Als je nu een put graaft, en je blijft graven... Awel dan kom je uiteindelijk wel bij mij terecht.
19-12-2010
Australia.
Maandag ;
Vroeg vertrokken in NZ. Chris en kirsty waren speciaal vroeg opgestaan om afscheid te nemen, echt schatte van mensen. Na een vlucht van 3 uur in Brisbane aangekomen, waar het stinkend heet was. Gelukkig direct terug de vlieger gepakt om naar Adelaide te vliegen. Daar aangekomen, direct de bus op om naar het trein station te gaan. Natuurlijk ging die niet rechtstreeks, hoewel ik het hem duidelijk had gevraagd (ben nogal zwaar geladen ziede; Grote rugzak, trolley, kleine rugzak en snowboard). Dus eerst nog wat verloren gelopen in de stad, gelukkig zag er ne vent dak nogal aant sukkelen was en gaf mij directies naar het station. Eindelijk op de trein, probeerde ik Elizabeth te contacteren om haar te laten weten dat ik er bijna was want ze zou mij komen ophalen aan het station. Mijne gsm werkte niet op de trein, paniek paniek!!!! Dus vraag ik maar aan een van de inzittende of ik haar gsm mocht gebruiken om Elizabeth even te bellen.... Eindelijk Elizabeth kunnen contacteren en dan was het maar wachten aan het station. Toen ik toekwam gingen ze juist beginnen met een castratie van een shetter pony, die mocht ik al direct mee helpen tegen de grond houden en daarna nog een koliek opgevoeld.
Dinsdag
Opgestaan en al direct een hengst moeten sperma afnemen. Na de tweede keer lukte het hem dan eindelijk om te gaan. Daarna bloed gepakt van een veulen en dat veulen plasma gegeven, dan een ander veulen bezocht dat zogezegd mank was, maar waar niets op te zien was. En enkele merries gecheckt die moesten geinsemineerd worden. Koliekpaard 2 keer gedrencht met electrolyten en wat gespeeld met den echo met rectale sonde op dit paard om te zien of er iets abnormaals was. Niets gevonden op echo en niets rectaal... Mysterie en miserie. De eigenaars hadden dan maar besloten om ermee te stoppen, want de ene dag is hij goed en de andere dag is hij enorm slecht. Dus savonds nog wat finadyne gegeven zodat de eigenaars smorgens konden afscheid nemen...
Woensdag.
Was het al direct een spoedgeval, merrieveulen dat neerlag met enorm gedilateerd abdomen en hartslag van 120. De avond ervoor was Elizabeth er ook al geweest en had ze bloed gepakt en het veulen was super alert. Dus direct effe gecheckt welke vloeistof aanwezig was in het abdomen, urine... Daarna katheter gestoken in het abdomen en laten aflopen. Na stabilisatie van het veulen hebben we het doorgestuurd naar een andere kliniek, op vraag van de eigenares. Hieruit bleek dat ze een blaasruptuur van 6 cm had. Uiteindelijk is het gestorven in recovery (waars door halothaan gebruik??). Het koliekpaard leek terug beter, dus terug even rectaal gecheckt of er mss wat verandering te voelen was. Niets, dus dan maar verder gegaan met de euthanasie... Mijn eerste paard dat ik het geeuthanaseerd op 15 december 2010, Monty. Daarna zijn we bloed gaan nemen van het veulen dat we plasma hadden gegeven, wat bleek dat ze nog steeds te laag in antistoffen was. De laatste visites waren nog enkele paarden waarvan hun tanden moesten geraspt worden. En dan savonds was er een meeting en diner met dierenartsen van in de buurt en wat uitleg over equine dentistry en respiratory disease. Waarna we op zoek zijn gegaan naar sperma dat zogezegd op de luchthaven zou moeten aangekomen zijn. Niet dus...
Donderdag.
