Ik denk dat het voor mij net als voor iedereen redelijk normaal startte, rond mijn 15de een eerste kus, een voorzichtige aanraking maar nog niets meer. De eerste keer intiem was ik ongeveer 16-17, wat in die tijd nog redelijk vroeg was. Ik trouwde op 20-jarige leeftijd, meer in het teken van voordelig belastingstelsel voor het kopen van een huis, maar we waren ook wel echt verliefd. Ik zag mijn man graag, maar ik was vooral alleen thuis door zijn werk. Ik was vaak alleen thuis, maar ik vond dat gewoon en had er geen problemen mee, hij verdiende goed en dat kwam goed uit met de verbouwingen. We gingen in die tijd ook nog vaak uit, ieder weekend waren we wel ergens te vinden, dat was leuk en normaal voor die leeftijd denk ik. Toen werd onze dochter geboren en blijkbaar had hij problemen met een normaal gezinsleven, ik weet het niet, maar toen ze ongeveer 1 jaar was, bedroog hij me en dat betekende het einde van de relatie. En ik die altijd gezegd had dat dit mij nooit zou overkomen, ik zou wel even het perfecte huwelijk hebben, nooit scheiden en samen oud worden. Mijn droom was voorbij, ik weet niet waar het mis liep, het zal ook wel aan mij gelegen hebben, ik weet het niet. Na een periode van alleen zijn, de periode die ik bij mijn vader inwoonde leerde ik opnieuw iemand kennen, weer iemand met een speciale job, altijd de nachten werken. Dus voor mij weer ruimte genoeg voor mezelf, ik was iedere avond en nacht alleen, en vond het goed. We besloten na een tijdje dat we een huis wilden bouwen, niet trouwen, gewoon een huis samen was voldoende. We bouwden, we woonden er. Tussen mijn dochter en hij ging het wel maar niet van harte, daar had ik het moeilijk mee en de eerste scheurtjes kwamen erin. Zijn ouders waren fantastisch met de kleine en dat maakte voor mij enorm veel goed. Maar ook hieraan kwam een einde, na een relatie van ongeveer 7 jaar vertelde hij me op een kerstavond dan nog dat hij iemand anders had leren kennen. Ik wist hoe laat het was, het was nog eens voorbij. De meeste pijn kwam door het huis, ik had alles helpen kiezen, de tegels, de stenen, de deuren, de kleuren, alles. En dat terug kwijt raken, Ik was ook weer een stuk ouder, met een schoolgaand kind. Ik had met hem een uithoek uitgezocht om te gaan bouwen, vooral voor de goedkope boouwgrond daar, maar op dit moment betekende dat dat ik alleen op de wereld was, niemand dicht om me heen, minstens 3 kwartier rijden voor een beetje troost. Daarna ging het bergaf wat betreft mijn relaties. Mijn vertrouwen was en is geschonden, ik geloof niet meer in het sprookje van voor altijd samen blijven en samen oud worden, ik heb vooral geleerd voor jezelf te zorgen. Ik probeerde nog wat relaties, maar meestal duurden deze heel kort, ik voelde me er niet meer goed in, ik voelde me gevangen en misschien zat ik onbewust gewoon te wachten tot het weer gedaan zou zijn, als dit toch langer duurde dan verwacht zorgde ik wel zelf dat het afgelopen was, niet door te bedriegen want dat wil ik niemand aandoen omdat ik weet hoe het voelt, maar voor mij was dat eerder door me af te sluiten, in mijn eigen wereld te kruipen en vooral ook door teveel te drinken. Ik moet zeggen chapeau voor de mannen die het toch een poosje met me uithielden en wil hen geruststellen, er was niets mis met jullie, eerder met mijn beeld wat een relatie eigenlijk is.