Ik ben pitschon peter, en gebruik soms ook wel de schuilnaam keegan.
Ik ben een man en woon in leuven (belgië) en mijn beroep is kok( desserten).
Ik ben geboren op 19/05/1988 en ben nu dus 37 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: squash, lezen, schrijven, koken, uitgaan feesten, amuseren met vrienden ,films.
welkom op men blog, ik tracht zoveel mogelijk van de dingen die ik schrijf er op te zetten, alle commentaren zijn welko
keegan's schrijfhoekje
verhalen, boeken, gedichten.
01-01-2008
slot deel 2
Jonan legde al zijn verdriet, haat, liefde, wanhoop, en leegte in zijn zwaard toen hij met een machtige zwaai zijn drie belagers van zich afsmeet de diepte in. Hij zag in hun ogen nog voor hij zijn slag leverde dat ze al beseften dat de dood hen toelachte. De spanning en enorme kracht van zijn emoties die zijn zwaard een onmenselijke kracht gaf was als een ijskoude gloed te voelen en Jonan stond er midden in Hij voelde iets knappen in hem toen hij ?? van de muur zach vallen samen met zijn twee wachten. Hij was de laatste. Jonan viel op zijn knieën neer. Hij wist dat die laatste krachtinspanning hem teveel was geweest. Argutha had hem hier nog voor gewaarschuwd. Als hij zijn emoties tot hun uiterste zou drijven zouden die hem fataal worden. Jonan had alles wat nog in hem reste van gevoelens in die slag gestoken. Ondanks de pijn die in hem opwelde voelde Jonan zich rustig. Het besef dat de dood hem had gevonden aanvaarde hij. Hij was al lang geleden gestorven. zijn lichaam wist het gewoon nog niet. vermoeid liet hij het zwaard uit zijn hande vallen. Overal voelde hij warm bloed plakken. Een deel van hem, een deel van anderen. Hij sloot zijn ogen en legde zijn hoofd in zijn nek. Bashmer was verdwenen. Nu op het einde begreep hij was Argutha bedoelde over Bashmer. Hij was niet echt. Rook van allerlei branden die waren ontstaan in het heetst van de strijd prikte in zijn ogen en de geur van dood verdween maar niet uit zijn neus. Jonan hoorde mensen schreeuwen, wanhopige schreeuwen van pijn en verdriet. Ze kwamen van ver. wat was hij geworden? dit was wraak niet waard. Jonan keek rond zich terwijl hij steeds moeilijker ademde. Het hele paleis stond in brand, chaos overheerste alles. Het hele land was ontwricht. Jonan voelde medelijden met het volk die nu zonder regering kwam te zitten. Anarchie zou het land overspoelen. Maar beter anarchie dan een dictatuur van dood en verderf. "Elena vergeef me" prevelde Jonan bij zich zelf. Hij hoorde dat iemand zijn naam roepte. Het maakte niets uit, het was voorbij. Jonan voelde zijn laatste levenskrachten door zijn vingers glippen. Met het laatste beetje kracht dat hem nog reste trok Jonan zich op aan de kantelen en keek naar beneden. Twintig meter lager lagen de drie lijken op de harde grond. Weer riep iemand zijn naam. Hij negeerde het terwijl hij voelde hoe de magie in hem zijn weg baanden door al zijn organen. Jonan voelde hoe zijn lichaam de schok van die intense gevoelens niet kon verwerken. Al zijn organen lieten het weten. De smaak van bloed vulde zijn mond. Jonan leunde naar voor en liet zich van de muur vallen. Hij voelde hoe de wind langs hem gierde terwijl de grond steeds dichter bij kwam. het laatste wat hij dacht was "Elena,... ik kom naar huis."
--------------------------------------------------------------------------------
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
welkom op mijn blog. zoals je wel zult zien zet ik zo veel mogelijk verhalen en gedichten op mijn blog die uit mijn vingers en fantasie vloeien. ik hoop dat jullie er wat aan hebben, alle commentaren zijn welkom, ook excuseer ik mij voor de vele schrijffoute die ongetwijfeld in mijn blogs staan, ik schrijf graag maar ik ben nu eenmaal slecht in spelling. Al hoop ik dat het gevoel, de ziel dat achter het verhaal of gedicht zit , u genoeg kan inspireren en roeren dat u over de schrijffoutjes heen kijkt en verder kijkt dan het ruwe omhulsel, om zo het verhaal of gevoel dat achter een van men schrijfstukjes zit goed tot u kan doordringen en dat u kan zien wat ik probeer te tonen met men woorden