Extra plasma gaan geven aan het veulen dat te laag in antistoffen zat. Daarna het veulen dat mank was nog eens gaan bezoeken, want hij was weeral erg mank en hij had diarree. Waarna we besloten om een punctie te doen op het veulen, maar liever in de kliniek natuurlijk dan in de outback. MAAR de merrie was absoluut niet te laden. DUS veulen dan maar op tuinmeubel kussens gelegd in de van en daar gepuncteerd. You gotta love australia!!! Het gewrichtsvocht zag er super uit, dus was het waarschijnlijk niet dat. Dan maar de navel nog is dubbel gecheckt, en na een diepe palpatie van de navel voelde we toch iets raar. Goed gescrubd en dan maar een naald ingestoken om te checken of er pus uit zou komen, wat dus ook gebeurde. Conclusie naveloperatie... Die gaan we morgen doen normaal. Ondertussen hadden we dezelfde punctieplaats maar ingespoten met wat gentamycine. De volgende visites waren enkele inseminaties die ik mocht gaan doen want elizabeth moest haar stiefzoon gaan ophalen. Na dit alles stond er ons nog een cryptorch en een castratie op ons te wachten. De cryptorch bleek beiderzijds te zijn, maar zoeken naar zijn testis was anders wel niet gemakkelijk. Tijdens de recovery heb ik dan nog even zijn wolfstandjes verwijderd en zijn tanden geraspt. Daarna nog een castratie gedaan op Elizabeth haar manier ( eigenlijk gewoon hoe ze een hond castreren, maar dan bij een paard). Ik moet zeggen, was best gemakkelijk om te doen en blijkbaar heel weinig complicaties....
oei oei oei, kzie dat het al bijna een maand geleden is dat ik nog iets geschreven heb.... schaam op mij!!! ik kan mij al niet exact meer herinneren wat er allemaal gebeurt is, veel te veel om op te noemen denk ik.
De week na het depri weekend was het niet veel beter, allemaal kleine ongelukjes of tegenvallers die alles bijeen toch wel erg waren. Een spermatank die leeg gelopen was, met als gevolg al het diepvries sperma in die tank = dood, enzovoort... Cleo was in die week ook terug gekomen van thailand, met kadotjes voor ons allemaal. Leuk leuk dus...
Het weekend erop was ik uitgenodigd bij kirsty thuis voor een bbq. Dat was enorm gezellig en super lekker, zeker als je weet dat de mama een professionele kokin is... Vooral het dessert was jammmmmmie!!! Dat weekend was ook eerder meer een chillie weekend na die hectische week en weekend. Gezellig thuis rond gehangen en wat pintjes gedronken en zelfs wat gestudeerd...
De week erna was dan weer vollen bak werken; scannen, insemineren,.... En mijn ticket verlengt van 9 december tot den 13de december, niet zoveel langer maar al de rest was wat te duur enzo had ik nog een extra weekendje. Iedereen wilt immers met de feesten bij de familie zijn, dus is het vree druk en duur... En james de britse dierenarts is vertrokken voor twee weken naar Tahiti.
Die vrijdag weer gezellig met z'n allen thuis pintjes zitten drinken om smorgens om 6uur op te staan en te gaan surfen. Daar tot smiddags zitten surfen om trug te gaan en een middagdutje te doen, want savonds was het weer grote feest in Hamilton.... En zondag hadden we een horse trekking geboekt, natuurlijk niet zo slim na een goed avondje uit. Hoewel de kater snel verdwenen was na zon fantastische ervaring in the middle of the bush... Echt super!!!
De laatste werkweek in NZ was ook weer een rampalige week, weeral kleine dingen. Waaronder euthanasie van de arabisch merrie met laminitis die we probeerden te flushen, omdat we maar geen embryo kregen en de merrie nogal veel pijn had. Dus was wel de juiste keuze maar voelde raar aan, want zij stond altijd in de box naast de opvoelboxen... De farm kat was ook nog niet gecastreerd en dat moest ik doen, dus de laatste week dan maar vlug verdoving gaan halen bij de small animals vets en piglet vlug gecastreerd....
