Ik ben Rosalina
Ik ben een vrouw en woon in antwerpen (Belgie) en mijn beroep is school gaan .
Ik ben geboren op 19/07/1997 en ben nu dus 27 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: paardrijden, wetenschap, tekenen, pretty little liars.
Hallo dit is mijn blog. Neem maar rustig een kijkje als je wilt. Heb je vragen of wil je je mening kwijt, stuur dan ge
Beoordeel dit blog
27-10-2013
eerste kus
Mijn fantasie over mijn eerste... Kus:
Vrijdag avond, ik ben super zenuwachtig. Nog een uurtje en ik moest bij de cinema zijn. Daar zal Jake op me wachtte. Jake is de leukste jongen van mijn klas en ik heb al een tijdje een crush op hem. Maar nu is het eindelijk zover, nog een uurtje. Ik had donderdag al mijn moet bij elkaar geraapt en zijn nummer gevraagd. Die avond vroeg ik nonchalant of hij iets te doen had in 't weekend. Zijn antwoord, waar 'k op hoopte, was nee. Dus ik vroeg hem uit. Verrassend genoeg zei hij ja. Ik heb nog een half uurtje om me verder klaar te maken.
Snel ff douche dacht ik bij mezelf, ik wil natuurlijk goed ruiken op mijn eerste date. Mijn kleren die ik al lang op voorhand had uitgekozen had ik ook al klaargelegd. Een ruiten hempje, een super strakke bordeaux broek en best van al een topje waar mijn borsten als bijna perfect in zaten. Op school draag ik nooit iets waar mijn borsten echt duidelijk in te zien zijn: een, ze zijn niet groot genoeg en twee ik wil niet te sletterig over komen. Maar nu was het best een handige hint voor hem. Ik hoopte maar dat hij hem snapte. Make-up droeg ik niet, die kon toch alleen maar uitlopen en het is niet dat ik daar zo goed mee ben.
Oke, nu alleen nog mijn jas een mijn handtas pakken en ik ben klaar. Mijn mama bracht mij weg alleen had ik haar verteld dat ik met een vriendin af had gesproken. Ik wil haar gewoon geen argwaan geven. Als we ooit een echte relatie hebben, zal 'k het haar wel vertellen. 'k Zit in de auto, mijn zenuwen lopen op. Alle dingen die mis kunnen gaan zit ik nu aan te denken, zoals: Wat als hij niet komt opdagen, wat als hij me gewoon als een vriendin ziet, wat als... ?? OMG we zijn er, mijn moeder stopt de auto, is stap uit en zeg tot over 2u. Ik stap naar de ingang van de cinema juist voor de ingang, daar hadden we afgesproken. Ik was eerlijk gezegd wat vroeg dus ik hoopte dat hij zeker niet laat kwam, anders zou ik hier nog lang kunnen wachten. Een sms, ik kijk snel op mijn gsm. Tuurlijk het is van Jake hij zegt dat hij er binnen een paar minuten gaat zijn. Ik antwoord met: sgoed, kben er al :). In de tussen tijd speel ik een spelletje op mijn gsm, zodat ik niet over kom als een loner.
Eindelijk ik zag hem. Hij stapt naar me toe en lacht. Hij vraagt of 'k lang heb moeten wachten. Nee zei ik, gelogen, maar ik wouw niet grof over komen en het was het wachten hopelijk waar. Ik vraag of ik geen knuffel mag. 'Niks liever', zegt hij al lachend. de knuffel voelde goed, gaf me een goed gevoel over de rest van de avond. Hij vraagt of we niet naar binnen gaan, de film gaat namelijk bijna beginnen en we moesten nog kaarten kopen.
Eindelijk in de cinemazaal was het best wel donker en er zat een intieme sfeer. Misschien een beetje cliche maar we hadden een doos met popcorn genomen. Ik hoopte dat hij een keer perongeluk samen met mij in de popcorn doos zat met zijn hand. Enja hoor mijn plan werkte. Ik kreeg tintelingen over mijn hele lichaam, ik keek hem aan en hij mij terug. Zo'n blik heb ik nog nooit meegemaakt. Het duurde twee seconde maar leek een eeuwigheid. Daarna ging het snel in eens kuste hij me.. op de mond. Het was fantastisch, daarna probeerde hij met de tong. Een raar maar ook fijn gevoel. We stopte met kussen en keken verder de film maar keken elkaar de hele tijd met een liefdevolle blik aan. De film was ik niet echt aan volgen, ik kon maar aan een ding denken. HEM. De film was gedaan en we gingen terug uit de cinema zaal. Ik vroeg of hij nog ff op de trap wouw gaan zitten en praten over wat er juist gebeurde. Zogezegd zo gedaan, Ik vroeg hem of we nu een stelletje waren. Zijn antwoord, droog maar goed, tuurlijk. Ik zei: 'Oke maar kunnen we het eerst een beetje stil houden en niks zeggen tegen onze klas. Hij vroeg waarom. Ik zei dat: ' omdat ze anders weer stom gaan doen, zoals bij Ayse en Marnick. Hij vond het goed op dat moment zag de auto van mijn moeder.
