Deze morgend amai, ik geraakte echt niet uit mijn bed. Ik was nochtans niet zo laat gaan slapen.. Gisteren na mijn werk ben ik nog eens naar een voetbalmatch gaan kijken. Deze keer Sucre tegen Potosi, veel meer volk, ambiance en betere match ook. Maar wederom 0-0. Jammer want naart schijnt als Sucre wint, is het groot feest.. had ik graag gezien. Thuisgekomen, nog een half filmke gezien in mijn bed (jaja kheb nen tv op mijn kamer). Er zijn hier 2 goeie kanalen: Mtv en Fox; op Fox komen de goeie series en elken avond een paar films. Nog even naar beneden gegaan, de mama tegengekomen, ze was een beetje aangeschoten van een feestje met vriendinnen, even gelachen met haar en dan gaan slapen. Maar goed, deze morgend dus zooo moe en er was gene koffie niemeer!! Dus al slenterend naar mijn werk gestapt, zoals altijd in een van de vele kleine winkeltjes een flesje water en kauwgommen gaan kopen. Mensen dat mij raar aankijken, ik dat mensen raar aankijk.. Aangekomen in mijn kantoor "Buenos dias Toribio, como estas" Laptop opstarten, te moe om te denken, maar toch doen, dingen willen typen maar niet kunnen.. (omdat ik de woorden niet vind int spaans) naar internetshop, woorden gaan opzoeken, ... Daar gaat deze bewolkte, nogal saaie voormiddag. Maar dan is het middag en ga ik Rene opzoeken, omdat ik zo´n nood heb aan koffie en ne starbucks bestaat hier niet, en ik had graag aangenaam gezelschap gehad bij mijn koffie. WAUW dat deed goed. Het is altijd leuk te praten met Rene (ook een belg dat hier woont en werkt en connecties met de khm heeft ). Een beetje te laat aangekomen voor het middageten in het huis van de tante, maar lekker gegeten.. Nog wat nagepraat met de broers en nonkels en tantes en hupla tis weeral bijna tijd om te gaan werken. Ondertussen was het alweer superwarm geworden, en mijn humeur werd beter met de minuut. Hier komt ie weer, dat gelukzalige gevoel. Iets dat ik België ook wel eens heb, maar hier toch wel veel meer. Een gevoel da ge blij zijt da ge leeft, da ge zijt waar ge zijt en doet wat ge doet... just very nice.. Al wandelend door de straten, kom ik voorbij een telefoonshop en ik bel naar thuis, leen aan de telefoon, en leen, heel fijn te praten met u Oeps ik was een beetje te laat voor mijn werk, maar ik kreeg ineens nen boost en kheb goed kunnen doorwerken. Dat geeft mij ook een goed gevoel, gevoel van voldoening. "Yes, tis hier aant lukken, waaaa zalig" Maandag moet ik alles voorleggen en presenteren, spannend eh, dan weetik of ze het goed gaan vinden.. Nelson, mijn promotor, heeft mij en Toribio uitgenodigd om morgen naar de dinosaurusvoetstappen te gaan kijken. Van Dan (Jerseyboy) heb ik gehoord dat dat wel lachen was. Hij was er met zijn vrienden een paar weken geleden naartoe gegaan. Naart schijnt gaat ge met een Dinobuske naar die plek. Een buske me nen dino op ennal. Ik ben benieuwd, ik zal mijne kodak meenemen. We hebben morgen om 8uur afgesproken (auch). Ja dat is vroeg voor mij, normaal ga ik pas om 9uur werken. En ik weet niet hoe het komt, allee misschien wel, maar ik ben hier echt sneller moe dan in België. Jetlag kan al nietmeer; een meisje vertelde mij dat dat komt omdat je hier zoveel impulsen moet opnemen, dingen ziet enzo, en ook heel de tijd int Spaans moet redeneren en praten en luisteren. En dat is dus vermoeiend.. No idea.. Onder invloed van Rene ben ik van plan om hier is aan een sport te beginnnen. Dat geeft je ook meer energie eh, en ze hebben hier wel sportmogelijkheden.. Curieus of het ervan in huis zal komen, mij kennende ... ;)
Elke dag na het werk, gaat niemand hier recht naar huis. De jongeren bevinden zich massaal op La Plaza, anderen gaan naar de marktjes, of wandelen wat rond of gaan iets drinken. Ik doe elke dag ook 1 van deze dingen. Yeah big nightlife overhere
Als ik ´s middags tijd heb, ga ik ook de stad eens verkennen. Deze leek int begin echt groot voor mij, maar iedereen hier noemt dit een klein stadje. Ondertussen vind ik mijne weg al wel en lijkt het al minder groot, maar toch. De drukke straten met overload aan kraampjes met rommel en rommel enzo, vind ik wel heel tof. Maar daartegenover, het park en la Plaza, zijn dan ook weer zalig om te gaan zitten en "bezinnen" en rond te kijken en mensen te ontmoeten en gewoonweg te genieten (in het zonnetje hihi). Als ge zo op een bankje ga zitten hier, komen er dikwijls kindjes naar u toe om te vragen of ze uw schoenen mogen poetsen of da ge een snoepje wilt kopen. Ookal zegt ge nee danku, beginnen ze te vertellen en vragen te stellen. Zo ben ik al veel teweten gekomen over Sucre, La Paz, hun collectie munten van over heel de wereld, hun leven ... Nog wel tof om dermee te praten, maar idd ergens wel iets van ... ge weetwel... Mijn schoenen blinken btw ;)
Goed, ik spreek meestal met Ximena af rond dit uur en dus ben ik er maar weer eens vandoor.
