Ik ben pitschon peter, en gebruik soms ook wel de schuilnaam keegan.
Ik ben een man en woon in leuven (belgië) en mijn beroep is kok( desserten).
Ik ben geboren op 19/05/1988 en ben nu dus 37 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: squash, lezen, schrijven, koken, uitgaan feesten, amuseren met vrienden ,films.
welkom op men blog, ik tracht zoveel mogelijk van de dingen die ik schrijf er op te zetten, alle commentaren zijn welko
keegan's schrijfhoekje
verhalen, boeken, gedichten.
17-10-2007
Alleen
ALLEEN
Ik ben het zo beu. Ik wil er niet over denken. Ik wil er niet over praten. Ik voel me zo verward.
Ik wandel met al men vrienden om me heen. En toch ben ik alleen. Zonder doel. Zonder gevoel.
Leegte zit in men hart. Hoop, liefde, geluk mij onbekend. Een lach van leugen siert men gezicht. Binnenin alleen zonder doel.
Een huid van steen. Vol met barsten. Geen weerstand meer. Door leegte opgeëist.
boek: een gebroken ziel.passage 1 : (niet op schrijffouten lette is maar het onverbeterde ruwe versie)
Zo soepel mogelijk, zover zijn spieren het nog toelieten. Boog Gillian lichtjes door zijn knieën en spande zijn boog op. Hij voelde de pees van de pijl en boog tegen zijn wang rusten, terwijl hij met zijn oog de schacht van zijn pijl volgde tot aan de punt en dan zijn baan trachtte in te schatten die de pijl zou volgen als die éénmaal de pees zou verlaten. Voorzichtig haalde hij adem en probeerde zijn hand zo vast mogelijk te houden. Het hert voelde de spanning in de lucht en spitste zijn oren. Geen tijd meer besefte Gillian en loste zijn pijl. Hij hoorde de pees langs zijn oor zoeven en zag de pijl wegvliegen, recht op zijn doel af. Het hert wou nog wegspringen maar hij was te traag. De pijl boorde zijn weg in de nek van het hert. Levenloos zeeg het hert neer terwijl zijn bloed uit de wond in de grond sijpelde. Gillian slaakte een kreet van voldoening. Maar die werd overstemd door een angstkreet die hij uit duizenden herkende. Gillian en Argutha draaide zich allebei razend snel om met een nieuwe pijl al in de aanslag. Gillian keek recht in de angstige ogen van zijn vrouw die vergeefs wild gebarend naar haar dochter schreeuwde. Elena had haar moeder nog nooit zo angstig horen gillen. De seconden leken wel uren te duren terwijl ze zich omdraaide. Nog geen twee meter van haar vandaan doemde er een volwassen beer op met een rauwe kreet van razernij. Elena haar ogen werden groot terwijl ze de klauwen van de beer dichter bij zag komen. Gillian en Argutha stonden machteloos, vergeefs trachtte ze een baan te vinden voor hun pijl door de bossen maar de bomen stonden in weg. Gillian voelde het bloed uit zijn gezicht wegtrekken. Met een overslaande stem riep hij de naam van zijn enige dochter. Elena voelde warm urine langs haar benen omlaag sijpelen toen ze de dood in de ogen keek. Ze zag de klauwen vertraagd op zich afkomen maar wat ze ook deed, ze leek ze niet te kunnen ontwijken. Angstig wierp ze haar armen beschermend voor haar gezicht. Een woeste schreeuw weerklonk toen er een vreemdeling voor Elena sprong gevolgd door een jachtluipaard die uithaalde naar de knieën van de beer. Elena zag een klauw van de beer de jongeman zijn borst openhalen. De jongeman liet een kreet van pijn weerklinken die de vogels van hun takken deed wegvliegen terwijl hij zijn handen op borst van de beer zette. Het leek alsof ze zo even bleven staan. Twee pijlen zoefden door de lucht en troffen de beer pijnlijk in zijn zij maar die leek er niets van te merken. Met een tweede woeste kreet die meer dierlijk dan menselijk klonk wist de jongeman de beer met een onmenselijke kracht van zich af te duwen. De beer wankelde achteruit terwijl het jachtluipaard omhoog sprong en