Aangezien ik nog niet naar de races was geweest stond dat ook nog op het programma. Donderdag was het de beurt aan de dravers en de pacers. De koerse zijn hier echt super leuk: je neemt gewoon uwe picnick mee en uwen drank zet u op de grond of aan een picnick tafel en de rest volgt vanzelf... Vrijdag was het weer een feestje thuis met zn allen, alleen zijn we verhuisd naar ons huis want cleo haar mama was op bezoek. Zaterdag zijn we dan naar de galopkoersen gaan zien in hamilton. Was ook weer super gezellig: koelbox en picnick mand op zak en vertrekken maar.... Zaterdag avond waren van plan om in cambridge uit te gaan want het was tenslotte mijn laatste zaterdag in NZ en ik was nog niet in cambridge weggeweest. Maar eerst een powernapje (19.00) doen vooraleer zwaar door te gaan in cambridge town.... Wakker geworden om 1.00: OEPS!!! We waren allemaal doodop van de week ervoor dus dan maar verder geslapen tot zondag... Zondag hadden we afgesproken om met de paarden van chris en kirsty te rijden. Eerst mocht ik op de track van chris met zijn pacer rijden: ZALIG!!! Dat gaat snel in da karreke en ge zit helemaal niet vast vast dus wel een beetje scary, maar super om te doen!!! Daarna was het de buurt aan kirsty hare volboed, snel snel snel dat beest is amai... En ik moest hem springen, ik kon hem amper tegenhouden... In de week had ik Cleo hare volbloed ook gereden maar die was net iets meer gewoon en geleerd. Zondagnamiddag dan nog even wat gaan souvenirs gaan kopen want het was nu of nooit en savonds dan maar afscheidsbbq gehouden en afscheid genomen van iedereen...
Tis weer veel te lang geleden. Maar tis hier ook zo druk...
Ik was nog even vergeten te vertellen dat ik in die week voor ons feestweekend ook ben meegeweest met de Cambridge Equine Vets. Heb toen voornamelijk veel zieke veulens en gebroken benen gezien, tanden getrokken en meegeholpen met een aankoopsonderzoek. Ik heb ook super lekkere sushi gegeten ( ik die anders niets moet hebben van vis, laat staan rauwe vis!!), maar de sushi is niet overal even lekker.
Het weekend dat Cleo en ik zijn gaan feesten was super. Eers naar Villegrads geweest ( een wijngaard waar ze jaarlijks een prive feestje geven met dj sets e.d.) om dan in CBD's in Hamilton te eindigen. De dag erachter dan naar de jumping met Lee was gezellig en voelde me toch behoorlijk fris na dat feestje... Moet wel zeggen dat de jumpings hier anders zijn dan in Belgie. Tis moeilijk om te omschrijven maar er is toch een verschil. En ze hebben hier enorm veel super goede pony's die 1.25m springen!!
De volgende werk week was het weer the usual : scannen, insemineren, flushen, hoefabcessen uitsnijden,...
Het weekend erachter zijn Cleo, Shi-han en ik naar Cleo's ouders in Coromandel gereden. Het uitzicht onderweg was weer adembenemend en naar het schijnt kan je er ook fantastisch duiken, maar daar hadden we geen tijd voor. Savonds gingen we immers terug naar Hamilton een feestje bouwen. Die avond heb ik denk ik alle bars van Hamilton gezien, werd overal meegesleurd door Cleo en Shi-han. En dat op hakken.... ( Auw!!!) Gelukkig sluiten alle bars hier in NZ om 3uur snachts. De dag eracher waren Cleo en Shi-han doodmoe. Watjes!! Weggaan tot 3uur en dan smiddags nog moe zijn. Zondag was het dan maar een kalm dagje ; Cinema, Lasergame en daarna eindelijk nog eens belgisch bier gedronken in de Belgishe bar. En eindelijk nog eens deftige mayonnaise gegeten. Al de mayonnaise hier is chemischen boegt!! Echt DEGOUTANT... Als afsluiter van het weekend zijn we nog enkele films gaan huren... Get him to the greek was wel goed en Boy (NZ film) was super!!
De volgende week was het weer the usual stuf en ben nog een keer meegeweest met de Camebridge Vets. Nu was het enkel en alleen operaties volgen, ik wou eens zien hoe ze het hier doen... Heb 2 paarden gezien met een fractuur, de ene van de pijp en de andere van een carpaalbeentje, waar ze 3 pinnen en 1 pin in hebben gestoken. Was interessant om zien, zeker hoe de boor het hier naartschijnt altijd begeeft als ze fracturen doen. Die week heb ik ook samen met Cleo epidydymaal sperma gecollecteerd en ingevroren. Was weer iets enorm leerrijk om te doen, wie weet om in Belgie zelf toe te passen... (Dus als ge denkt dat ge ne goeine hengst hebt, maar hem toch moet castreren dan kunde wel nog nakomelingen krijgen als ge wilt). Cleo is ondertussen ook voor een weekje naar Thailand vertrokken.
