Als je nu een put graaft, en je blijft graven... Awel dan kom je uiteindelijk wel bij mij terecht.
19-12-2010
Australia.
Maandag ;
Vroeg vertrokken in NZ. Chris en kirsty waren speciaal vroeg opgestaan om afscheid te nemen, echt schatte van mensen. Na een vlucht van 3 uur in Brisbane aangekomen, waar het stinkend heet was. Gelukkig direct terug de vlieger gepakt om naar Adelaide te vliegen. Daar aangekomen, direct de bus op om naar het trein station te gaan. Natuurlijk ging die niet rechtstreeks, hoewel ik het hem duidelijk had gevraagd (ben nogal zwaar geladen ziede; Grote rugzak, trolley, kleine rugzak en snowboard). Dus eerst nog wat verloren gelopen in de stad, gelukkig zag er ne vent dak nogal aant sukkelen was en gaf mij directies naar het station. Eindelijk op de trein, probeerde ik Elizabeth te contacteren om haar te laten weten dat ik er bijna was want ze zou mij komen ophalen aan het station. Mijne gsm werkte niet op de trein, paniek paniek!!!! Dus vraag ik maar aan een van de inzittende of ik haar gsm mocht gebruiken om Elizabeth even te bellen.... Eindelijk Elizabeth kunnen contacteren en dan was het maar wachten aan het station. Toen ik toekwam gingen ze juist beginnen met een castratie van een shetter pony, die mocht ik al direct mee helpen tegen de grond houden en daarna nog een koliek opgevoeld.
Dinsdag
Opgestaan en al direct een hengst moeten sperma afnemen. Na de tweede keer lukte het hem dan eindelijk om te gaan. Daarna bloed gepakt van een veulen en dat veulen plasma gegeven, dan een ander veulen bezocht dat zogezegd mank was, maar waar niets op te zien was. En enkele merries gecheckt die moesten geinsemineerd worden. Koliekpaard 2 keer gedrencht met electrolyten en wat gespeeld met den echo met rectale sonde op dit paard om te zien of er iets abnormaals was. Niets gevonden op echo en niets rectaal... Mysterie en miserie. De eigenaars hadden dan maar besloten om ermee te stoppen, want de ene dag is hij goed en de andere dag is hij enorm slecht. Dus savonds nog wat finadyne gegeven zodat de eigenaars smorgens konden afscheid nemen...
Woensdag.
Was het al direct een spoedgeval, merrieveulen dat neerlag met enorm gedilateerd abdomen en hartslag van 120. De avond ervoor was Elizabeth er ook al geweest en had ze bloed gepakt en het veulen was super alert. Dus direct effe gecheckt welke vloeistof aanwezig was in het abdomen, urine... Daarna katheter gestoken in het abdomen en laten aflopen. Na stabilisatie van het veulen hebben we het doorgestuurd naar een andere kliniek, op vraag van de eigenares. Hieruit bleek dat ze een blaasruptuur van 6 cm had. Uiteindelijk is het gestorven in recovery (waars door halothaan gebruik??). Het koliekpaard leek terug beter, dus terug even rectaal gecheckt of er mss wat verandering te voelen was. Niets, dus dan maar verder gegaan met de euthanasie... Mijn eerste paard dat ik het geeuthanaseerd op 15 december 2010, Monty. Daarna zijn we bloed gaan nemen van het veulen dat we plasma hadden gegeven, wat bleek dat ze nog steeds te laag in antistoffen was. De laatste visites waren nog enkele paarden waarvan hun tanden moesten geraspt worden. En dan savonds was er een meeting en diner met dierenartsen van in de buurt en wat uitleg over equine dentistry en respiratory disease. Waarna we op zoek zijn gegaan naar sperma dat zogezegd op de luchthaven zou moeten aangekomen zijn. Niet dus...
Donderdag.
Extra plasma gaan geven aan het veulen dat te laag in antistoffen zat. Daarna het veulen dat mank was nog eens gaan bezoeken, want hij was weeral erg mank en hij had diarree. Waarna we besloten om een punctie te doen op het veulen, maar liever in de kliniek natuurlijk dan in de outback. MAAR de merrie was absoluut niet te laden. DUS veulen dan maar op tuinmeubel kussens gelegd in de van en daar gepuncteerd. You gotta love australia!!! Het gewrichtsvocht zag er super uit, dus was het waarschijnlijk niet dat. Dan maar de navel nog is dubbel gecheckt, en na een diepe palpatie van de navel voelde we toch iets raar. Goed gescrubd en dan maar een naald ingestoken om te checken of er pus uit zou komen, wat dus ook gebeurde. Conclusie naveloperatie... Die gaan we morgen doen normaal. Ondertussen hadden we dezelfde punctieplaats maar ingespoten met wat gentamycine. De volgende visites waren enkele inseminaties die ik mocht gaan doen want elizabeth moest haar stiefzoon gaan ophalen. Na dit alles stond er ons nog een cryptorch en een castratie op ons te wachten. De cryptorch bleek beiderzijds te zijn, maar zoeken naar zijn testis was anders wel niet gemakkelijk. Tijdens de recovery heb ik dan nog even zijn wolfstandjes verwijderd en zijn tanden geraspt. Daarna nog een castratie gedaan op Elizabeth haar manier ( eigenlijk gewoon hoe ze een hond castreren, maar dan bij een paard). Ik moet zeggen, was best gemakkelijk om te doen en blijkbaar heel weinig complicaties....