naar keel van de beer hapte. De beer wist het jachtluipaard nog net te ontwijken en sloeg hem neer op de grond. De jonge man zag de jachtluipaard tegen de vlakte gaan en ging woest de aanval in. Waar hij maar kon sloeg de jongeman op de beer in. Nog twee pijlen vlogen richting de beer die hem beide in zijn schouder troffen. De jongeman trok één van de pijlen uit de beer zijn zei en gebruikte het om meerdere steek wonden uit te delen aan de beer. De beer ging onderuit en de jongeman bleef zoals een wilde aanvallen, de beer geen seconde rust gunnend. De beer wist nog een tweede keer zijn klauwen in de jonge man te zetten, deze keer moest zijn dij er aan geloven. Met tranen in zijn ogen beet hij op zijn tanden terwijl hij van de beer afrolde. Nog twee pijlen zoefden door de lucht richting de beer. De jongeman nam deze kans te baat en nam een zware steen die naast hem lag. Niet meer in staat om recht te staan deed de jonge man nog een laatste uithaal met de steen naar de keel van de beer. De beer bleef levenloos liggen, de steen had de luchtpijp verbrijzeld. Hevig bloeden probeerde de jonge man naar het jachtluipaard te kruipen. Met een laatste inspanning wist hij tot bij het jachtluipaard te komen. Hij leeft nog was het laatste wat de jongeman dacht voor hij bewusteloos bleef liggen. Alia liep naar haar dochter toe en nam haar in haar armen terwijl ze angstig rondkeek om te zien of dat al het gevaar geweken was. Gillian liep op zijn beurt naar zijn dochter toe en ging beschermend bij haar staan terwijl Argutha naar de beer ging. Hij stak met een pijl in beer. Er kwam geen reactie De beer is dood. Is Elena in orde?. vroeg hij. Alia knikte. Dankzij die jongeman. Argutha ging op de jongen af die er meer dood dan levend bijlag. Een grote plas bloed had zich verspreid rond de jongeman. Als we snel niets doen overleefd hij het niet. Zei Argutha die de jongeman nieuwsgierig bestudeerde.
Waarom wordt het zo donker? Hij voelde zich wegglippen in een pijnlijke droom. Een warm brandend gevoel verspreidde zich over zijn borstkas en zijn dij. Bashmer lag enkele meters verderop op de grond. Hij bewoog niet. Met veel moeite wist hij zich om te draaien. Het enige wat nu nog door zijn gedachten ging was om tot bij Bashmer te geraken. Met grootse moeite wist hij zich vooruit te slepen met behulp van zijn armen. Een pijnscheut benam hem de adem toen hij probeerde met zijn voeten zich verder te duwen. Hij voelde de pijn langs zijn been omhoog kruipen tot in de puntjes van zijn haren. Hij proefde een koperachtige smaak in zijn mond toen hij wat speeksel weg spuwde, bloed besefte hij met een wrang gevoel. Hij voelde zijn warme bloed uit de wond van zijn borstkast druipen die de grond onder hem drassig begon te maken. Centimeter per centimeter, de pijn verbijtend, wist hij zich eindelijk tot bij Bashmer te krijgen. Met de laatste krachten in zijn lichaam wist hij zijn arm over Bashmer te leggen. Hij ademt nog besefte hij. Als we snel niets doen overleefd hij het niet. Hoorde hij een stem boven hem zeggen. De woorden klonken hem hol toe. Bashmer leefde nog en hij had de jonge vrouw gered. Hij wist niet waarom hij had gehandeld. Het was tegen zijn instincten in. Normaal zou hij de natuur zijn gang hebben laten gaan. Maar het was zijn schuld dat de beer hen had gevonden. Had hij beter opgelet en ervoor gezorgd had dat de beer hem niet had gevolgd zou dit alles nooit gebeurd zijn. Hij hoorde nog een andere stem iets zeggen. Hij kon niet achterhalen wat er gezegd werd. Pijn benam hem zijn bewustzijn. Alles was donker. Hij voelde zijn leven uit zijn lichaam vloeien met elke druppel bloed die hij verloor. Het laatste wat hij nog merkte was dat men hem aan het op heffen was.
