Rond 12u30 al vertrokken naar evenement waar veel klanten van Arne aanwezig zijn en dat vooral uitdraait op veel pinten drinken..

Zalig weertje maar na 6u in de zon te staan heb ik een licht rood tintje eraan overgehouden

Gelukkig waren er nog redelijk veel mensen die ik kende en zo stond ik eigenlijk nooit alleen terwijl Arne even weg was.

Rond 19u30 daar vertrokken en we zijn dan naar een restaurantje geweest met een bevriend koppel,het was er stampvol zowel binnen als op terras.

Zodoende dat we bijna 2u hebben gewacht tot ons eten eindelijk werd geserveerd.

Er werd ons wel drankje van de zaak aangebonden dus dat verzachtte het lange wachten ;-)

Rond 23u thuis en moe maar voldaan weest slapen.

Vandaag al redelijk wat rondgereden voor Arne en wat papierwerk verricht.

Zo voel ik me het best als ik met iets kan bezig zijn.

Morgen moet ik al om 8u30 ergens zijn met papieren voor zijn werk , K'vind dat leuk om te doen.

Hier net geregend en de geur van nat gras komt hier binnen.. Dat is zomer!! ;-)

Soms heb je tijdens de week eens het gevoel dat je wil alleen zijn terwijl zij er rondlopen maar als ze dan vertrekken is het toch met een krop in de keel als je al dat verdriet ziet..

Kben ergens blij dat mijn zoon dit niet moet meemaken om van de één naar de ander te moeten,nadeel is wel dat hij geen vader heeft die naar hem omkijkt!

Als ik er met hem over praat dan zegt hij dat hij zijn vader nooit meer wil zien maar ik denk ergens diep in zijn hart dat het toch moet pijn doen dat hij geen verantwoordelijke vader heeft! Die heeft ondertussen wel (voor zover ik nu weet) 4 zonen bij een andere vrouw!

Nu zit ik hier weer alleen..de was en plas aan het doen van de voorbije week..maar kvoel me goed momenteel.

Straks even langs mijn schoonouders en dan bezoekje bij mijn mama..zo is de dag weer wat gebroken ipv hier alleen te blijven.

Normaal morgen ergens naartoe maar zal van Arne zijn werk afhangen of dat doorgaat..zou wel eens deugd doen om nog es samen weg te zijn..

Maar zal maar morgen duidelijk worden of dit doorgaat..fingers crossed dus ;-)

Positief denken is de boodschap ;-)

Kids lopen precies ook ambetant door het weer..ze doen lastig,tegen elkaar zagen etc..

Arne heeft het ook lastig en begrijp het wel maar door het vele werk en de warmte is er nu geen affectie meer..enkel een vluchtige zoen..

Kga mij een douchke pakken zal me deugd doen..verfrissend..eens alles van me af spoelen...

Mij nog even in de zetel gelegd en in slaap gevallen..

Ik zie Arne niet veel dus kan niet veel vertellen..hij bedankt me wel voor wat ik doe maja tzou al erg zijn moest hij dat niet doen ;-)

Kids zijn niet thuis dus ben lekker alleen..

Ik ga zo meteen even genieten van de zon..misschien niet voor lang ;-)

Voor de rest voel ik me redelijk in mijn vel..hopelijk blijft het zo..

Het is heel drukke periode voor Arne nu,dus rond 4-5u vertrekt hij al en pas rond 22-23u thuis..

Als je dan hoort hoeveel mensen met hun partner op vakantie vertrekken dan is dit volledig het omgekeerde..

Ik zie hem enkel s'morgens en s'avonds..even..

Deze middag ga ik met de kids bij mijn mama eten en misscien als het weer het toelaat nog iets doen deze namiddag.

Met mezelf gaat het iets beter,ik loop niet meer te huilen en hou me sterk (misschien ook wel omdat kids hier zijn).

Misschien zal het wel weer lastiger zijn als kids vrijdag terug weg zijn nu ja we gaan wel zien..

Ik geef Arne een beetje het gevoel dat ik hem loslaat..ik sms hem niet meer spontaan,enkel als hij me iets stuurt dan reageer ik daar op maar dan ook heel sec.

Soms moet je iets loslaten voor het naar je toekomt ;-)

Heel slecht geslapen,Toen Arne om 4u30 vertrok om te gaan werken kon ik niet meer slapen,dan maar opgestaan en wat tv weest zien.

Rond 8u dan toch in slaap gevallen in de zetel :-s

Kvoel me mottig van vermoeidheid.