Dit weekend ging ik normaal gaan surfen, maar daar is iets tussen gekomen. Toen ik net wat op mijn blog wou beginnen schrijven en samen met Sandra embryo's aan het bevriezen was kwam Tony (die samen met Jo van dienst was dat weekend) binnengestormd omdat er een ongeval was gebeurd met een van de paarden. Om niet in detail te treden, het paard had een gebroken been (het onderbeen hing enkel nog met huid en 1 pees aan het bovenbeen) en een serieus gat in de bil. Conclusie paard moest geuthanaseerd worden. Tony was in alle staten dus heb dan maar het werk van haar overgepakt. Zondag dan wou ik naar Hanilton gaan, maar nu was Jo er niet. Blijkbaar had zijn moeder een auto ongeluk gehad, zodat ik maar weer mijn goed hart heb laten zien. Gelukkig is Jo zijn moeder in orde maar zoals je wel kan zien was het eigenlijk een depri weekend hier... Ondertussen zijn de gemoederen al wat bedaard en gaat het leven weer zijn gewone gangetje.
Eindelijk nog eens een update vanuit het verre Nieuw Zeeland. Ik ben hier nu al twee weken en heb het echt naar mijn zin!!! Om even de situatie te schetsen ; Ik woon op de farm zelf, samen met chris (de stallion handler) in een huis en Cleo (een master student in Wetenschappen) woont in het andere huis samen met Joseph (een helper). De farm ligt een kleine 10 minuten buiten cambridge vlakbij het mooie Karapiro meer, waar momenteel de wereldkampioenschappen van het roeien zich afspelen. De farm zelf is zo'n 50 acres groot met enkele stallen, 2 opvoelboxen, spermalabo, embryolabo, en veel weides natuurlijk... Lee is de bazin van het hele spel hier en Sandra is haar rechterhand.
In het begin moest ik wat laten zien dat ik wel wou werken, wat natuurlijk meer dan normaal is, maar na dit bewezen te hebben mocht ik al direct wat meer meehelpen. En aangezien we de eerste week ook al direct wat gewonde merries hadden mocht ik ze ook al direct beginnen oplappen... Eerst was het de beurt aan Delft, die wou met 3 door een poort gaan dat gebouwd is om met 2 paarden door te gaan. Met als resultaat een schone wonde ter hoogte van hare singel. Die mocht ik al direct hechten en een drain insteken (of eerder een vinger van een steriele handschoen). Roeien met de riemen die je hebt dus... (werkt ook super goed!!!) Daarna was het de beurt aan JJ Tootsie, die kwam blijkbaar met een wonde van transport. Zij had een wonde op haar achterbeen ter hoogte van haar pijp wat ook al direct mocht behandeld worden. Tricky had dan weer een kleine wonde van hier op stal te staan. Lee werkt dus enkel graag in reproductie voor de rest mag ik alles doen,wat dus super is!!! De eerste week heb ik ook vooral veel proefmerries mogen insemineren en behandelen. Cleo doet haar thesis immers over de vruchtbaarheid van epidydymaal sperma en heeft hiervoor enkele merries nodig. Maar deze week moesten die merries hun embryo's natuurlijk uitgespoeld worden... En na 4 embryoflushen hebben we dan toch 1 embryo gekregen. Wiiiiiii... Verleden week zondag is er ook nog een Britse dierenarts toegekomen om Lee haar taak wat over te nemen zodat zij wat meer bij haar 1 jaar oud zoontje kan zijn en de administratie bij te werken. Hij legt me veel uit en is ook super in de omgang....
In het eerste weekend hier heb ik vooral veel meegeholpen, maar vorig weekend ben ik dan toch maar eens gaan zien naar het roeien hier aan het meer. En zondag heeft cleo me meegenomen naar het strand in Raglan. Super mooi weer natuurlijk en weinig zonnecreme leidt tot een zeeeeer rode Karen... Nog nooit zo hard verbrand geweest van max 4 uurkes in de zon te zitten. Blijkbaar is de ozonlaag hier enorm dun, zo leer je dus ook nog iets bij!! Dit weekend gaan we uit en morgen heeft Lee blijkbaar een tafel op een of andere jumping hier in de buurt. Dus dat belooft...