boek: een gebroken ziel passage 2 ( let niet op schrjffouten dit is nog de ruwe onverbeterde versie)
Ik word een echte oude man grinnikte hij bij zich zelf. Argutha steeg van zijn paard af om wat water in zijn gezicht te plenzen. Het koele water voelde verfrissend aan. Traag liet hij zijn handen terug van zijn gezicht glijden en nam een goede teug adem. Hij hoorde voetstappen. Langzaam rechte Argutha zich om de vreemdeling vriendelijk te groeten. Het was een dame, Argutha gokte rond een dertig jaar. Haar lange bruine haren waren stijlvol opgestoken alsof ze juist van een groot bal kwam. De dame had licht bruine ogen die je overal volgde. Argutha voelde zich wat onwennig door die ogen. De dame stak iets weg in haar lange zwarte jurk. Toen Argutha de jurk wat beter zag, zag hij dat de onderkant aan het rafelen was. Alsof ze al even onderweg was en alleen maar die jurk mee had. Argutha besefte dat ze geen bagage mee had. Misschien was ze beroofd opperde Argutha tegen zijn eigen terwijl de dame steeds dichterbij kwam. Er was iets aan de manier van stappen van de dame, dat Argutha dat idee naast zich neerlegde. Dit was geen dame dat zich zou laten beroven. Voorzichtig betaste hij zijn dolk dat in zijn mouw zat. Hij was nog niet zeker of de dame problemen zou veroorzaken. Maar hij had al vroeg in zijn leven geleerd dat je nooit voorzichtig genoeg kunt zijn. Hij dood niet graag vrouwen, maar soms was er nu éénmaal geen keus. Argutha wist dat sommige van de beste huurmoordenaars vrouwen waren. Stijl volle, uitzonderlijke knappe dames, maar altijd met een dodelijke afloop. De dame stopte op een kleine meter van Argutha en nam hem op. Goede dag Mevrouw. Zo alleen op pad, dat is niet veilig voor een dame. U bent toch niet beroofd, hoop ik? Waarom denkt u dat Heer? Zei de dame met een zacht fluwelen stem die haar schoonheid nog een beetje benadrukte. Ook al was hij op zijn hoede Argutha kon zich niet weerhouden toen de dame juist iets te veel voor onbedoeld te zijn met haar borsten pronkte. Dit was zeker geen gewone dame. Dit was een dame die gewoon was alles voor elkaar te krijgen, een dame die daar ook alles voor zou gebruiken. Toen hij zijn ogen van haar borsten kon halen die door de lage snit van de jurk zich mooi lieten ontvallen zag hij een klein tevreden lachje rond haar lippen hangen. Hier had ze haar eerste fout gemaakt bedacht Argutha bik zich zelf. De lach verraadde dat ze inderdaad expres met haar borsten pronkte. Omdat u geen bagage bij u hebt buiten wat u draagt. Dat heb je goed gezien Heer, ik ben inderdaad beroofd. Ze hebben alles van mij afgenomen buiten de kleren die ik draag. U bent de eerste persoon die ik tegen kom. Hebt u niets om te drinken voor mij, Heer, ik ben uitgedroogd. Het water van de rivier heeft een raar bijsmaakje dat mij niet bevalt. Dat heb ik zeker mijn vrouwe, ik zal het even nemen. De dame volgde hem op de voet naar het paard. Argutha voelde zich niet op zijn gemak en hield gespannen zijn dolk in aanslag, wachtend op het moment dat de dame zou toeslaan.