'Oke, ik moet nu snel weg mijn moeder is daar en ze mag niks weten van ons'. 'Mag ik nog snel een kusje', vroeg ik lief. En hij gaf me een kusje op de wang. Daarna liep ik snel naar buiten en ging in de auto. Mijn moeder vroeg hoe de film was een eerlijk antwoord kon ik haar niet echt geven. Ik zei dat ik hem een beetje suf vond. Gelukkig stelde ze verder geen vragen.
Maandag morgend, ik ben super zenuwachtig. Dit is de eerste keer dat ik Jake zie na het mond op mond en tong in mond ongeval. Ik wist niet goed hoe ik me moest gaan gedragen . Natuurlijk wou ik zo veel en zo dicht mogelijk bij hem zijn. Maar aan de andere kant wou ik niet dat mijn klas een vermoeden had. En ik wist ook niet hoe hij zich ging gedragen. De enige die ik het had verteld was kaat, mijn beste vriendin waar ik gelukkig nog zag voor het school. Nu kon ik nog snel raad aan haar vragen.
De laatste tijd ben ik nogal gestrest en een van de redenen is omdat ik verliefd ben. Of daar ben ik toch vrij zeker van dat het dat is. Het is namelijk wel een beetje ingewikkeld. Ik zal daarom van het begin en zo goed mogelijk uitleggen.:
Eigenlijk moet ik het aller eerste begin niet meer uitleggen want ik heb het al geblogd. Het is da verhaal van blackbox.
Leefdagen is nu al een paar weken geleden en niemand heeft nog een woord gerept over mij en Gill.... tot nu. Ik hoopte dat iedereen het zou vergeten maar nee het leeft harder dan ooit. Kevin zit de hele tijd Gill te schrijven op mijn bank en kaften leuk is anders. Maar Kevin is niet de enige, Adhemar ook. Als ik iets zeg over hij en Karlijn is het direct van: " En gij en de Gill" Maar het ergste was nog bij frans met Poelmans. Silke en Karolijn waren verwisseld van plaats, zodat Silke naast Renaud zat en Karolijn naast Eros, aan de andere kant zat Gill. Poelmans vroeg waarom ze dat deden. Iemand riep door de klas omdat da een koppeltje is. Poelmans zei verbaast: "Karolijn en de Gill?" En toen riep Ayse: "Nee, Laura en de Gill eh" En toen moest iedereen lachen. Poelmans zei ook nog dat ik wel een goei voor hem zou zijn omdat ik rustig was.
Ik ben me beginnen afvragen waarom ik Gill had opgeschreven. En pijnlijk genoeg moest ik Ayse gelijk geven, hij was inderdaad niet zo knap. Ik kon maar een ding bedenken dat ik een op hem was. Het probleem is dat heel mijn klas da nu denkt en sommige laten dat ook merken. Mijn reactie daar op is niet toegeven aan mijn gevoelens en hem negeren. Ik probeer zo weinig mogelijk naar hem te kijken, lukt niet echt. Maar nu ben ik bang dat hij denkt dat ik hem niet moet omdat ik afstandelijk tegen hem doe.
Ik weet helemaal niet wat ik moet doen. Ik weet ook niet wat hij van mij denkt en van de hele situatie. Het stomme is, ik zie hem een hele week niet met de vakantie. Ik hoop dat alles goed komt.
De laatste tijd is er veel gebeurt. Dingen die allemaal nieuw zijn voor mij. De meeste hebben met jongens te maken. Ik zal het allemaal een voor een vertellen:
1. A. S. heeft mij proberen binnendoen op GBG: zaterdag, 14 september fuif van de scouts halle. Eerste fuif waar ik super veel mensen kenden. Ik ging er samen met Ayse, Kelly en Kaat naar toe. Ik en Ayse stonden bij onze klas best gezellig maar een beetje awkward. Ayse heeft een crush op Sieme (de nieuwe jonge van onze klas) en omgekeerd dus arthur zei: ,tegen sieme en ayse, ''muilt is.''en Ayse zei: ''oke, als gij laura binnendoed.'' Ik dacht natuurlijk da da maar om te lachen was. Maar een ding vergeten arthus was super zat. Dus toen ik hem een kus op de wangen wouw geven drok die mij keihard naar hem (zijn mond) toe. Ik dacht: ''ohwla maat''. Maar uiteindelijk is er niks gebeurt. Behalve da bijna heel mijn klas da weet en da is gewoon awkward voor mij.