Maar voor de rest een relax dagje )

Ik voel me iets beter nadat ik mezelf wat heb opgepept,ik probeer te genieten van kleinigheden..

Zoals hij gisteren toen we samen lagen hij mijn hand vasthield,dat is zijn manier om te laten voelen dat hij van me houdt.

Ik laat het nu dag na dag over me heen komen en probeer mijn ogen weer te doen stralen net als vroeger..mijn innerlijke geluk weer naar buiten laten komen..

Alles komt altijd goed! 

Gisteren mijn zoon zijn bed samengestoken zodat hij snel hier kan komen wonen,nu is hij nog bij oma.

Heb nog niet gebeld naar psycholoog..ik ga het op mijn eentje proberen..of misschien bel ik maandag wel ;-)

Ik moet hierdoor en weer happy rondlopen..misschien moet ik maar blij zijn met wat ik heb??

Eigenlijk had ik wel meer van het leven verwacht en van een relatie..

Ik heb al enkele verkeerd aflopende relaties gehad en nu dacht ik dat ik "HET" gevonden had.

Velen zeggen dat het nooit perfect kan zijn en ergens weet ik dat ook wel maar je kan er wel naar streven en het benaderen.

Blijkbaar is Arne rap content en hoeft voor hem al die affectie niet.

Hij zegt altijd: Het is toch wij die samenwonen en jij die bij mij in bed ligt!

Wat wel waar is natuurlijk,moest hij niet met me verder willen dan zou hij dit niet doen.

Maja ik met al mijn angsten en twijfels...

Vandaag een betere dag..omdat ik besef dat ik zo niet verder kan en dat ik zo mijn relatie om zeep aan het helpen ben..

Ik moet leren wat gelukkiger te zijn..

Het is niet altijd simpel..

Het moet voor hem ook vervelend zijn om mij zo te zien..

Mijzelf dan maar herpakt en wat papierwerk gedaan op pc..

Mijn zoon vraagt om naar de cinema te gaan en k'denk dat ik het ga doen ook,even weg ondanks dat het waarschijnlijk een filmkeuze zal zijn vol schieten en bonken ;-)

De afspraak bij psycholoog heb ik nog niet gemaakt,ik twijfel...

Nu ja we zien wel...positief denken!!

Ik heb gebeld met psycholoog voor meer informatie..

Ik twijfel nog of ik ik het ga doen of niet..

Even er met Arne over gesproken of hij mee wil en hij zei dat ik misschien beter eerst alleen ga..

Ik ga er nog eens over nadenken wat ik ga doen..

Gisteren rond 18u krijg ik plots smsje "Je mag klaar staan tegen 19u".

Ik blij,snel de douche in,andere kledij aangetrokken,wat make-up..

Hij dan ook thuisgekomen en snel gedoucht en weg waren we..

Ik vroeg waar we heen gingen en hij antwoordde dat ik mij moest laten verrassen en niet altijd alles op voorhand moest weten.

Ik vond het spannend want het gaf mij het gevoel dat hij moeite voor me deed.

Na kwartiertje rijden herkende ik al waar we naartoe gingen..het was naar een vriend van hem..mijn spannende gevoel was snel verdwenen.

Waarom kan hij nooit eens wat met mij alleen doen?

Ik had hem dat vroeger al eens gezegd dat ik ook wel eens met hem alleen iets wil doen dat er niet altijd vrienden moeten bij zijn.

We zijn dan samen met die vriend naar een bistrootje geweest en ons op terras gezet.

Ik heb mezelf gedwongen om toch maar van deze avond te genieten.

Na een half uurtje kwam er plots nog een vriend bij die zij uitgenodigd hadden dus ja mijn romantisch uitje was een mannen-drink geworden.

Rond middernacht thuisgekomen en that's it!

Ik heb hem wel nog even gezegd dat ik het wel leuk vond dat hij me even mee uit heeft genomen maar dat ik dit ook wel eens onder ons tweetjes zou willen..dat begreep hij..en toen viel hij in slaap..

Ik kon niet slapen,liggen denken..of ik nu toch naar psycholoog zou gaan of niet?

Ik wou dat iemand mij raad kon geven,maar met dit verhaal durf ik niet buiten komen bij vrienden of familie.

Schrik voor hun reactie.

Ik denk dat er veel mensen zouden reageren dat ik niet gelukkig ben en dat ik er een einde moet aan maken maar dat is net wat ik niet wil.

Ik wil dat we slagen en dat alles wel goed komt.