Dinsdag morgen ben ik dan vroeg vertrokken vanuit Christchurch naar Kaikoura om met dolfijnen te gaan zwemmen. Hoewel ik de Dolphine Encounter al had gebookt had de mevrouw mij gewaarschuwd dat alles afhing van het weer en de zee... Eenmaal aangekomen in kaikoura en mijn gerief afgezet aan de jeugdherberg was het stralend weer en was de zee enorm rustig. Dus konden we vertrekken, op zoek naar WILDE dolfijntjes!! Die wouden eerst niet meewerken want we vonden ze niet of ze toonden geen interesse in ons. En op het moment dat we wouden opgeven, kwam er daar ineens een hele groep dolfijnen af... Dus konden wij terug het water (afkomstig van antarctica) in. Wiiii..... Het was echt een enorme ervaring, voor mensen die naar NZ willen komen. Ik zou zeggen: DOEN!!! Na deze ervaring dacht ik dat het niet beter kon, tot de receptioniste van de jeugdherberg me vertelde dat er op een wandel afstand van 20min vanaf de jeugdherberg er een hele kolonie zeehonden zich gedurende het hele jaar vestigen. Op naar ginder dus... De volgende morgen was het dan weer vroeg op, op weg naar picton om daar de ferry te nemen naar Wellington. Conclusie: Karen kan zeeziek worden op een ferry boot!! Niet leuk... In wellington was het zoeken naar een accomodatie en mbv wat engelse medereizigers was dit snel geregeld. 's Avonds had ik afgesproken om met de familie van Annette, die ik in Nelson had ontmoet, iets te gaan eten in de stad (moest iemand interesse hebben om te 'house swappen' met hen, zij zien dat zeker zitten!!! ). Wellington heeft naar het schijnt meer restaurants per persoon dan New York... En ik moet zeggen het zijn heel gezellige restaurantjes. Na heel deze tour door de helft van het land had ik maar besloten om te gaan slapen en geen stapje in de wellington te zetten, want de volgende morgen was weer enorm vroeg dag.... Woensdag was het dan eindelijk de dag dat ik in Cambridge zou aankomen. Na een treinreis van 10uur was ik blij om in Hamilton aan te komen, hier werd ik al snel opgepikt door cleo, zij werkt ook op equibreed. Zij liet me even de gehele accomodatie zien en liet me dan rustig uitpakken... De volgende morgen werd ik immers om half acht verwacht aan de boxen...
Na hier nu 2 dagen gewerkt te hebben, ziet het er veelbelovend uit!! De mensen zijn echt super tof en vriendelijk en er heerst hier echt een enorme toffe groepssfeer.
Het is nu al weer een tijdje geleden dus zal ik maar weer even een update geven!! Verleden week ben ik nog heel de week gaan werken in de kliniek van Heather, wat weer enorm leuk was!! Heb ook een kat mogen toenaaien die door een abces een groot defect had ter hoogte van zijn achterhand... Leuk, leuk, leuk. Donderdag ben ik ook even met de dierenartsen van de Canterburry equine clinic meegelopen. Waar ik een rugoperatie heb misgelopen want ze gingen ze uitstellen tot volgende week. Doeme toch!! En voor de rest veel routine zaken heb gezien... Ondertussen was er ook nog een duitse meisje bij annette komen inwonen ( Elisa de zus van een duitse dierenarts die 6maand in de kliniek heeft gewerkt), zij is geen dierenartse maar gewoon iemand op doorreis. Donderdagavond zijn we dan met de buurvrouw van annette een stapje gaan zetten in wereld, christchurch meer bepaald!! Wat weer enorm flatterend was, want we mochten een bepaalde club niet binnen omdat we niet konden bewijzen dat we ouder dan 18 waren... En belgische of duitse identiteitskaarten en rijbewijzen nam hij niet aan!!! Op naar de volgende nachtclub dan maar, met enorm veel schaars geklede jonge dames. Ge zou ze nog vijf frank willen geven om iets beters te kopen... De volgende dag dan maar met een beetje koppijn gaan werken, wat ik mij absoluut niet beklaag!! Anders had ik niet naar de Burton sample sale kunnen gaan wat zeker en vast de moeite bleek te zijn... Zaterdagavond zijn Annette, Heather en ik naar een concert van Gin Wigmore gegaan, wat ook weer enorm de moeite was!! Waarna ik weer Christchurch by night hebben gezien... Zondag was het super goed weer, eindelijk is gene koude zuidelijke wind maar ne warme noorden wind!! ( grappig toch ; hoe noordelijker ge gaat, hoe warmer het wordt!! En noordelijke wind is warm en zuidelijke wind is koud). Ideaal weer dus om met de paarden naar het strand te trekken. Moet wel zeggen dat de NZ racepaarden wel gaas kunnen geven ze. Maandag was het mijn laatste dag in Christchurch dus had ik tiramisu gemaakt om afscheid te nemen van iedereen op het werk en van Heather... Wat wel geapprecieerd werd, zeker de NZ touch. ( Ik had geen lange vingers dus moest ik maar chocolade koekjes gebruiken en had gene amaretto dus was het bruine rum...)