2. Y. J. heeft mijn nr gevraagt: Ne gast die bij kaat t. in de klas zit heeft mijn nr gevraagd. En ik denk dat die iets voor mij voelt. alleja ik weet da niet zeker ma die zit al twee jaar me Kaat in de klas en heeft nog nooit haar nr gevraagd, dusja. Maar op een keer was ik daar dus mee aan 't sturen, maar onderstussen was ik ook nog met julie aan het smse. En de yannick stuurt en sms, maar ik dacht waarschijnlijk dat dat julie was een ik stuur daar <3 naar en die stuurt da trug. Ma da was echt perrongeluk.
3. Blackbox & mooiste jongen v/d klas: Je denkt waarschijnlijk wat heeft dat met elkaar te maken. Het zal direkt wel duidelijk worden. Dus ikke, Ayse Jill en Karlijn spelen blackbox en de vraag was wie is de mooiste jongen van de klas. Waarom weet ik niet zeker, maar ik ben eerlijk en schrijf gewoon Gill op. Ik weet dat hij niet echt knapknap is maar ik vind dat hij iets heeft. Natuurlijk wisten ze snel dat ik Gill had geschreven. De rest had Sieme,Sieme en robin. Ookal had ik dat geweten had ik waarschijnlijk nog Gill opgeschreven, ik vind de Robin en Sieme nu niet bepaald knap. Maar ik wijk af van het verhaal. Ayse begon al derict van: '' toch ni Gill?!!'' En ayse vertelde het Robin en Robin vertelde Sieme en toen wist zowat iedereen het. Eigenlijk weet ik nog steeds niet of Gill het al weet, denk van wel. Het meest awkwardte was nog dat ik Gill niet meer kon aankijken daarna. En je moet is twee keer raden naast wie ik mijn gewicht oefeningen moest doen. Gill natuurlijk, dat was de enige plaats die nog vrij was, zo typisch. Dus ik moest naast die gaan liggen super awkward
Ik heb het gevoel dat alles op in mijn leven eindelijk min of meer op zijn plaats valt. Kaat die naar mariagaarden komt, mijn klas die ik mag, karlijn al ''beste vriendin'', paardrijden en dansen. De enige vraag die ik me nu nog stel is hoelang gaat het duren... ? hoelang gaat het duren voor ik me weer super depressief ga voelen zo erg dat ik denk aan zelfmoord of weglopen. Natuurlijk wil ik gewoon zo gelukkig blijven als ik nu ben, maar uit ervaring weet ik dat ik voorzichtig moet zijn. Misschien had ik het fout misschien moet ik juist niet voorzichtig zijn. Misschien moet ik gewoon leven op het moment en niet te veel denken aan morgen. Me geen zorgen maken over wat andere zeggen.
In het eerste jaar (1ma) had ik een grote crush op een zekere maarten. Ik snapte nooit goed waarom. In het begin van het schooljaar deed hij best aardig en zo, maar daarna was hij best wel gemeen. Toch bleef ik gevoelens voor hem hebben. Het eerste jaar ging voorbij en ik mocht naar het tweede. Ik dacht dat ik over hem was, maar telkens wanneer ik hem terug zag, waren die gevoelens er weer. Niet dat ik na het eerste nog met hem heb gesproken ofzo. Weer een jaar later (derde) zag ik hem op honderd jaar marisstella (fuif), raar want hij zat zelf niet meer op die school. Eigenlijk niet zo raar want ik was daar en ik zat er ook niet meer. Maar goed, of ik toen weer gevoelens voor hem kreeg weet ik eigenlijk niet meer. Echt belangrijk is het ook niet echt in het verhaal. Maar een paar dagen geleden poste hij een foto van zichzelf op facebook. Manmanman... hij is er ook alleen maar beter op geworden. En terug waren de gevoelens. Over een paar dagen is het beachparty van de klj, ik hoop uit de grond van mijn hard dat hij er ook gaat zijn. Ik ga er proberen tip top uitezien en al mijn moed bij elkaar sprokkelen en tegen hem te praten. Wat ik tegen hem ga zeggen weet ik niet echt, maar mijn goede vriend alcohol zal me wel een handje helpen.
