vlug eventjes mijn verhaal posten om iedereen gerust te stellen, en voor degenen die het nog niet weten op de hoogte te brengen ;)
Wat me nu overkomen is, is nogal ongeloofwaardig...
Een maand geleden vloog anna (een andere erasmusstudente) buiten omdat ze niet akkoord gingen met haar manier van leven... Anna zei me: Kelly, ga hier alstublieft weg! Die mensen zijn gestoord! Kelly, nog steeds gelovend in de goedheid van ieder mens' besloot te blijven bij deze lieve mensen...
Na het horen van de verhalen van anna besloot ik wel om eens te praten met Thomasz en Monica over de 'afspraken'. Ik zei hen dat ik zeer gesteld was op mijn privacy en het niet leuk vond dat iemand in mijn kamer kwam wanneer ik er niet was maar Tomasz verzekerde me dat dit geen probleem was. Toen zei ik: er komen heel veel mensen uit België en ik heb allen beloofd dat ze bij me konden blijven slapen, is dit een probeem? Tomasz verzekerde me terug dat dit geen enkel probleem was. Sindsdien merkte ik iedere dag iets in mijn kamer waardoor ik zag dat Monica in mijn kamer gekomen was (vb. mijn bureau was gestofzuigd omdat ze er kruimeltjes van mijn koekjes lagen, mijn was hing uit, mijn raam was open of dicht,...). Tot daar aan toe... Brave Kelly liet dit zo.
Vorige week vroeg ik hen: 'Volgende week komen mijn neef en zijn vriend van de woensdag tot de zaterdag en mijn vriend komt de donderdag tot de woensdag, is dit goed?' waarop Tomasz zei: 'ok, geen probleem'. Kristof en Jens komen woensdag toe en slapen hier op woensdag en donderdag. Vrijdag roept Tomasz me bij zich en zegt dat ze wegmoeten. Ik leg hen uit dat dit niet kan, dat we daar een afspraak over hadden gemaakt... Tomasz is daarop als een kind van 10 beginnen roepen op mij. Ik kreeg daar geen woord meer tussen. Toen is hij zoals een peutertje die zijn zin niet krijgt naar zijn kamer gevlucht.
Jens en Kristof zijn die avond vertrokken. De dag erna ging ik de keuken in en zei Monica heel schijnheilig: Ciao. Ik zei 'ciao' terug, maar niet zo beleefd waarop zij zei: 'Kelly, het is maar normaal als je bij mensen woont dat je een goededag zegt als je ze tegenkomt!'. Ik kon da mens eventjes schoppen, maar heb vriendelijk gezegd: 'non capisco (ik begrijp het niet)' waarop ze natuurlijk uitvloog tegen mij. Ik heb gewacht tot Tomasz thuiskwam en heb hem geroepen om te praten. Ik zei hem dat ik onmogelijk nog kon blijven gezien de situatie. Tomasz zei: ok, ga maar. Ik vroeg hem naar mijn 800euro, maar hij zei dat ik die niet zou terugkrijgen omdat ik vroeger vertrok dan gepland. Ik zei hem: ja Tomasz, jij verbreekt wel jouw afspraken, jullie maken het me de laatste weken gewoon onmogelijk om hier te leven (ik bespaar jullie al mijn verhalen van de voorbije weken, want dan zitten jullie nog 3u te lezen) en gisteren ben je gewoon te ver gegaan. Hij bleef erbij dat ik mijn geld niet terug zou krijgen waarop Thijs zei: 'Thomas, als je niet betaalt kan ik je verzekeren dat er problemen komen'. Thijs en ik hebben ons dan voor de hele dag uit de voeten gemaakt. We zijn pas om 4u 'snachts thuisgekomenen om 6u zijn we terug vertrokken omdat Thijs zijn vlucht had.
Zondag rond 10u kwam ik terug naar het appartement en de badkamer was bezet. Ik ga naar mijn kamer en na een halfuurtje ga ik terug naar de badkamer... steeds bezet. Ik moest nogal dringend naar het toilet, dus bleef ik op mijn hoede om het badkamerslot te horen. Iedere keer als ik het slot hoorde deed ik mijn deur open en wandelde naar de badkamer. Na een tijdje zag ik dat Tomasz iedere keer als hij mijn deur hoorde vlug naar de badkamer liep en de deur sloot (???!!!). Ik liet mijn deur dus open en hoorde de volgende keer dat Tomasz superstil het badkamerslot opende en naar de kamer sloop (????!!!!!). Ik ging naar de badkamer en toen Tomasz mij zag liep hij vlug naar de badkamer (???!!!) en bleef in de badkameropening staan... Ik zei: Thomasz, mag ik even naar het toilet alstublieft. Tomasz: neen, tis aan monica. Ik: maar Monica moet douchen dus is in de badkamer voor minimum 1u (Monica neemt nogal haar tijd), ik moet gewoon vlug naar het toilet. Tomasz: Ahja, pech. Ik: ??? Tomasz: Jouw vrienden hebben vrijdag ook de badkamer gebruikt en toen moesten wij ook wachten, nu doen wij hetzelfde. Ik was gewoon compleet verbaasd. Ik zei: Tomasz, dat kun je gewoon niet menen, dat is echt belachelijk. Tomasz: Inderdaad Kelly, dat is belachelijk. Ik: en jij bent 43jaar?? Hij: Ja, ik ben 43jaar. Ik: Als jij echt zo kinderachtig bent, dan spijt het me maar dan ga ik gewoon naar de politie. Hij: ok.
