Ik ben Rosalina
Ik ben een vrouw en woon in antwerpen (Belgie) en mijn beroep is school gaan .
Ik ben geboren op 19/07/1997 en ben nu dus 27 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: paardrijden, wetenschap, tekenen, pretty little liars.
Hallo dit is mijn blog. Neem maar rustig een kijkje als je wilt. Heb je vragen of wil je je mening kwijt, stuur dan ge
Beoordeel dit blog
28-09-2013
zomaar
Ik heb het gevoel dat alles op in mijn leven eindelijk min of meer op zijn plaats valt. Kaat die naar mariagaarden komt, mijn klas die ik mag, karlijn al ''beste vriendin'', paardrijden en dansen. De enige vraag die ik me nu nog stel is hoelang gaat het duren... ? hoelang gaat het duren voor ik me weer super depressief ga voelen zo erg dat ik denk aan zelfmoord of weglopen. Natuurlijk wil ik gewoon zo gelukkig blijven als ik nu ben, maar uit ervaring weet ik dat ik voorzichtig moet zijn. Misschien had ik het fout misschien moet ik juist niet voorzichtig zijn. Misschien moet ik gewoon leven op het moment en niet te veel denken aan morgen. Me geen zorgen maken over wat andere zeggen.
aan de en kant ben ik het spuugzat om me voor te doen als iemand die ik niet ben, om of mezelf te verstoppen voor andere. Maar aan de andere kant kan ik niet mezelf zijn omdat één: eerlijk gezegd weet ik niet echt wie ik ben en twee: ik ergens bang ben om mezelf te zijn, om andere teleurstellen en om niet meer geaccepteerd te worden.
Het was zaterdagavond, midden lente en 't weer was zalig. Iedereen was blij en gelukkig, iedereen behalve Emma. Emma haar vriendje, die een jaar ouder is dan haar, had het namelijk gisteren uitgemaakt. Emma was er kapot van. Maar ze ging haar vakantie niet stuk maken door die zak. Emma's vriend, Maarten, was perfect. In ieder opzicht, ieder meisje van school zou wel iets met hem willen. Hij was populair, slim, hij was een echte charmeur en knap. Emma snapte niet wat hij in haar zag. Zij was een doodnormaal, hij had veel beter dan haar kunnen krijgen. Maar ze was natuurlijk dolblij dat hij voor haar had gekozen en niet voor een populaire trut die zichzelf veel te graaf voelt voor iedereen of voor een slet die het met iedereen wil doen. Nee hij vond haar leuk hoe zij was, normaal en met beide voetjes op de grond. Hij had het zelf uitgemaakt met zijn vorige vriendin voor haar. Zijn ex, Deborah, hoorde bij de populaire meisjes. Ze zag er altijd goed , alleen haar karakter was minder. Ken je de spreuk 'real girls aren't perfect and perfect girls aren't real' ? Zo was het bij haar, ze deed echt alles om populair te blijven.
Ik denk dat iedereen wel iets heeft waar hij/zij zijn/ haar hele leven last van heeft. Sommige dingen kunnen vanzelf weggaan of kan je mee leren leven. Andere zijn wat lastiger. Maar iedereen heeft zeker iets, bv. de ene is wat dikker, heeft autisme, een erge ziekt (bv. kanker) De ander heeft weer last van epilepsie, of eet stoornissen, ... . Natuurlijk zijn dingen als kanker en autisme erger dan dik zijn/vinden . Maar dat wil niet zeggen dat het leven van een dik persoon makkelijk is. maar als lilo en stich (kinderprogramma) me iets geleerd heeft is het wel dat iedereen wel ergens goed in is en wel ergens een plaatsje vind waar hij/zij zich thuis kan vinden. Wat mij vooral dwars ligt aan mezelf is dat ik niet sociaal ben, ik wil het wel zijn maar weet ik niet hoe. Soms denk ik dat het gewoon tussen mijn oren zit. Maar andere keren denk ik dat het ligt aan mijn opvoeding, mijn adoptie of mijn moeder. Ik wil gewoon niet geloven dat dit gewoon mijn persoonlijkheid is. Omdat ik bang ben er dan echt niks meer iets aan te veranderen valt.
Gevoelens ... soms haat ik het. Ik weet niet dat het komt omdat ik mijn regels heb of gewoon puberteit. Maar de laatste tijd heb ik veel last van stemmingswisselingen. De ene moment ben ik depressief de andere heb ik de veel energie. Maar vandaag is het nog erger, ik heb het gevoel of ik alles nu voel: ik wil wenen, ik ben g*, ik wil hard lachen, ik wil van alles. Raar en verwarrend allemaal
Mijn eerste reactie: 'wtf?! o.O' . Het staat voor you only life once. letterlijk: je leeft 1 keer, figuurlijk: je leeft maar 1 keer dus maak er iets moois van. Doe wat jij echt wilt doen. Maak je eigen beslissingen. Als je er zo over nadenkt is het best goed gevonden. Maar het is geen excuus voor: een slet te zijn of alleen maar te feesten en weed smoren. NEE het wil zeggen: MAAK EEN VERSCHIL. Wees geen volger maar leef je eigen leven.
Vorig schooljaar was niet mijn topjaartje, en dat is nog heel zacht uitgedrukt. Om eerlijk te zijn ik was een wrak. Fysiek, sociaal en emotioneel. Ik dacht dat het aan de school lag, mijn klasgenoten en de leerkrachten. Dat is ook de reden dat ik van school ben verandert. Ik dacht dat het vanzelf wel beter zou gaan. maar FOUT, het lag wel degelijk aan mij. En dat besef ik iets te laat. Beter ooit dan nooit zeker :).
Ik moet gewoon beseffen dat het gemakkelijk is om de schuld op andere te steken. Maar soms ben jij degene die zijn eigen geluk in de weg staat. Je kan natuurlijk wel pech hebben in je leven, maar dan heb je twee opties: 1.zagen, zagen en nog is zagen, het oneerlijk vinden, je afvragen ''waarom ik?'' Of 2. Het accepteren, er mee leren leven en het er het beste van maken. Ik probeer van af nu het tweede te kiezen. En dankbaar zijn voor wat ik heb en niet zagen voor wat ik niet heb en blij zijn me wie ik ben en mezelf niet haten.
Ik ga niet ontkennen dat ik een paar problemen heb/had. Maar ik ga van het verleden leren:
1. Ik ben slecht in vrienden maken. Maar dat komt omdat ik niet open sta voor nieuwe vrienden, ik heb een 'vertrouw problemen'. Als iemand aardig tegen mij doet denk ik of hij/zij is mij aan 't gebruiken of ze lagen mij nu gewoon uit.
Maar het heeft er ook mee te maken dat ik nog een beetje vast zit in mijn lagere school periode. Het 5de en 6de leerjaar waren gewoon de twee beste jaren van mijn leven, tot nu toe natuurlijk. Ik heb het gevoel dat ik de enige ben die het mist en de rest (van mijn vriendinnen) er gemakkelijk overheen zijn of nu zelfs 'cooler/populairder' zijn dan toen.