Eigenlijk wel raar, het gevoel hebben van verliefd zijn op iemand die je twee jaar niet meer echt gezien te hebben. En die mij waarschijnlijk al lang vergeten is. Eerlijk gezegd roept het allemaal niet zo'n goede herinneringen op met gevolg dat ik liever nu wil wenen.
De laatste tijd beginnen er dingen te veranderen, dingen waar ik vroeger totaal geen last van had. (Integendeel zelfs) Ik begin borsten te krijgen. Tuurlijk had ik die al een tijd maar nu zijn ze echt goed aan 't groeien. Ik heb nu een c-cup, maar meer moet het ook niet zijn voor mij. Zelf had ik het niet door, totdat jongens naar mij begonnen te kijken. Eerst dacht ik dat ik paranoide aan 't worden was.
fase 1. kijken of gluren: Het begon allemaal op het werk, waar overgens het grootste gedeelte jongens/mannen werken.: Bij het werk werden we vaak opgesplitst in twee groepen. En meestal moest ik met de jongens (als enige meisje) werken. Omdat mijn groep niet zo groot was en elkaar niet zo goed kenden was het best wel stil tijdens de pauzes. Ik was waarschijnlijk gewoon aan 't dromen toen me ineens opviel dat de jongen (s. k.) naar mij aan het kijken was. En als ik zeg kijken bedoel ik ook kijken, het was raar want het lijk dat hij kijk, maar ik durfde niet terug te kijken. En toen ik eindelijk terug kijk, kijk hij ineens weg. Ongeveer hetzelfde gebeurde met een andere jongen. Het ergst van al vind ik nog dat ze voor de rest helemaal niet echt met me praten of zo.
Een andere keer ging ik met een vriend en mijn broer bij een vriendin eten. We zaten buiten aan een tuintafel die niet echt zeer stevig was. Want als je met twee tegelijk ging zitten op de tafel, ging er een hele schok doorheen. Het wiegelde zo hard dat je hele lichaam mee bewoog, als-je-begrijpt-wat-ik-bedoel. De vriend (s.m.) deed dit twee keer en telkens toen hij zat, kijk hij eerst naar mijn borsten en dan lachte hij ineens naar mij. Dit vind ik ook wel vuil, maar hij praat voor de rest wel tegen mij, dus vind ik het op een of andere manier minder erg. Maar van hem ben ik zeker dat hij kijk, bij de andere twee is het nog steeds een raadsel
fase 2. zeker weten gluren: De afgelopen twee dagen was het pulderbos kermis. En natuurlijk stond daar een alibaba. Een van de tofste atracties. Alleen de vent die de kaartjes aan nam was minder tof. Eerste keer dat ik er in ging had ik al het gevoel dat hij naar mij en mijn vriendin aan 't kijken was. Maar ik wist het niet zeker, dus ik zei er maar niks van. Maar de tweede keer was nog erger. En die avond dat ik met nog twee andere vrienden in de alibaba ging, ging er echt over. Toen we zaten ging die ineens over ons staan, om ons zo te begluren, en er is een kans dat hij ons zelfs aan 't filmen was. Dat was echt een creep.
fase 3. contact zoeken: Jullie weten het al, de afgelopen twee dagen was 't kermis, maar 's avonds was het telkens fuif. Niet echt mijn soort of fuif, kan het dat eigenlijk amper noemen. De muziek was slecht, er werd niet gedanst en er was geen sfeer. Gevolg er zaten veel 'oude mensen' en echt oude mensen in de tent. Er waren natuurlijk ook wel wat jongeren maar die waren zeker al 17 ofzo. Maar dat ter bij zake.
1. deze was best onschuldig en eigenlijk zat ik er niets mee in, maar het overviel me ineens. Het was de eerste keer dat een jongen zomaar tegen me begint te praten.: ik ging naar de toog en ineens vroeg een jongen ( geschat 17-18jaar) van welk land ik kwam. En hij wouw zelfs drie keer raden. Ik ben er nog steeds niet uit of dat flirten was. Maar op het moment zelf vond ik het maar een beetje bedreigend en wist niet goed wat zeggen.
