wetenschappelijk Onderzoek- en Documentatiecentrum van het ministerie van Justitie, dat het verschil relativeert door te wijzen op de zwaardere klanten die Glenn Mills behandelt. Desondanks lijkt de aanpak, waarbij de nadruk ligt op groepsdruk en het uitdelen van statusverhogende en -verlagende beloningen en straffen, soms averechts te werken. Niet vreemd: de klandizie bestaat uit jongeren bij wie de problemen vaak juist samenhangen met overgevoeligheid voor groepsdruk en status, gepropageerd door het blingblingkapitalisme.
Ook in Amerikaans onderzoek komt naar voren dat de populaire paramilitaire bootcamps niet tot een daling van recidive leiden. De kampen zijn inmiddels op hun retour in de Verenigde Staten. Noorse onderzoekers hebben evenmin een geruststellende boodschap voor Nederlandse beleidsmakers. Het ministerie van Volksgezondheid steekt twaalf miljoen euro in vechtsporten voor risicojongeren, zoals kickboksen. De ervaring leert dat zij niet, zoals gehoopt, na een uurtje stoom afblazen hun agressie kwijt zijn. De nieuw opgedane stof wordt buiten de sportschool in praktijk gebracht: de jongeren vechten volgens de Noren vaker en richten vernielingen aan. De misplaatste subsidie voor vechtsporten is waarschijnlijk geen uitzondering. Het onderzoeksbureau van de Tweede Kamer schreef in een rapport dat over de effectiviteit van behandelingen in de jeugdzorg amper iets bekend is.
We doen maar wat, is de harde conclusie die zich opdringt. Liefst iets wat stoer klinkt, waarbij jongeren afgezonderd worden van de beschaafde wereld en ze militaire discipline krijgen bijgebracht. Want een harde aanpak valt in goede aarde.
Artikel Koen Haegens
Verkeer:
De schakels die ontbreken in het wegennet moeten worden aangelegd, zonder steeds weer nieuwe studies te bestellen. Op de snelwegen zijn er extra rijstroken nodig, naast, boven of onder de bestaande stroken.
Er is een ijzeren wet die zegt dat hoe meer rijstroken je aanlegt, hoe meer verkeer je aantrekt. We hebben nu al het dichtste autosnelwegennet ter wereld. Meer beton is zeker niet de oplossing en dan nog zonder een studie over de gevolgen voor de omwonende (geluidsoverlast, mogelijke onteigeningen) of de omliggende natuurgebieden.
Onderwijs:
Bij doe de stemtest stelt LLD dat te veel aandacht voor zwakkere groepen in het onderwijs het niveau van het onderwijs naar beneden haalt.
Het maximumfactuur verhindert namelijk dure schoolreizen. Laten we nu realistisch zijn wat is het belangrijkste? Dat we zoveel mogelijk kinderen een goede opleiding geven of dat één maal per jaar de rijkere kinderen op een dure schoolreis kunnen gaan? Om ook even populistisch te klinken: Een maatschappij is maar zo sterk als zijn zwakste schakel ;). Ik kan er niet aandoen maar ik hoor ook hier weer vooroorlogse praat. Wie niet meekan laten we maar achter.
|