Ik had jullie al verteld dat het eten lekker is hier, maar toen wist ik nog niet wat ik at, en had ik nog niet alles geproefd. Om te beginnen bij het ontbijt: alle dagen hetzelfde, soort van platte pistolets met confituur meestal. Als ik geluk heb palta (geplette avocaat). En een tas koffie uiteraard. Maar tot nu toe ben ik het nog niet beu. Middagmaal: soep, met nen halve kilo pasta in, wel heel lekker meestal. Hoofdgerecht is altijd een verrassing. Zo was het vrijdag maag van een koe. Ik vond al dat het er raar uitzag, en dan heb ik maar gevraagd wat het was. Nee danku, zei ik, no me gusto. Kheb zelfs 2 keer geproefd. Dan heb ik maar een eitje gekregen met rijst. Ahja ze eten hier altijd rijst met aardappelen of pasta met aardappelen. Alles me pattatte. Wel is alles altijd heel goed gekruid en pikant, hm dat vind ik zalig. Nog iets wat ik recent ontdekt heb, toen we een keer naar de markt zijn gegaan, hebben we barbecuevlees gegeten met groenten en ne patat. Echt heel lekker. Nu twee dagen geleden hebben ze me verteld dat dat vlees het hart van een varken was! Had ik da op voorhand geweten... Maar ok, nu weet ik dat ik hartjes lekker vind Ook ene keer in de soep lag iets vreemd, iets elastisch. Ik heb het niet opgegeten, want het was nogal taai. Khad gevraagd wat het was, maar ik weet het nog steeds niet. Een of ander ingewand, al leek het op een oog ofzo.. Misschien moetik stoppen met vragen wat alles is.. Want ook ne keer in ne sandwichbar, heb ik een broodje gegeten en halverweg kreeg ik te horen dat er kop tussenlag (echt alle soorten vlees lag ertussen, eigenlijk vrij degoutant) kheb het gelaten voor wat het was.. Ahja avondeten bestaat hier niet echt. Soms is er savonds nog een boke over en dan eten we dat met een kopje thee. Of anders ga ik iets eten met iemand in een restaurantje, of gwn nikske. Coca-cola bestaat hier, alle chance. Want ook het drinken hier is nogal vreemd, house-made drinks, met dadels enzo.. Ook soda met papaya, dat is wel lekker. De wijn en het bier.. mas o menos.. normaal denk ik. Ok dat wat het eten betreft.
Dit weekend ben ik naar een voetbalmatch gaan zien Sucre tegen La Paz. Groot stadium, veel mensen, maar amai, slechte match. Ik ken niet veel van voetbal, maar deze mannekes konden er toch niet veel van. 0-0 uiteraard. Meestal gingen ze met 1 of soms zelfs me 2aanvallen en proberen te scoren, al de rest bleef rustig aan den overkant staan (die van dezelfde ploeg), terwijl het andere team allemaal in diejen box bij de goal stonden. Wel grappig.
Maar dan zaterdagavond, ben ik uitgegaan me de englishboys, en toen ben ik mijne portefeuille verloren. Het dieptepunt totnutoe, aargh ik voelde me rot, want de sleutels van het huis zaten erin. (en ook 70bol = 7euro en een papiertje me tel.nummers) Khoop dat er nen eerlijke vinder bestaat en gaat bellen.. maar ik vrees ervoor. De moeder was er ook ni content mee. Maar nu is ze al terug vriendelijk :) Chance dat het hier zo mooi is en dat ik zo´n lieve "zussen" heb, dan word ik sneller terug goed gezind, maar echt zondag pfff.. Vrijdagavond was Loeli jarig (een zwangere dochter van de moeder) en toen is ook de nonkel van La Paz gekomen, echt nen toffe vent. Een beetje nen andere dan de anderen. Tof gesprek mee gehad, hij heeft al heel de wereld rondgereisd. En hij houdt van drinken. Dat was lachen, de mami was al aan het ronken in de zetel, de viktor was de nonkel aant uitlachen en ik probeerde zijn woorden te verstaan en erop in te gaan. Wiskey cola met limoen. Daar houdt hij van. Ook hebben we foto´s getrokken van de familie en filmpjes gemaakt. Komen er nog wel aan!
Op het werk gaat alles goed. Het onderzoek is zo goed als afgerond. Ik ontbreek nog wat informatie, maar Osualdo, een medewerker, kan me deze nog bezorgen, zodat ik de strategie deftig kan uitwerken. Hier ben ik nu al een beetje mee bezig. This is the hard part! pfioew en dat allemaal int spaans he mannekes. Kheb al een verslagje (voort school) geschreven, maar er verandert elke dag ineens iets, dus ik zal het nog wat moeten aanpassen.