2. Dees vond ik wel vuil eigenlijk, maar echt schrik had ik niet.: Ne oude zak die aan de toog stond. Die aan elk (jong) meisje zonder deftige rede begon te praatte. Ik verstond eigenlijk ook niets van wat hij zei
3. Nu had ik echt wel schrik, 'k had zelfs misschien geweend.: Julie en Kelly waren al waren al naar huis. Dus ik en kaat stonden er maar alleen en ik was me eigenlijk echt aan 't vervelen. ineens kwam er een groepje van mannen van ( ongeveer 30) op mij en kaat af. Ik dacht dat ze gewoon iets woude vragen en dan weg gingen. Maar nee, zou wouden ons 'ontmoeten' . Ik verstond geen klote van wa ze zeide en ''k snapte echt ni de bedoeling op het moment. Gelukkig zijn we kunnen vluchten en dan naar huis gegaan. Het lijkt misschien minder erg dan dat het is maar ik was echt bang.
Dat waren de drie fases waar ik in een korte tijd ben door moeten gaan als jong meisje. (vanaf de helft van de zomervakantie) Natuurlijk had ik al wel verhalen gehoord en mensen die zeggen dat je op fuiven of andere plaatsen als meisje/vrouw moet oppassen. Maar ik dacht altijd dat zoiets nooit bij mij zou gebeuren. Omdat ik lelijk en zwart was niet dat iemand mee daar mee heeft uitgelachen en dat ik daarmee zo onzeker ben. Ik ben uit nature wel zo, maar in het eerste middelbaar was er een jongen en die lachte mij altijd uit omdat ik er uitzag als een jongen. Maar wat ik vergeet is dat ik inmiddels wel veel vrouwelijker ben geworden.
Opzich geeft het een dubbel gevoel als een jonge je bekijkt aan de ene kant vind je het vies, aan de andere kant geeft het best een goed gevoel, Een gevoel van ik ben toch best aantrekkelijk. En het wel leuk als de jongen die naar jou kijkt, zelf ook knap of schattig vind. Maar als het een enge creep is die de derdig al is gepasseert heb ik toch liever van niet.
Ik weet het, 't is lang geleden dat ik nog iets heb gepost. Maar bekijk het aan de goeie kant nu heb ik veel insperatie over wat ik zou kunnen schrijven. En er is veel gebeurt sinds de laatste keer dat ik iets heb geblogd. Vakantie is begonnen, examens eindelijk gedaan, ik doe vakantiewerk, ... Maar ook emotioneel ben ik verandert, ik heb mezelf beter leren kennen en ik ben wijzer geworden: vooral op sociaal vlak.
Braderij westmalle:
gisteren is er iets heel aparts en onverwachts gebeurt: Ik ben bij een jongen zijn huis geweest, die ik eigenlijk niet ken en heb daar iets gedronken met heel weinig alcohol. Rare ervaring, het klinkt spannerder dan het werkelijk is. Ik zal het ff van het begin uitleggen.
Het was vrijdag avond, ik had met J. afgesproken om naar de braderij in westmalle te gaan. Ze had me al verteld dat haar 'bestie' , die ze nog nooit in het echt had gezien al wist ik dat eerst niet, daar ook zou zijn. Kon ik weten dat hij na dat hij ons had gezien ook bij ons zou blijven. Eerst durfde ik echt niks tegen hem te zegge, ik voelde me als het derde wiel aan de wagen. Wat ik waarschijnlijk was. Wat mij opviel van het begin is dat hij een echte titser is. Na een tijdje durfte ik iets tegen hem te zeggen was het wel tof, totdat hij aan mij begon te titse. Of ik denk toch dat hij dat deed. Ik weet het niet zeker, op dat vlak heb ik weinig mensenkennis. Hij en J. konden niet van elkaars lijf blijven. En als er iets is waar ik niet tegen kan is het dat wel. En natuurlijk als ik met mijn ogen draai valt het op den duur nogal op. Dus hij vroeg of ik een knuffel wou, en ik zei nee. Toen werd het awkward. Hij pakte het waarschijnlijk persoonlijk op, maar als hij mij beter zou kennen zou hij weten dat ik niet echt veel knuffel en zeker geen gasten. Eerlijk gezegt heb ik al moeite om J. te knuffelen en ik ken haar al bijna heel mijn leven. Sorry ff afgedwaald van het verhaal. Eiglijk was het dat.
aan de en kant ben ik het spuugzat om me voor te doen als iemand die ik niet ben, om of mezelf te verstoppen voor andere. Maar aan de andere kant kan ik niet mezelf zijn omdat één: eerlijk gezegd weet ik niet echt wie ik ben en twee: ik ergens bang ben om mezelf te zijn, om andere teleurstellen en om niet meer geaccepteerd te worden.