Hij had haar dolk gezien die ze mooi had verstopt aan de zijkant van haar jurk. De dolk zou normaal geen reden zijn tot ongerustheid, iedereen heeft een wapen opzak als ze weggaan. Maar als ze echt beroofd zou geweest zijn, hadden ze de dolk zeker gevonden en afgenomen. Dus de dame had gelogen over het feit dat ze beroofd was. Zou iemand weten wie hij echt was? Nee, dat kon niet, enkel de koning en zijn mannen wisten wie hij echt was. En dat waren allemaal zijn vrienden. Hij moest gevolgd geweest zijn op één van zijn missies. Maar waarom? En door wie? Zou u mij willen vereren met u naam mooie dame. Zei Argutha gladjes om zijn vermoedens over de dame niet te laten opvallen. Haar te laten denken dat hij betoverd was door haar charmes. Argutha reikte de flacon met water aan. De naam is Selene. Zei de dame terwijl ze met beide handen Argutha zijn handen vast nam om de flacon aan te nemen, terwijl ze doordringen met haar ogen zijn ogen opzocht. De aanraking van haar handen was net weer iets te lang om gewoon te noemen. De dame wist hoe ze haar charmes moest gebruiken. Dat moest hij haar meegeven. De dame nam de flacon aan en dronk hem praktisch leeg. Dank je. Zei ze na een korte pauze. En wat is jouw naam Heer? Mijn naam is Yvan. Zei Argutha met een innemende glimlach. Hij gebruikte die naam altijd als hij zich incognito wil houden. Yvan? Selene liet de naam over haar tong rollen. Dat is niet een naam van hier. Waar bent u van? Ik kom van achter de bossen van Djarr. Ah, het land van Koning Mhenli, meen ik? Dat heeft u goed. Bent u bekend met het land? Niet veel mensen kennen de naam van mijn koning. Argutha probeerde het zinloze gesprek aan de gang te houden om zijn tegenstander wat beter in te schatten. Hij besefte dat ze goed was, maar niet goed genoeg. Niet voor iemand als hem, ook al was hij op zijn oude dag en bijna met pensioen. Hebt u toevallig een doekje? Dat ik me wat kan opfrissen met het water van de rivier, ik voel me een beetje vuil. door de overval? Vroeg Argutha door de overval. Beaamde Selene. Ik zal eens zien wat ik voor je kan doen. Argutha draaide zich terug naar zijn paard, half verwachten dat ze nu zou toeslaan. Maar ze deed niets. Zou hij mis kunnen zijn? Nee, zijn intuïtie heeft hem nog nooit in de steek gelaten, Ze wacht gewoon haar kans af. Ze stond nu vlak voor hem, bijna net zo dicht als een geliefde zou doen. Argutha reikte het blauwe doekje aan dat hij had gevonden toen de dame plots de dolk in haar hand had en uithaalde naar zijn buik. In een razendsnelle reflex draai Argutha zich en nam haar hand vast die hij omdraaide. Een luide krak en Selene liet de dolk vallen terwijl ze schreeuwde van de pijn.
Hoe durf je riep ze woedend terwijl ze nog een dolk greep die hij niet had zien zitten. Ze probeerde hem met haar andere hand te steken maar Argutha bleef het mes handig ontwijken. Bij elke uithaal die ze miste werd Selene nog kwader. Haar tweede fout, altijd je kalmte bewaren, hoe slecht de situatie ook is. Tenzij je die kwaadheid kunt kanaliseren, maar zo zijn er niet veel mensen. Haar schoonheid verdween als sneeuw voor de wind door de woedende uitdrukking op haar gezicht. Als je nu niet stop zal ik genoodzaakt zijn je te doden. Ik heb je pols al gebroken, denk niet omdat je een dame bent dat ik je niet zal doden. Argutha wist dat hij voor dovemans oren preekte. Selene was zo opgegaan in haar furie dat al het andere er niet toe doet voor haar. Gevaarlijke gevoelens in de juiste handen, maar even gevaarlijke gevoelens in de hand van een dwaas. Al hebben beide een andere uitwerking. Argutha bleef Selene ontwijken met snel voeten werk. Met een halve draai ontweek hij een lange uithaal van Selene en duwde haar uit balans met zijn voet. Selene viel neer. Ze probeerde met haar handen haar val te breken. Maar de gebroken pols belette haar en met en harde smak viel ze op de grond. Selene bleef doodstil liggen. Argutha keek bevreemd naar Selene. Die val was nooit genoeg geweest om haar bewusteloos te maken, laat staan doden. Een rode plas bloed begon zich te ontwikkelen onder het lichaam van Selene. Voorzichtig draaide Argutha Selene om. Haar eigen dolk stak tot aan het heft in haar borst. Haar ogen wijd open gesperd. Het was zo snel gegaan, dat ze niet eens de kans had om een geluid te maken
Als het lied uit je hart is verdwenen. Maar de herinnering nog zoet op je tong ligt. Is er dan nog een manier om deze terug te krijgen. Als de traan en de lach strijden om geuit te worden. Beiden diep in je hart geworteld. Verborgen onder een laagje onverschilligheid. Nog dunner dan het dunste laagje ijs, dat bij de minste druk breekt. Welk zal dan de overhand eisen?
Eindelijk, eindelijk zei je ja, een traan liep over men wang. Bezorgd vroeg je me wat er scheelde. Ik kon geen woord uitbrengen. Voorzichtig veegde je men traan weg en gaf me een zoen.