Ik stel mij dan ook vaak de vraag of dit wel goed komt?

Zal hij mij ooit spontaan laten merken dat hij van me houdt?

Arne zegt altijd dat ik veel te veel tijd heb om na te denken,wat ook wel waar is want ja,ik zit hier thuis.

Ik ga me aankleden en even boodschappen doen..even buiten komen en gedachten verzetten..

Niemand kon verklaren wat het was,de angst sloeg toe.

Heb het volledig circus in het ziekenhuis meegemaakt.

Na een tweetal weken bleek het zona te zijn en kreeg ik mijn rechteroog met moeite open en ging ik slapen met pijnstillende klevers op de rechterkant van mijn gezicht.

De oorzaak van zona is oververmoeidheid en stress en dit slaat dan over op zenuwuiteinden.

Toen begon ik na te denken of ik stress had en kwam toen tot het besef dat het niet moeilijk was dat ik deze aandoening kreeg.

Plots woonde ik samen en was mijn leven helemaal omgedraaid.

De ommekeer van plots een gezin te hebben,weten dat je gaat verhuizen en de nodige stress rond de organisatie daarvan terwijl je eigenlijk vermoeid bent.

Ik had sedert november ook een paar dingen ontdekt die niet zo leuk waren en ik denk dat dit toch de grootste oorzaken waren van mijn ziekteverschijnselen.

Op een avond in januari was ik alleen thuis en stond er plots een vrouw in de woonkamer die dus ook een sleutel had van het appartement en beweerde een relatie met Arne te hebben! Ik was wel op de hoogte van deze vriendin van hem,maar hij zei altijd dat dat niets voorstelde.

Ik heb ze weggestuurd en toen hij thuis kwam hem ermee geconfronteerd en hem voor de keuze gesteld.

Na een tijd wantrouwig te hebben rondgelopen kwam de rust weder.

Tot hij eens op mijn laptop was geweest en hij zijn Facebook was vergeten afsluiten,normaal zou ik daar nooit in snuisteren maar er was toch nog enig wantrouwen blijven hangen ook al omdat hij heel vaak zit te sms-en en zeg nu zelf als vrouw voel je zoiets aan 

Ik ben dus zijn berichten beginnen lezen en daar stonden dingen in die mijn maag deden draaien,kotsmisselijk werd ik ervan.

Ik heb hem sms gestuurd dat ik met hem wou praten en na een half uurtje was hij er al.

Ik had laptop op zijn berichten laten openstaan om hem ermee te confronteren.

Nadat hij dit gezien had beweerde hij dat hij dat niet geschreven had en dat hij vroeger al eens gehackt is geweest,hij stond erop om zijn facebookpagina te verwijderen wat dan ook gebeurd is.

Ik gaf hem telkens het voordeel van de twijfel maar ergens diep van binnen voelde ik mij toch gekwetst en twijfelde ik toch aan de waarheid.

Het viel ook op dat hij altijd zijn gsm dicht bij hem hield en van dat gesms kreeg ik ook de kriebels.

Op een avond was hij in slaap gevallen in de zetel en lag zijn gsm op tafel te lachen naar mij,ik zei tegen mezelf nee niet doen maar het was sterker dan mezelf en ik deed het toch.

Wat bleek..veel smsjes naar verschillende vrouwen met tekstjes als "ik mis je" en andere dan weer met een erotisch-tintje.

Ik kan niet niet uitleggen hoe ik me dan voelde maar ik kreeg warm en koud tegelijk.

Ik vond het verschrikkelijk dat hij dit naar iemand anders stuurt terwijl hij tegen mij nooit zoiets zegt.

Ik heb gsm op zijn buik gegooid en ben naar boven gegaan.

Hij kwam me meteen achterna en vroeg wat er was,hij had het nog niet door dat ik die berichten gelezen had.

Hij trok bleek weg toen ik het hem vertelde..hij had nog 1 uurtje te slapen en vroeg of ik de dag erna naar zijn werk wou komen om erover te praten wat ik dan ook gerespecteerd heb..

Maar geslapen heb ik niet die nacht..ik heb hem een lange brief geschreven en hem dit laten lezen voor hij vertrok.

Ik wist dat hij een superdrukke week had en heb hem gezegd dat ik zijn kids niet in de steek wou laten maar dat hij dan wel tegen het einde van de week moest beslissen wat hij nu eigenlijk wou en dat ik anders zou vertrekken.

Ik kan en mocht dit niet verdragen om zo behandeld te worden!

Hoe moeilijk het ook zou zijn maar dit hoefde ik echt niet te duldden.