Sorry!!! Ik krijg de foto's er niet op, ze zijn te groot en ik krijg ze niet verkleind... Ik zal morgen nog eens proberen en anders check je mijne facebook maar!!!
Wou effe een kort overzicht geven van de gebeurtenissen samen met wat fototjes...
Eenmaal aangekomen hier in Christchurch had ik al direct problemen met de douane,want had geen ticket van NZ naar Australie... Na dit ter plaatse geboekt te hebben en wat vragen lieten ze mij dan eindelijk gaan. Natuurlijk hadden ze ondertussen mijn bagage kwijt gespeeld in sidney, die ik gelukkigde dag erna terug hebgekregen. Ik heb dus de eerste 2 dagen bij Heather geslapen ( de dierenartse van de kliniek (foto 3)), wachtende op mijn bagage. De eerste dagen ben ik met haar ook wat gaan sight-seeing doen in Christchurch. Daarna ben ik verhuisd naar Annette haar huis (een van de verpleegsters) die woont wat op den buiten. De dag erna ben ik al direct mee gaan helpen in de kliniek om eens te zien hoe die eruit zag enzo, natuurlijk werd ik daar direct aan het werk gezet. In het weekend zijn we wat vrienden gaan bezoeken van Annette (foto 4en 5) enondertussen hadden we ook besloten om de volgende dag naarNelson te rijden, waar Annette haar moeder woont, en daar 2 nachten te blijven (foto 6,7 en 8). Dat hebben we dan ook gedaan en bleek een enorme mooie ervaring te zijn... We zijn niet blijven slapen bij haar moeder want haar broer en zijn vrouw waren ook op bezoek en aangezien de moeder 93 jaar is vond ze dat wat teveel volk over de vloer. Dus zijn we maar bij een oude vriendin gaan slapen ( die een schapen boerderij runt en wat paarden heeft). Na wat ge-site see te hebben zijn we dan maar terug richting Christchurch vertrokken... De volgende dagen heb ik terug wat gewerkt in de kliniek en leer beetje bij beetje wat bij over konijnen vooral en honden en katten ook natuurlijk... ;-) Ben ook met een andere dierenarts gaan bloed pakken bij stieren, waarna we ook bij een schapenscheerderij terecht zijn gekomen. (foto 9) Deze zaterdag ben ik met de trein naar de westkust gegaan, het blijkt volgens de Lonely Planet een van de schoonste treinritten ter wereld te zijn!!! Het was echt wel prachtig, maar volgens Heather is het nog veel mooier in de winter als er veel meer sneeuw is. Ach ja we moeten dan maar eens terug komen eh... (foto's 10,11,12 en 13) Zondag dacht ik effe eens te relaxen, maar dat duurde natuurlijk niet zo lang want Heather wou ons een echte Kiwi laten zien. Zoiets kon ik dus echt niet laten liggen... Op naar de plaatselijke planckendael waar ze van alle dieren hebben including a Kiwi bird!!! Heb er 2 gezien (eentje sliep en de andere was eten aant zoeken int donker) maar heb geen foto's kunnen trekken want twas donker daarbinnen en mochten gene flash gebruiken...(foto's 14,15,16 en 17) Vandaag wast wat saai op de kliniek. We hadden enkel een castratie van een kat, rx foto en natuurlijk de consultaties maar niets interessant... Daarom heb ik dus eindelijk tijd om jullie op de hoogte te houden van mijn NZ avonturen!! Ik zal hier nog een weekje zitten, waarna ik naar het noorden trek. Maar niet zonder eerst naar een rugby match te gaan zien ee een concert van de NZ ster Gin Wigmore!!
