Hoi!

wauw... Als er iemand kan zeggen een bewogen erasmusavontuur gehad te hebben en veeeel ervaringen opgedaan te hebben, dan denk ik de eerste in de rij te zijn! :p

Iedere week heb ik wel iets spannends te vertellen... :) Maar goed, liever zo dan een erasmusavontuur dat na een jaar al uit mijn geheugen zou verdwenen zijn natuurlijk!

Misschien kan ik ooit wel mijn levensverhaal publiceren: 'Mijn leven zoals het was...' Succes gegarandeerd!

Deze week op mijn blog: 'De aardbeving!'

Het begon allemaal tijdens de nacht van zondag 5/04 op maandag 6/04...
Om 3u30 werd ik wiegend in mijn bed wakker. Eerst dacht ik dat Paul (mijn kamergenoot) me aan het plagen was door mijn bed te verschuiven (ja, soms kan hij nogal raar uit de hoek komen en ondertussen geloof ik al dat het onmogelijke kan gebeuren bij mij ). Ik keek naar het bed van Paul, maar hij lag nog in zijn bed en mijn bed bleef maar wiegen! Ik kom overeind en zie Paul ook overeind komen. De paniek begint toch wel een beetje toe te slaan en ik vraag hem wat er gebeurt. Ondertussen flitsten de meest extreme gedachten door mijn hoofd... Mijn bed bleef me maar, ondertussen al ietsjes zachter, heen en weer wiegen.

Ik stapte uit mijn bed en hoorde stemmen in de gang. Ik ging naar de gang en zag de een na de andere zijn hoofd naar buiten steken. Ik vroeg hen of er iemand wist wat er gebeurde waarop iedereen in paniek door elkaar begon te roepen. Op zo'n momenten wil je dus echt niet met 8 vrouwen samenzijn! Zelfs 2 mannen, waarvan 1 van de 2 op dat moment naar mijn mening meer vrouw dan man was!, konden daar niet tegenop! In paniek begonnen ze door elkaar te lopen, kamers in, kamers uit, balkon op, balkon af, raam open, raam dicht,... Zo'n chaos! Daar het gebouw terug stilstond en er verder geen beweging was in het appartement, besloot ik maar om terug te gaan slapen want de meisjes waren elkaar toch maar aan het opjutten en elkaar nog 10x meer bang te maken dan ze al waren. Terwijl ik in mijn bed lag hoorde ik hen zeggen: 'huh, is Kelly terug gaan slapen?? Is zij niet bang??'. Tuurlijk kon ik niet slapen, ze waren als kippen zonder kop (toch even letten op mijn woordenschat, daar mijn familie dit aan het meelezen is! ) aant rondlopen en de decibels die ze daarbij produceerden,...!! Om zot van te worden! Ok, achteraf gezien was ik misschien wel ietsje te gerust, maar toch!

Na 10 minuten werd ik TERUG opgeschrikt door gebons op mijn deur. De hysterische bende had besloten het appartement te verlaten en naar het park te gaan! Ze vonden het te gevaarlijk om binnen te blijven. Daar ik nu ook wel geen zin had om alleen achter te blijven, heb ik uiteindelijk dan toch maar toegegeven aan de groepsdruk...Ik heb mijn jas en mijn slaapzak genomen en weg waren we...

Eens buitengekomen zagen we echt niemand op straat.. Ik stelde dan ook maar voor om terug naar binnen te gaan, waarop ik nogal snel het zwijgen opgelegd werd door 10 ongeloofwaardige blikken die me zot verklaarden. Eens we aan het park kwamen, beseften ze plots dat het te gevaarlijk was om 's nachts in een park te gaan zitten!!! Neen, serieus?? Konden ze dat echt geen 500m eerder beseffen?? :)

Daar het nog 'maar' 4u 's morgens was, besloten we om naar de mc Donalds te gaan (eindelijk eens een goed idee! ) in de hoop daar meer informatie te krijgen en iets te eten om te bekomen ;) Onderweg kwamen we de politie tegen die ons geruststelde en ons vertelde dat de aardbeving 90 km van Rome was. Ze zeiden ons dat we terug naar huis moesten om te gaan slapen. Waarschijnlijk nogal een grappig zicht voor hen: 10 jongeren in pyjama met hun slaapzak en kussen in de hand op de vlucht voor een aardbeving die 90km verder plaatsvond :p

Uiteindelijk zijn we dan teruggekeerd naar t appartement rond 4u30. De meisjes waren nog altijd enorm bang dus besloten we om allemaal samen in 1 kamer te slapen :) Paul wilde per se de wacht blijven houden (hij voelt zich altijd een beetje superman :p) en bleef de ganse nacht op :p Haha.

Deze morgen dan doodmoe naar mijn les vertrokken waarvoor de prof voor de tweede maal zonder iets te laten weten verstek heeft gegeven... Mja, de Italiaanse mentaliteit he :) Ik word het stilaan gewoon

Zo, da wast zo ongeveer Voor de rest is alles hier nog altijd even super!!!

Donderdag ga ik naar huis! Ik verlang zo om mijn familie en vrienden terug te zien!! En naar het Belgisch eten en de Belgische chocolade!!!

Groetjes vanuit het grillige Italië!!!

06-04-2009 om 00:00 geschreven door Kelly