Ik nam je in mijn armen, voorzichtig keek ik naar je. ik raakte verloren in je ogen. Mijn hart klopte traag en snel tegelijk in mij keel.
je glimachte naar me, je stelde me kalm. Nog steeds geen woord dat over mijn lippen kwam. Geluk en vreugde raasde door men aderen. Het voelde net alsof ik zweefde.
voorzichtig legde je je hoofd tegen me aan. met bevende hand streelde ik je haren. Ik sloot men ogen, terwijl tranen weer begonnen te vloeien. ik nam je steviger vast, men lippen trilden.
Je legde je vinger tegen men mond. en streelde mijn gezicht. ik wou het uitschreeuwen dat ik van je hield. Maar vreugde benam me de adem. "Ik begrijp het", was het engiste wat je zei. Stilte sprak voor me.
ik wil het uitschreeuwen, maar tranen houden me tegen. men schouders schokken van verdriet. Wat is er mis met mij? Alsjeblieft help me, het is zo donker.
verdriet vloeit door men aderen, als een woeste oceaan tegen kliffen... oneindig Liefde, het breekt me af. keer op keer. Wat is er mis met mij?
duisternis voor mijn ogen. men hande beven, ik voel me leeg Men hart sterft stil aan af liefde, zo vluchtig. is er dan niemand die om me geeft.
Ik ben het al gewoon. er komt steeds een eind aan. Ik vraag me af waarom ik nog probeer. leegte is het enigste dat me nog rest. leegte die me verslind.
Ik kijk in de spiegel, niets speciaals. Ik sluit men ogen, ik zie een traan. ik zoek men hart, ik vind scherven. gebarsten door gemis. het lijkt of de leegte lijmt het allemaal. verdriet, ach het verdwijnt, maar niet helemaal.
Ik geef het gewoon op, het is het me allemaal niet meer waard. Mijn hart ligt naast me in een doos, ik sluit hem op. leegte , toch nog iets dat me rest.
Zou het niet fantastisch zijn, als we hand in hand konden lopen. dan zou ik willen gaan, dan zou ik willen gaan met jouw in mijn armen naar een plek voor ons twee alleen.
Met je hoofd tegen mijn borst. Je lichaam in mijn armen. Opgaan in elkanders warmte. Daar droom ik van
De droom vervaagd, gedachten worden een zachte illusie. De nieuwe dag breekt aan. De liefde wordt een verre stem.
Mijn hart drijft in gevoelens. Verborgen tranen lopen over mijn wangen.
Zou het niet heerlijk zijn als ik je in mijn armen had. Dat ik je gezicht even kon aanraken. Voor het wegsmelt in de realiteit van de nieuwe dag. Dat is mijn droom
De wind blaasde mijn traan weg terwijl ik naar de hemel kijk. Sterren ver boven mij. Ben je daar?
Elke dag wordt ik geconfronteerd met je gemis. Waarom moest je gaan? Waarom doet God mij dit aan? Ze zeggen dat je tot rust bent gekomen. Maar wat moet ik dan?
De sterren ver boven mij. Zo dicht en toch zo ver. Mijn traan raakt de grond en spletst uiteen. Net als de dam tussen kalmte en gevoelens die de vrije loop krijgen.
Het is niet eerlijk. Ik wil je hier bij mij. Ben ik zelfzuchtig? Het maakt me niet uit. Niets maakt me nog uit.
je bent weg. Je komt nooit meer terug. Ben je daar? tussen de sterren? Vraag ik me af als ik naar boven kijk.
Het begint te regenen. Het verdoezeld mijn tranen. Ik wil je terug, Ik wil je nu!
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
welkom op mijn blog. zoals je wel zult zien zet ik zo veel mogelijk verhalen en gedichten op mijn blog die uit mijn vingers en fantasie vloeien. ik hoop dat jullie er wat aan hebben, alle commentaren zijn welkom, ook excuseer ik mij voor de vele schrijffoute die ongetwijfeld in mijn blogs staan, ik schrijf graag maar ik ben nu eenmaal slecht in spelling. Al hoop ik dat het gevoel, de ziel dat achter het verhaal of gedicht zit , u genoeg kan inspireren en roeren dat u over de schrijffoutjes heen kijkt en verder kijkt dan het ruwe omhulsel, om zo het verhaal of gevoel dat achter een van men schrijfstukjes zit goed tot u kan doordringen en dat u kan zien wat ik probeer te tonen met men woorden