Toen het eindelijk vrijdag was en ik zijn uitleg en beslissing verwachtte viel hij gewoon in slaap in de zetel wat ik wel kon begrijpen met enkel 15u slaap in 1 week maar toch wou ik uit zijn mond horen wat zijn beslissing was.

We hebben een paar moeilijke dagen gehad en er dan toch eens deftig over gepraat en hij me zei dat hij ermee zou ophouden en dat het inderdaad fout van hem was maar dat er nooit lichamelijk contact is geweest.

Weer heb ik hem het voordeel van de twijfel gegeven...

Ondertussen kwam de verhuis in zicht en begon ik dozen te vullen en reed ik over en weer met kleinigheden..

Op 8juni was dan de echte verhuis.(met nog altijd zona in mijn lijf en een half open oog).

We hadden nog een week tijd om appartement op te kuisen want er waren al nieuwe huurders.

Dus ging ik al eens de keuken afwassen en ramen zemen.

Toen ik op een dag toekwam lag de post op de vloer en zag ik dat zijn gsm-rekening er tussen zat..

Ik wou ze opendoen maar zei tegen mezelf dat ik dit beter niet deed maar deed het toch.

Er was 1 nummer dat wel heel vaak terugkwam,soms 20 smsjes na elkaar dit van 6u s'morgens tot zelf heel laat in de avond.

Ook een telefoongesprek van meer dan 20min.

En hier en daar kwam mijn nummer ook eens voor,maar k'moest al eens goed zoeken waar het stond..

Ik wist dat hij ook kwam helpen om nog wat dingen te verhuizen die we nog niet hadden meegenomen dus legde ik de details open op het aanrecht tot hij zou toekomen.

Op van de stress stond ik te wachten..

Eenmaal hij er was heb ik hem gevraagd wat dit was en volgens hem is dat iemand die aan het scheiden is en in de problemen zit en hem raad vraagt ivm documenten.

Ik moest me sterk houden en heb hem gezegd dat als dit zo verder gaat ik niet mee verhuis en hij het mag uitleggen aan zijn kids en familie.

Weer heeft hij beloofd dat hij ermee zal stoppen en dat ik gerust zijn gsm-rekeningen mag blijven controleren,maar dat hij mij zeker niet kwijt wil!

Ik heb geen zin in altijd alles te moeten controleren,ik wil een relatie vol vertrouwen en respect!

Dusja, ondertussen wel verhuist..sedert een grote maand samen in dit huis.

Sedert april thuis van mijn werk door zona en ondertussen ook ontstoken pees aan mijn knie en heb nu al tot 30 augustus ziekteverlet.

In augustus moet ik in scanner en op 19aug valt dan het verdict opereren of niet.

Dus nee dit is niet de gelukkigste tijd van mijn leven..

Er komt ook nog eens bij dat Arne enorm gesloten is,hij praat nooit over gevoelens en laat dit ook niet blijken.

Hij zal ook nooit spontaan mijn hand pakken of mij omhelzen.

Sex is ook niet frequent in onze relatie.

Voor hem is samenwonen een bewijs van zijn liefde voor mij maar ik verwacht wel wat meer van een relatie.

Doordat ik thuis zit en weinig affectie krijg voel ik me heel eenzaam in mijn leven,mijn relatie..

Ik heb al gedacht om psycholoog te raadplegen maar heb dan maar besloten om een blog te openen en het van me af te schrijven.

Ik heb ook al vaak geprobeerd er met hem over te praten maar hij klapt telkens toe.

Als hij nu maar een klein beetje zou laten voelen dat hij van me houdt,gewoon even de bevestiging dat ik belangrijk voor hem ben..

Als hij s'morgens naar zijn werk vertrekt dan voel ik tranen opwellen en moet ik me inhouden.

Tja, niet goed in je vel zitten heet dat zeker??? ;-)

Nu wil ik het op deze manier verder zetten..

Even in het kort mijn voorbije jaren op een rijtje zetten..

Ik ben 40j en heb een zoon uit een samenwonende relatie,daarna een relatie gehad waar een huwelijk en scheiding uit voortvloeide..

Ik kan hier veel details over schrijven maar wil eventuele lezers dit besparen,het is het verleden met negatieve aflopen en daar ik positief en toekomstgericht ingesteld ben wil ik het daar bij houden.

Ik ben zo een jaartje alleen op verkenning geweest en ergens in mei 2011 leerde ik Arne kennen..Me happy!