Het was zaterdagavond, midden lente en 't weer was zalig. Iedereen was blij en gelukkig, iedereen behalve Emma. Emma haar vriendje, die een jaar ouder is dan haar, had het namelijk gisteren uitgemaakt. Emma was er kapot van. Maar ze ging haar vakantie niet stuk maken door die zak. Emma's vriend, Maarten, was perfect. In ieder opzicht, ieder meisje van school zou wel iets met hem willen. Hij was populair, slim, hij was een echte charmeur en knap. Emma snapte niet wat hij in haar zag. Zij was een doodnormaal, hij had veel beter dan haar kunnen krijgen. Maar ze was natuurlijk dolblij dat hij voor haar had gekozen en niet voor een populaire trut die zichzelf veel te graaf voelt voor iedereen of voor een slet die het met iedereen wil doen. Nee hij vond haar leuk hoe zij was, normaal en met beide voetjes op de grond. Hij had het zelf uitgemaakt met zijn vorige vriendin voor haar. Zijn ex, Deborah, hoorde bij de populaire meisjes. Ze zag er altijd goed , alleen haar karakter was minder. Ken je de spreuk 'real girls aren't perfect and perfect girls aren't real' ? Zo was het bij haar, ze deed echt alles om populair te blijven.
Hoe heb je het/kan je het krijgen? Deze vraag stel ik me al een tijdje. Van een ding ben ik zeker, we willen allemaal gelukkig zijn. Maar hoe en wanneer zijn we echt gelukkig? (Het is misschien een chliche, maar wel waar.) Als je jezelf bent, dingen doet die je graag doet met mensen die je graag ziet. Zo simpel is het...
angst
Of misschien niet. Waarom zoude we niet onszelf zijn? Waarom zouden we dingen doen de we eigenlijk niet graag doen (Bv. als werk, hobby, ... ) Of niet met mensen omgaan die we echt graag zien, natuurlijk moet je met iedereen wel proberen om te gaan. Maar je snapt wel wat ik bedoel eh. Dit kan verschillende redens hebben: Meestal angst, angst om niet (meer) geaccepteerd te worden, angst om andere teleur te stellen, angst dat je misschien toch niet kan zijn. Of angst om afgewezen te worden.
hoop en liefde
Om over je angsten te komen heb je hoop nodig. Hoop dat het ooit beter zal zijn, hoop dat je ooit jezelf durft te zijn. Hoop dat je mensen ontmoet die je echt begrijpen. Maar ook liefde, waaruit je hoopt kunt putten. Klinkt misschien heel melig allemaal, maar zo is het wel.
geloven
Als er geen hoop meer is, waarin zouden we dan in moeten geloven? En als we nergens meer kunnen in geloven, heeft alles dan nog wel een nut. Dan kunnen we even goed de hele dag niks doen en in onze zetel liggen te luieren, maar zouden we dan gelukkig zijn/worden. Zonder dromen of ambities? Ik denk het niet, zonder dat zouden we nooit voldoening hebben/krijgen. En zonder voldoening zouden we niet echt gelukkig kunnen zijn. Denk ik ...
respect
Maar er zijn ook redenen om onszelf niet te zijn. Denk maar aan hitler, hij deed vast wat hij graag deed, met mensen die hij graag zag en was zich zelf. Maar hij is wel een van de meest gehate mensen ooit, terecht natuurlijk. Wat hij deed was fout, heel fout. Omdat je nooit mag vergeten respect voor alles en voor iedereen te hebben, voor andere maar zeker ook voor jezelf. Je kan pas respect hebben voor iets als je de waarde van alles inziet. De waarde van het leven, al het leven. De waarde dat andere werk in iets steken. De waarden dat sommige dingen veel beteken voor andere. Waarom zou jij meer of minder betekenen dan een ander. Eigenlijk zijn we allemaal het zelfde, one big ''happy'' family.
verschil
Ik weet ook wel dat we niet allemaal hetzelfde zijn. Niemand is hetzelfde we zijn allemaal uniek. We verschillen van huidskleur, geloof, interesses, cultuur ... . En van mening, maar waarom zou jou mening beter zijn dan een ander? Mening zijn altijd subjectief en zijn voor iedereen anders. Gelukkig maar, stel je maar een wereld voor waar iedereen dezelfde mening had, waar iedereen de zelfde dingen leuk/mooi/stom vind. Aan de ene kant zou het wel gemakkelijk zijn, maar ook vreselijk saai. Iedereen zou er het zelfde uitzien, iedereen zou op de zelfde manier leven, ... Er zou geen varieteit meer zijn in het leven, en het zou ook nooit mogelijk zijn als je er goed over nadenkt.