De plannen voor naar het Noorden zijn; Volgende week dinsdag vertrek ik weer met een trein naar Picton, waar ik een nachtje zal verblijven in een backpacker youth hostel. Waaaaaant de volgende dag wil ik met de dolfijntjes gaan zwemmen en gaan walvis seeing doen (of hoe ge het ook schrijft)... Dan is het met de ferry van het zuidelijk eiland naar het noordelijk eiland(Picton naar Wellington dus) en daar een nachtje blijven. Hier zal ik worden ontvangen door het gezin van de broer van Annette die ik in Nelson ontmoet heb om dan de volgende dag weer de trein te nemen. Deze doorkruist bijna het hele noordelijke eiland te beginnen in Wellington tot Hammilton. Hier zal ik dan de volgend maand verblijven...
Het spijt me van alle structurele fouten in mijne zinsbouw. Ik heb geen zin om na te denken...
Na hier nu al enkele dagen te zijn heb ik toch al wat gezien en gedaan... Ondertussen is mijn baggage ook al opgedaagd.
De eerste dagen ben ik mee naar de kliniek van Heather geweest en heb daar wat meegewerkt. Heather runt die kliniek samen met Sylvia die ook dierenarts is. Ze hebben ook nog enkele verpleegsters in dienst. Een daarvan is Anette (leuke, zotte vrouw van plus 60) waar ik nu verblijf. De eerste dag was al direct een leuke operatie ( hond die een t-shirt had opgegeten), en vooral veel sterilisaties en castraties. Aangezien ze hier niet werken in het weekend zijn we wat gaan rondrijden. Eerst naar een vriendin van Anette die paarden fokt en daarna nog wat vrienden met paarden enzo... Zondag hadden we dan maar besloten om een kleine roadtrip te maken naar Nelson (een goei 5 uur rijden) en twee nachten te blijven. Anette heeft hier vrienden en familie wonen. Het landschap was ADEMBENEMEND... Foto's volgen nog!!! Het enigste, grote nadeel was dat het allemaal kleine,kronkelende wegen zijn waar ik dus blijkbaar goed ziek van word... Ondertussen zijn we terug en supermoe en moeten morgen gaan werken dus ga ik morgen de foto's erop zetten...
Ik ben dan EINDELIJK aangekomen in NZ. Ik die anders nog nooit ben tegen gehouden door de douane.. moest nu altijd fysiek onderzocht worden en alles openmaken ( in Brussel, Frankfurt en Sidney) De vluchten zelf zijn dan wel weer goed verlopen, ben zelfs nog een koppel hollanders en antwerpenaars tegen gekomen. Was gezellig babbelen int vliegtuig... Maar natuurlijk mijn grote vrees dat mijn baggage zou verloren gaan is uitgekomen. Zit hier nu zonder verse kleren ( wat wel handig zou zijn na een vlucht van 25 uur). Gelukkig hebben ze mijne zak gevonden in sidney en krijg ik hem morgen al... Een geluk bij een ongeluk! De douane viel nog mee, ze waren niet al te streng en ze kenden heather ( ze had de week ervoor de hond van de douanier in kwestie gered) Heather heeft me al een deel van de stad laten zien hier in Christchurch, waar de gevolgen van de aardbeving nog altijd zeer duidelijk zichtbaar zijn... Maar het ziet er een schone en rustige stad uit. Heb zojuist ook een aardbeving meegemaakt en heb er niets van gevoeld.
Dit was het voor nu, tot hoors allemaal!!
Tip van de dag: Als je zo lang onderweg bent neem dan altijd een paar verse kleren mee in je handbaggage!!!
Brussels to Frankfurt Monday september 27 2010 Departure: 19:20 Brussels, Belgium Arrival: 20:15 Frankfurt, Germany
Frankfurt to Christhchurch Flight 1 Monday, september 27 2010 Departure: 23:55 Frankfurt, Germany Arrival: 05:10 Sydney, Australia + 2 days Flight 2 Wednesday, september 29 2010 Departure: 07:15 Sydney, Australia Arrival: 13:20 Christchurch, New Zealand
Nog zoveel te doen, zoveel mensen te zien en maar zo weinig tijd meer. Het vertrek nadert nu wel echt!! Spannend!! Bij allen die nog zin hebben in een klein afscheidsfeestje: volgende week donderdag de 23ste september ga ik nog een laatste keer iets drinken te mechelen op de vismarkt... Iedereen is welkom natuurlijk!!