Arne is zelfstandig in een met momenten tijdrovende sector en bleek ook 2 kinderen in co-ouderschap te hebben.

Het kwam er dus op neer dat we elkaar niet veel zagen,dit was soms maar enkele uurtjes op 2weken tijd.

Ondertussen ging ik nog met vriendinnen op stap want tussen Arne en mij kwam het niet veel verder dan om de zoveel tijd een afspraakje bij hem thuis en wat sms-verkeer.

Soms kwam ik tijdens de uitstapjes met vriendinnen wel eens een andere leuke man tegen maar toch moest ik steeds aan Arne denken en daarom hield ik ook altijd de boot af.

Ergens hadden we een verbintenis  maar dan ook weer niet.

Soms duurde het dagen voor ik een antwoord op een smsje kreeg en werd ik daardoor meer en meer gefrustreerd.

Het gevoel dat het op deze manier toch niets kon worden.

Mijn vriendinnen waren verwonderd hoeveel geduld ik met hem had,ze maanden mij zelfs aan er een punt achter te zetten,wat dan ook vaak door mijn hoofd speelde.

Maar dan kwam er weer een smsje met de woorden: "Zie ik je vanavond?" en dan sloeg mijn hart op hol en de dagen nadien bleef dat dan ook nog nazinderen.

Tot ik hem weer een tijd niet hoorde en zo hield ik dit met veel moeite al bijna een jaar vol tot ik hem eens 2maanden niet heb gezien en toen heb ik er een punt aan gezet!

Ik had hem gesmst dat ik zo niet verder kon dat dit me kapot maakt.

Ik hield mezelf in om hem te sms-en na 3 dagen stuurde hij me een sms waarin stond dat hij mij niet uit zijn gedachten krijgt en dat hij niet zomaar wil opgeven..zodoende hebben we weer bij hem thuis afgesproken en waren we weer vertrokken..

Dit ging dan een tijdje goed en ik bleef dan al eens bij hem slapen dus dit was een kleine vooruitgang in vergelijking met het eerste jaar..

Maar toch werd ik niet bij zijn vrienden laat staan met zijn familie betrokken,het was net of niemand mocht weten dat wij samen waren..

Dus zat ik nog met heel veel vraagtekens..

Ik ging nu en dan mee met hem naar zijn werk of bezocht hem met een lunchpakket.

Ik genoot dan telkens van die momenten samen.

Zo heeft hij er dan ook eens een punt achter gezet omdat hij vond dat een relatie niet combineerbaar was met zijn werk.

Dit deed mij echt pijn maar ik bleef hard en zette mijn leven verder..maar we konden elkaar niet loslaten en kwamen toch weer dichter bij elkaar.

Het was dus constant aantrekken en wegduwen,geloof me dit was geen gemakkelijke periode!

In november werd ik 40,ik was van plan om een feestje in mekaar te steken omdat ik niet wou zitten wachten of hij iets zou doen voor mijn verjaardag of niet.

Toen hij toch aangaf iets te doen ben ik maar afgestapt van het idee om een feest te geven.

Ik heb het mooiste weekend van mijn leven gekregen,hij had hotel geboekt,bloemen,taart etc..

Vanaf dan is alles in een stroomversnelling gekomen.

Ik had zijn kinderen al paar keer ontmoet maar zij wisten niet dat wij een koppel waren,ze dachten dat ik een gewone vriendin was net als zijn ouders wisten zij niets van onze relatie af.

Sedert mijn verjaardag ben ik bij hem gaan wonen en waren we plots een officieel koppel!

Opeens werd ik gevraagd wat ik deed met Kerst en Nieuwjaar en werd ik overal mee naartoe gesleurd.

Ik stelde mij wel de vraag van waarom kan het nu wel en een paar maanden terug niet?

Maar ik ben gestopt met daarover te piekeren en genoot volop van alle familiebezoekjes en het gevoel dat hij eindelijk een keuze had gemaakt.

Hij begon ook over verhuizen want het appartement was ook te klein met de kids erbij enz

Dus zijn we huizenzoektocht gestart,alle sites bijna dagelijks aflopen maar daar ben ik dan mee gestopt want telkens liep dit uit op een sisser omdat telkens ik iets had gevonden dit niet goed bleek en als we dan al eens een huis hingen bekijken dan werd het toegewezen aan iemand anders.

Maar ongeveer april van dit jaar keek ik toevallig nog eens rond en vond een huis dat ik hem toen toonde,we zijn weest kijken en ondertussen wonen we nu sedert begin juni in ons huis!