Wat maakt jou, hoe dat je bent? er zijn verschillende reden
Waar ik mij aan erger is kanker, natuurlijk niet de ziekte zelf ( wat ik echt erg vind als mensen dit hebben ) . Vooral op facebook, hier doen ze namelijk dat dit het ergste is van de wereld. Ik weet ook wel dat het wel een van de ergste ziektes is die je kunt hebben, maar er zijn nog meer ziektes die heel erg zijn en waar je niet meer van af kunt. Bv autisme, nierstenen, mongolisme, spastisch, depressiviteit, ... En waar ik mij nog meer aan erger, de zin: "kanker is geen scheldwoord". Ah .. en mongool, autist of spast wel ofwa? allee da klopt toch ook ni echt dan eh.
Ik denk dat iedereen wel iets heeft waar hij/zij zijn/ haar hele leven last van heeft. Sommige dingen kunnen vanzelf weggaan of kan je mee leren leven. Andere zijn wat lastiger. Maar iedereen heeft zeker iets, bv. de ene is wat dikker, heeft autisme, een erge ziekt (bv. kanker) De ander heeft weer last van epilepsie, of eet stoornissen, ... . Natuurlijk zijn dingen als kanker en autisme erger dan dik zijn/vinden . Maar dat wil niet zeggen dat het leven van een dik persoon makkelijk is. maar als lilo en stich (kinderprogramma) me iets geleerd heeft is het wel dat iedereen wel ergens goed in is en wel ergens een plaatsje vind waar hij/zij zich thuis kan vinden. Wat mij vooral dwars ligt aan mezelf is dat ik niet sociaal ben, ik wil het wel zijn maar weet ik niet hoe. Soms denk ik dat het gewoon tussen mijn oren zit. Maar andere keren denk ik dat het ligt aan mijn opvoeding, mijn adoptie of mijn moeder. Ik wil gewoon niet geloven dat dit gewoon mijn persoonlijkheid is. Omdat ik bang ben er dan echt niks meer iets aan te veranderen valt.
Vandaag ben ik weer achter iets gekomen, namelijk dit is een harde wereld en je staat er alleen voor. Nu snap ik het nut van populairiteit. Daarom ga ik mij proberen populair te gedragen en denken aan deze wijze spreuk; Act like a lady, think like a boss!. Heel inspirerend eigenlijk als je er over na denkt.
Maandag word een belangrijke dag, ook voor mijn populariteit. Omdat ik dan waarschijnlijk naar Iris ga voor een groepswerk. En Iris is best populair. Ik ga mij als het derde wiel aan de wagen voelen omdat Iris en Karlijn al 3 jaar beste vrienden zijn, maar het derde wiel zijn ergens ben ik al gewent.
Vandaag ben ik best wel sociaal geweest. Eerst ben ik naar Marjolein gegaan, om een beetje te roddelen over iedereen en dan ben ik naar Kaat&Marie geweest en gaan joggen met Marie.
Gevoelens ... soms haat ik het. Ik weet niet dat het komt omdat ik mijn regels heb of gewoon puberteit. Maar de laatste tijd heb ik veel last van stemmingswisselingen. De ene moment ben ik depressief de andere heb ik de veel energie. Maar vandaag is het nog erger, ik heb het gevoel of ik alles nu voel: ik wil wenen, ik ben g*, ik wil hard lachen, ik wil van alles. Raar en verwarrend allemaal
Omdat het bijna valentijn is moesten we bij Engels beschrijven wat ons droom jonge/meisje is. Iets wat ik niet verwachte was dat R.P. mij precies omschrijf. Hij zei: 'niet te dik, niet te dun, lang bruin haar, bruine ogen, een houden van honden'. Ik weet ook wel dat er nog veel meisjes zijn die passen bij die beschrijving, maar het is dat ik een crush op hem had en nu het gevoel heb dat ik een kans zou kunnen maken. Niet dat dat ooit zal gebeuren, maar het zou kunnen. En nog een jonge die ik eigenlijk nog leuker vind beschrijf mij ook een beetje, wat hij precies zei weet ik niet meer. Maar wat ik wel nog weet is: bruin haar en goed reuken. Van af nu ga ik elke dag douche en deo gebruiken ;). Niet dat ik stink, maar voor de zekerheid.
Mijn eerste reactie: 'wtf?! o.O' . Het staat voor you only life once. letterlijk: je leeft 1 keer, figuurlijk: je leeft maar 1 keer dus maak er iets moois van. Doe wat jij echt wilt doen. Maak je eigen beslissingen. Als je er zo over nadenkt is het best goed gevonden. Maar het is geen excuus voor: een slet te zijn of alleen maar te feesten en weed smoren. NEE het wil zeggen: MAAK EEN VERSCHIL. Wees geen volger maar leef je eigen leven.