oei oei oei, kzie dat het al bijna een maand geleden is dat ik nog iets geschreven heb.... schaam op mij!!! ik kan mij al niet exact meer herinneren wat er allemaal gebeurt is, veel te veel om op te noemen denk ik.
De week na het depri weekend was het niet veel beter, allemaal kleine ongelukjes of tegenvallers die alles bijeen toch wel erg waren. Een spermatank die leeg gelopen was, met als gevolg al het diepvries sperma in die tank = dood, enzovoort... Cleo was in die week ook terug gekomen van thailand, met kadotjes voor ons allemaal. Leuk leuk dus...
Het weekend erop was ik uitgenodigd bij kirsty thuis voor een bbq. Dat was enorm gezellig en super lekker, zeker als je weet dat de mama een professionele kokin is... Vooral het dessert was jammmmmmie!!! Dat weekend was ook eerder meer een chillie weekend na die hectische week en weekend. Gezellig thuis rond gehangen en wat pintjes gedronken en zelfs wat gestudeerd...
De week erna was dan weer vollen bak werken; scannen, insemineren,.... En mijn ticket verlengt van 9 december tot den 13de december, niet zoveel langer maar al de rest was wat te duur enzo had ik nog een extra weekendje. Iedereen wilt immers met de feesten bij de familie zijn, dus is het vree druk en duur... En james de britse dierenarts is vertrokken voor twee weken naar Tahiti.
Die vrijdag weer gezellig met z'n allen thuis pintjes zitten drinken om smorgens om 6uur op te staan en te gaan surfen. Daar tot smiddags zitten surfen om trug te gaan en een middagdutje te doen, want savonds was het weer grote feest in Hamilton.... En zondag hadden we een horse trekking geboekt, natuurlijk niet zo slim na een goed avondje uit. Hoewel de kater snel verdwenen was na zon fantastische ervaring in the middle of the bush... Echt super!!!
De laatste werkweek in NZ was ook weer een rampalige week, weeral kleine dingen. Waaronder euthanasie van de arabisch merrie met laminitis die we probeerden te flushen, omdat we maar geen embryo kregen en de merrie nogal veel pijn had. Dus was wel de juiste keuze maar voelde raar aan, want zij stond altijd in de box naast de opvoelboxen... De farm kat was ook nog niet gecastreerd en dat moest ik doen, dus de laatste week dan maar vlug verdoving gaan halen bij de small animals vets en piglet vlug gecastreerd....
Aangezien ik nog niet naar de races was geweest stond dat ook nog op het programma. Donderdag was het de beurt aan de dravers en de pacers. De koerse zijn hier echt super leuk: je neemt gewoon uwe picnick mee en uwen drank zet u op de grond of aan een picnick tafel en de rest volgt vanzelf... Vrijdag was het weer een feestje thuis met zn allen, alleen zijn we verhuisd naar ons huis want cleo haar mama was op bezoek. Zaterdag zijn we dan naar de galopkoersen gaan zien in hamilton. Was ook weer super gezellig: koelbox en picnick mand op zak en vertrekken maar.... Zaterdag avond waren van plan om in cambridge uit te gaan want het was tenslotte mijn laatste zaterdag in NZ en ik was nog niet in cambridge weggeweest. Maar eerst een powernapje (19.00) doen vooraleer zwaar door te gaan in cambridge town.... Wakker geworden om 1.00: OEPS!!! We waren allemaal doodop van de week ervoor dus dan maar verder geslapen tot zondag... Zondag hadden we afgesproken om met de paarden van chris en kirsty te rijden. Eerst mocht ik op de track van chris met zijn pacer rijden: ZALIG!!! Dat gaat snel in da karreke en ge zit helemaal niet vast vast dus wel een beetje scary, maar super om te doen!!! Daarna was het de buurt aan kirsty hare volboed, snel snel snel dat beest is amai... En ik moest hem springen, ik kon hem amper tegenhouden... In de week had ik Cleo hare volbloed ook gereden maar die was net iets meer gewoon en geleerd. Zondagnamiddag dan nog even wat gaan souvenirs gaan kopen want het was nu of nooit en savonds dan maar afscheidsbbq gehouden en afscheid genomen van iedereen...