Daarop ben ik naar een koffieshop geweest met Kristof en Jens om te gaan plassen en besloten we mijn gerief te halen en naar een vriendin van mij te gaan. Toen we de deur wilden opendoen was ze van binnenuit gesloten. Ik bel en Tomasz komt opendoen met de openingszin: Jij mag binnenkomen, maar je vrienden niet. Ik leg hem uit dat ze enkel meekomen om te helpen om mijn gerief in te pakken maar dit mocht niet van hen. Monica zegt: Kelly, geef me de sleutels. Ik: neen, ik wil mijn geld eerst. Monica grijpt me bij mijn haar en kleren en wil me binnensleuren waarop Tomasz probeert om de sleutels uit mijn handen te nemen. Ik begin te roepen en Jens probeert mij uit het appartement te trekken waarop Tomasz de deur probeert dicht te doen. Gelukkig kon Jens me uit het appartement sleuren en de sleutels nemen. Dit was het meest geschifte dat ik al ooit heb meegemaakt! We stonden te trillen op ons benen en zijn naar de politie gegaan. Daar hebben we met de nodige theatervoorstelling kunnen uitleggen wat er was gebeurd want er was niemand die Engels, Frans of Duits sprak.
Geëscorteerd door de politie zijn we naar het appartement vertrokken waar we voor een gesloten deur stonden. Ik kon onmogelijk binnen met mijn sleutels wat dus wilde zeggen dat er iemand binnen was. Na een uur roepen aan de deur belde de politie Monica op. Ze waren blijkbaar niet thuis (??) en zouden komen. Toen ze aankwamen openden ze de deur met een 3de slot (??!!) helemaal onderaan de deur. Een slot waar wij dus geen weet van hadden, maw ze konden ons eigenlijk op ieder moment buitengesloten hebben...
Binnengekomen vertelde Monica de grofste leugens, bv. dat ik maar 250euro betaalde per maand, dat ik iedere dag iemand meenam naar huis, dat ik nooit vroeg of er iemand kon blijven slapen, dat er nooit een gesprek is geweest waarin we de afspraken hebben vastgelegd, dat er geen contract is omdat ik mijn identiteitskaart niet wilde geven,... Gelukkig waren ze zo dom om ook te liegen over Lucia (het spaans meisje) vb dat er wel een contract was met haar, dat ze maar 350 per maand betaalde,... Ik gaf de politie het nummer van Lucia en ze belden haar op waardoor Monica natuurlijk snel met de staart tussen haar benen stond. Dan ben ik beginnen inpakken en sprak de politie verder met Monica en Tomasz. Na een tijdje hoorde ik Monica huilen dat ze t financieel zo moeilijk hebben, dat ze niet anders konden, blabla
(ok, mijn internet is net uitgevallen dus mag ik van hieraf alles opnieuw typen! Tzal dus in verkorte versie zijn, sorry)
Jens en Kristof zijn dan met al mijn gerief naar mijn vriendinnen gegaan terwijl Monica, Tomasz en ik naar het politiebureau moesten om een verklaring af te leggen. Helaas was ook daar alles in het Italiaans. In mijn gebrekkig Italiaans en met behulp van handen en voeten heb ik dan uitgelegd wat er gebeurd is. Op zon momenten vloek je toch wel eventjes dat je de taal niet onder de knie hebt. De politie was echt enorm vriendelijk en geloofde me gelukkig volledig (een 4maand lang verblijvende erasmusstudent die de taal niet kent komt dan ook iets geloofwaardiger over dan 2 huisjesmelkers waarvan de papieren niet kloppen die staan ze liegen tegen de politie over het bedrag dat ze vragen). Ik hoop nu dus mijn 800euro ooit terug te zien
Eventjes had ik het toch wel moeilijk en dacht ik er ergens aan om terug naar België te gaan, maar Jens en Kristof haalden er me terug bovenop met een lekkere maaltijd, een goed gesprek en een nieuwe valies (want blijkbaar had ik in die 2maanden al 2 valiezen meer bagage dan bij het toekomen..). Ik weet echt niet wat ik zou gedaan hebben zonder hen en ik mag er niet aan denken wat die zotten zouden gedaan hebben moest ik daar alleen geweest zijn
Moraal van het verhaal: mensen, als ik jullie lief ben, bezoek mij!
Jammer dat dit bijna onmogelijke gebeurt in de korte 2 maanden dat ik hier al zit
Momenteel woon ik dus bij mijn vriendinnen die op een appartement wonen met 8 personen. Ik slaap in een kamer met een andere jongen en een leeg bed (goed voor logement ;)) en denk dat ik hier zal blijven want de sfeer die hier heerst is echt fantastisch. De mensen hier zijn enorm bezorgd en vriendelijk, er is hier een zeer groot balkon en een living! Tis op 2 metrohaltes van Lumsa en dus dicht bij Vaticaanstad. Na het ziekelijke dat me net overkwam is dit echt een geschenk uit de hemel! De erasmussers hier in Rome zijn echt fantastisch!
Jammergenoeg is dit ook een erasmuservaring, maar uiteindelijk is dit inderdaad wel iets waar ik later om zal kunnen lachen en een spannend verhaal meer om later aan mijn kleinkinderen te vertellen :p
Heel lief van alle bezorgde telefoontjes, mails en berichtjes maar ik ben dus veilig ;) Ze weten niet waar ik momenteel woon dus ze zullen me niet komen opzoeken J
Jammer dat dit verhaal al mijn andere leukere verhalen overheerst, maar ik zet mijn andere verhalen er zeker nog op want afgezien van dit verhaal was het een superweekje en super weekendje want Thijs, Stephanie, Servaas, Isabelle en Evert waren hier van donderdag tot zondagmorgen!