Vorig schooljaar was niet mijn topjaartje, en dat is nog heel zacht uitgedrukt. Om eerlijk te zijn ik was een wrak. Fysiek, sociaal en emotioneel. Ik dacht dat het aan de school lag, mijn klasgenoten en de leerkrachten. Dat is ook de reden dat ik van school ben verandert. Ik dacht dat het vanzelf wel beter zou gaan. maar FOUT, het lag wel degelijk aan mij. En dat besef ik iets te laat. Beter ooit dan nooit zeker :).
Ik moet gewoon beseffen dat het gemakkelijk is om de schuld op andere te steken. Maar soms ben jij degene die zijn eigen geluk in de weg staat. Je kan natuurlijk wel pech hebben in je leven, maar dan heb je twee opties: 1.zagen, zagen en nog is zagen, het oneerlijk vinden, je afvragen ''waarom ik?'' Of 2. Het accepteren, er mee leren leven en het er het beste van maken. Ik probeer van af nu het tweede te kiezen. En dankbaar zijn voor wat ik heb en niet zagen voor wat ik niet heb en blij zijn me wie ik ben en mezelf niet haten.
Ik ga niet ontkennen dat ik een paar problemen heb/had. Maar ik ga van het verleden leren:
1. Ik ben slecht in vrienden maken. Maar dat komt omdat ik niet open sta voor nieuwe vrienden, ik heb een 'vertrouw problemen'. Als iemand aardig tegen mij doet denk ik of hij/zij is mij aan 't gebruiken of ze lagen mij nu gewoon uit.
Maar het heeft er ook mee te maken dat ik nog een beetje vast zit in mijn lagere school periode. Het 5de en 6de leerjaar waren gewoon de twee beste jaren van mijn leven, tot nu toe natuurlijk. Ik heb het gevoel dat ik de enige ben die het mist en de rest (van mijn vriendinnen) er gemakkelijk overheen zijn of nu zelfs 'cooler/populairder' zijn dan toen.
Vandaag hadden we leefdag. De bedoeling was elkaar beter leren kennen. Euhm ... FAILT. Dat kan ook wel aan onze groep liggen. Ik kan er toch niet aan doen dat A. en J. , K. en I. elkaar niet moeten. En het nog groter probleem is dat ik en Ellen zitten er tussen. Niet leuk. De opdracht was: de voormaddig in groep rond te wandelen door turnhout. In groep .. niet echt. Eerst liepen Karlijn en Iris aso en daarna liepen ik, Ellen en Karlijn aso. Ik voelde mij wel een beetje schuldig, geen idee waarom. Wij hadden de papieren dus zij konden niks doen zonder ons. In de namiddag gingen we schaatsen. Allé veel geschaatst heb ik niet echt. Samen met E.D., M.F. H.C. en K.V.D. zaten we in de kantine. Om daar vallende mensen uittelachen, jongens te beoordelen (hot/not) en op facebook te zitten. Best plezant eigelijk, in ieder geval beter dan heel de tijd rondjes te schaatsen. Natuurlijk moesten A.C. en J.O. daar commentaar op geven. Anders had ik ook niet echt verwacht. En ook nog een leuk extra'tje het goot pijpenstellen heel-de-dag. Ik was eigenlijk al doorweekt voor dat ik op school aankwam.
hallo, zoals julllie misschien al hebben opgemerkt is de URL-naam van deze blog keepyourheadup_rosalina. ''Keep your head up'' komt van een song, van een van mijn favoriete zangers: Andy Grammer. Rosalina is niet mijn echte naam, maar een pseudo. Omdat ik helemaal eerlijk ga zijn wat ik post, en ik niet wil dat iedereen weet wie ik ben. Ook de namen van andere mensen zullen ook niet hun echte namen zijn uit respect voor hen. Wat ik verder nog moet zeggen is, euhm... Ik ben een meisje, voor als-je-het-nog-niet-doorhad. Ik ben geboren in 1998, dus nu ben ik 15 jaar oud. Ik ben geadopteertd (hier ga ik nog verder op in). En ik heb een broer die twee jaar jonger is. Mijn hobby is paardrijden. Ik heb een hond, paard, twee fretten en een kat. IK doe TW op mariagaarde. Als je nog meer over mij wilt weten: LEES MIJN BLOG. Wees vooral niet bang om te reageren of om een reactie te plaatsen. Nog veel lees plezier :) .
